อยู่กับปัจจุบัน อย่างมีสติ เสียงเทศน์ หลวงพ่อชา สุภัทโท (ไม่มีโฆษณาแทรก)

อยู่กับปัจจุบัน อย่างมีสติ เสียงเทศน์ หลวงพ่อชา สุภัทโท (ไม่มีโฆษณาแทรก)

อยู่กับปัจจุบัน อย่างมีสติ เสียงเทศน์ หลวงพ่อชา สุภัทโท (ไม่มีโฆษณาแทรก)

เรื่อง อยู่กับปัจจุบัน อย่างมีสติ
เสียงเทศน์ …หลวงพ่อชา สุภัทโท (พระโพธิญาณเถร)
วัดหนองป่าพง จังหวัดอุบลราชธานี (ไม่มีโฆษณาแทรก)

จงอยู่กับปัจจุบันอย่าสนใจระยะทางของถนนหรือจุดหมายปลายทาง …
ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลงไป
ไม่ว่าจะผ่านอะไรไป อย่ายึดมันไว้
ในที่สุดจิตจะบรรลุถึงความสมดุลตามธรรมชาติของจิต…และเมื่อนั้น การปฏิบัติจะเป็นไปเองโดยอัตโนมัติ​ ทุกสิ่งทุกอย่างจะเกิดขึ้น และดับไปในตัวของมันเอง…

ติดตามรับชมคลิปย้อนหลัง :
[ Youtube : ธรรมะ ธรรมดา ]
   / ธรรมะธรรมดา  
[Facebook : ธรรมะ ธรรมดา]
https://web.facebook.com/FindTheRealT…
อย่าลืมกด\


Content

15.376 -> ขอเชิญทุกท่านมาร่วมรับฟังพระธรรมเทศนา ของหลวงพ่อชา สุภัทโท
21.328 -> วัดหนองป่าพง จังหวัดอุบลราชธานีด้วยกันนะครับ
25.868 -> วันนี้จะเสนอพระธรรมเทศนาเรื่อง อยู่กับปัจจุบันอย่างมีสติ
31.508 -> เชิญรับฟังกันได้เลยครับ
40.845 -> เราจะไม่ต้องพนมมือก็ได้เหนื่อย
46.917 -> นี่ก็เป็นวันหนึ่งพากันตั้งอกตั้งใจฟังธรรม
50.055 -> ฟังธรรมะเนี้ยไม่ใช่มากหรอกคําสองคํามันก็ได้ เหมือนกัน
63.188 -> แต่ให้เข้าใจในธรรมะอันนั้น
67.948 -> อะไรมันเป็นธรรมะ อะไรมันเป็นธรรมะ
76.208 -> พูดง่ายง่ายว่าอะไรที่ไม่เป็นธรรมไม่มี มันมีธรรมทั้งนั้นแหละ
81.428 -> เรียกว่าธรรมมันเป็นภาษาธรรมะ เราทุกคนนี่ก็เป็นธรรม
86.788 -> จิตใจก็เป็นธรรม ร่างกายก็เป็นธรรม
89.768 -> กายวาจาทั้งหมดเป็นธรรม ทั้งนั้น มวลหมู่มนุษย์ทั้งหลายนี้
102.448 -> ที่จะมารวมกันอยู่เป็นหมู่หมวดเป็นกลุ่มก้อนในความสบายในความสะดวก
107.248 -> มันก็เหมือนกับต้นไม้ต้นหนึ่ง ต้นไม้ต้นหนึ่งนั้นมันมีโคลนแต่มันมีลําต้นแล้วก็มีมี
117.508 -> กิ่งก้านสาขานี่ ต้นไม้ต้นนั้นดีกว่าต้นไม้
122.798 -> จะมีแต่โคลนไม่มีลําต้นมันก็เป็นไปได้แต่มีลําต้นกิ่งอ่าสาขาไม่มีมันก็เป็นไปไม่ได้
130.688 -> รวมเป็นลําต้นเป็นต้นไม้ก็คือมีโคลนน่ะมีลําต้น
137.169 -> น่ะมีกิ่งก้านต้นไม้ทั้งต้นนั้นถึงแม้จะมี
143.206 -> ทั้งสามอย่างก็จริงแต่แต่ว่ามันไปรวมอยู่ที่โคนมันนี่เป็นหลัก
148.808 -> ไอกิ่งมันก็ดีนี่ใบมัน ดี มันก็อาศัยโคลนเป็นอยู่
157.628 -> นี่อาศัยโคลนมันเป็นอยู่
162.408 -> มนุษย์เรานี้ก็เหมือนกันฉันนั้น นี่มันมีกายมันมีวาจา
168.848 -> แปลว่ามันอาศัยจิต ซึ่งทํางานทั่วถึงทุกชนิด คือจิต
177.068 -> จิตนี่คนชอบมาบ่นทุกข์นัก จิตมันเป็นทุกข์
183.768 -> อาตมาที่มาอยู่ในวัดนพพงษ์เนี้ย นับหลายร้อยราย อืม
191.488 -> มากราบหลวงพ่ออิฉันท์เป็นทุกข์ใจ
198.388 -> สุขมันก็สุขใจ ทุกข์มันก็ทุกข์ใจ ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรยังไงกัน
204.688 -> ไอ้ความเป็นจริงไม่น่าจะมีทุกข์น่ะ ก็เพราะมันไม่
209.068 -> พระพุทธเจ้าท่านก็สอนว่าอย่าทุกข์อย่าทุกข์ ทุกข์แล้วมันก็ไม่สบาย
213.988 -> คืออย่าไปทําอย่างนั้นสิ ไปทําอย่างนั้นมันทุกข์
218.788 -> เราก็อยากอยากจะไปทําอย่างงั้นแหละ อืม มันก็ทุกข์ การฟังธรรมะ
224.568 -> การประพฤติธรรมะ หรือการปฏิบัติธรรมะนี่ก็เพื่อจะให้พ้นทุกข์
231.568 -> อย่างเราพวกเราทั้งหลายมาทําบุญวันนี้
236.568 -> ก็เหมือนกัน เพื่อจะบรรเทาทุกข์ เพราะว่าทุกข์เท่านั้นแหละ
244.268 -> นี่มันเป็นสิ่งที่สําคัญ นี่มันเกิดมาจากเหตุของมันคือกิเลสทั้งหลาย
253.568 -> บางคนก็เห็นว่าไอทุกข์เนี้ยมันประจําอยู่ในใจเนี้ย อืม อยู่นานแล้ว
259.028 -> ใครวันนี้โยมก็ถาม อาตมาได้ตอบว่าโยม
262.928 -> มันไปนอนเนื่องอยู่ในนี้หรอก มันเพิ่งเกิดเดี๋ยวนี้
266.948 -> แต่อารมณ์ที่ไม่ชอบใจมันในทุกข์เดี๋ยวเนี้ย เหมือนมะนาวน่ะ ผลมะนาวนั่นน่ะ
273.388 -> เอามันทิ้งไปตรงนู้นน่ะ มันเปรี้ยวไหม
277.2 -> หรือมะขามเปียกแล้วเนี้ยเอาทิ้งไว้ตรงนั้นน่ะมันมันมันเปรี้ยวไหม
282.108 -> มันก็ไม่เปรี้ยวแล้วเอามาแตะดิ้นในดินมันเปรี้ยวขึ้นเดี๋ยวนี้เองเนี้ยมันเป็นซะอย่างงั้นซะนี่ปัจจุบันน่ะทําเป็นอย่างงี้
290.391 -> ไม่ใช่ว่าไอความเปรี้ยวมันนอนเนื่องอยู่ในมะขามเปียกหรอกน่ะไม่รู้เรื่องไอสิ่งที่มันไม่รู้มันเกิดเมื่อมันรู้เดี๋ยวเนี้ย
300.968 -> เอาคําว่าแตะลิ้นแล้วก็มันเปรี้ยวไปเดี๋ยวนี้ เกิดเดี๋ยวเนี้ย
304.408 -> เปรี้ยวมันอยู่ที่ไหนหรอก มันอยู่ที่สัมผัสถูกต้อง
307.628 -> ก็เกิดความไม่ชอบก็เกิดกิเลสเดี๋ยวนี้น่ะ กิเลสก็ไม่ใช่ว่านอนเนื่องอยู่ในใจเราหรอกน่ะ
313.568 -> มันเกิดเดี๋ยวเนี้ย อืม
317.995 -> มิฉะนั้นไปปฏิปนาธรรมาเรื่องปัจจุบันธรรมเนี้ยมันเป็นสิ่งที่สําคัญเหลือเกิน มันเป็นสิ่งที่สําคัญ ไอ้ธรรมะ
329.008 -> ที่เราปฏิบัติธรรมะ การนํามาทําทาน
333.488 -> ทําบุญสุนทานวันนี้ ก็จะมาบํารุงพระพุทธศาสนา
339.488 -> แต่ว่าให้รู้จักพระพุทธศาสนา ถ้าเราบํารุงพุทธศาสนาเพื่อเอาบุญกันอย่างเดียวนั้น
348.788 -> บางทีมันก็จะไม่ถึงพุทธศาสนา
353.538 -> เอาบุญอย่างเดียวนั้นเราถึงชักชวนกันว่าไปสร้างบุญสร้างกุศลกัน
361.332 -> เราต้องฉีกมันออกคือแยกมันออกบุญมันเป็นยังไงกุศลมันเป็นยังไง
367.508 -> บุญคือทําเอาบุญนั้นเขาเรียกว่ามันปราศจากปัญญา
373.588 -> คนเราเมื่อไม่มีปัญญาแล้วมันทําอะไรก็ไม่ได้ มันไม่พ้นทุกข์ นะ ไม่พ้นทุกข์
381.348 -> ท่านเรียกว่าบุญกุศล
385.468 -> บุญก็คือหามารวมไว้ แบกไว้ แบกไว้ มันหนักไม่รู้จักทิ้ง
390.628 -> มันก็ทับเราตายนั่นแหละ
400.248 -> ถ้ามันมีปัญญาแล้วก็ทิ้งมันออกแต่มันหนักอย่างนั้นมันก็เบานี่เรียกว่ากุศลอันหนึ่งเรียกว่าบุญ
404.648 -> รวมเข้ากันเรียกว่าบุญกุศล อืม ทําบุญกุศลเช่นนี้ก็เรียกบํารุงพุทธศาสนา
419.188 -> ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราที่ท่านประทานไว้ที่เรียกว่าพระพุทธเจ้า ใครเป็นพระพุทธเจ้า
425.488 -> อันนี้บางทีเราก็งงเหมือนกันน่ะ ไม่รู้ว่าใครเป็นพระพุทธเจ้า
430.528 -> หลักของท่านน่ะท่านผู้สอนในประชุมชน ประพฤติชอบหรือกายวาจาใจ
437.308 -> ที่เรียกว่าพระพุทธศาสนาชื่อพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าอยู่ที่ไหน
445.568 -> ดิ เราดูเถอะ อืม
450.233 -> ท่านไม่รู้ว่าใครเป็นท่านอยู่นี่ก็ท่านกันหมดทั้งนั้นแหละ ไม่ใช่คนอยู่นี่มันท่าน
456.488 -> ท่านผู้สอนในชุมชนประพฤติชอบด้วยกายวาจาใจที่เรียกว่าพระพุทธศาสนาชื่อพระพุทธเจ้าน่ะ
465.904 -> เห็นไหม เห็นพระพุทธเจ้าไหม นี่
473.288 -> ใครที่สอนในประชุมคือธรรมะ ธรรมะ เราถึงฟังธรรมกัน
481.808 -> ฟังธรรมเอาความฉลาด แล้วก็เอาความสุข
485.348 -> แล้วก็พิจารณารู้จักความสุขนั้น รู้จักใช้ความสุขนั้นให้เกิดประโยชน์
492.108 -> เราทําไปเพื่อการปล่อยวาง คือเอาอย่างเดียวมันทุกข์
496.548 -> ไม่มีปัญญา เห็นไม่เห็นคนจนไหม จนมันก็ทุกข์ มันทุกข์แบบคนจน
502.508 -> เห็นคนรวย ทุกข์ไหม เห็นคนรวยก็ทุกข์
505.908 -> มันทุกข์แบบคนรวย เห็นเด็กมันทุกข์ไหม เห็น
511.088 -> มันทุกข์แบบเด็ก
514.908 -> อืมน่ะเห็นพ่อแม่ของเด็กทุกข์ไหมทุกข์มันทุกข์แบบพ่อแม่ของเด็กตรงไหนมันเป็นอะไรยังไงมันเป็นเรื่องของอย่างนี้
523.331 -> มิฉะนั้นพระพุทธเจ้าท่านจึงชี้ให้ประพฤติธรรมะปฏิบัติธรรมะเพื่อให้เราออกจากทุกข์ออกจากวัฏสงสารนี่
531.58 -> สังสารวัฏอันนี้นี่ไม่ใช่ว่าสิ่งทั้งหลายน่ะมันผูกเราน่ะเราไปผูกมัน
540.308 -> บางทีก็ฉันพ้นทุกข์ไม่ได้หรอก ได้สิแต่เราไม่ทํามัน
545.048 -> แต่เราไม่ไม่ไม่ทํามันต้องมาพิจารณาต้องเรียนธรรมะอ่าจะต้องรู้จักธรรมะ
551.346 -> ทุกสิ่งทุกอย่างมันต้องมีที่เกิดน่ะ
554.528 -> มันมีที่เกิดมาก็ต้องมีที่ดับ อืมมันต้องมีที่เกิดมันมีแดนเกิดทั้งนั้นน่ะ
560.588 -> ย่อมลองลองดูซิว่าธรรมทั้งหลายมันเกิดต่อเหตุน่ะ เมื่อไรโยมเป็นทุกข์
567.428 -> มันเป็นทุกข์เพราะอะไรรู้ไหม นี่มัน มันเกิดขึ้นมาลอย ๆ
571.588 -> อย่างงั้นเนี่ย เมื่อโยม เมื่อโยมเป็นสุข
575.248 -> มันเกิดมาจากอะไรรู้มั้ย นั่นที่มันเกิดมา
580.668 -> ก่อนทุกข์มันจะลําบาก ไม่ใช่ว่าอะไร
584.208 -> อดีตก็มีที่เรานั่งอยู่อะไรน่ะ คิด ไอคนนั้นก็ดูถูกเรา
589.068 -> คนนั้นก็นินทาเรา คนนั้นก็อิจฉาเราเนี้ย
592.788 -> น้ําตามันก็ค่อยค่อยซึมออกมาน่ะ พี่ชายก็อาศัยไม่ได้
597.768 -> น้องชายก็อาศัยไม่ได้ คิดไปก็น้อยแต่น้ําตามันก็ซึมลงมาเนี้ย
603.828 -> ขนาดมันทําโทษจนให้น้ําตามันไหลออกยังไม่รู้จักว่ามันเกิดมาจากที่ไหน
610 -> บางทีเรานั่งอยู่คนเดียวหรือเดินไปคนเดียวเนี้ยนึกถึงอารมณ์ที่มันที่ชอบใจอะไรต่างต่างบางทีก็ยิ้มออกมาซะอย่างเงี้ย
618.197 -> อะไรนั่นน่ะมันเกิดมาจากไหนไม่ได้มันยิ้มเองมันเนี้ย น่ะ นี่มันยิ้มเองมันรึเปล่า
625.148 -> นั่นธรรมมันเกิดเพราะเหตุอยู่แล้ว อืม มันเป็นมันเป็นแดนเกิด อืม
630.728 -> มันเกิดจากเหตุทั้งหลายนั้นไม่ใช่ว่ามันเกิดมาลอยลอย มันเกิดมาเฉยเฉย อืม
636.788 -> อย่างงั้นพระองค์จึงอ่าจ้ําจี้จ้ําชัยพวกเราซ้ําซ้ําซากซากให้เราก็ไปเห็นตรงนั้น ตรงนั้นไม่ใช่ว่ามันเกิดมา
646.388 -> สิ่งทั้งปวงในโลกเนี้ยน่ะ มันจะไม่มีอะไรปรากฏให้มนุษย์ทั้งหลายทุกข์ยากลําบาก
652.568 -> น่ะ แปลว่าเราไม่รู้จักมัน อย่างก้อนหินก้อนนั้นมันตั้งอยู่นั้นน่ะ
659.428 -> มันก็ยังไม่หนักอะไร
663.528 -> ถ้าเราเดินผ่านมันไปมาแล้วมันก็ไม่หนัก แล้วมันไปเกี่ยวข้องกับมันนี่
667.608 -> ถ้าเราเกี่ยวข้องก็มันนึกอยากได้มันไปยกมันขึ้นมันหนักทันทีนี่ เนี้ยมันเป็นอย่างนี้
673.008 -> อารมณ์ทุกอย่างก็เหมือนกันเช่นนั้นถ้าเรารู้เรื่องของมันน่ะไม่ไม่มีหน้าจะทุกข์ เหตุมันไม่มี
678.468 -> เหตุจะเกิดทุกข์มันไม่มี อืม นั่นมันไม่มีอย่างนั้น
683.568 -> ไอเรื่องทุกข์เนี้ยมันเป็นเรื่องสําคัญที่สุดอ่ะ อืม ถึงมันมันจนมันก็ทุกข์
689.268 -> ถึงมันรวยมันก็ทุกข์ เป็นเด็กมันก็ทุกข์
691.728 -> แก่แล้วมันก็ทุกข์ ถ้าคนไม่รู้จัก
696.117 -> พระพุทธเจ้าท่านสอนว่าให้รู้จักทุกข์รู้จักเหตุเกิดของทุกข์รู้จากความหลับ
700.211 -> ทุกข์รู้จากข้อปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์ แต่ว่าเราก็ รู้ทุกคนทุกข์
705.254 -> แต่ว่ารู้ไม่ถึง รู้ไม่ถึงทุกข์ รู้ทุกอย่าง เนี่ย
713.626 -> แต่มันรู้ไม่ถึง
718.29 -> ถ้าเรารู้ถึงมันซะแล้วเป็นต้นมันก็ไม่มีอะไรจะเป็นทุกข์ อืม
724.048 -> อย่างเราเห็นตนเช่นนี้เป็นต้น ตนคือตนเราที่นั่งอยู่นี้เป็นต้น
729.828 -> ก็นึกว่าเห็นตนกันแล้วน่ะ ที่ว่าเราเห็นตนเนี้ย
733.568 -> นี่เห็นอยู่นี่ขาฉันนี่นี่แขนฉันนี่นี่เพื่อนฉันนี่เห็นอยู่เขาเรียกว่าเห็นยังนี่จะว่าเห็นตน
742.589 -> ไอความจริงที่ว่าเห็นตนนั้นไม่ใช่อย่างนี้ตามธรรมะเห็นตนคือเห็นว่าตนนั้นน่ะมิใช่ตน
749.826 -> น่ะเห็นตนอย่างงั้นอันนี้แขนเราอันนี้ขาเราอันนี้ตัวเราอะไรของเราทั้งนั้นเนี้ย
756.893 -> อันนี้พระพุทธเจ้าท่านไม่ยอมว่าเห็นตนเห็นตนคือมีความรู้สึกเห็นออกจากญาณในใจของเจ้าของ
765.842 -> นั้นน่ะรู้ว่าสิ่งทั้งหลายนี่มิใช่ตนท่านเรียกว่าคนเห็นตน เห็นแล้วไม่แบกมัน
775.568 -> เห็นงูแล้วไม่จับงู เห็นงูแล้วหนีงู
778.868 -> พิษงูก็ไม่ตามเราไป นั่นเรียกว่าคนรู้จักงู น่ะ
784.088 -> ไอคนเห็นตนอันนั้นคนนั้นอันนี้คนนี้ไม่ใช่คนเห็นตน ก็เพราะว่า ตนนั้น เนี่ย
790.928 -> มันไม่มี จะเอาอะไรมาเห็นมัน เนี่ย มันไม่มีตน
797.748 -> พระพุทธเจ้าสอนไม่มีต้น นี่มันฟังยากเหลือเกินน่ะ
802.128 -> มันฟังยาก นี่ไอความเห็นมันกลับกันอย่างนี้น่ะ
806.448 -> มันฟังยากดูก็ยาก ที่ว่าคนบ้า คนบ้ากับพระอรหันต์นี่แยกกันไม่ออกมันเหมือนกันในนั้นน่ะ
815.408 -> อ่ะดูดูซิ เพราะว่ามันมันมันสูงที่สุดกับมันต่ําที่สุดนี่
822.688 -> ไอ้สูงที่สุดก็ต่ําที่สุด มันจะอยู่ต่ําก็ช่างมันเถอะ
826.588 -> มันอยู่ที่สุด ใช่ไหม มันจะสูงก็จริง
830.308 -> แต่มันสูงอยู่ที่สุดของสูงอ่ะ สองอย่างนี้มารวมกับกันแยกกันไม่ออกใช่ไหม
835.128 -> น่ะ
839.628 -> เหมือนมากกับพระอรหันต์นี่เหมือนกันทีเดียว แต่ว่ามันมีลักษณะเหมือนกัน
844.728 -> แต่ว่ามีคุณธรรมต่างกัน น่ะ พระอริยเจ้าทั้งหลายท่านถึงที่สุดแล้ว
852.868 -> ท่านเห็นถึงอารมณ์ทั้งหลายท่านก็ยิ้มในใจของท่านเท่านั้นแหละ ยิ้มในใจของเรา อืม
860.608 -> บ้าก็ถูกเขาว่าก็ยิ้มเหมือนกัน ยิ้มโดยที่ว่าไม่รู้เรื่อง
866.847 -> ไอพระอรหันต์เจ้าท่านนี้ยิ่งรู้เรื่องอย่างแท้จริงมันคนละอย่างกันเช่นว่ามันสูงที่สุด
873.416 -> กับที่ว่ามันต่ําที่สุดมันได้เท่ากัน อย่างงั้นบางแห่งในปัจจุบันนี้แหละ
882.528 -> ยังมีอยู่ อืม ไปกราบบ้าบ้าบอบออยู่นั่นแหละ
888.468 -> อือ ก็นึกว่าเป็นพระอรหันต์อยู่นั่นแหละ
892.348 -> มันเป็นมาจากคลั่งพุทธกาลนู้น อืม มันมีมาอย่างงั้น
897.568 -> ดังนั้นก็เพราะเราไม่รู้จักธรรมะอันแท้จริง ดังนั้นพระองค์ของเราท่านจึงให้สอนให้รู้จักธรรมะ
906.448 -> อยากให้รู้จักผลไม้ทุกอย่างอย่างแท้จริง ว่าเรามุดมันเป็นยังไง
910.788 -> มังคุดมันเป็นยังไง ลําไยมันเป็นยังไง อะไรมันเป็น
915.068 -> ไม่ให้รู้จัก รู้จักผลไม้รู้จักทั้งหมด
920.108 -> เมื่อเรารู้จักมาแล้วก็เอาผลไม้ทั้งหลายเนี้ยมารวมกันในตะกร้าอันเดียวกัน เท่านั้นแหละ อือ
929.568 -> ให้มันปะปนกันไปหมด ยังไงก็ช่างมันเถอะ
932.488 -> เราไม่หลงไม่หลงไม่ลืม เพราะเราจําได้แน่นอน อืม
937.468 -> จะไปชี้ว่าไอไอรางศาสตร์มันเป็นลําไย
941.396 -> แล้วก็รู้จัก แต่ว่ามันเยอะไปหรอกคนว่าอย่างงั้นแต่ว่าเราเฉยซะ
944.68 -> รู้แต่ว่าลําไยเป็นมังคุดหรือจะลําไยเป็นรังสาดเราก็รู้จักน่ะ
950.968 -> แต่ไม่ทวงแต่ไม่ทวงอันนี้เปรียบกับว่าโลกสมมุติเดี๋ยวเนี้ย เขาก็พูดกันอย่างนั้น ไอ
959.708 -> สอนของโลกเนี้ย ไอเมื่อเข้าถึงจิตของพระองค์แล้วเนี้ยเป็นของปลอมทั้งนั้นเนี้ย
966.228 -> มันเป็นของปลอมทั้งนั้นเนี้ย ไอคําสอนของพระอริยบุคคลเมื่อเข้าไปถึงจิตของพุทธชนเนี้ยก็เป็นของปลอมเหมือนกัน
975.408 -> อย่างงั้นมันจึงบ้าคนละอย่างน่ะ มันพูดยากเหมือนกันนิ
979.068 -> นี่ไอคําสอนของท่าน อืมนี่ มันไม่ไม่ค่อยเข้ากัน อืม
984.228 -> ไม่ค่อยเข้ากัน อย่างงั้นพวกเราเป็นคุณบุตรลูกหลานจึงพิจารณามันยาก
988.808 -> มันพิจารณา บาทเหลือเกิน อย่างเรามาทําบุญกันอย่างงี้อยากจะได้บุญ
996.028 -> แหมทําบุญกับฉันก็เป็นไข้เป็นโรคไม่หยุดไม่ค่อยไม่ค่อยสบายใจ
1001.287 -> โรคติดต่อกันบุญฉันก็ไปทําอยู่เรื่อยเรื่อยไม่ใช่ว่าจะมาแก้บุญ
1006.319 -> ตรงนี้ไม่ใช่ว่าไม่ใช่ว่าจะให้มันไม่เจ็บมันปวดมันคนละอย่างกัน
1013.303 -> แล้วจะทําบุญในบ้านเราเนี้ยให้แมวตัวนี้กลายเป็นสุนัขให้สุนัขกลายไปเป็นแมวยังไงเนี้ย
1022.163 -> มันคนละอย่างกันอือมันคนละอย่างกันให้ร่างกายนี้มันเป็นอย่างหนึ่งแต่พระพุทธเจ้าทํามา
1029.926 -> มันเป็นไปอย่างนี้อือมันเป็นไปตามเรื่องของมัน
1034.153 -> ไม่ใช่ว่าเราจะทําบุญไม่ให้มันเก็บมันไข้มันอะไรต่ออะไรหลายหลายอย่าง
1039.82 -> มันคนละเรื่องกันก็เพราะมันเป็นอย่างนี้แหละพระพุทธเจ้าจึงไม่ไว้ใจมันให้เราพา มันหนีไปซะ
1047.628 -> อย่างนี้อืมเราก็ยังเสียดายอยู่นั่นแหละมันเสียดายเสียดายอยู่มันก็ยังไปไม่ได้อย่างงั้น
1054.706 -> อืออันนี้มันเป็นเรื่องของอย่างนี้อันอย่างไรก็ช่างมันเถอะให้
1059.866 -> เข้าใจว่าการกระทําบุญสุนทานเดี๋ยวเนี้ยทําเพื่ออะไรทําเพื่อให้มันไม่มีทุกข์ไม่มีทุกข์อืม
1070.415 -> ทําเพื่อไม่ให้มันมีทุกข์ให้มันเบามันบรรเทาทุกข์ให้มันค่อยค่อยหมดไป
1075.958 -> บรรเทาทุกข์ถ้าทําบุญให้บรรเทาทุกข์มันต้องทําบุญด้วยทํากุศลน่ะ
1081.677 -> ทําด้วยถ้าไม่เอากุศลธรรมก็ไม่มีปัญญาบุญอย่างเดียวเหมือนเนื้อกับปลาที่มันสดสดเอาทิ้งไว้เฉยเฉย
1090.713 -> มันก็เน่าเท่านั้นแหละน่ะนี่อาศัยเกลือเป็นอยู่เนื้อหรือปลานั้นมีอายุไปนาน หรือเอาเข้าตู้เย็นซะ
1102.088 -> อย่างนี้มันเป็นซะอย่างนั้น ปัญญาเนี้ย
1106.528 -> ท่านจึงบอกว่านัตถิปัญญา สมาอาปา แสงสว่างเสมอด้วยปัญญาไม่มี
1119.059 -> แม่ เสมอด้วยตัณหาไม่มี คํานี้ยันต์กันเอง ยันต์กัน
1128.369 -> ร้อยเปอร์เซ็นต์เท่ากันเลย ตรงเนี้ยก็จริงอย่างนั้น
1133.188 -> นี่ไอ้ความอยากเนี้ยไม่มีจบ ไม่มีจบ ปัญหาคือความอยาก
1145.988 -> ดังนั้นพระพุทธเจ้าท่านว่า การทําก็ทําเถอะอย่าให้มันเป็นตัณหา
1153.648 -> การกินก็กินเถอะอย่าให้มันเป็นตัณหาการดูก็ดูไปเถอะอย่าให้มันเป็นตัณหา
1160.612 -> อยู่ในโลกนี้ก็อยู่ไปเถอะให้มันรู้จักโลกอย่าให้มันเป็นตัณหา
1167.168 -> คือทําโดยการปล่อยวางมันเสียมันก็อยู่ตรงนั้นแหละ
1174.008 -> ให้คิดเสมอว่าเรามีช้อนอันหนึ่ง เอาไว้ทําไมช้อน
1178.028 -> เอาไปตักแกงซดเข้าไปน่ะ แต่ว่าเราไม่ทานช้อนเห็นไหม
1184.208 -> แต่เอาช้อนเข้าในปากอยู่แต่เราไม่ทานช้อนหรอก ทานแกง
1188.168 -> ทานแล้วก็เก็บช้อนนั้นมาอีก ถ้ามีคนมาถามว่าเก็บช้อนไปทําไม
1194.068 -> เก็บไว้ซดแกงไม่ใช่คนกินช้อนสินี่ใครจะมาว่าให้เราว่าก็ช่างเขาแต่ความเป็นจริงเรารู้จักว่าช้อนไม่ใช่ของบริโภคอย่างนี้
1204.805 -> เรารู้เราอย่างนี้เขาจะว่าเราเอาช้อนไปซดแกงเท่าไรไม่ผ่านช้อนเท่าไรเราก็เฉย
1213.455 -> สบายนี่คืออย่างวันที่เรารู้อย่างชัดเจนนี่เรารู้มีอยู่ด้วยกัน
1219.645 -> ปล่อยว่านึกว่าใช้ช้อนของเราเรื่อยเรื่อยไปฮะหรือขันธ์ต
1225.756 -> น้ําเราเนี้ยโอ่งน้ําอย่างหนึ่งน้ําอย่างหนึ่งขันตักน้ําอย่างหนึ่งสามอย่างสี่ก็ตัวเราเนี้ย
1233.648 -> เราจะต้องดื่มน้ํา ดื่มน้ําจะต้องเอาขันธ์ไปตัก
1239.552 -> แต่ไม่ใช่ว่าเราไปทานขันธ์น่ะ
1241.776 -> แต่เราก็เก็บขันธ์นั้นไว้โดยการปล่อยวางที่ว่าไอไอขันธ์นี้เราทานมันไม่ได้หรอก
1249.628 -> ไอที่เราจะดื่มมันก็คือน้ําแล้วก็เก็บไว้มีคนคนหนึ่งมาว่าให้เราอีกว่าไอนั้นเก็บขันธ์นี่ไว้ไม่บริโภคกันนิ
1260.368 -> อย่างนี้เราก็สบายของเราอยู่ก็เพราะเราไม่เป็นอย่างนั้น ดังนั้นพระพุทธเจ้าต้องอาศัยตัวเองอาศัยตัว
1270.741 -> คําที่ว่าตัวเองเนี้ยคือมิใช่ตัวนั้นแหละถ้าไปอาศัยตัวเองนี่จริงจริงแล้วเนี้ย
1275.396 -> เดี๋ยวมันก็ล้มน่ะอีกไม่กี่ปีมันก็ล้มน่ะไม่อาศัยตัวอันนี้อันนี้
1280.202 -> มันเป็นเรื่องสมมุติซ้อนกันสมมุติมันซ้อนสมมุติกัน
1284.03 -> ก็ต้องเรียกตามภาษาสมมุติคนเราเนี้ยถ้าว่าเรียกว่าตนอืม
1289.769 -> ตนเพื่อให้มันเป็นภาษาเฉยเฉย
1293.791 -> แต่ความเป็นจริงสิ่งทั้งหลายเหล่านี้พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า
1297.188 -> ถ้ามารู้ธรรมะให้มันกซะแล้ว ไม่มีอะไรจะเหตุ
1300.008 -> เป็นเหตุเอกทุกข์เกิดขึ้นมา อะไรมันเป็นคนละอย่างละอย่าง
1303.688 -> ยังไม่ได้เกี่ยวพันกัน แต่เราจับเอามาเกี่ยวพันกันเสีย
1307.268 -> เราก็ไปยุ่งกับเขาเสีย อืม เราก็ไปยุ่งกับเขาเชียว
1311.408 -> ไอ้ความเป็นจริงสิ่งทั้งหลายไม่ได้ยุ่งอ่ะ อย่างที่ว่ามาก้อนหินก้อนน่ะมันทิ้งอยู่อย่างนั้น
1315.788 -> ไม่ยุ่งกับเราหรอก มันจะยุ่งกับเราเมื่อเราอยากจะได้ก้อนหินก้อนนั้นเท่านั้นแหละ
1320.168 -> น่ะ ไอตัวก้อนหินก้อนนั้นมันไม่มีอะไรหรอก
1323.588 -> มันก็อยู่เป็นธรรมชาติอย่างนั้นนี่ เมื่อความคิดอยากจะได้ก้อนหินก้อนนั่นขึ้นมาก็ไปยกมันก็หนักเอาดิ
1330.448 -> มันหนัก ไปว่าหนักเดี๋ยวเนี้ย หนักไปต้องยกวันนี้
1334.588 -> แต่ก่อนมันหนักไหม ไม่มีหนักอ่ะ นี่ ยังไม่เกิด มันไม่เกิดหนัก
1341.368 -> เหมือนกับอยู่อย่างงั้นแหละ มันไปหนักตรงที่ว่าเราต้องการมันไปยุ่งกับมันมันก็ยุ่งกับเราเนี้ย
1346.828 -> ไม่ใช่มันยุ่งกับเราเนี้ย ไอความเป็นจริงมันฝ่ายเดียวเท่านั้นแหละ
1350.668 -> มันฝ่ายเดียวทั้งนั้น อย่างเราใช้ถ้วยใบหนึ่งมันแตกเนี้ย
1354.568 -> เราเสียดาย ใครผิดน่ะ
1360.548 -> ใครเป็นทุกข์ช่วยหรือเราเป็นทุกข์ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรานั่นน่ะ
1364.628 -> ไอถ้วยมันก็แตกก็เฉยเฉยมันทําไมไม่แตกมันก็เฉยเฉยอยู่เนี้ย
1368.556 -> นี่มันไม่น่าจะเป็นทุกข์อย่างนั้นเนี้ยมันคนละอย่างกันแต่เรามันช่วยเราเนี้ยมันแตกเป็นทุกข์นี่เพราะอะไร
1376.748 -> มันเห็นชัดอยู่อย่างนี้น่ะ ท่านให้แยกออกอย่างนี้พระพุทธเจ้าของเราเนี้ย
1380.588 -> ถ้าเราเห็นว่ามันเป็นอยู่อย่างงั้นเรามายุ่งกับมันมันก็ไม่มีอะไรกับเรา มันก็หมดเรื่องกันเท่านั้นเนี้ย
1386.348 -> อย่างงั้นเนี้ยโยมมีจานมีมีจานมากมากมีถ้วยมากมากเนี้ยอยู่ในบ้านก็ต้องพิจารณาอย่างนั้น
1394.748 -> แต่ก็บอกลูกน่ะ บอกให้มันระวังให้มันเช็ดให้มันสะอาด
1399.328 -> ให้มันเก็บให้ดี กลัวมันจะแตกนิ สอนลูกต้องสอนอย่างนั้น
1403.228 -> อย่าไปสอนมัน ช่างมันเถอะลูก มันจะแตกอะไรก็ช่างมันเถอะ
1406.568 -> ไม่ใช่ของเราหรอก ไม่มีถ้วยใส่แกงน่ะ มันจะหมดน่ะ
1411.248 -> นี่เรื่องสอนคนต้องสอนมาอย่างนี้ มันเป็นคนละเรื่อง
1414.668 -> จําเป็นจะต้องสอนอย่างนั้น อืม นี่ก็ต้องสอนอย่างนั้น
1418.748 -> แล้วพูดระวังน่ะลูกน่ะ เก็บไว้ให้ดีแล้วมันจะแตกแล้วเนี้ย
1422.108 -> อืม ดุมันอยู่ใน แต่เราพูดอย่างใจอย่างน่ะ
1427.668 -> ถ้ามันแตกแยกจริงจริงนั่นแหละก็ไม่ต้องว่าอะไรให้มัน แต่ว่ามันเจ็บเจ็บไปเรื่อยเรื่อย
1432.408 -> มันระวังไว้ อย่างงั้นไม่มีไม่มีเงินที่จะซื้อซื้ออะไรมาใช้มันหมดไป
1438.228 -> คือบอกให้คนปฏิบัติมุ่งธรรมมุ่งวินัยอย่างนี้
1442.031 -> ถ้าไปสอนอย่างธรรมะสูงสูงอย่างผู้ใหญ่ก็ช่วยไม่มีแล้วในบ้านหมดแตกหมด
1448.748 -> ไม่มีใครล้างมันหรอก นี่มันเป็นเรื่องของอย่างนี้
1452.648 -> อย่างนั้นพระพุทธ ได้ฟังธรรมะเนี้ยเข้าใจ
1457.628 -> ผู้รู้จักธรรมะไม่ใช่ผู้ที่เกียจคร้านต้องเป็นคนฉลาดแต่ต้องเป็นคนขยัน อืม เป็นคนขยันหมั่นเพี้ยน
1466.368 -> แต่ว่าขยันพูดขยันกระทํา อืม กระทําโดยการปล่อยวาง
1471.548 -> ด้วยการปล่อยวาง ทําด้วยความสงบระงับ
1476.208 -> อย่างนั้นพระพุทธเจ้าท่านจึงสอนว่า ไอทํางานมันก็สบาย
1480.708 -> ทําโน้นทํานี่มันก็สบาย ที่มันเป็นสมาย ชีวะ มันก็สบาย
1486.468 -> ถึงแม้มันหนักหน่อยมันก็สบายเพราะโทษตรงนั้นไม่มี อย่างนี้ ทิฏฐิคือความเห็น
1494.208 -> มานะคือความไปยึดไว้สองอย่างนี่มันเกาะกัน ทิฏฐินี่พระพุทธเจ้าไม่ต้อง
1500.168 -> ไม่ต้องอะไรหรอก ดูทีในใจของเราเห็นไหมมันความเห็นวันหนึ่งมันเกิดยังไงบ้างไหม
1508.268 -> ที่มันเกิดขึ้นมาน่ะ เราตามดูมันได้ไหม น่ะ เนี้ย
1512.208 -> มันมันมันเกิดความคิดอย่างหลายหลายอย่างน่ะ นี่แปลว่ายังไงก็ช่างมันเถอะ
1518.868 -> แต่ไอตัวมานะที่เขาไปยึดเนี้ยมันเป็นตัวที่สําคัญมากที่สุด น่ะ ดีชั่วอะไรอย่าไปยึดมัน
1526.428 -> อย่าไปยึดมันให้ดูมันเถอะ นี่พระพุทธเจ้าท่านว่าอย่าไปยึดมัน
1530.988 -> ไอทิฐินี้ท่านแปลว่าความเห็น ถ้าทิฏฐิไม่ฟังใครมันก็เป็นมานะเท่านั้นแหละ
1537.768 -> ความเป็นจริงท่านเอาปล่อยวาง ถ้ามนุษย์เรามาคิดดูน่ะ
1540.628 -> ปล่อยวางเราจะเอาอะไร อย่างนี้เป็นต้น
1544.228 -> มันก็ลําบากกันยังไม่เข้าใจธรรมะ อืม อย่างพระพุทธองค์ท่านสอนว่า
1549.268 -> อ่า อย่างคนเรานี่ว่า ถ้าหากว่าทํา
1552.988 -> ทําสิ่งที่ไม่ดีเนี้ย น่ะ มึงตายไม่ได้เกิดหรอก อืม
1556.968 -> เสียใจเสียแล้ว ตกใจ กลัวจะไม่ได้เกิด
1560.548 -> ไอความเป็นจริงที่พระพุทธเจ้าท่านสอนว่าอย่าให้มาเกิดนั่นน่ะมันดี
1566.075 -> ถ้าเราไม่ได้เกิดเนี้ยกลัวจะไม่เห็นหน้าลูกหน้าหลานจะไปอยู่อะไรเลยวุ่นขึ้นมาเลย
1572.043 -> นี่เราไม่คิดดูว่าไอที่เราทุกข์ทุกวันนี้เพราะเพราะเราเกิดมา
1575.548 -> เห็นไหมพอเราเกิดมามันจึงมีทุกข์เกิดขึ้นมานี่
1579.811 -> อือเนี้ยชาติทุกข์สดาธิทุกข์ปัญญาที่ทุกข์เพราะความเกิดมา
1585.108 -> ถ้าหากว่าคนเราบางคนน่ะ คิดว่า มันบาป ไม่รู้จะผุดจะเกิดแล้วนี่
1591.883 -> มันก็เข้าแง่พระพุทธเจ้าสอนว่าไม่ให้เกิดน่ะ มันเป็นซะอย่างนั้น อืม
1596.949 -> ทีนี้ไอไอความเกิดนี่คือคนมันอยากจะเกิดมาแต่เกิดมาแล้ว
1603.079 -> ไม่ให้เราไม่ให้เราเป็นโรคเป็นภัยให้เราอยู่สบาย
1606.11 -> อายุก็ให้ยืนยืนมันมันคิดไปเสียอย่างนั้น
1609.781 -> นี่พระพุทธเจ้าเนี้ยนั้นน่ะเหตุตายคือเหตุเกิดนั่นแหละอือ
1615.354 -> ที่มันเกิดมานั้นแหละคือสมัครตายแล้วอย่างเนี้ย อย่างวัตถุที่เรายังไม่มีมาในมือเราเดี๋ยวนี้
1623.788 -> เมื่อเราแสวงหาได้มาเป็นต้นเขาเรียกว่านี้แหละมันจะแตกแล้วมันจะหายแล้ว
1627.85 -> เพราะอะไรเพราะมันมีอยู่นี่ที่มันมีเนี้ยอย่างกระโถนไหมนี่มี
1631.827 -> ถ้าซื้อมาใหม่ใหม่ก็เลยแตกแล้วนี่มันแตก
1635.128 -> ถ้าท่านเห็นว่ากระโถนแตกแล้วน่ะ แต่เราเห็นว่ากระโถนนี้ไม่แตกนิ
1641.188 -> ความเห็นต่างกันน่ะ นี่ไอคนหนึ่งใช้กระโถนไม่แตก
1645.148 -> คนหนึ่งใช้กระโถนแตกไปด้วยกันเอาซิ อืม
1650.208 -> มันหลุดมือลงวันหนึ่งสักกะโถนีมันแตก มันก็แตกก่อนแล้ว
1652.728 -> ไอที่ผู้ว่ามันแตกมาแล้ว ไอพวกที่ยังไม่แตกเพิ่งแตกเดี๋ยวนี้ก็ร้องไห้เท่านั้นเอง
1656.688 -> เนี้ย อย่างงั้นเห็นก่อนซะ เมื่อมันเกิดมาแล้วก็นั้นแหละพระพุทธเจ้าท่านสอนว่าอยากจะให้มันพ้นจากความเกิดนั่นแหละ
1665.868 -> อืม แต่ยังไงแต่ยังไงมันก็อยากจะเกิดขึ้นมาอยู่น่ะมันอดไม่ได้
1672.048 -> ถ้าจะเกิดขึ้นมาเรามีอะไรบ้างไหมล่ะ มีอะไรบ้างไหม
1677.508 -> มันแสนทุกข์แสนยากแสนลําบากอะไรสารพัดอย่าง เราก็ยังไม่เห็นโทษมันน่ะ
1682.908 -> ไม่รู้ว่ามันเป็นยังไงก็ไม่รู้จักน่ะ ไม่เห็นโทษมันทําไมที่เห็นโทษ
1688.568 -> น่ะ เราจะต้องประพฤติปฏิบัติพิจารณามันเข้ารูปของธรรมะของพระพุทธเจ้า
1694.048 -> เดี๋ยวนี้น่ะ พุทธบริษัททั้งหลายยังไม่เห็นพร้อมกับพระพุทธเจ้าน่ะ
1699.988 -> นี่ไม่เห็นพร้อมน่ะ นี่เพศไปก็ขัดกันไปด้วย ให้ขัดใจ
1705.128 -> อย่างเราตายไม่เกิดอย่างงี้แหละ คือมันไม่ให้เกิดมาน่ะ
1707.828 -> ถ้ามันมีล่ะมัน มันเป็นเหตุ น่ะ อ่า คําสอนของท่านที่ อ่า
1714.128 -> ที่สุดของท่าน มานะ ความยึดไว้น่ะ
1718.928 -> เป็นผู้เลิศกว่าเขา สําคัญตัวว่าเลิศกว่าเขา
1722.148 -> อันนี้ก็ไม่ใช่ ไม่ถูกนะ เป็นผู้ที่เลิศกว่าเขา
1726.408 -> เห็นว่าเสมอกับเขานี่ ก็ยังไม่ถูกอีกแหละ
1730.148 -> เป็นผู้เลิศกว่าเขา สําคัญตัวว่าเหลวกว่าเขานี้
1732.768 -> ก็ไม่ใช่อีก เป็นผู้ที่เหลวกว่าเขา
1736.428 -> สําคัญตัวว่า ดีกว่าเขา อันนี้ก็ไม่ใช่อีกแหละ
1740.648 -> เป็นผู้เสมอเขานี่ สําคัญตัวว่า ดีกว่าเขานี่ก็ไม่ใช่ นะ
1746.108 -> เป็นผู้เสมอเขา สําคัญตัวว่าเสมอเขา
1748.728 -> อันนี้ก็ยังไม่ใช่อยู่อีก เป็น ผู้เสมอกับเขาสําคัญตัวว่าเหลวกว่าเขาอันนี้ก็ไม่ใช่อีก
1756.068 -> เป็นผู้ที่เหลวกว่าเขาสําคัญตัวว่าดีกว่าเขาอันนี้ก็ไม่ใช่ เป็นผู้เหลวกว่าเขาสําคัญตัวว่าเสมอเขาอันนี้ก็ไม่ใช่
1765.368 -> เป็นผู้เหลวกว่าเขาสําคัญตัวว่าเหลวกว่าเขาอันนี้ก็ยังไม่ใช่อีก เอาอะไรกันไหมที่นี่
1771.488 -> ตรงไหนที่เราจะเอาไปไหม นี่น่ะเรามาดูท่านมาดูซะ
1776.168 -> นี่เหตุว่าท่านจึงเห็นว่าอันนี้มีไม่มี มีไม่มี อย่าให้มันมีมี
1782.228 -> ให้มันมีไม่มี มีเหมือนกับไม่มี อย่างนี้
1788.628 -> ก็เรียกว่ามันหมดนั่นแหละ คือเรียกว่ามันหมดเนี้ยมันหมด
1792.468 -> มานะเก้าทั้งหลายท่านได้ทิ้งมันซะแทนทิ้งมันซะ อืม เอาอะไร คือไม่มีอะไร
1797.928 -> ถ้ามีอะไรอยู่มันก็ยังมีอะไรอยู่นั่นเองแหละ อันนี้พูดถึงที่สูงมันน่ะ
1804.563 -> แต่พอพูดถึงที่ไอไอคนเราอยากจะมีความสุขอยากจะร่ําจะรวยน่ะ
1807.785 -> อันนี้เขาเรียกว่ามันไม่พ้นทุกข์คือบุญ
1810.869 -> อย่างงั้นท่านก็สร้างบุญไปด้วยก็พิจารณาไปด้วยคือกุศลคือปัญญาน่ะ
1816.298 -> เพื่อจะทําลายมันมีทีมันคล้ายคล้ายกับวิธีเลขอะไรมันมีคูณมันมีบวก
1823.803 -> มันมีลบมันมีหารมันถึงจะได้จํานวนมันที่เราชอบใจตามจํานวนของเลขเนี้ยน่ะ
1829.804 -> อันนี้เราไม่เอานั่นที่มันมีทีคูณอย่างเดียวไม่มีที่ใส่กันเห็นไหมล่ะ
1835.655 -> วิธีคูณกับวิธีบวกรวมกันเข้าไปเรื่อยเรื่อยวิธีลบไม่มีอ่ะ
1839.259 -> วิธีแบ่งก็ไม่ค่อยจะมีซะด้วยน่ะถ้ามีวิธีแบ่งมันก็เบามีวิธีลบมันก็เบาดี
1844.806 -> มันมีวิธีบวกกับวิธีคูณมันก็ยิ่งไปกันใหญ่เท่านั้นเห็นไหมกลับเข้ามาตัวหนึ่งเป็นคนที่เห็นแก่ตัว
1852.207 -> อ่ามันเป็นไปอย่างนั้นนี่ดังนั้นการกระทําบุญกุศลนี้มันจึงมีสองคํา
1858.837 -> กุศลคือทําไปให้มีความฉลาดขึ้น มีความฉลาดขึ้น
1866.828 -> ให้มีความรู้รอบคอบในสิ่งที่เราได้มานั้น อืม ให้รู้จัก
1871.928 -> ที่มาครอบครัวของเราเนี้ย เราได้กันมาครอบครัวนี่
1875.408 -> ที่ต้องมีปัญญาสามารถที่รักษาครอบครัวของเรานี้ ให้มันคุ้ม กลับไปบ้านเนี้ย
1883.408 -> ถ้าถามว่าบุญอยู่ที่ไหนไม่รู้เรื่องกันน่ะ ไม่รู้บุญ ถึงไปกราบพระ
1888.268 -> ยายไปกราบพระหลานน่ะ แม่กราบอะไร กราบพระ พระที่ไหน ตอบหลานนี่น่ะ
1896.688 -> บุญนี่ก็ตอบไม่ได้ก็เพราะว่าเราไม่รู้จักบุญนั่นเอง ทําไปทําไปเพื่อทํากันไปเรื่อยเรื่อยไปอย่างงั้น
1902.388 -> อืม อันนั้นเราเป็นพุทธบริษัทที่ฝึกหัดอันนี้อย่าให้มันหลงเหมือนผลทําให้ในตะกร้าหลายหลายชนิดก็ช่างมันเถอะ
1912.528 -> อย่าไปเทรวมรวมกันเป็นกองกองอ่ะเราก็ไม่หลงหรอก
1916.04 -> ผู้ศึกษาในธรรมะของพระพุทธเจ้าของเรารู้เรื่องตามความเป็นจริงแล้วไม่หลง
1922.928 -> มันจะเป็นไปยังไงก็ไม่หลง เหมือนเรารู้จักผลไม้นานาชนิด
1927.568 -> อารมณ์ตะกร้าเดียวกัน มันจะทับกันอยู่ก็ช่างมันเถอะ
1930.908 -> เรารู้มันชัดเจนแล้ว ผลอะไรต่ออะไรเรารู้เราขี้ถูกทั้งนั้นแหละ
1935.768 -> ถ้าเราเข้าใจในธรรมะของดักพุทธศาสนาแล้วก็อย่างนั้น ใครจะพูดกันไปตรงไหนก็ช่างมันเถอะ
1941.768 -> น่ะ เรารู้จักอยู่แล้วในทางพุทธศาสนามันก็ผลไม้
1947.348 -> นี่มันจะทับกันอยู่กี่ชั้นก็ช่างมันเถอะ เรารู้ว่าผลเงาะเป็นเงาะ
1951.268 -> ผลลําไยเป็นลําไย เราศาสตร์มันเป็นหลักศาสตร์
1953.728 -> มันไม่หลงอย่างนั้น อันนี้สูตรธรรมะ
1958.148 -> พระพุทธเจ้าท่านสอนมาเพื่อไม่ให้หลงอย่างงั้น ไม่หลง
1962.588 -> ถึงแม้แต่ความดีมาก็ยังไม่หลงดีอีก ถึงมีความชั่วมันเกิดขึ้นมาก็ยังไม่หลงชั่วอีกน่ะ
1968.768 -> มันรู้ไปถึงขนาดนั้น นี่แต่พระพุทธเจ้าก็ว่าท่านสอนให้รู้จักข้อประพฤติปฏิบัติในใจของเจ้าของ
1978.128 -> ไอความเป็นจริงการประพฤติปฏิบัตินี่ไอความรู้อันเนี้ย ให้มันเกิดจากจิตบริสุทธิ์นั่นอย่างหนึ่งมันเกิดด้วยสัญญานั่นอย่างหนึ่ง
1986.608 -> มันต่างกันหลาย มันเอาเข้ากันไม่ได้
1990.928 -> มันของบริสุทธิ์ ของไม่บริสุทธิ์นี่มันเข้ากันไม่ได้
1994.528 -> นี่ปนกันไม่ได้ อืม ไอธรรมะที่มันเกิดมาจากจิตนั้นแน่ะ
1999.988 -> มันก็คล้ายคล้ายกันเรียกว่าตาน้ํา อืม
2004.248 -> ตาน้ําที่มันซึมซาบมามันแห้งไม่ได้ มันไหลของมันอยู่อย่างงั้น
2008.688 -> ไอความรู้ตามสัญญาของเราที่มาคล้ายคล้ายน้ําในโอ่ง หมดน้ําฝนมันก็แห้งเท่านั้นแหละ
2014.328 -> นี่ก็เป็นอย่างนี้ ไอเรื่องจิตของเราที่รู้ธรรมะที่บรรลุธรรมะ
2019.968 -> แต่ว่าคนเราทุกวันนี้ว่าบรรลุธรรมะนี่ก็กลัวว่า เอ๊ะ บางคํานี่มันสูงไปซะแล้วล่ะ
2024.888 -> น่ะ ธรรมะนี่มันสูงไปแท้แท้ ไม่ค่อยอยากจะพูดหรอก
2030.048 -> ถ้าใครพูดคนตะแคงตะแคงในใจ ธรรมะน่ะ ลองไปพูดเนี้ย
2035.688 -> กลับไปบ้านฉันบรรลุธรรมะแล้ว คนตาตะลึงเลยทีเดียวน่ะ นี่
2041.168 -> บรรลุธรรมะ ในความเป็นจริงคํานี้เป็นของสมมติไม่ใช่ว่ามันสูงมันต่ําหรอก
2046.428 -> อย่างพวกญาติโยมทั้งหลายมาวัดพระพรหมวันนี้เรียกว่าบรรลุ วัดหนองป่าพงวันนี้
2051.368 -> ไม่แปลกอะไรกัน เนี้ยมาถึงวัดหนองป่าพงวันนี้ก็ได้
2054.908 -> รู้ว่าหลวงพ่อพงษ์อะไร ถ้าพูดพรรษา วัดหนองป่าพงก็ได้
2061.467 -> ถ้าเราเรียกว่าเรารู้จักว่าอันนี้มันเป็นบาปเป็นบุญแล้วเราก็รู้จักมันเนี้ยเวลาบรรลุธรรมะก็ได้
2067.211 -> นี่ถ้าว่าบรรลุธรรมน่ะตกใจคนเราน่ะแหม่เนี้ยมันก็เป็นซะอย่างนั้นอันนี้มันเป็นภาษา
2075.515 -> มันเป็นภาษาให้รู้ความเข้าใจกันได้ภาษาอย่างหนึ่งพูดไปอย่างหนึ่งเท่านั้นแหละ
2080.669 -> ไอ้ความเป็นจริงก็เป็นธรรมดาของเราอย่างพระพุทธเจ้าที่อาตมาว่าน่ะใครเป็นพระพุทธเจ้าไหม
2087.83 -> ท่านผู้สอนในชุมชนประพฤติชอบด้วยกายวาจาใจ
2091.688 -> ที่เรียกว่าพระพุทธศาสนาชื่อพระพุทธเจ้า ดูตรงนี้สิ
2100 -> แต่เราก็เรียกว่า เมื่อฉันเกิดพร้อมพระพุทธเจ้าฉันก็จะไปแล้วล่ะ
2107.108 -> ขนาดเนี้ย น่ะ นึกว่าพระพุทธเจ้าองค์นั้นนี่ผ่านไปแล้ว
2110.428 -> ณ
2114.348 -> ในความเป็นจริงสิ่งที่เมื่อเราเห็นธรรมะก็เห็นพระพุทธเจ้า อันนี้ก็ฟังยากน่ะ คนที่ยากน่ะ
2120.328 -> เราเห็นพระพุทธเจ้า เราก็เห็นธรรมะ
2125.348 -> เมื่อเราเห็นธรรมะเห็นพระธรรมแล้วก็เห็นพระพุทธ เห็นพระพุทธก็เห็นพระธรรม
2129.188 -> เห็นพระพุทธพระธรรมแล้วก็เห็นพระสงฆ์ อืม อันนี้ อืม
2134.168 -> อย่างนั้นพระพุทธเจ้าน่ะ ให้พระพุทธอยู่ที่ใจ
2136.708 -> พระธรรมอยู่ที่ใจ พระสงฆ์อยู่ที่ใจ ให้มันเห็นชัด
2141.248 -> อันนั้นเราจับท่านมายัดใส่เฉยเฉยนี่ ว่าพระพุทธอยู่ที่ใจของข้า
2145.288 -> เพราะฉันนี่ พระธรรมอยู่ที่ใจของข้า
2147.868 -> พระสงฆ์อยู่ที่ใจทั้งนั้น แต่การประพฤติมันไม่เรียบร้อยน่ะ
2152.768 -> ไม่สมกับว่าพระพุทธอยู่ที่
2156.343 -> ไม่สมคําว่าพระธรรมอยู่ที่ใจพระสงฆ์อยู่ที่ใจคือจิตมันเป็นคนที่จะรู้จักธรรมะอ่าท่านเรียกว่าผู้รู้
2162.267 -> พระพุทธองค์ที่ท่านตรัสไปแล้วนั่นน่ะก็ตรัสธรรมะองค์ธรรมตรัสรู้นี่แหละ
2169.035 -> ตรัสรู้นี่ท่านไม่เอาไปหรอกท่านก็ทิ้งไปในนี้แหละ
2172.298 -> อ่าพูดง่ายง่ายอย่างพวกครูเราเนี้ยครูโรงเรียนนั่นแหละไม่ได้เป็นครูมาแต่กําเนิดน่ะ
2178.488 -> มาเรียนวิชาครูถึงได้เป็นครูกัน ได้สอนโรงเรียนซะ
2183.868 -> ได้เงินร่ําเงินเดือนกับเขา อยู่ไปนานนานก็เลยตายไปซะ
2188.688 -> ได้ตายไป ตายจากครูไปซะ อืม ถ้าหากพูดอย่างหนึ่งทีนี้ว่า
2195.028 -> ไอครูนั้นยังไม่ตาย น่ะ ครูนั้นยังไม่ตาย
2200.488 -> คือคุณธรรมที่ทําครูนั่นให้เป็นครูนั้นยังอยู่ อย่างพระพุทธเจ้าของเราเนี้ย
2207.668 -> สัจจะธรรมที่ทําให้คนคนนั้นเป็นพระพุทธเจ้ายังอยู่ ไม่หนีไปที่ไหน
2213.488 -> ก็ได้เกิดเป็นพระพุทธเจ้าสององค์ที่นี่ องค์หนึ่งก็ได้เป็นรูปองค์หนึ่งก็ได้เป็นนาม
2217.928 -> น่ะ ธรรมะที่แท้จริงนั้นแหละ พระพุทธเจ้าจึงสอนอานนท์
2224.348 -> ให้ท่านประพฤติไปเถอะ ให้ท่านปฏิบัติไปเถอะ
2228.988 -> ท่านจะงอกงาม ในพระพุทธศาสนา ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั่นก็เห็นเรา
2236.448 -> ผู้ใดเห็นเรา ผู้นั่นก็เห็นธรรม
2242.928 -> ไม่รู้ว่าเป็นยังไงถึงเป็นอย่างงั้น ฟังอย่างหนึ่งพระพุทธเจ้าก็เป็นธรรมพระธรรมก็เป็นพระพุทธเจ้า
2249.548 -> มันสับสนกัน ไอ้ความจริงมันเป็นอย่างนี้
2252.528 -> ไอ้พระพุทธเจ้าแต่ก่อน ก็ยังไม่มี จะได้เรียกชื่อว่า
2256.608 -> ขนานชื่อของท่านมาเป็นพระพุทธเจ้า ก็ในเมื่อที่ท่านมารู้ธรรมอันนี้เท่านั้นแหละ
2261.888 -> แต่ก่อนก็เป็นชี้ทาสตรัสกุมาร ถ้าพูดมาถึงตรงนี้ก็เหมือนกันกับเรานั่นเองน่ะ
2267.588 -> เราก็เป็นตาสีตาสา ถ้ามีอาตมาอยู่อย่างงั้นแหละ น่ะ
2270.908 -> ถ้าเรามา นุชถึงธรรมอันแท้จริงแล้วน่ะ
2274.228 -> มันก็จะเป็นพระพุทธเจ้าอย่างเดียวกันนั่นแหละ ไม่แปลกกันหรอก
2278.008 -> อย่างนั้นน่ะญาติโยมทั้งหลายว่า ให้เข้าใจว่าพระพุทธเจ้ายังอยู่น่ะ
2283.888 -> เข้าใจซะวันนี้ว่า พระพุทธเจ้ายังอยู่ เราทําที่ไหน
2287.528 -> ที่ไหน คือมันเป็นสัจจะธรรมแล้ว เราทําชั่วอยู่ที่นี่
2291.868 -> ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีใครเห็น อย่าไปว่านะ พระพุทธเจ้าเห็นน่ะ
2297.966 -> ท่านยังอยู่ทุกวันนี้ยังพยายามคอยจะประคับประคองพวกเราให้เดินทางให้มันถูกต้องอยู่เสมอ แต่เราไม่เห็น จะได้ไม่รู้เรื่อง
2306.174 -> อย่างนั้นผู้ประพฤติปฏิบัติแล้วเนี้ยจะทําความดีความชั่วที่ท่านไม่ได้สงสัยแหละ
2311.889 -> ก็ว่าท่านมีพยานอยู่แล้วไม่ได้สงสัยจะทําชั่วที่ไหนมันก็มีแหละทําไมไม่มีไม่มีใครเห็นก็เราน่ะเห็นเรา
2319.348 -> น่ะ เออ น่ะ ไปทําชั่วที่ไหนไม่มีใครเห็นไม่มีหรอก
2324.608 -> ไม่มีใครเห็นก็เราเห็นเราล่ะ อย่างนี้ อย่างนั้นทําชั่วที่ไหน
2329.168 -> ทําดีที่ไหนไม่พ้น กรรม มันรู้ตาม ก็ความจริงน่ะ
2334.348 -> คือความจริงเนี้ย ในการกระทํามันมีอยู่แล้ว นั่น
2338.348 -> พระพุทธเจ้าควรมาตรัสคํา ตรัสรู้ไอความจริงอันนี้
2341.948 -> ไอความจริงอันนี้จริงประพฤติ เป็นพระพุทธเจ้าต่อไปในโลกอันนี้
2345.908 -> ถ้าใครทุกคนเธอมาประพฤติปฏิบัติ บรรลุ คุณธรรมคือความจริงเช่นนี้
2350.608 -> มันก็ เป็นพระพุทธเจ้า เป็นท่าน ท่านผู้สอนในประชุมชน
2357.108 -> ประพฤติชอบด้วยกายวาจาใจ ที่เรียกว่าพระพุทธศาสนาชื่อพระพุทธเจ้า
2362.628 -> อย่างนั้นพระพุทธเจ้ายังอยู่น่ะ จงดีใจเถอะ อย่าไปเสียใจเลย
2367.268 -> บางคนนึกโมโห แหม ถ้าพระพุทธเจ้ายังอยู่
2370.668 -> ฉันไปแล้วล่ะ แน่ เอากันซะอย่างงั้น นี่
2375.108 -> ไอความเป็นจริงคือความจริงนั้นมันยังอยู่ ที่เราทําไปนี้มันถูกความจริงหรือผิดความจริง
2379.908 -> มันก็ถูกก็ผิดของมันอยู่ นั้นก็เรียกว่าพระพุทธ
2383.488 -> เจ้าโดยนามพระธรรมยังมีอยู่ นี่ ฉะนั้นผู้ประพฤติปฏิบัตินั้นท่านจึงเคารพ
2390.488 -> เคารพทําไมก็ท่านเห็นพระพุทธเจ้าอยู่นั่นน่ะ อือ
2394.508 -> นั่งอยู่นี่ก็เหมือนพระพุทธเจ้าอยู่ต่อหน้านี่ เดินก็เหมือนพระพุทธเจ้าต่อหน้านี่
2399.508 -> ไปไม่ได้แล้วนั่น ท่านเห็นประจักษ์ในใจของท่านจึงเคารพ
2404.228 -> ถ้าพุทธธรรมประสงค์อยู่ สม่ําเสมอนั้น ไม่จืดจ๊าง อือ
2409.208 -> อย่างนี้ ไม่ได้รัก ก็เพราะท่านเห็น
2412.588 -> ยู่ในใจของท่านอยู่แล้ว มันเห็นอยู่อย่างนี้
2415.048 -> ว่ามันไม่หายไปตรงไหน เห็นอย่างนี้ก็ได้เราเห็นธรรมะ
2418.988 -> เห็นธรรมะก็เห็นพระพุทธเจ้า นี่ มันเป็นอยู่อย่างนี้
2423.388 -> ฉะนั้นจึงว่า เมื่อเราเห็นพระพุทธเจ้าก็เห็นธรรมะ
2426.868 -> นี่ เช่นนั้น ไปนั่งที่ไหนก็ได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้าอยู่ทุกเวลาแหละ
2434.188 -> เดินอยู่ เราก็ได้ฟังธรรมพระพุทธเจ้าอยู่
2439.068 -> นอนก็ได้ฟังธรรมพระพุทธเจ้าอยู่ อันนี้อาตมาศีรษะจะแตกนิ
2443.208 -> ไปฟังธรรมท่านอาจารย์มั่น เออ
2449.207 -> ปฏิบัติไปเถอะเดี๋ยวก็ให้ฟังธรรมพระพุทธเจ้าหรอกนั่งอยู่ใต้รูปต้มต้นไม้ก็ฟังธรรมท่านอยู่อย่างงั้นนั่งก็นอน
2454.839 -> นอนก็ฟังธรรมนั่งก็ฟังธรรมอะไรอยู่
2458.388 -> เอ๊ อาตมาคิดไม่ได้เลย คืนไม่ใช่ไม่ใช่ของคิดเอาน่ะ
2465.528 -> ไม่ใช่ของคิดน่ะเนี้ย มันมันมันมันก็เกิดมาจากความบริสุทธิ์
2469.708 -> อืม ไอ้จําของท่านเนี้ย จะพิจารณายังไงไม่ได้ อย่างงี้
2474.628 -> อืม ไอความเป็นจริงคือมันเห็นธรรมะนั่นเองน่ะ
2478.208 -> ไม่ใช่อื่นไกลหรอกมันเป็นธรรมะ อืม จะเป็นต้นไม้ที่เป็นภูเขา
2482.768 -> จะเป็นสัตว์น้อยสัตว์ใหญ่มันเป็นธรรมะทุกอย่าง ดังนั้นอาตมาต้องให้ธรรมะอยู่ที่ไหน
2488.108 -> ไอธรรมะที่ว่าไม่มีธรรมะนั้นมันไม่มีอ่ะ มันเป็นธรรมะ อืม
2493.168 -> ธรรมะคือธรรมชาติ มันเป็นอยู่อย่างนั้น อืม
2497.648 -> ธรรมชาติอันนั้นมันก็เป็นธรรมชาติของมันเกิดดับของมันอยู่อย่างนั้น น่ะ
2503.128 -> ถ้าหากว่าเราจะใช้ธรรมชาติน่ะ ฝึกธรรมชาตินั้นนั้นอย่างกายของเราทุกวันนี่
2507.368 -> จิตใจของเรามันเป็นธรรมชาติเนี้ย มันมีการกินมันมีการดับ
2511.268 -> มันมีการนอน เป็นธรรมดาของมัน เหมือนกับสัตว์
2516.208 -> มันก็อาศัยทั้งนั้นแหละ แต่ว่าสัตว์ทั้งหลายน่ะมันไม่รู้ภาษากัน
2519.728 -> มันเป็น ซะ สั่งสอนไม่ได้ มันสมองมันช้าเกินไป
2525.028 -> ไม่เหมือนมนุษย์เรา มนุษย์เรามันมันสนองมันเร็ว
2527.908 -> มันไว นี่มันไว เรามาพูดอันหนึ่งก็ได้
2533.348 -> ท่านจึงจัดว่าเป็น ควรตรัสรู้ธรรมได้ของเรา
2538.068 -> อย่างร่างกายหรือจิตใจของเราเนี้ย อ่า
2540.648 -> มันจะเห็นชั่วเห็นอะไรทุกสิ่งทุกอย่างมันก็เห็นมา มีครูบาอาจารย์มาสอนให้มันก็ค่อยค่อยเข้าใจ
2546.288 -> มันไว ค่อยค่อยเข้าใจมันไว มันไว เข้าใจมันง่าย
2551.328 -> มันง่ายกว่าสัตว์อย่างอื่น มันง่ายกว่าสัตว์เดรัจฉานนี่ อืม
2555.648 -> สัตว์ป่านี่มันเป็นสัตว์บ้าน เป็นสัตว์มนุษย์ อืม สัตว์มนุษย์
2560.468 -> สัตว์มนุษ นี่มันก็หายากน่ะ อืม หายาก อืม อืม
2566.488 -> คําสอนของพระท่านน่ะ จะเป็นมนุษย์นี่มันก็ยาก
2570.708 -> นี่ก็คิดยากน่ะ คิดไม่ค่อยถึงเนอะ
2575.428 -> คือคือยังไม่รู้จักมนุษย์ที่แท้จริง อย่างนี้ ถ้าเรามอง
2580.968 -> มนุษย์มันจะเกิดยากทําไม เกิดทีละสองก็ยังมีอีกเลย
2585.028 -> มนุษย์ก็คิดไปอย่างงั้นมันก็ไม่ยากนิ มนุษย์ซึ่งไม่มีคุณธรรมอย่างนั้น
2591.508 -> มันก็เป็นมนุษย์แบบหนึ่ง มันยังไม่เป็นมนุษย์เอาชื่อเข้ามาโอนขึ้นมาเป็นมนุษย์เฉยเฉย
2597.828 -> มันเป็นมนุษย์ เดรัจฉานโนอย่างหนึ่ง
2600.748 -> เหมือนกับสถิติฉานทั้งนั้น มนุษย์ที่จะ
2604.368 -> มาในคุณธรรมที่เป็นมนุษย์เนี้ย เราเกิดมาเป็นเด็กไม่รู้เรื่องของมนุษย์
2609.148 -> เมื่อรู้จักประพฤติปฏิบัติอย่างไรไม่รู้คุณธรรมของมนุษย์ไม่รู้คุณสมบัติของมนุษย์ เมื่อโตมาแล้วเราฟังพ่อแม่ของเราสอน
2617.548 -> ครูบาอาจารย์เราค่อยค่อยรู้ขึ้นมาก็เลยมีคุณธรรมเกิดขึ้นมาเราก็เลยเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ มันแปลกกันอย่างนั้น
2626.188 -> นี่เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ขึ้นมาได้ เมื่อมันเกิดเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ก็มาเรียกว่ามนุษย์เพิ่งเกิดเดี๋ยวนี้
2631.668 -> เนี้ย
2634.688 -> น่ะมันเกิดยากน่ะใครจะติดตามแล้วมันเกิดยากมันเกิดยากอย่างนี้
2638.217 -> ศีลธรรมนี้ใครจะต้องไปปฏิบัติบัณฑิตบัติยาก
2642.819 -> มันถูกอยู่แต่มันปฏิบัติยากเช่นง่ายง่ายง่ายง่าย
2645.421 -> จึงเวรทั้งห้าประการเนี้ยศีลห้าไอ้ที่พวกเราพุทธบริษัททั้งหลาย
2655.659 -> แน่แน่แหน่สัมปทานกันอยู่ทํากันอยู่เนี้ยอันนี้ก็คือคุณสมบัติของมนุษย์แท้แท้น่ะ
2664.678 -> ถ้าใครมีศีลห้าในใจของคนของตนทุกทุกคนอย่างนั้นน่ะ ไม่ต้องมีอะไรแล้ว
2669.848 -> มันหมดด้วยศีลธรรม ถึงแม้ว่ามันไม่พ้นทุกข์ เป็นต้น
2675.128 -> ก็อยู่ในความสงบระงับ เป็นสัมมาชีวะในโลก
2678.848 -> ก็ยังไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกันเนี้ย อ่า
2683.728 -> ถึงมาเป็นมนุษย์อยู่เป็นสมบัติของมนุษย์ แต่มันจะมีเกิดมีตายก็จริงหรอก
2687.781 -> แต่ว่าเกิดมาก็อยู่ในความสบายตายก็อยู่ในความสบายมันรู้จักอย่างนี้
2692.968 -> ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน อันนั้นเป็นโลกมนุษย์แท้แท้ที่สมบูรณ์
2697.168 -> นี่ มันเป็นซะอย่างนั้น มนุษย์ที่มันเป็นมนุษย์สมบูรณ์ที่คุณสมบัติขึ้นมา
2703.648 -> ที่เราศึกษามานี่เขาเรียกว่าเราเพิ่งเกิดเดี๋ยวนี้ เกิดเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ นี่
2710.188 -> ถ้าเราเข้าใจอย่างนี้เมื่อก่อนมนุษย์เนี้ยหายากน่ะ ดูที่ม ไอ้คนเราจะมี มีศีลห้า
2717.608 -> ศีลห้าประการเนี้ย มันจะเป็นยังไง มันจะมีไหม
2722.608 -> เราลองกําหนดดูก็ได้ ในบ้านเรา ในเมืองเรา ในชนบท
2726.428 -> ในกลุ่มเรามีไหม บางคนก็จะตอบว่าไม่มี
2731.008 -> บางคนก็มีแต่น้อย อย่างเนี้ย อันนี้มันเป็นรากฐาน
2735.848 -> แล้วจะมองมองดูก็ได้ว่ามันจะเกิดประโยชน์อย่างไร เรามองดูก็ได้แหละ
2741.368 -> มันเห็นผลประโยชน์มันทุกส่วนเลยทีเดียวล่ะ ศีลห้าประการเนี้ย เนี้ย
2745.468 -> ไม่ต้องมาก ไม่ต้องมายอะไร ถ้าใครมีคนมารักษาศีลห้าประการให้มีในใจอย่างแจ่มใสของเราเถอะ
2753.148 -> คนนั้นจะสบาย ไม่มีใครรู้จักก็สบายใจ สว่างไสว
2757.768 -> นึกไปข้าง ที่เป็นอดีตก็สบายใจ เพราะเราไม่ได้ทําอะไรที่ยุ่ง
2765.188 -> เพราะการกระทําบาปทั้งหลายนี่ เมื่อนึกมาแล้วที่ไหนก็สบาย
2769.208 -> จะยืนอยู่นึกขึ้นมาได้ก็สบาย จะนอนอยู่เมื่อนึกขึ้นมาได้ก็สบาย
2773.768 -> จนจะตายนึกขึ้นมาได้เนี้ยก็สบาย อืม กรรมใดที่ทําไปแล้ว
2779.288 -> ภายหลังนึกไปมันเดือดร้อน กรรมนั้นไม่ดี
2782.728 -> นี่มันติดตามอย่างนั้น ยกตัวอย่างเช่นวัดพระพงษ์นี่น่ะ
2786.068 -> โยมมาเนี้ย โยมมาหลายหลายคนนี่น่ะ มีคนใดคน
2792.588 -> มาต่อยเอาเศียรพระวัดพระโพธิ์นี่ไปซะน่ะ สมมุติหรอก
2796.368 -> ใครไม่รู้หรอกรู้คนเดียวแต่คนที่ทําน่ะ วันนี้ก็มาทอดผ้าป่าด้วยกันก็มามองเห็นเศียรพระหักมันก็ไม่สบายอยู่นั่นน่ะน่ะ
2804.528 -> ไม่สบายคนเดียวเท่านั้นแหละคนที่รู้จักนั่นแหละ ไอคนที่ไม่รู้เขาก็ไม่เป็นอะไรของเขา
2809.448 -> รู้แต่คนที่ทําไม่สบายแต่คนที่ทํานี่แหละ ที่ไอ้กรรมชั่วที่ทําแล้วภายหลังนึกได้เดือดร้อนกรรมนั้นไม่ดีซะแล้ว
2818.408 -> หรือเราเอาทั้งองค์พระ
2822.508 -> มาถวายไปในวัดประพงษ์หรือวัดใดวัดหนึ่งด้วยศรัทธาของเราซะ เมื่อมาทําบุญอย่างนี้เลยมากราบไหว้เห็นของเราที่ได้สร้างไว้นั่นก็สบายใจแล้ว
2829.948 -> นี่ได้ทําไปนานเนี้ยภายหลังคิดไปก็ไม่เดือดร้อนสบายใจ
2835.83 -> อันนี้อันนี้เราจะรู้เป็นปัจจัยตังรู้เฉพาะตัวของเราอย่างนั้น การกระทําบุญสุนทานทุกวันนี้ก็เหมือนกันฉันนั้น
2843.448 -> ถึงแม้ว่าบํารุงพุทธศาสนาเป็นเปลือกเป็นผิวอย่างที่มากันวันนี้ก็ดีน่ะ แต่
2851.548 -> ว่ามันก็เหมือนต้นไม้ต้นหนึ่งนั่นแหละ บางแห่งแต่คืออะไร
2854.408 -> การกระทําบุญสุนทานเป็นเปลือกเปลือกเปลือกก็เปลือกมันก็ดีเหมือนกันน่ะ
2859.625 -> ไอต้นไม้ถ้าไม่มีเปลือกหุ้มมันก็ตายเหมือนกัน
2862.148 -> เนี้ยอย่าไปว่ามันน้อยน่ะ อืม อย่าไปว่ากันน้อย
2865.648 -> ไม่มีใบมันก็ตาย ไม่มีโคลนมันก็ยิ่งไปกันใหญ่
2869.588 -> อ่ามันอาศัยสามัคคีซึ่งกันและกันนั่นเองแหละ ไม่ใช่อื่นไกลหรอก อืม
2874.528 -> มันมีประโยชน์ทุกส่วน ให้เราเข้าใจซะอย่างนั้น
2878.108 -> ก็เรียกว่าการกระทําบุญกันเสีย การกระทํากุศล อืม ให้มันเป็น
2884.753 -> ให้มันเป็นกุศลคือให้มีปัญญาอย่าทําไปโดยโมฆะอ่าทําไปอย่างเป็นพุทธบริษัทของพระพุทธเจ้านั่นเอง
2891.597 -> ให้มีเหตุผลทําแล้วก็ให้มันได้บุญดิให้มันได้บุญให้มันได้บุญต้องรู้จักถามไปเหอะกลับไปบ้านนู้นไหม
2900.386 -> ไปทอดผ้าป่าได้บุญด้วยไหมไอติมตรงไหนมันเป็นไงก็นั่งชี้แจงให้ฟังก็ได้
2905.195 -> อ่าบุญมันเป็นอย่างงั้นอย่างงั้นน่ะนี่นี่คือความเข้าใจของเราเช่นนี้ที่การกระทําทั้งหลายนั้นมันเป็นอุบายซะอย่างนั้น
2913.804 -> และการพูด ทั้งหมดนี่ก็เป็นอุบายทั้งนั้นน่ะให้เข้าใจในที่ตรงนั้น
2917.528 -> อืม ให้เข้าใจในที่ตรงนั้น อืม
2922.41 -> เป็นของสมมุติเป็นอุบายคือตัวธรรมะจริงจริงมันมองเห็นไม่ได้ซะแล้วแต่ว่ามันมีอยู่
2931.248 -> จนยกหยิบยกอันอื่นขึ้นมาพิจารณากันเช่นว่าครูโรงเรียนสอนนักเรียนน่ะ สมมุติว่านาย ก
2937.328 -> มีเงินเท่านั้นเท่าเนี้ย แต่ว่านาย ก
2939.308 -> ไม่มีที่นั่นจะทําไงล่ะ แต่ต้องเอาช็อกมาเขียนเป็นตัว ก
2942.468 -> นี้ สมมุติว่านาย ก เนี้ย มันจะเป็นนาย ก ไหม เป็น สมมุติ
2946.948 -> นาย ก วิ่งไม่ได้ นี่เป็นตัว ก ได้ สมมุติว่านาย ก ได้
2952.968 -> มันมีเงินเท่านั้นก็ได้ มีเงินเท่านี้ก็ได้ นี่ เป็นนาย
2956.968 -> ก รวย สมมุติ แต่นาย ก คนนี้สํานึกในการสมมุติ จะใช้นาย
2963.928 -> ก เนี้ยวิ่งไม่ได้ เพราะมันเป็นตัว ก แล้วก็เป็นตัว
2968.068 -> ก ให้เราอยู่อย่างงั้น นี่เรียกว่าอุบายให้เรารู้จักว่านาย
2971.668 -> ก ไม่มีต้องเขียนตัว ก ลงไป ให้มันสําเร็จประโยชน์ อย่างงั้น
2976.208 -> อย่างงั้นภาษาทั้งหลายเนี้ย บางทีเราก็ฟังไม่ได้เหมือนกัน
2978.908 -> มันพ้นไป อันนี้ก็เหมือนกันฉันนั้น
2982.448 -> อันนี้หลักธรรมะที่เราประพฤติปฏิบัติ ถ้าเรามีสติ
2985.688 -> มีสัมปชัญญะอยู่ตรงไหนก็ช่างมันเถอะ บางคนก็เข้าใจว่า
2990.428 -> ที่ฉันเนี้ยไม่มีเวลาจะภาวนา ทําไมขายของจัง อ่ะ
3000.548 -> ขายของน่ะเนี้ยไม่ได้ภาวนาเนี้ยโยมขายของโยมได้หายใจไหม
3003.308 -> หายไปจากการเอ้าทําไมมีเวลาล่ะถ้าไม่มีโอกาสหายใจล่ะ
3007.894 -> ทําไมไม่อึดลมไว้เนี้ยไอการเรื่องภาวนาเนี้ย
3011.791 -> ไม่ใช่เรื่องอื่นนั่นคือเรื่องความรู้สึกนึกคิดเราก็คิดว่าจะมานั่งแต่หลับตาอยู่ในกลางตลาดแล้วกันเนี้ย
3019.804 -> ไม่ได้อย่างนั้นความรู้สึกนึกคิดการพิจารณาเนี้ย
3022.688 -> ให้รู้จักว่าบัดนี้เราทําอะไรอยู่เราผิดหรือไม่ไม่หรือเราถูกไหมเราสุขไหมหรือเราทุกข์อ้าว
3028.612 -> เป็นอะไรเป็นอยู่เดี๋ยวเนี้ยเรียกว่าการภาวนากัน
3031.208 -> รู้เรื่องเหตุผลอย่างงั้น อืม เรียกว่าเราจะทําอะไรอยู่
3037.268 -> เราก็ได้ภาวนาอยู่ ได้ปฏิบัติอยู่ นี่ เรามีสติอยู่
3041.468 -> ปฏิบัติอยู่อย่างงั้น รู้จักความผิดชอบเราอยู่เสมอนั่นแหละ
3045.788 -> เรียกว่าการภาวนา วันนี้เราพูดผิดหรือเปล่าวันนี้เราทําผิดหรือเปล่า
3050.508 -> วันนี้เราคิดผิดหรือเปล่าอย่างนี้ ถ้าเรามีสติอยู่เราก็ต้องรู้จักสิ
3053.868 -> รู้จัก ถ้ามีสติอยู่เสมอแล้วเป็นต้น
3057.648 -> ก็ต้องรู้จักไอ้ความรู้สึกของเรานั่นอยู่เสมอทีเดียวนี่ อย่างนั้น
3062.388 -> มทั้งหลายอย่าเพิ่งเข้าใจว่า การปฏิบัติเนี้ยจะมาบวชในวัดอย่างเดียวน่ะ
3066.748 -> ไม่ใช่อย่างงั้น การปฏิบัตินั้นก็คือการมีสติทรงตัวอยู่รู้อยู่น่ะ
3072.988 -> รู้สึกความผิดชอบอยู่เสมอนั้นแน่ะจะหยิบจับอยู่ก็ได้ จะขายของอยู่ก็ได้ก็เขียนหนังสืออยู่ก็ได้
3079.708 -> อืม นั่นก็เท่าเท่ากับลมหายใจเรานั่นเองน่ะ
3083.428 -> ปฏิบัติเนี้ย ถึงแม้ว่าเราจะอะไรอยู่เราก็หายใจอยู่นี่
3088.188 -> เราหายใจอยู่นี่ นี่เราจะทานข้าว ก็หายใจเราจะนอนก็หาย
3093.248 -> ถึงไม่หลับไปก็หายใจอยู่ถ้าไม่มีเวลาหายล่ะ นี่ ทําไมนี่ เนี้ยมีเวลาหาย
3100.028 -> ทําไมมันเป็นของจําเป็นเหลือเกินน่ะนี่ เพราะอารมณ์เนี้ยมันเป็นอาหารอย่างละเอียดที่สุดเป็นอาหารอย่างชนิดดีมาก
3107.408 -> แต่คนเราก็ไม่ได้พิจารณาอย่างนั้นน่ะ คงจะว่ามันไม่เป็นอาหารก็ได้น่ะ
3111.788 -> ในความเป็นจริงลมมันเป็นอาหารอย่างยอดน่ะ เออ เราจะไม่ทานอาหารคือลมสัก
3117.608 -> สักสองนาทีก็ไม่ไหวซะแล้วน่ะ ฮะ อ่า
3123.008 -> เอาสิเออขนมนี่ขนมอย่างดีดีเนี้ยอาหารอย่างดีดีเนี้ยน่ะอีกสักสามชั่วโมง
3128.92 -> เราไม่ทานมันก็ได้น่ะวันหนึ่งบางทีก็ได้เนี้ยหกวันเจ็ดวันเก้าวันก็ยังได้นี่
3133.731 -> อ่าแต่ลมนี่ไม่ได้น่ะขนาดนาทีหนึ่งก็เต็มทีละน่ะจะไม่ไหวแล้วนิ
3137.991 -> อย่างที่อึดใจไปสิ เดินไปที่
3141.908 -> ได้กี่เส้นไหม นั่นแหละ โอ้น่ะ ลมเนี้ยมันมีประโยชน์อย่างนี้
3147.768 -> มันเห็นความเป็นอยู่เราอย่างนี้ อย่างนั้นพระพุทธเจ้าจึงจับอารมณ์ได้ไหม
3151.808 -> หายใจก็พิจารณา อนาปา สตินี้เป็นบงกชกรรมฐาน
3157.328 -> ท่านจึงได้ภาวนานั่งกําหนดพิจารณาลมเข้าออกนึกว่าพุทโธ
3160.968 -> พุทโธคือให้รู้น่ะเณรน่ะรู้รู้ว่าลมเข้าออกร่างกายเราทุกส่วนนี่
3166.085 -> มันอยู่ด้วยลมที่เราเดินไปเดินมามันเคลื่อนไหวด้วยลมลมเป็นของที่สําคัญมากที่สุด
3171.838 -> คืออาหารอ่าอย่างยอดทีเดียวน่ะถึงนอนหลับอยู่ก็ยังทานอาหารนี้อยู่เสมอน่ะ
3178.085 -> ไม่ทานไม่ได้หรอกนอกจากมันตายไปแล้วเท่านั้นเอง
3181.258 -> เราก็สนใจเนี้ยโอ้โหอันนี้ลมนี่น่ะมันสําคัญเหมือนกันน่ะ
3184.633 -> เรานั่งกําหนดลมหายใจเข้าออกอยู่อย่างเงี้ยไอความรู้สึก
3190.629 -> น่ะมันสงบเหมือนความรู้สึกเกิดอืมลมนี่น่ะอือลมนี่มันสําคัญเหลือเกินน่ะมันดีกว่ามีเงินหมื่นเงินแสนมันดีกว่ามีอะไรอะไรทั้งนั้นเนี้ย
3198.328 -> ดูนี่ถ้ามันออกก็ไม่ต้องเข้ามาก็ได้ถ้ามันเข้าไปไม่ออกเดี๋ยวก็ตายเดี๋ยวเนี้ย
3202.978 -> เราเห็นนี่ใกล้ใกล้ก็มาอย่างนี้อ่าน่ะมันจึงเป็นของที่มีกําลังกว่าอย่างอื่นซะแล้ว
3209.534 -> ได้สนใจในลมแล้วก็พิจารณากําหนดลมพิจารณาเนี้ยน่ะ
3213.016 -> นี่ชุดเอาเรื่องต่างต่างมารวมเป็นลมเนี้ยมีสติกับลมหายใจเข้าออกเสมอไม่มีปัญญา
3218.629 -> หลายอย่างจะดูลมอันเดียวเท่านั้นแหละท่านที่ว่าลม
3221.887 -> อนาปานสตินี้เป็นมงกุฎของกรรมฐาน ทั้งหมดอ่ะ
3227.452 -> อย่างนั้นพระพุทธเจ้าท่านจึงยกมาให้เรายกกรรมฐานนี่คือลมหายใจเข้าออก
3231.497 -> เอาง่ายง่ายเพราะว่ามันมีลมทุกคนนี่มาเนี้ย
3234.068 -> ใช่ไหม เนี้ย มันมีลมทุกคน พอจะรู้สึกว่าลมเข้าออกเท่านั้นก็กําหนด
3239.968 -> จบซะแล้วน่ะ จะนอนก็นอนกําหนดไปเถอะให้มีความรู้สึกยังคงจะดับไปอย่างเงี้ย
3246.368 -> ไม่ใช่มันเป็นของยากลําบากแต่เรารู้จักมันแล้วน่ะ อย่างนั้นน่ะโยมทั้งหลายรู้ว่าภาวนากันเถอะ
3252.328 -> อืม ทานศีลภาวนา เรื่องภาวนา
3258.416 -> เนี้ยมันเป็นเรื่องสําคัญเรื่องให้เราพ่นทุกข์อ่ามันติดตรงไหน
3262.005 -> มันแก้ตรงนั้นเนี้ยมันแน่นตรงไหนมันเอาออกตรงนั้นออก
3265.979 -> มันสกปรกตรงไหนมันทําตรงนั้นให้มันสะอาดถ้าไม่ภาวนาเราไม่เห็นชัด
3270.335 -> อืมมาเห็นชัดการภาวนาเนี้ยพอทําให้มันเกิดขึ้นมันมีขึ้นจะต้องอาศัยการภาวนา
3277.601 -> จึงจะรู้จักธรรมะมันเป็นซะอย่างนั้นอันนี้แหละนี่ให้ญาติโยมทั้งหลายเข้าใจ
3286.671 -> การภาวนาการทําบุญสุนทานให้รู้จักบุญให้รู้จักกุศลให้มันเกิดประโยชน์
3293.596 -> ทําอะไรไม่ได้สงสัยทั้งนั้นน่ะลูกศิษย์พระพุทธเจ้า
3296.568 -> ของเราเนี้ยทําอะไรรู้จักดังนั้นน่ะ
3299.014 -> ไม่ใช่ทําพร้อมพร้อมกันเล่านั้นดังนั้นวันนี้ก็ไอพวกญาติโยมทั้งหลาย
3304.305 -> ทุกทุกท่านที่มาวันนี้ก็เรียกว่าแสวงบุญกันแล้วก็เพิ่มกุศลเข้า
3312.011 -> แสวงกุศลด้วยเพื่อให้พินิจพิจารณาอนาปานติธรรมกรรมฐานนี่กรรมฐานมันควรทํา อืม
3320.468 -> จะเป็นทางโลกก็จริง จะเป็นทางธรรมก็จริง
3323.428 -> จะเป็นโยมจะเป็นพระ ทําอันนี้ให้เราสะอาดให้ใจเราสะอาดได้
3328.448 -> ให้เราใจเราผ่องใสได้เสมอ เราทําไปเราทําไป
3332.968 -> มันจะเป็นปัจจัยต่าง ๆ รู้จัก เฉพาะตัวเองเท่านั้นแหละ
3337.988 -> อันนี้เราวันนี้นะ ญาติโยมทั้งหลายก็ อืม
3342.908 -> ได้ฟังธรรมะมาพอสมควร อืม บางทีมันก็
3348.608 -> จะสู้ไอ้ความง่วงเหงาหาวนอนไม่ได้น่ะ อืม อ่า บัดนี้ก็ อืม
3354.048 -> ได้เทศนามานี้ในที่สุด สุดท้ายแห่งการบรรยายธรรมะมานี้
3360.708 -> ขอญาติโยมทั้งหลายจงมีกรรม ภาระคือกําลังกาย กําลังวาจา
3367.068 -> กําลังใจ มีศรัทธาวิริยะ สติสมาธิให้เกิดปัญญา
3373.848 -> ให้เชี่ยวชาญ รู้ว่าอันนี้เป็นบาปอันนี้เป็นบุญ
3378.388 -> อันนี้เป็นกุศล แล้วไปประพฤติปฏิบัติ อืม
3383.068 -> ตามแนวทางขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อืม ได้แนะนําพร่ําสอนมานี้
3391.168 -> จิตของญาติโยมทั้งหลายเป็นต้น ก็จะกระเตื้องขึ้นจากความมืดหนาสาหัส
3396.468 -> จะเป็นจิตที่ผ่อง ใสอันนี้ไปทําแล้วจะเป็นปัจจัยตังรู้เฉพาะเจ้าของ
3402.128 -> ให้ผลที่สุดนี้ขอด้วยอํานาจแห่งคุณพระศรีรัตนตรัย
3406.928 -> จงปกปักรักษาที่ท่านทั้งหลายที่มาแสวงบุญในวันนี้จงเป็นผู้จงให้เป็นผู้มีสุขมีสุขด้วยการยืนก็ดีการเดินก็ดี การนั่งก็ดี การนอนก็ดี
3421.328 -> ให้มีสุขมีสุขทุกทุกคนเถิด
3435.188 -> ขอขอบคุณทุกท่านที่ร่วมรับฟังกันจนจบ ขออานิสงส์ผลบุญจากการร่วมฟังธรรมในครั้งนี้
3441.568 -> จงส่งผลให้ทุกท่าน ประสบแต่ความสุขสวัสดีตลอดไป
3446.348 -> ปัญหาอุปสรรคทั้งหลายที่เป็นอยู่ ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
3450.208 -> มีความสุข เจริญยิ่งยิ่งขึ้นไปด้วยเทอญ
3453.688 -> สาธุ สาธุ สาธุ

ที่มา https://www.youtube.com/watch?v=_o_6WWItlxg