#กำไรชีวิตที่ได้ลงมือทำ อ่านโดย #เพ็ญศรี อินทรทัต.

#กำไรชีวิตที่ได้ลงมือทำ อ่านโดย #เพ็ญศรี อินทรทัต.

#กำไรชีวิตที่ได้ลงมือทำ อ่านโดย #เพ็ญศรี อินทรทัต.

กำไรชีวิตที่ได้ลงมือทำ อ่านโดย เพ็ญศรี อินทรทัต
ช่อง ไพรวัลย์ Praiwan สรรเพชร
   / @user-fr1we3du9t  

พระไตรปิฏก12/4
   • ๙ พรหมนิมันตนิกสู…  

พระไตรปิฏก23/15
   • นิททสวัตถุ วัสสกา…  

พระไตรปิฏก 11/3
   • ปาฏิกสูตรว่าด้วยน…  

พระไตรปิฏก 24/6
   • การได้สมาธิของภิก…  

พระไตรปิฏกสุตตันตปิฏก 28 ล.20
   • ฆราวาสปัญหา  ปัญห…  

พระไตรปิฏก 9/1
   • 13 .เตวิชชสูตร เร…  

ธรรมบัญเทิง
   • ผู้นำคนใหม่ พรจาก…  

พระไตรปิฎกเสียงอ่าน เล่ม 15/7
   • เทวดาประชุมกัน เพ…  

ทศชาติชาดก พระเจ้า 10 ชาติ
   • มหาเวสสันดรชาดก บ…  

นิทาน ธรรมบท พุทธภาษิต
   • ผู้ก้าวล่วงปรโลกเ…  

คิริมานนทสูตร
   • คิริมานนทสูตร จาก…  

เปรตญาติพระเจ้าพิมพิสาร
   • #เปรตญาติพระเจ้าพ…  

ร่มพระศรีชินบัญชร เพลย์ลิสต์
   • ความหลังในสงสาร  …  

สร้างความดีตราบยังมีลมหายใจ ทั้งหมด
   • สร้างความดีตราบยั…  

ความหลังในสงสาร ธรรมนิยายชุด สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
   • ความหลังในสงสาร  …  

ไฟไหนเล่าร้อนเท่าไฟนรก กดติดตาม แชร์ ได้บุญกุศลสูงสุด 1-20 จบ
   • วิดีโอ  

ความหลงในสงสาร
   • 01  ความหลงในสงสา…  

วัฏจักรชีวิต
   • 01  วัฏจักรชีวิต …  

นารีผล
   • 01 .นารีผล ตอน สา…  

มักกะลีผล
   • 01 มักกะลีผล ม้วน…  

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
   • 01.การเจริญวิปัสส…  

พระชาดก 500 ชาติ ของพระพุทธเจ้า
   • 01./02 คำว่า “นะโ…  

ประวัติครูบาอาจารย์ พระอรหันต์ ผู้พ้นจากกิเลส
   • ประวัติหลวงปู่แหว…  

ตำนาน เรื่องเล่า ลี้ลับ ผจญภัย
   • เกาะชายผ้าเหลือง …  

40พระภิกษุณีอรหันต์ : พุทธสาวิกาในสมัยพุทธกาล
   • #40ภิกษุณีพระอรหั…  

รวมเรื่องเล่า สารพัดผี เฮี้ยนทั้งหลาย
   • รวมเรื่องราว ผีสุ…  

นวนิยายอิงธรรมเรื่อง ลีลาวดี ธรรมนิยาย
   • 01.ลีลาวดี ธรรมนิ…  

ภิกษุสาวกผู้เลิศทางด้านคุณวิเศษ อนุพุทธประวัติ พระอรหันต์ 80 องค์
   • 01.#พระอัญญาโกณฑั…  

พุทธประวัติ ปฐมสมโพธิกถา อ่าน โดย อ.เพ็ญศรี อินทรทัต มี 32 ตอน
   • 00.ปฐมสมโพธิกถา 0…  

คำพระอริยะเจ้า ถึงในหลวง
   • ในหลวงไม่ได้รวยที…  

อบายภูมิ 4 มนุษย์ สวรรค์ พรหม อรูปพรหม พระนิพพาน
   • 00.สามเณรเฒ่า นิร…  

นรกสวรรค์ท่านเลือกได้ ขึ้นอยู่ที่(การสร้างกรรม) อ่านโดยเพ็ญศรี อินทรทัต
   • 01 นรกสวรรค์ท่านเ…  

ประวัติหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต แนวทางปฏฺิบัติพระสายป่า
   • 01  ประวัติหลวงปู…  


Content

3.648 -> จากนี้ไป ขอเชิญติดตามรับฟัง กําไรชีวิต เขียนโดย
10.488 -> พระอริยภิกขุค่ะ ถ้าเป็นบาปอกุศลแล้ว
15.348 -> แม้เล็กน้อยก็ควรงดเว้น เพราะบาปอกุศลนั้นย่อมนําความทุกข์มาให้เรา
22.308 -> การงดเว้นจากบาปธรรมทั้งหลาย การทําความดีให้ถึงพร้อม
27.828 -> การชําระจิตของตนให้บริสุทธิ์ ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา
33.188 -> ถือว่าเป็นสิ่ง เราทั้งหลายควรทําให้มีในตน
37.808 -> นี้จัดว่าเป็นความไม่ประมาทในชีวิต ชีวิตล่วงไปล่วงไปเราใกล้ความตายเข้าไปทุกที
47.108 -> จงรีบเก็บเสบียงอันเป็นประโยชน์ที่แท้จริง เพื่อจะได้นําไปใช้ได้ทั้งในโลกนี้
54.808 -> และโลกหน้า ขอเจริญพร อริโญภิกขุ ผู้คุ้มครอง
65.208 -> คนทางโลกบางคนต้องอาศัยผู้คุ้มครอง เช่น
67.968 -> เด็กบางคนต้องมีพ่อแม่หรือผู้ปกครองคอยดูแลคุ้มครอง หรือผู้หญิงบางคนก็ต้องหาผู้ชายมาช่วยคุ้มครอง
78.168 -> บางคนคิดว่าตนเองอาจจะมีอันตราย ก็จะหานักเลง
83.148 -> หรือว่าตํารวจมาเป็นผู้คุ้มครอง ถ้าว่ากันตามหลักธรรมแล้ว
88.968 -> พระพุทธเจ้าท่านทรงให้เราคุ้มครองตนเอง ด้วยตัวของเราเอง
96.128 -> ใครจะมาคุ้มครองเราได้ดีเท่าตัวของเราเองนั้นไม่มี การคุ้มครองตนเองตามหลักธรรมนั้น
104.228 -> ไม่ใช่ต้องไปหัดชกมวย หัดเรียนรู้เรื่องการต่อสู้
108.928 -> หรือไปหัดยิงปืน หรือมีอาวุธพกพาไปไหนมาไหนด้วย
114.788 -> แต่การคุ้มครองตนเองตามหลักธรรมนั้น คือการมีสติมีปัญญารู้เห็นตามความเป็นจริงในสิ่งนั้น
122.188 -> จิต มีสติปัญญาทางธรรมนั้น สามารถคุ้มครองตนเองให้ใจห่างไกลจากกองทุกข์
130.788 -> กองกิเลสได้ ถึงความทุกข์ ความเดือดร้อน
135.788 -> การเจ็บป่วยจะเกิดทางร่างกายก็ตาม ใจจะไม่เป็นทุกข์
143.188 -> ถึงเหตุการณ์ร้ายร้ายจะเกิดขึ้นในชีวิตเราก็ตาม แต่จิตที่มีสติปัญญาทางธรรม
150.148 -> คุ้มครองรักษาดีแล้ว สามารถปล่อยวางด้วยสติปัญญาอันเหมาะสม
156.688 -> ทําให้ใจอยู่เหนือสุขอยู่เหนือทุกข์ ใจเราก็จะไม่เดือดร้อน
162.088 -> เพราะธรรมที่อบรมมาดีพอแล้ว ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรมให้เกิดความร่มเย็นในด้านจิตใจ
172.068 -> ผู้มีธรรม ก็มีผู้คุ้มครอง ผู้ขาดธรรมก็ขาดผู้คุ้มครอง
178.788 -> จงหาผู้คุ้มครองอันประเสริฐให้แก่จิตใจตนเองดีกว่า เพราะสามารถคุ้มครองเราได้ทั้งชาตินี้
186.248 -> และชาติหน้า คนบางคนกลัวว่า เมื่อแก่แล้วอายุมากแล้ว
193.768 -> ลูกหลานจะไม่ดูแล และเลี้ยงดูให้ได้รับความสุข
199.028 -> จนเกิดความทุกข์ใจล่วงหน้า เรื่องที่ลูกหลานจะมาดูแลหรือไม่มาดูแลนั้น
205.868 -> ตามหลักในพระพุทธศาสนานั้น ท่านว่ามันเป็นไปตามกรรมวิบากของแต่ละบุคคล
213.188 -> ถ้าเราได้เคยสร้างสะสมซึ่งกรรมดีในด้านนี้มา ผลบุญกุ
219.668 -> ศลนั้นย่อมส่งผลไปในทางที่ดี ทําให้เป็นเหตุเป็นปัจจัยอันเหมาะสม
225.588 -> ให้ลูกหลานช่วยดูแล เกื้อกูลเอาใจใส่เป็นอย่างดี
232.308 -> แต่ถ้ากรรมในอดีตและกรรมในปัจจุบันไม่ดีเสียแล้ว ก็จะส่งผลให้ลูกหลานทิ้งทิ้งขว้างขว้าง
240.828 -> ไม่สนใจที่จะดูแลเอาใจใส่เท่าที่ควร บางคนถึงจะมีลูกหลานหลายคนก็ตามด้วยเหตุปัจจัยของกรรมวิบากส่งผล
251.108 -> ทําให้ เมื่อลูกหลาน เมื่อโตขึ้นแล้ว
255.868 -> เขาก็แยกครอบครัวกันออกไป บางทีก็ไปอยู่ต่างจังหวัดไกลไกล
262.348 -> กับครอบครัวของเขา ทิ้งให้พ่อแม่ดูแลกันเอง
267.268 -> ไปตามประสาของคนแก่
272.548 -> เงินทองก็ไม่ค่อยที่จะส่งมาให้พ่อแม่ได้ใช้ พ่อแม่บางคน
277.288 -> จึงมีความเป็นอยู่ที่ลําบาก ก็มีให้เห็นกันอยู่เสมอเสมอ
284.908 -> แต่ถ้าดูให้ลึกซึ้งแล้ว พ่อแม่ที่ลูกไม่ค่อยสนใจดูแลนั้น
291.868 -> ตอนตนเองเป็นหนุ่มเป็นสาวก็ไม่สนใจดูแลพ่อแม่ของตนเองเช่นกัน กรรมจึงตามมาตอบสนอง กรรมนั้น
301.088 -> จะตามเราไป ไม่ว่าจะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่วก็ตาม
306.528 -> เมื่อมีโอกาสอันเหมาะสมแล้ว กรรมนั้นจะส่งผลทันที
312.228 -> จงสร้างแต่กรรมดี จงสะสมกรรมดีให้มาก
316.788 -> จะไม่เดือดร้อนในภายภาคหน้า ในภายภาคหน้าจะได้มีความสุขมากกว่าความทุกข์
323.388 -> เพราะกรรมดีของเราเอง พระภายนอก ถ้าจะพูดถึงพระแล้ว ส่วนใหญ่ก็จะ
331.068 -> ิดถึงผู้ชายที่โกนผม โกนคิ้ว นุ่งเหลืองห่มเหลือง
335.608 -> ที่เราเรียกว่าพระภิกษุ ซึ่งมีพระพุทธเจ้าเป็นผู้ก่อตั้งศาสนา
341.968 -> ที่เราเรียกกันว่าศาสนาพุทธ อาวาสหรืออารามที่พระสงฆ์สมมุติเอาไว้เป็นที่อยู่อาศัย
349.488 -> เราก็เรียกกันว่า วัด วัดจึงเป็นสถานที่อยู่ของพระสงฆ์
355.348 -> แต่ในสมัยโบราณ ท่านนิยมเรียกว่า อารามหรืออาวาสมากกว่า ผู้ชาย
363.188 -> มีอายุเกินยี่สิบปีขึ้นไป และอยู่ในเงื่อนไขที่จะบวชได้
368.748 -> และได้ผ่านพิธีการบวชมาอย่างถูกต้องแล้ว จึงเป็นพระภิกษุ
375.528 -> แต่ก็ยังจัดว่าเป็นเพียงพระโดยสมมติ หรือเป็นสมมติสงฆ์อยู่
381.708 -> จะเป็นพระโดยแท้นั้นยังไม่ได้ เพราะพระแปลว่าผู้ประเสริฐ
387.948 -> ที่ว่าประเสริฐนั้นท่านดูกันตรงไหน จึงจะจัดว่าประเสริฐหรือไม่ประเสริฐ
395.048 -> หลักการของพระพุทธศาสนานั้น ผู้ที่ประเสริฐสูงสุดก็คือพระพุทธเจ้า
401.528 -> ที่พระพุทธเจ้าท่านประเสริฐนั้น ก็ประเสริฐด้วยบุญบารมีที่สะสมมาอย่างสมบูรณ์
408.788 -> พระองค์จึงเป็นผู้ประเสริฐสูงสุด ซึ่งเป็นพระบรมครูผู้ยิ่งใหญ่
415.628 -> เป็นผู้ประเสริฐสูงสุดในศาสนานี้ สิ่งที่ทําให้เจ้าชายสิทธัตถะราชกุมาร
422.648 -> กลายเป็นพระพุทธเจ้าที่ประเสริฐได้นั้น ก็คือ บารมี
428.308 -> การประพฤติปฏิบัติที่พระองค์ได้สร้างและสะสมมาอย่างยาวนาน จนรู้ธรรมเห็นธรรม
436.288 -> จนกิเลสเบาบางหมดสิ้นไปในที่สุด พระพุทธเจ้านั้นเป็นผู้ประเสริฐสูงสุด
443.248 -> และเป็นผู้ประเสริฐก่อนใครในศาสนานี้ ส่วนพระสาวกนั้น
449.008 -> ก็คือลูกศิษย์ของพระพุทธเจ้าที่ประพฤติปฏิบัติตามคําสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ในหลัก
458.208 -> มวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงประทานเอาไว้ จนจิตใจของท่านเหล่านั้นมีความประเสริฐ
464.428 -> ใจที่ประเสริฐนั้น ก็ยังมีหลายระดับ
468.388 -> ตามความสะอาดบริสุทธิ์ของจิตใจ ที่ได้ประพฤติปฏิบัติทางกาย
474.268 -> วาจาใจของแต่ละบุคคล เช่น ผู้มีความประเสริฐสูงสุดก็คือ
479.868 -> พระพุทธเจ้า ผู้มีความประเสริฐรองลงมาก็คือ
484.828 -> พระอรหันตสาวก ผู้ ความประเสริฐ รองลงมาคือ พระอนาคามี
492.728 -> ผู้มีความประเสริฐรองลงมาอีกก็คือ พระสัฏฐาคามี
500.108 -> ผู้มีความประเสริฐรองลงมาอีกก็คือพระโสดาบัน ถ้าจะสรุปการที่จะประเสริฐหรือไม่ประเสริฐนั้นก็อยู่ที่กิเลสในใจของแต่ละบุคคล
509.948 -> ผู้ที่ประเสริฐมากก็คือ ผู้ที่กําจัดกิเลสให้สิ้นไปจากใจของตนได้มาก
517.208 -> ผู้ที่กิเลสเบาบางก็ยังไม่ประเสริฐถึงที่สุด ผู้ที่ไม่ประเสริฐก็คือผู้มีจิตใจยังหนาแน่นไปด้วยกิเลสนั่นเอง
526.588 -> ถึง กายจะนุ่งห่มด้วยผ้าสีอะไรก็ตาม
531.628 -> จะเป็นผ้าขาว ผ้าลาย ผ้าขาด หรือผ้ากาสาวพัทธ์
537.188 -> ซึ่งเป็นธงชัยแห่งพระพุทธศาสนาก็ตาม แต่ถ้าการประพฤติปฏิบัติยังไม่เหมาะสมอยู่
544.808 -> ก็จัดว่าเป็นพระภายนอกหรือว่าเป็นพระโดยสมมติเท่านั้น แต่จิตใจที่ยังไม่ประเสริฐนั้น
553.268 -> ใจก็ยังไม่เป็นพระที่แท้ไปได้ ผู้ บวชเป็นพระแล้วนั้น
559.608 -> ยังมีสิทธิ์ที่จะเกิดในอบายภูมิทั้งสี่ได้อยู่ อบายภูมิทั้งสี่นั้นก็คือ หนึ่ง
567.648 -> เกิดเป็นสัตว์นรก สอง เกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน สาม
573.548 -> เกิดเป็นเปรต สี่ เกิดเป็นอสุรกาย
578.468 -> การประพฤติปฏิบัติ ไม่ว่าจะเป็นพระหรือโยม
582.708 -> แต่ถ้าการกระทําทางกายกรรม วจีกรรมและมโนกรรม กรรมสาม นี้
589.568 -> ย่อมจําแนกและเป็นแรงส่งให้คน และสัตว์ ไปกําเนิดในภพภูมิต่าง
595.568 -> ๆ จะสุขหรือทุกข์ก็ขึ้นอยู่กับกรรมสาม
599.648 -> อย่างนี้ เมื่อเราทั้งหลายรู้แล้วว่า
604.328 -> กรรมที่เป็นบาปอกุศลนั้นย่อมส่งผลให้เราได้รับความทุกข์ และความเดือดร้อน
611.528 -> เราทั้งหลายควรงดเว้นเสีย ส่วนบุญกุศลทั้งหลายนั้น
616.768 -> ย่อมส่งผลให้ ทั้งหลายมีความสุข ความเจริญ
621.848 -> เราทั้งหลายควรสะสมซึ่งบุญกุศลนั้นเถิด เพื่อประโยชน์และได้เกิดขึ้นแก่เราทั้งหลายในชาตินี้
630.868 -> และชาติหน้า ภายนอกถึงจะไม่สะอาด แต่ขอให้ภายในใจสะอาดก็พอ
638.908 -> พระในบ้าน พระแปลว่าผู้ประเสริฐ พระในบ้านก็คือผู้ประเสริฐที่อยู่ในบ้านหรือในครอบครัว
648.268 -> ในบ้าน ในครอบครัวส่วนใหญ่ ก็จะประกอบไปด้วย พ่อ แม่ พี่
654.368 -> น้อง ลูกหลาน พระพุทธเจ้าท่านชี้ไปที่พ่อ
659.728 -> และแม่นั้น จัดว่าเป็นผู้ประเสริฐในบ้าน
664.928 -> เพราะพ่อแม่นั้นเป็นผู้ที่มีบุญคุณมากต่อลูกลูก จะหาลูกคนใด
671.048 -> ที่ตั้งใจจะทดแทนบุญคุณพ่อแม่ให้หมดสิ้นได้นั้น ค่อนข้างจะหาได้ยากมาก
681.248 -> เปรียบเสมือนเรายืมเงินจากเพื่อนมาหนึ่งพันบาท และเขาช่วยเราทํางานหนึ่งครั้ง
686.888 -> ถ้าเราจะใช้หนี้เพื่อนให้หมด เราก็ต้องใช้เงินคืนให้เขาหนึ่งพันบาท
693.248 -> และช่วยทํางานให้เขาหนึ่งครั้ง เป็นอย่างน้อย
698.828 -> จึงจะจัดว่าใช้หนี้เพื่อนได้หมด นี้ยังไม่รวมดอกเบี้ย
703.928 -> ถ้าเราจะคิดว่าเราเป็นหนี้พ่อแม่อยู่เท่าไร แล้วเราตั้งใจจะ
709.688 -> คืนหนี้นั้นให้หมด ก็ลองยกตัวอย่าง
713.268 -> สิ่งที่พ่อแม่ทําให้เราว่า มีมากน้อยเพียงใด
719.608 -> พ่อแม่เคยอุ้มเราอาบน้ํา กี่ครั้ง
723.748 -> พ่อแม่เคยเช็ดอุจจาระปัสสาวะเรากี่ครั้ง พ่อแม่เคยป้อนข้าว
729.688 -> ป้อนน้ําหรือเอานมให้เรากินกี่ครั้ง พ่อแม่เคยอุ้มเราเวลาร้องไห้และงอแงกี่ครั้ง
739.548 -> พ่อแม่เคยหายาให้เรากิน หรือพาเราไปหาหมอตอนเราไม่สบาย
744.188 -> กี่ครั้ง กี่หน พ่อแม่เคยหาของเล่นให้เรากี่อย่างกี่ชนิด
752.748 -> พ่อแม่เคยซื้อเสื้อผ้าให้เรา ใช้กี่ชิ้นกี่ตัว จนกว่าเราจะโต
758.568 -> พ่อแม่หาอาหารให้เรากินกี่มื้อ กี่จาน กี่ครั้ง
763.188 -> ข้าวสารที่พ่อแม่เลี้ยงเรามา จนกว่าเราจะโตเป็นผู้ใหญ่
768.168 -> ต้องใช้ข้าวสารไปกี่ถุงกี่ถัง เวลา เล็กเล็ก เรากลัว
774.408 -> หรือตกใจอะไรจนร้องไห้ พ่อแม่ก็คอยโอบกอดปลอบโยนเรา
780.108 -> ให้เราได้รับความอบอุ่น ทั้งทางร่างกายและทางจิตใจ
785.688 -> ท่านช่วยเหลือเรากี่หนกี่ครั้ง ผู้ที่สอนให้เรารู้จักเดิน
790.508 -> รู้จักพูด รู้จักกิน รู้จักกระทําในสิ่งต่างต่างได้ดี
796.028 -> ให้ถูกต้อง เป็นครูคนแรกของลูก ก็คือพ่อแม่ เช่นกัน พ่อแม่นั้น
805.308 -> เป็นผู้หวังดีต่อลูกๆ อยากให้ลูกอ่านหนังสือออก
809.528 -> เขียนหนังสือได้ อยากให้ลูกมีวิชาความรู้
814.668 -> และมีการศึกษาที่ดี เพื่อต่อไปในภายภาคหน้า ลูกๆ
819.948 -> จะได้มีวิชาความรู้ไว้ เพื่อทํามาหากินในอนาคต
826.008 -> ท่านหวังดีทั้งในปัจจุบันตอนเราเป็นเด็ก แล้วก็ยังหวังถึงอนาคตลูกๆ ด้วย
834.188 -> พ่อแม่ให้เงินเราไปโรงเรียน หรือหาเงินให้เราใช้ตั้งแต่เราเป็นเด็ก
840.428 -> จนเราโตเป็นผู้ใหญ่ หรือ เมื่อเป็นผู้ใหญ่แล้ว
845.828 -> บางคนก็ยังขอเงินพ่อแม่ใช้อยู่ก็มี ถ้าจะคิดว่าเป็นจํานวนเงินกี่บาทกี่สตางค์
853.708 -> ก็คงมากพอดู เวลาลูกลูกเดือดร้อนนั้น
858.728 -> ผู้ที่ช่วยเหลืออย่างจริงใจที่สุดก็คือ พ่อแม่นั่นเอง ก็เพราะ ความรัก
866.208 -> ของพ่อแม่ที่มีต่อลูกอย่างแท้จริง พ่อแม่บางคนต้องยอมอดมื้อกินมื้อ
873.548 -> ใช้เสื้อผ้าเก่า ใช้เงินอย่างประหยัด
877.308 -> เพื่อเก็บเงินไว้ให้ลูกเรียนหนังสือ บางครั้งก็ต้องไปกู้เงินคนอื่นเข้ามาก่อนก็มี
885.588 -> หรือพ่อแม่บางคนก็ต้องยอม นําทองหรือของมีค่าบางอย่าง
891.428 -> ออกมาจํานํา หรือขายเพื่อส่งเงินให้ลูกเรียนหนังสือก็มี
897.608 -> ลูกบางคนยิ่งเรียนสูง พ่อแม่ก็ต้องยิ่งหาเงินมาก
902.848 -> กว่าลูกจะเรียนจบปริญญาตรี หรือปริญญาโท
907.768 -> พ่อแม่บางคนมีฐานะไม่ดีเท่าที่ควรนั้น ก็จะลําบากมาก
914.188 -> แต่พ่อแม่นั้นก็เต็มใจที่จะทนลําบาก เพื่ออนาคตที่ดีของลูก
922.348 -> เมื่อลูกเรียนหนังสือจบแล้ว ก็พ่อแม่อีกนั่นแหละที่เป็นทุกข์ใจ
928.408 -> กลัวลูกจะไม่มีงานทําหรือหางานที่ดีไม่ได้ พ่อแม่บางคนต้องคอยวิ่งเต้นดิ้นรนหาลู่ทาง
937.948 -> ที่จะหางานดีดีให้ลูก ถึงบางครั้งก็ต้องเสียเงินเสียทอง
943.828 -> เพื่อให้ลูกได้ทํางานดีดี เพื่ออนาคตที่ดีของลูก
949.128 -> พ่อแม่บางคน ตนเองเงินมีไม่พอ จําเป็นจะต้องกู้ หนี้ยืมสิน
956.068 -> หรือหาอะไรไปจํานําจํานองก็ยอม เพราะรักลูก
961.468 -> เวลาลูกจะมีแฟนหรือมีครอบครัว พ่อแม่จะคอยเป็นห่วงเป็นใย
968.208 -> กลัวไปต่างๆ นานา บางครอบครัวเด็กได้เสียกันก่อนเรียนหนังสือจบ
975.028 -> จนฝ่ายหญิงเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมา พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายก็จะทุกข์ใจมาก
982.648 -> ถ้าเป็นพ่อแม่ฝ่ายผู้ชายก็จะลําบาก เพราะพ่อแม่ฝ่ายผู้
988.188 -> ก็จะเอาเรื่องให้ติดคุก พ่อแม่ฝ่ายผู้ชายก็จําเป็นจะต้องวิ่งเต้น
994.588 -> ถึงจะต้องเสียเงินเสียทอง ได้รับความลําบากก็ต้องยอมทน
1000.048 -> ถึงลูกจะมีครอบครัวไปแล้ว พ่อแม่ก็ยังเป็นห่วง
1005.748 -> ถ้าลูกลูกมีปัญหามีความทุกข์ใจ พ่อแม่ก็พลอยมีความทุกข์ใจไปด้วย
1012.648 -> จะต้องพยายามช่วยเหลือต่างต่างนานา จนบางที ว่า
1017.788 -> พ่อแม่นั้นออกจะวุ่นวายมาก แต่จริง ๆ แล้ว
1022.828 -> ก็ด้วยความรักลูกนั่นเอง
1026.848 -> พ่อแม่บางคนถ้าลูกตายก่อน พ่อแม่จะทุกข์ใจมาก
1031.228 -> จะเสียใจอยู่นาน ยิ่งถ้าพ่อแม่ไม่มีธรรมะที่ดีอยู่ในจิตในใจด้วยแล้ว
1038.968 -> ก็จะยิ่งทําให้ใจลําบาก แต่
1044.428 -> ถ้าพ่อแม่มีธรรมะคุ้มครองใจตนเองดีแล้ว เคยเห็นโยมผู้ชายอยู่คนหนึ่ง
1049.888 -> บ้านเดิมอยู่จังหวัดเชียงใหม่ เมื่อโตขึ้นพ่อแม่ส่งให้ไปเรียนหนังสืออยู่ที่กรุงเทพ
1057.148 -> เมื่อเรียนจบแล้วได้หางานทําอยู่ในกรุงเทพนั้น เมื่อมีโอกาสนานนานครั้งจะไปเยี่ยมพ่อแม่ที่อยู่จังหวัดเชียงใหม่
1068.888 -> สักครั้งปีละประมาณสามสี่ครั้ง บางครั้งก็ขับรถไปเอง
1074.528 -> หรือบางครั้งก็นั่งรถโดยสารไป อยู่มาได้สักระยะหนึ่ง
1081.248 -> ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ทํางานอยู่ในกรุงเทพ แต่
1086.108 -> ผู้หญิงนั้นเป็นคนจังหวัดลําปาง เมื่อแต่งงานแล้วก็ได้อยู่ที่ทํางานในกรุงเทพด้วยกันทั้งสองคน
1095.068 -> อยู่ต่อมา ได้มีลูกคนแรก ครั้นจะเลี้ยง ที่ยังเล็กอยู่
1101.248 -> ไว้ในกรุงเทพก็ไม่สะดวก เพราะต้องทํางานหาเงินกันทั้งสองคน
1106.608 -> สามีและภรรยา จึงจําเป็นต้องส่งลูกไป
1110.628 -> ทั้งที่ยังเล็กอยู่ ให้ไปอยู่กับตายายที่อยู่ที่จังหวัดลําปาง
1116.028 -> ให้ช่วยดูแล ด้วยความรักและความห่วงลูก
1121.648 -> จึงไปเยี่ยมลูกทุกทุกอาทิตย์ ส่วนพ่อแม่ที่อยู่จังหวัดเชียงใหม่นั้น
1126.988 -> ก็นานนานจะไปเยี่ยมสักครั้งหนึ่ง เราจะ ็นได้ว่า
1131.948 -> คนส่วนใหญ่จะมีความรัก ความผูกพันในลูกของตนเอง
1136.748 -> มากกว่าความรักความผูกพันในพ่อแม่ ทั้งๆ
1141.188 -> ที่พ่อแม่นั้นมีบุญคุณอันใหญ่หลวงต่อลูกๆ แต่คนส่วนใหญ่ก็มักจะมองข้ามไป
1149.168 -> อันนี้จัดว่าเป็นความหลงอย่างหนึ่ง ที่มีอยู่ในจิตใจของมนุษย์ที่ยังมีกิเลสอยู่
1155.848 -> ในบางครั้ง ที่เราได้รับความเดือดร้อน
1160.168 -> แล้วเราได้รับความ เหลือจากคนบางคน เช่น
1164.508 -> มีคนบางคนได้ให้อาหารเราในเวลาที่เราหิว เอาเสื้อผ้ามาให้เราในเวลาที่เราต้องการ
1173.148 -> ช่วยให้เราได้ที่พักในเวลาที่เราเดือดร้อน หรือให้เงินเราในเวลาที่เราจําเป็นต้องใช้หรือขัดสน
1182.568 -> เราจะมีความประทับใจอยู่มาก เมื่อเวลาใด
1186.888 -> เราได้นึกถึงเหตุการณ์ และบุคคลที่มีพระคุณเหล่านั้น
1191.288 -> เรา มีความรู้สึกถึงคุณ ความดีของเขาเหล่านั้น
1196.788 -> ว่าท่านเหล่านั้น ช่างมีบุญคุณแก่เรามาก
1203.108 -> ถ้ามีโอกาสเราจะตอบแทนบุญคุณของท่านเหล่านั้นให้ได้
1209.288 -> บุญคุณของพ่อแม่ที่ช่วยเหลือเรามาตลอดชีวิต ซึ่งเป็นบุญคุณอันยิ่งใหญ่
1215.168 -> ลูกลูกหลายคนกลับมองข้ามไป กลับมีความรู้สึกเฉยเฉย
1221.468 -> ไม่เด่นชัดและไม่ ลูกบางคนได้สํานึกถึงบุญคุณของพ่อแม่ว่า
1226.588 -> ยิ่งใหญ่มาก และคิดที่จะตอบแทนบุญคุณของท่าน
1232.448 -> แต่ก็เป็นตอนที่พ่อแม่ได้สิ้นชีวิตจากเราไปเสียแล้ว ที่จะตอบแทน
1239.508 -> ใช้หนี้บุญคุณอันยิ่งใหญ่นี้ จึงหมดโอกาสอันดีงามไป
1245.628 -> ถ้าท่านผู้ใดที่มีพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ยังมีโอกาสอันดีที่จะควรหาโอกาส
1254.088 -> ใช้หนี้บุญคุณอันยิ่งใหญ่นี้ให้ได้ จงอย่าละเลยโอกาสอันดีนั้น
1260.868 -> อย่ามัวแต่หลงในลูกในหลาน ในครอบครัวของตนเองจนมากเกินไป
1266.408 -> จงเอา เวลาและความช่วยเหลือต่างต่าง
1270.088 -> ไปทุ่มเททดแทนบุญคุณของพ่อแม่ให้จงได้ เราเป็นหนี้บุญคุณของพ่อแม่นั้น
1277.888 -> ยิ่งใหญ่มากมายนัก ไม่ใช่เป็นหนี้ธรรมดา
1283.008 -> เป็นหนี้ด้วยชีวิต เพราะชีวิตของเรานั้นได้มาจากพ่อและแม่
1290.568 -> การตอบแทนบุญคุณต่อผู้เคยมีบุญคุณต่อเรานั้น ไม่ว่าจะเป็นผู้อื่นหรือพ่อแม่ก็ตาม
1299.208 -> เป็นสิ่งที่ควรกระทําอย่างยิ่ง และเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญยิ่งนัก
1308.588 -> การทดแทนบุญคุณของพ่อแม่นั้น จะทดแทนด้วยวัตถุสิ่งของ
1314.168 -> หรือด้วยการกระทําแบบธรรมดานั้น
1319.688 -> ไม่สามารถที่จะทดแทนหนี้ชีวิตได้หมด ในพระไตรปิฎกนั้น
1324.728 -> พระพุทธเจ้าพระองค์ทรงเปรียบเทียบให้เรารู้ว่า การทดแทนบุญคุณโดยการนําบิดามารดามานั่งไว้บนบ่าทั้งสองข้าง
1335.948 -> ทั้งมอบเงินทองสมบัติให้ท่าน แล้วบํารุง เลี้ยงดูท่านด้วยข้าว
1342.008 -> น้ํา และอาหารเป็นอย่างดี ถึงจะให้ท่านอุจจา ปัสสาวะรส
1349.208 -> และบํารุงเลี้ยง ดูแลท่านตลอดหนึ่งร้อยปี
1353.928 -> ก็ยังไม่สามารถที่จะทดแทนบุญคุณของบิดามารดานั้นได้หมด ลูกบางคนให้เงินพ่อแม่ใช้บ้างเพียงเล็กน้อย
1366.448 -> ช่วยเหลือท่านบ้างเป็นบางครั้งบางคราว แต่กลับคิดว่าตนเองนั้นได้ทดแทนบุญคุณของพ่อแม่ได้หมดแล้ว
1374.488 -> ลูกบางคนนั้นแย่มาก
1379.188 -> ไม่ยอมใช้หนี้ชีวิตนี้ให้กับพ่อแม่แล้ว แต่กลับไปเพิ่มหนี้ชีวิตให้มากขึ้น
1385.668 -> โดยการยิ่งทําให้พ่อแม่เกิดความเสียใจ และทุกข์ใจมากขึ้น
1392.148 -> ด้วยการทําบางอย่างที่ไม่เหมาะสม เช่น
1396.228 -> ลูกบางคนชอบทุ่มเถียงพ่อแม่ของตนด้วยอารมณ์ที่จะเอาชนะ เป็นทิฏฐิที่ดื้อ รั้น หรือบางคน
1407.208 -> ็ชอบเถียงไปข้างๆ คูๆ จนทําให้พ่อแม่เกิดความน้อยใจ
1413.728 -> และเสียใจในความดื้อรั้นของลูก พ่อแม่บางคนเริ่มมีอายุมากแล้ว
1421.228 -> อาจทําอะไรด้วยความพลั้งเผลอ หรือด้วยความไม่รอบคอบ
1427.068 -> เพราะความชรา แต่ลูกบางคนกลับชอบดุ
1432.508 -> แล้วว่าพ่อแม่ของตนเอง ให้เกิดความน้อยอกน้อยใจอยู่เสมอ
1437.868 -> จนพอ คิดมาก และเกิดความทุกข์ใจตามมา
1444.588 -> เราเคยคิดบ้างมั้ยว่า ตอนที่เราเป็นเด็ก ๆ เล็ก ๆ
1448.548 -> อยู่นั้น เราเองก็อาจจะทําผิดพลาดอยู่บ่อย
1452.328 -> ๆ พ่อแม่ก็ยังให้อภัยเราได้เสมอ เราจะให้อภัยพ่อแม่ผู้เฒ่าของเราบ้าง
1460.568 -> จะไม่ได้หรือ จงถนอมน้ําใจของท่านไว้ให้มาก ๆ
1470.648 -> ลูกบางคนขัดเคืองใจที่พ่อแม่นั้นคอยชอบบ่น ชอบสอนอยู่เสมอเสมอ
1475.628 -> เพราะคิดว่าตนเองนั้นโตแล้ว เก่งแล้ว
1479.828 -> จึงไม่ค่อยที่จะอยากฟังคําสั่งสอนของคนแก่ เราต้องเข้าใจให้ดีว่า พ่อแม่
1488.828 -> คอยพูดและคอยสอนเราอยู่นั้นจริงจริงแล้ว ก็เป็นความหวังดีของพ่อแม่
1495.728 -> เราควรรับฟังด้วยใจที่สงบ เย็น และใคร่คร
1501.488 -> ด้วยปัญญาอันชอบธรรมเสียก่อน ลูกควรให้อภัยพ่อแม่ให้มาก
1506.448 -> เพราะท่านก็เริ่มแก่เฒ่าแล้ว จะอยู่กับเราไปได้อีกนานสักเท่าไหร่
1512.688 -> จงสงสารและถนอมน้ําใจของท่านให้มากๆ
1519.308 -> ได้มีนักปราชญ์บางคนที่มีความรู้ ความสามารถ ในด้านกาบ กลอน
1526.328 -> ได้แต่งคํากลอนแสดงถึงความรู้สึกภายในใจของพ่อ แม่ ที่เริ่มอยู่ในวัยชรา
1533.708 -> เพื่อจะบอกบางสิ่งบางอย่างให้ลูกๆ ได้เข้าใจถึงความรู้สึก
1538.448 -> ในส่วนลึกแห่งจิตใจของพ่อแม่ที่มีต่อลูก อาตมาเห็นว่าเป็นคํากลอนของเก่าโบราณ
1546.808 -> ที่มีสา และมีประโยชน์ที่ลูกๆ หลายๆ คน ควรรู้และควรเข้าใจ
1554.608 -> ถึงความรู้สึกบางอย่างของพ่อแม่ เพื่อว่าลูกบางคนจะได้เข้าใจถึงจิตใจของพ่อแม่ให้มากยิ่งขึ้น
1564.208 -> เพื่อจะได้ปรับปรุงความคิด และ การกระทําของตนเองให้ดียิ่งๆ
1570.268 -> ขึ้น ดังคํากลอนของ อ สุนทรเกตุ เขียนไว้ดังนี้ พ่อแม่ก็แก่เฒ่า
1580.648 -> จําจากเจ้าอยู่ไม่นาน จะพบจะพร้อมพาลเพียงเสี้ยววานของคืนวัน
1589.768 -> ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
1595.288 -> แต่ชีพมิทนทาน ย่อมเร้ารานสลายไป ขอเถิด ถ้าสมสาร
1603.088 -> อย่ากล่าวขานให้ช้ําใจ คนแก่ช แลไว คิดเผลอไผ่เป็นแน่นอน
1612.428 -> ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
1618.248 -> ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
1624.848 -> เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้น ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
1630.728 -> ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่า เฝ้าปลอบโยน เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่
1640.448 -> แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน หวังเพียงจะได้ยน
1646.508 -> เติบโตจนสง่างาม ขอโทษถ้าทําผิด ขอให้คิดทุกข์ทุกยาม
1655.388 -> ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
1661.748 -> ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้ วัน
1668.088 -> คงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ ให้วังเวง พ่อแม่นั้นท่านช่วยประคอง
1676.168 -> เลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เราอยู่ในท้อง ตั้งแต่เรายังเดินไม่ได้
1681.748 -> ตั้งแต่เราเริ่มหัดเดิน ตั้งแต่เราเริ่มเรียนหนังสือ
1687.148 -> ท่านประคองชีวิตเรามาจนเติบใหญ่ จนเรามีหลักแหล่งที่ดี
1693.988 -> จนเรามีหน้าที่การงานที่เหมาะสม จนเรามี รอบครัว
1699.568 -> จนเราเข้มแข็งที่จะสามารถยืนอยู่ในโลกแห่งมายานี้ได้ นี่คือหนี้ชีวิตที่เราเป็นหนี้แก่พ่อแม่อยู่
1710.548 -> ในบั้นปลายชีวิตของท่านนี้ เราจะประคองชีวิตของท่าน
1716.328 -> ด้วยความดีของเรา โดยการดูแลเอาใจใส่ท่าน ให้มาก
1724.468 -> ด้วยการถนอมน้ําใจท่านให้มาก พูด กับท่านให้ดีดี
1730.348 -> จงบํารุงท่านทั้งทางร่างกายและจิตใจ ส่งทานให้ถึงสุดปลายทางแห่งชีวิต
1738.868 -> ด้วยความรักและด้วยความดีของเรา นี่
1743.288 -> ชีวิตนี้ต้องทดแทนให้ดีที่สุด
1748.688 -> การใช้หนี้ชีวิตเป็นความดีของโลกนี้ เป็นสิ่งที่ดี
1752.288 -> เป็นสิ่งที่ควรกระทํา
1756.588 -> ด้วยพระปัญญาของพระพุทธเจ้า พระองค์ทรงเห็นว่าการใช้หนี้ชีวิตด้วยการบํารุง
1763.428 -> ดูแลบิดามารดา แบบความดีในโลกนี้ ยังจัดว่าเป็นการใช้หนี้ยังไม่หมด
1771.888 -> เป็นการใช้หนี้ได้เพียงบางส่วนเท่านั้น การที่จะใช้หนี้ชีวิตให้สมบูรณ์ให้ดีที่สุดนั้น
1780.648 -> ในเรื่องนี้พระพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ว่า บุตรธิดาค
1785.868 -> ใดส่งเสริมให้มารดาบิดา ผู้ไม่มีศรัทธาให้เกิดศรัทธา
1791.308 -> ทําให้ท่านทั้งสองมีศรัทธาที่มั่นคง ในพระพุทธ พระธรรม ในพระสงฆ์
1799.108 -> ส่งเสริมมารดาบิดา ผู้ไม่รู้จักการรักษาศีล
1804.928 -> ให้ท่านสามารถสมาทานรักษาศีลได้ สนับสนุนมารดาบิดาผู้มีความตระหนี่
1812.508 -> ให้ท่าน ได้รู้จักการบริจาคทาน โส
1819.408 -> ิมมารดาบิดาที่ไม่รู้จักการเจริญสมาธิ และการเจริญปัญญา
1824.588 -> ให้รู้จักแนวทางแห่งการเจริญสมาธิ การเจริญปัญญา
1831.428 -> พระพุทธองค์ได้ตรัสเน้นว่า ด้วยเหตุมีประมาณดังกล่าวมานี้
1837.208 -> ของบุตรธิดา จึงจะได้ชื่อว่า ได้ทดแทนบุญคุณของบิดามารดา
1844.948 -> จึงจะได้ชื่อว่า ได้ทดแทนบุญคุณของมารดาบิดาแล้ว
1853.328 -> ทดแทนบุญคุณของมารดาบิดาตามหลักของพระพุทธเจ้านั้น จัดว่ายากกว่าพอดู
1859.868 -> เพราะลูกลูกส่วนใหญ่เอง ก็ไม่ค่อยจะได้สนใจในทางธรรมะเท่าที่ควร
1867.008 -> จะชักจูงและแนะนําบิดามารดาให้มาสู่เส้นทางสายธรรมนั้น คงทําได้ลําบาก
1874.868 -> แต่ก็มีบางท่านหรือหลายท่าน ที่ท่านเหล่านั้นสามารถทําได้มาแล้ว
1881.368 -> และขอย ตัวอย่างสักสี่ท่านก็คือ หนึ่ง พระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้า
1888.808 -> พระองค์ทรงเทศนาสั่งสอนพระพุทธมารดาที่สิ้นพระชนม์ไปแล้ว ตั้งแต่เมื่อพระองค์ทรงประสูติได้เพียงเจ็ดวัน
1899.188 -> พระพุทธมารดาของพระพุทธเจ้านั้น หลังจากสิ้นพระชนม์ไปจากโลกมนุษย์นี้แล้ว
1905.968 -> ก็ไปเกิดเป็นเทพบุตรอยู่ในสวรรค์ชั้นดุสิต พระพุทธเจ้าได้ไปเทศนาสั่งสอนเหล่าเทวดา
1913.728 -> และนางฟ้า หลาย ที่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงษ์
1919.328 -> เทพบุตรที่เคยเป็นพระพุทธมารดาของพระพุทธเจ้า ก็ได้มาฟังเทศนาในครั้งนั้นด้วย
1927.008 -> พระพุทธเจ้าทรงเทศนาเรื่อง พระอภิธรรม
1931.508 -> ใช้เวลาเทศนาสั่งสอนเป็นเวลาประมาณสามเดือน พระพุทธมารดาของพระพุทธเจ้า
1939.488 -> ทรงน้อมจิตไปตามกระแสธรรมนั้น จนจิตบรรลุธรรม เป็นพระอริยบุ คล
1947.508 -> นี้จัดว่าเป็นการใช้หนี้ชีวิตให้แก่ แม่ผู้ให้กําเนิด
1953.048 -> หลังจากนั้นแล้ว พระพุทธองค์ก็ลงมาสู่โลกมนุษย์
1957.588 -> การใช้หนี้ชีวิตฝ่ายพระราชบิดานั้น พระพุทธเจ้าก็ได้เทศนาสั่งสอน
1964.008 -> จนพระพุทธบิดาของพระองค์ ได้สําเร็จเป็นพระอนาคามี
1970.428 -> และก็สําเร็จเป็นพระอรหันต์ได้ ในที่สุดก่อนสิ้นพระชนม์
1975.908 -> โดยมิได้อ บวช แต่สําเร็จเป็นพระอรหันต์ได้ในขณะเป็นฆราวาส
1982.708 -> แล้วก็สิ้นพระชนม์ไป พระพุทธเจ้าพระองค์ก็ได้ใช้หนี้ชีวิตที่ติดค้าง
1988.528 -> ต่อพระพุทธบิดาได้สําเร็จ ซึ่งจะหาผู้ที่สามารถใช้หนี้ชีวิตได้
1994.768 -> ทั้งบิดามารดาได้ อย่างพระพุทธเจ้านั้น
1999.108 -> หาได้ยากมาก แต่ก็มีผู้ที่ดําเนินแนวทางการใช้หนี้ชีวิตให้แก่บิดามารดา
2006.788 -> ถึงจะไม่ บูรณ์แบบเหมือนพระพุทธเจ้าก็ตาม
2011.308 -> แต่ก็ยังจัดว่าทําได้ดีตามแนวทางคําสั่งสอนของพระพุทธเจ้า บุคคลนั้นก็คือ พระสารีบุตร
2020.388 -> พระสารีบุตร ซึ่งเป็นพระ สาวกเบื้องขวา
2025.588 -> ที่เป็นเลิศกว่าพระสาวกทั้งหลาย ในด้านมีปัญญามาก พระสารีบุตร
2032.608 -> ก็เป็นผู้ที่ได้ชื่อว่า มีความกตัญญูสูง และท่านก็สา
2039.088 -> ใช้หนี้ชีวิตให้แก่มารดาของท่านได้ คือในช่วงปัจฉิมโพธิการนั้น
2044.828 -> ขณะที่พระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน ที่กรุงสาวัตถี
2052.808 -> พระสารีบุตรได้ถวาย วัด ปฏิบัติ แด่พระพุทธเจ้าแล้ว
2057.488 -> กราบทูลลาไปสู่ที่พักของตน แล้วนั่งสมาธิเข้าสมบัติ
2063.788 -> เมื่อออกจากสมบัติแล้ว จึงพิจารณาว่า
2068.408 -> ปกติธรรมดาตามประเพณีโบราณนั้น พระพุทธเจ้าหรือพระอัครสาวกที่จะ
2075.868 -> นิพพานก่อน เมื่อทราบแน่ชัดแล้วว่า
2079.748 -> พระอัครสาวกนั้น จะต้องนิพพานก่อน จ
2086.548 -> นั้นท่านก็ได้พิจารณาถึงอายุสังขารของตนเอง ได้ทราบว่า
2091.168 -> ท่านจะมีอายุดํารงอยู่ได้อีกเจ็ดวัน ท่านจึงพิจารณาต่อไปอีกว่า
2099.568 -> ท่านควรจะไปนิพพานที่ไหนดีหนอ พระเถระจึงได้นึกถึงพระราหูว่า
2106.428 -> พระราหูนั้น ได้ไปนิพพานที่สวรรค์ชั้นดาวดึงษ์
2111.988 -> ส่วนท่านพระอัญญาโกณฑัญญะนั้น ก็ไป ิพพานที่สะฉัดทัน
2118.288 -> ในป่าหิมพานต์ พระเถระได้ระลึกถึงมารดาของท่านว่า
2124.888 -> มารดาของท่านนั้นได้เป็นมารดาของพระอรหันต์ถึงเจ็ดองค์ ถึงกระนั้น
2131.668 -> ก็ยังไม่มีความเลื่อมใสในพระรัตนตรัย แล้วอุปนิสัยมักผลจะพึงมีแก่มารดาของท่านบ้างหรือไม่หนอ
2143.308 -> ครั้นพระเถระได้พิจารณาแล้วจึงทราบว่า มารดานั้นมีอุปนิสัยแห่งพระโสดาบัน
2150.448 -> จึงตกลงใจจะไปนิพพานที่บ้านของมารดา เพื่อไปโปรดมารดาเป็นครั้งสุดท้าย
2158.508 -> เมื่อคิดดังนั้นแล้ว พระเถระได้สั่งให้พระจุณฑะ
2162.628 -> ผู้เป็นพระน้องชาย ให้ไปแจ้งแก่ภิกษุทั้งหลายที่เป็นศิษย์ว่า
2168.808 -> จะไปเยี่ยมมารดาที่เมืองนาลันทา ขอให้ภิ
2173.308 -> ษุทั้งหลายเตรียมบริหารให้พร้อม เพื่อเดินทางไปด้วยกัน จากนั้น
2179.708 -> พระเถระก็ได้ทําความสะอาด ปัดกวาดที่พักอาศัยของตน
2184.748 -> แล้วออกมายืนดูข้างนอก พรางกล่าวว่า
2189.428 -> การได้เห็นที่พักอาศัยครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว โอกาสที่จะได้กลับมาเห็นอีกนั้น
2196.208 -> ไม่มีอีกแล้ว เมื่อพระสงฆ์ที่เป็นศิษย์มาพร้อมแล้ว
2205.188 -> พระสารีบุตรก็ได้พาเหล่าพระสงฆ์นั้นไปเฝ้าพระพุทธเจ้า แล้วกราบทูลลาว่า
2211.008 -> ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า บัดนี้ชีวิตของข้าพระองค์เหลือเพียงเจ็ดวัน
2216.768 -> เท่านั้น ข้าพระองค์จะขอถวายบังคมลาปรินิพพาน
2222.488 -> ขอพระองค์ ทรงพระกรุณาอนุญาตให้ข้าพระองค์
2227.928 -> ละอายุสังขารในครั้งนี้ด้วยเถิด พระพุทธเจ้า ข้า สารีบุตร
2234.648 -> เธอจะไปนิพพานที่ไหน ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า
2240.048 -> ข้าพระองค์จะไปนิพพาน ณ ห้องที่ข้าพระองค์ถือกําเนิด
2244.548 -> ในเรือนของมารดา พระพุทธเจ้าข้า สารีบุตร
2249.708 -> เธอจงกําหนดการนั้นโดยควรเถิด สารีบุตร
2253.728 -> บรรดาภิกษุน้องน้องของเธอ จะได้เห็นพี่ชายดุจเธอนั้นหาได้ยากยิ่ง
2260.228 -> เธอจง ธรรมอันเป็นที่ตั้ง แห่งความระลึก
2264.688 -> แก่ภิกษุน้องน้องของเธอเหล่านั้นเถิด พระเถระเมื่อได้รับพุทธประทาน
2271.728 -> โอกาสเช่นนั้น จึงแสดงปาฏิหาริย์เหาะขึ้นไปบนอากาศสูงชั่วลําตาล
2279.088 -> จนถึงเจ็ดชั่วลําตาลโดยลําดับ แล้วกลับลงมาถวายบังคม
2284.968 -> พระบรมศาสดา ในแต่ละครั้ง จากนั้น
2290.788 -> จึงแสดงธรรมแก่ภิกษุทั้งหลาย ณ ถ้ําก
2296.788 -> อากาศแล้วลงมาถวายบังคมลาพระผู้มีพระภาคแล้ว ถอยจากพระคันธกุฎีออกมา ขณะนั้น
2304.408 -> พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณ
2309.148 -> เสด็จพระดําเนินออกมาส่งพระเถระถึงหน้าพระคันธุดี พระธรรมเสนาบดีสารีบุตร
2317.608 -> กระทําประทับศีลเวียนสามรอบแล้ว ประคองอัญชลีนมัสการทั้งสี่ทิศ
2324.168 -> พรางกลับ ฑูรลา ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า
2330.728 -> ในที่สุดอสมไขกลับล่วงมาแล้ว ข้าพระองค์ได้หมอบลงเทพพระบาทแห่งพระอโณมทัศน์ศรีสัมมาสัมพุทธเจ้า
2340.208 -> ได้ตั้งปณิธานปรารถนาพบพระองค์ และแล้วมโนรสของข้าพระพุทธเจ้าก็สําเร็จ
2346.948 -> สมประสงค์ ตั้งแต่ได้เห็นพระองค์เป็นปฐมทัศนา
2352.508 -> บัดนี้การได้เห็นพระองค์ผู้เป็นนาถะของข้าพระพุทธ เป็นปัจฉิมทัศนา
2359.508 -> โอกาสที่จะได้เห็นพระองค์ไม่มีอีกแล้ว พระเถระกราบทูลเพียงเท่านั้นแล้ว
2366.528 -> ถวายบังคมออกไปได้ระยะพอสมควรแล้ว จึงได้ก้มกราบนมัสการลงที่พื้นพระสุธา
2375.228 -> บ่ายหน้าออกจากพระเชตวันมหาวิหารพร้อมด้วยภิกษุ ผู้เป็นบริวารห้าร้อยรูป
2382.188 -> ท่านพระเถระได้เดินทางเจ็ดวัน ก็ถึงบ้านนาลันทา หยุดพัก
2388.668 -> ภายใต้ร่มไม้ใกล้หมู่บ้านนั้น และในเย็นวันนั้น อุปเรวัตกุมาร
2395.608 -> ผู้เป็นหลานชายของท่าน ได้ออกมานอกบ้านพบท่านพระเถระแล้ว
2402.508 -> จึงได้เข้าไปนมัสการ พระเถระสั่งหลานชายให้ไปแจ้งแก่โยมมารดาของท่านให้ทราบว่า
2411.028 -> ขณะนี้พระเถระได้มาพักอยู่นอกบ้าน ให้ช่วยจัดห้องที่ท่านเกิดไว้ให้ด้วย
2417.328 -> พระเถระจะเข้าไปพัก ฟา นางพรามณีมารดาของพระเถระได้ทราบข่าวแล้ว
2423.948 -> ก็ดีใจ คิดไปว่าลูกชายบวชตั้งแต่ยังหนุ่ม
2428.568 -> คงจะเบื่อหน่าย แล้วคิดจะสึกมาตอนแก่
2432.988 -> จึงสั่งให้คนรีบจัดห้องให้พระลูกชายพัก และสถานที่สําหรับพระสงฆ์ติดตามมาด้วยเหล่านั้น
2441.288 -> เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงให้อุปริวตะกุมารไปนิมนต์พระเถระ
2447.568 -> พร้อมด้วยพระบริวารผู้ติดตามเข้ามาในบ้าน ในราตรีนั้น
2454.428 -> พระเถระเกิดอาพาธอย่างแรงกล้า เรียกว่าปักขันธิกาพาสถึงกับอาเจียน
2461.508 -> และถ่ายออกมาเป็นโลหิต แต่ก็อดกลั้นด้วยขันติธรรม
2467.028 -> ได้แสดงธรรมโปรดมารดาโดยพรรณาถึงคุณพระพุทธเจ้า คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์
2476.148 -> ยังให้มารดาดํารงอยู่ในพระโสดาปฏิผล เป็นพระอริยบุคคลในพระพุทธศาสนา
2483.188 -> ท่าน ชื่อว่ากระทําปฏิการะ สนองคุณแก่มารดา
2489.028 -> ดังที่ตั้งใจเอาไว้ ปิดประตูนรก เปิดประตูสวรรค์ให้แก่มารดาได้สําเร็จ
2497.348 -> เป็นการใช้หนี้ชีวิต ฝ่ายมารดาได้แล้ว
2501.668 -> ในเวลาใกล้รุ่งสว่างนั้น พระเถระก็ดับขันธปรินิพพาน
2508.388 -> ในวันปุระมีขึ้นสิบห้าค่ํา เดือนเพ็ญสิบสอง ครั้นสว่าง แล้ว
2515.328 -> พระจุณฑะพร้อมด้วยพระสงฆ์บริวารและหมู่ญาติ ได้ประกอบพิธีคารวะศพ แด่พระเถระ
2523.308 -> แล้วนําไปสู่เชิงตะกอน ทําพิธีฌาปนกิจ
2528.348 -> เมื่อเพลิงดับแล้ว พระจุณฑะได้นําอัฐิธาตุ
2533.028 -> และบริขารคือบาตรและจีวรของพระสารีบุตร ไปถวายแด่พระพุทธองค์
2539.748 -> ซึ่งพระองค์ก็ทรงสั่งให้สร้างพระเจดีย์บรรจุ อัฐิ พระเถระ ที่ซุ้มประตู
2549.008 -> แห่งพระเชตวันมหาวิหารนั้น สาม หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
2556.588 -> นามเดิมชื่อมั่น แก่นแก้ว เกิดที่บ้านคําปง อําเภอโขงเจียม
2563.768 -> จังหวัดอุบลราชธานี เกิดเมื่อวันที่ ยี่สิบ มกราคม
2568.328 -> พุทธศักราช สองพันสี่ร้อยสิบสาม วันพฤหัส เดือนยี่ ปีมะเมีย
2576.028 -> มบิดาชื่อนายคําด้วง แก่นแก้ว โยมมารดาชื่อนางจันทร์ แก่นแก้ว
2582.048 -> บรรพชาเป็นสามเณรเมื่ออายุได้สิบห้าปี อุปสมบทเป็นพระภิกษุ
2587.988 -> เมื่อวันที่สิบสองมิถุนายน พุทธศักราชสองพันสี่ร้อยสามสิบสี่
2593.688 -> โดยมีพระอริยกวี อ่อน เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอาจารย์มั่น
2599.268 -> ภูริทัตโต ได้ศึกษาธรรมอยู่กับพระอาจารย์เสาร์
2602.448 -> กันตสีโล อยู่ระยะ ึ่ง แล้วได้ออกธุดงค์ไปสถานที่ต่างต่าง
2608.568 -> เช่น ป่า เขา ถ้ํา ท่านไปเพื่อศึกษาอบรมกาย วาจาใจ
2616.948 -> ของท่านเพื่อความพ้นทุกข์ ท่านเป็นผู้มีความกตัญญูสูง
2622.168 -> และท่านก็ได้ใช้หนี้ชีวิตให้กับมารดาของท่าน กล่าวคือ
2628.108 -> ท่านได้จูงมารดาของท่านมาบวชเป็นแม่ชี
2634.368 -> อบรมสั่งสอนดูแลโยมชีของท่าน ด้วยความกตัญญูจนโยมแม่ชีมารดาของท่าน
2640.848 -> มีภูมิจิตภูมิธรรม เป็นที่พึ่งแก่ตนเองได้แล้ว
2645.728 -> หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ท่านเป็นตัวอย่างที่ดีในการใช้หนี้
2650.568 -> ชีวิตอันประเสริฐ ให้แก่มารดาของท่าน ท่านมรณภาพ ณ
2656.028 -> วัดป่าสุทธาวาส อําเภอเมือง จังหวัดสกลนคร
2660.428 -> เมื่อวันที่สิบเอ็ด พฤ สี่ พระโพธิญาณเถระ หลวงพ่อชาสุภัทโท
2668.128 -> วัดหนองป่าโพธิ์ ตําบลโนนผึ้ง อําเภอวารินชําราบ
2672.508 -> จังหวัดอุบลราชธานี นามเดิมชื่อชาม่วงโชติ
2677.548 -> เกิดที่บ้านจิกก่อ ตําบลธาตุ อําเภอวารินชําราบ
2682.768 -> จังหวัดอุบลราชธานี เมื่อวันศุกร์ขึ้น เจ็ด ค่ํา
2686.668 -> เดือนเจ็ด ปีมะเมีย ตรงกับวันที่ สิบเจ็ด มิถุนายน พุทธศักราช
2692.128 -> สองพันสี่ร้อยหกสิบเอ็ด โย บิดาชื่อนายมา ช่วงโชติ
2698.268 -> โยมมารดาชื่อนางพิมพ์ ช่วงโชติ บรรพชาเป็นสามเณรเมื่ออายุสิบสามปี
2704.868 -> ที่วัดมณีวนาราม พระอุปัชฌาย์คือท่านพระครูวิชิต
2710.288 -> ธรรมภาณี พวง บวชอยู่ได้สามปี อุปสมบทเป็นพระภิกษุ
2718.068 -> เมื่อวันที่ยี่สิบหก เมษายน พุทธศักราชสองพันสี่ร้อยแปดสิบสอง
2723.248 -> ณ วัดก่อน ัย โดยมีท่านพระครู อินทรสารคุณ เป็นพระอุปัชฌาย์
2732.768 -> หลวงพ่อชา สุภัทโท ได้บวชเป็นพระภิกษุแล้ว
2738.508 -> ท่านได้ศึกษาพระปริยัติธรรมอยู่ระยะหนึ่ง และจึงได้ออกธุดงค์ไปในสถานที่ต่างต่าง
2746.308 -> ไปศึกษาธรรมกับครูบาอาจารย์ในหลายหลายที่ ท่านได้มีโอกาสศึกษาธรรมอยู่กับหลวงปู่กินรี
2754.548 -> จันทิโญ และหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต เป็นระยะเวลาพอสมควร
2761.868 -> แล้วท่านก็ ออกธุดงค์ไปในสถานที่ต่างต่าง
2764.808 -> เช่น ตามป่า ตามเขา ตามถ้ํา ในเขตจังหวัดต่างต่าง
2771.828 -> แล้วท่านก็ได้กลับมาสร้างสํานักที่ดงป่าพงษ์ ใกล้บ้านเกิดของท่าน
2777.828 -> จนกลายเป็นวัดใหญ่ นั่นคือวัดหนองป่าพง
2782.928 -> ท่านมีความกตัญญูต่อมารดาของท่านมาก ท่านได้ชักจูงจนมารดาของท่านบวชเป็นแม่ชี
2790.908 -> และได้อยู่ปฏิบัติธรรม กับหลวงพ่อที่ หนองป่าพง
2795.588 -> จนโยมแม่ ท่านสิ้นชีวิตในเพศของแม่ชี
2800.908 -> มีภูมิจิตภูมิธรรม ที่จะเป็นที่พึ่งของตนเองได้
2806.488 -> หลวงพ่อชาสุภัทโท จึงเป็นตัวอย่างที่ดีอีกท่านหนึ่ง
2810.928 -> ที่สามารถใช้หนี้ชีวิตให้แก่มารดาของท่านได้สําเร็จ หลวงพ่อชา สุภัทโท ท่านมรณภาพ ณ
2819.408 -> วัดหนองป่าพง อําเภอวารินชําราบ จังหวัดอุบล ราชธานี
2825.448 -> ในปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยสามสิบห้า คงมีครูบาอาจารย์และญาติโยมหลายหลายท่าน
2833.308 -> ที่ได้ใช้หนี้ชีวิตแก่บิดาและมารดาของตนเองได้ ท่านเหล่านั้นจัดว่าเป็นตัวอย่างที่ดี
2840.748 -> ที่น่ายกย่อง แต่ก็มีอีกหลายท่านที่คิดจะใช้หนี้ชีวิตนี้
2846.748 -> ให้แก่บิดามารดาของตน แต่ บิดามารดาได้สิ้นชีวิตไปเสียแล้ว
2853.068 -> คือ ได้ แต่ก็สายไปเสียแล้ว ส่วนคนบางคนที่บิดามารดายังมีชีวิตอยู่
2862.128 -> ควรหาโอกาสใช้หนี้ชีวิต ให้แก่บิดามารดาของตนเองให้ได้
2868.368 -> จงอย่าปิดกั้นโอกาสอันดีนั้น ด้วยความประมาท และความหลงผิด
2874.968 -> จนละเลยคุณงามความดีที่ควรกระทํา มีลูกบางคนที่ตั้งใจทําคุณงามความดี
2882.728 -> โดยใช้หนี้ชีวิต ให้แก่บิดามารดา และตนเอง
2887.968 -> ได้เขียนคํากลอนแสดงออกถึงความรู้สึกที่ดีของลูก
2894.588 -> ควรกระทําต่อบิดามารดา อาตมาเห็นว่าเป็นคํากลอนที่ดี
2900.888 -> เพื่อเป็นแนวทางอันดีของลูกบางคน ที่ควรทําให้แก่บิดามารดาของตนเอง
2908.508 -> ในขณะที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ บทกลอนนั้น ท่านได้เขียนชื่อว่า
2914.888 -> หลักชัยลูก ถึงเป็นไม้ใกล้ฝั่ง ลูกยังหวังเป็นร่มใจ แก่เฒ่า
2922.368 -> สัตว์ปานใด ยังหวังไว้ ได้พึ่งพิง ที่พึ่งทางใจลูก
2929.328 -> สิ่งพันผูกลูกชายหญิง อบอุ่นยามแอบอิง
2934.548 -> ถือเป็นสิ่งมิ่งมงคล ไม่เคยลืมพระคุณ
2940.248 -> ที่เกื้อหนุนยามขัดสน จะรวยหรือยากจน สุขใจล้น
2946.448 -> พ่อแม่มี ยามป่วย ลูกจะเฝ้า ถึงยามเศร้า ลูกไม่หนี ยามรอ
2955.568 -> จะพัดวี หนาวเหลือที่จะห่อให้ เนื้อตัวจะเช็ดโถ
2963.368 -> มิให้อยู่อย่างยากไร้ ไม่ว่าให้ช้ําใจ จะพาไปทําบุญทาน
2971.888 -> จะเลี้ยงท่านอย่างดี ถ้อยว่าจีจะอ่อนหวาน หาข้าว
2977.668 -> ตักใส่จาน เหมือนอย่างท่าน เลี้ยงเรามา ไม่ให้ ท่านไปไหน
2985.048 -> ให้ภูมิใจ ว่ามีค่า พ่อแม่ แก่ ชรา จะบูชาเป็นหลักชัย
2994.008 -> ตรอนบทนี้ไม่ทราบชื่อผู้ประพันธ์นะคะ พระในใจ
2998.928 -> พระภายนอกหรือพระโดยสมมติ เป็นพระตามรูปแบบประเสริฐตามรูปแบบ
3005.228 -> ภายนอกก็ส่วนหนึ่ง พระในบ้านก็คือผู้ประเสริฐที่อยู่ในบ้าน
3011.768 -> ได้แก่บิดามารดา ผู้มีพระคุณแก่เรา ให้ชีวิต
3017.568 -> กําเนิด และให้อะไรอะไรแก่เราหลายอย่างนั้น
3021.008 -> ก็ส่วนหนึ่ง ส่วนพระในใจนั้น ก็คือความประเสริฐที่อยู่ในจิตใจของเรา
3029.088 -> สัตว์เดรัจฉานบางตัวนั้น ก็มีความประเสริฐได้บ้างเหมือนกัน
3035.088 -> แต่ความประเสริฐของสัตว์เดรัจฉานเหล่านั้นไม่สามารถพัฒนาจิตของตนเอง ให้ถึงที่สุดแห่งความประเสริฐได้
3043.628 -> จิตของมนุษย์นั้น สามารถพัฒนาของตนเอง ให้ถึงความ
3049.088 -> ระเสิดสูงสุดได้ คือจิตของพระพุทธเจ้า
3054.048 -> จิตของพระอรหันตสาวกทั้งหลาย ถือว่าเป็นจิตที่สิ้นกิเลสหมดจด
3060.668 -> ประเสริฐสูงสุด ส่วนจิตของพระอนาคามี
3065.628 -> จิตของพระสกิธาคามี จิตของพระโสดาบันนั้น
3071.028 -> จัดว่าเป็นจิตที่ประเสริฐ แต่ประเสริฐ ยังไม่ถึงที่สุด
3077.168 -> ผู้มีจิต ประเสริฐที่สุดนั้น จิตของท่านย่อมห่างไกลจากกองกิเลส
3084.468 -> และกองทุกข์ได้ ความประเสริฐแห่งใจนั้น
3089.188 -> ต้องได้มาด้วยการประพฤติ การปฏิบัติโดยชอบธรรม
3096.108 -> ผู้ที่มีการอบรมกาย อบรมวาจา อบรมจิตมาดีแล้ว ด้วยศีล
3103.728 -> ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญา จิตของท่านผู้นั้นย่อมสงบ เย็น
3109.448 -> ไม่เร่าร้อน ไม่ทุกข์ใจ ความเห็นชอบหรือสัมมาทิฏฐินั้น
3116.708 -> เป็นด่าน เป็นประตูสําคัญที่จะทําให้จิตใจของเราทั้งหลาย
3122.828 -> ได้เกิดมี พระอยู่ในใจ หรือใจของเรา เป็นใจพระ
3129.428 -> หรือเรียกว่า พระในใจก็ได้ พระที่แท้ที่ประเสริฐนั้น
3136.488 -> ต้องอยู่ในจิตใจเท่านั้น มิใช่อยู่ที่ผ้าเหลือง
3141.248 -> หรือคนโกนหัว โกนคิ้ว เพราะที่เราเห็นว่าเป็นพระภายนอกนั้น
3147.608 -> พระบางองค์ จิต อาจจะประเสริฐและบริสุทธิ์ก็มี ร
3153.568 -> บางองค์ จิตก็อาจสกปรกกว่าญาติโยมบางคน
3157.348 -> ก็มี หรือญาติโยมบางคน จิตอาจจะสกปรกมากบ้าง
3163.608 -> น้อยบ้างก็มี หรือจิตของท่านจะสะอาดบริสุทธิ์ก็มี
3169.888 -> เช่นในสมัยพุทธกาล ก็มีอยู่หลายท่าน
3173.968 -> ที่ร่างกายยังใส่ชุดฆราวาสอยู่ แต่ใจของท่านประเสริฐบริสุทธิ์
3180.288 -> เป็นพระภายใน เป็นพระแท้ ้ โดยที่พระพุทธเจ้าก็ทรงรับรอง
3188.488 -> พระที่อยู่ในใจหรือจิตที่สะอาดบริสุทธิ์ได้มาก หรือได้น้อยเพียงใดนั้น
3195.088 -> ย่อมมีผลต่อความสุขและความทุกข์ ไม่ว่าจะเป็นชาตินี้หรือชาติไหนไหน
3202.348 -> ผู้ที่มีจิตบริสุทธิ์มาก ย่อมมีความสุขมาก
3206.868 -> และมีความทุกข์น้อย หรือไม่มีความทุกข์ใจเลย
3211.788 -> แต่ผู้ที่มีจิต สะอาด ไม่บริสุทธิ์
3214.748 -> เขาผู้นั้นย่อมได้รับความทุกข์มากกว่าความสุข ภพภูมิที่เราทั้งหลายจะไป
3221.168 -> หลังจากสิ้นชีวิตแล้วนั้น จะเป็นภพภูมิใด ทั้งดีและไม่ดี
3228.968 -> จิตที่บริสุทธิ์หรือจิตที่สกปรกนั่นเอง เป็นเหตุเป็นปัจจัยนําไปทั้งสิ้น
3235.628 -> เมื่อเราทั้งหลายรู้เช่นนั้นแล้ว
3243.588 -> เราทั้งหลายควรปฏิบัติธรรมตามคําสั่งสอนของพระพุทธเจ้าเถิด เพราะพระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงประทานไว้แล้วนั้น
3252.288 -> เป็นหนทางอันประเสริฐที่เราทั้งหลาย ดําเนินตามทางนั้นแล้ว
3258.468 -> จะได้รับความสุข ความเจริญทั้งในชาตินี้
3261.728 -> และชาติต่อต่อไป คําสอนที่พระพุทธเจ้าทุกทุกพระองค์ทรงประทานไว้นั้น
3269.228 -> มีโดยย่อ เหมือนกันคือ
3273.988 -> งดเว้นจากบาปกรรมทั้งหลาย สอง ทําความดีให้ถึงพร้อม สาม
3281.548 -> รักษาจิตของตนให้บริสุทธิ์ ถ้าจะย่อลงมากว่านั้นอีกก็คือ
3288.168 -> ปัจฉิมโอวาท หรือโอวาทคําสั่งสอนครั้งสุดท้ายของพระพุทธเจ้า
3294.208 -> ก่อนที่จะเข้าปรินิพพาน หันทะทานิ ภิกขเว อมันตยะมิโว
3303.228 -> ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บัดนี้เราขอเตือนท่านทั้งหลายว่า
3308.988 -> วยธัมมาสังขารา สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา
3315.948 -> อัปปมาเทนะสัมปาเทถะ ท่านทั้งหลาย
3320.508 -> จงทําความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด อยัง ตถาคะตัสสะ ปัจฌิมาวา า
3330.448 -> เป็นพระวาจา มีในครั้งสุดท้ายของพระตถาคตเจ้า
3336.688 -> ท่านนักปราชญ์ทั้งหลาย ท่านกล่าวไว้ว่า
3340.508 -> พระธรรมทั้งแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์นั้น มารวมลงที่ความไม่ประมาทนี้เอง
3348.368 -> ถ้าบุคคลใดมีสติมีปัญญารู้เท่าทันกาย ใจของตนเองได้ ในปัจจุบัน
3356.048 -> ผู้นั้นก็จัดว่าเป็นผู้ไม่ประมาทในธรรมทั้งหลาย ทั้งธา ดํา และทําขาว
3363.528 -> ผู้นั้นย่อมถึงฝั่งแห่งพระนิพพานได้ในที่สุด กําไรชีวิตแบบโลกโลก
3371.088 -> ปกติคนทั่วทั่วไปนั้น จะทําการงานหรือทําการค้าขายในสิ่งใดใด
3377.688 -> ก็จะคํานึงถึงผลของกําไรในงานนั้นนั้น ถ้ามีกําไรดีก็จะว่าคุ้มค่าต่อการลงทุน
3385.388 -> ในงานนั้น บางคนก็มีความเห็นว่า ท่าน
3394.368 -> กระทําในบางสิ่งบางอย่างที่ปกติเราไม่สามารถที่จะทําได้ง่ายง่าย ทั้งมีคนนิยมชมชอบ
3399.768 -> ก็ถือว่าเป็นกําไรชีวิต เช่น บางคนได้ไปเที่ยวในสถานที่มีชื่อเสียงต่างต่าง
3408.348 -> หรือได้ไปเที่ยวเมืองนอก หรือไปเที่ยวรอบโลก
3413.268 -> ก็คิดว่าสิ่งนี้เป็นกําไรของชีวิตของตน เพราะญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง
3419.228 -> หรือเพื่อนบ้าน ้เคียง มีน้อยคนนัก ที่จะได้มีโอกาส
3425.448 -> ที่จะทําได้ บางคนได้ไปกินอาหารในร้านหรือภัตตาคารที่มีชื่อเสียง
3433.288 -> ได้กินอาหารที่มีราคาแพง ก็ถือว่าเป็นกําไรของชีวิต
3438.748 -> ผู้ชายบางคนได้มีเพศสัมพันธ์กับหญิงสาวสวย หรือหลายหลายคนก็ถือว่าเป็นกําไรของชีวิต
3447.928 -> บางคนได้ไปชมคอนเสิร์ต หรือการแสดง
3452.748 -> บางสิ่งบางอย่างจากคณะที่มีชื่อเสียงจากต่างประเทศ ที่มีคนนิยม
3457.368 -> ก็ถือว่าเป็นกําไรของชีวิตของตน บางคนมีรถ มีบ้านที่สวยงาม
3464.328 -> และมีราคาแพงแพง ถือว่าเป็นหน้าเป็นตา
3467.168 -> เป็นเกียรติ เป็นกําไรชีวิต กําไรชีวิตแบบโลกโลกนั้น
3473.868 -> จะประกอบไปด้วยความหลง ความยินดี ความพอใจ ในรูป ในกลิ่น ในเสียง
3480.168 -> ในรถ ในสัมผัส และความ ึกคิดในธรรมรมณ์นั้นนั้น
3486.468 -> เมื่อมีความยินดี มีความเพลิดเพลินพอใจในสิ่งนั้นนั้น
3492.628 -> อุปทานความยึดมั่นถือมั่น ก็มีในสิ่งนั้น ๆ ด้วย
3497.488 -> ตามหลักของพระพุทธศาสนานั้น ท่านถือว่าสิ่งเหล่านี้เป็นอกุศล
3503.388 -> เป็นกิเลส เป็นอวิชชา เป็นเหตุให้จิตอยู่ในความหลง
3509.608 -> จนเป็นความทุกข์ใจได้ ดังนั้น ที่บางคนคิดว่าเป็นกําไรชีวิต
3517.288 -> แบบโลกโลกนั้นที่แท้จริงแล้ว กลับมิใช่กําไร
3522.448 -> แต่เป็นการขาดทุนเสียมากกว่า เพราะกิเลสเหล่านั้นเป็นอกุศลย่อมทําให้เกิดความทุกข์ได้ในที่สุด
3532.108 -> กําไรชีวิตแบบโลกโลกนั้น ยังไม่จัดว่าเป็นแก่นสาระของชีวิตอย่างแท้จริง
3539.688 -> เพราะมันเป็นมายา เป็นน้ํา เคลือบยาพิษ
3544.868 -> มีความเพลิดเพลินในเบื้องต้น แต่ มีความเดือดร้อน
3550.508 -> และความทุกข์ในเบื้องปลาย เปรียบเหมือนฟองน้ํา
3554.908 -> เหมือนพยัคฆ์แดด มีการเกิดขึ้นแล้วเปลี่ยนแปลงแล้วดับไปง่าย
3561.968 -> หาความยั่งยืนที่เป็นแก่นสาระมิได้
3569.628 -> ไม่สามารถนํามาเป็นที่พึ่งทางใจของชีวิตได้อย่างแท้จริง กําไรชีวิตด้วยความดี
3576.668 -> ในหลักการแห่งพระพุทธศาสนา พระพุทธเจ้าสอนให้เราเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม
3582.968 -> กําไรชีวิตด้วยความดี ในหลักการแห่งพระพุทธศาสนา
3588.908 -> พระพุทธเจ้าสอนให้เราเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม
3594.288 -> เรื่องของการทําดีได้ดี ทําชั่วได้ชั่ว หรือทําดีได้สุข
3600.288 -> ความชั่วได้ทุกข์ ที่เราทั้งหลายได้เกิดมาเป็นมนุษย์
3604.848 -> ได้พบพระพุทธศาสนา จัดว่าเป็นสิ่งที่ดีมากแล้ว
3610.368 -> เป็นสิ่งที่เป็นไปได้ยาก เพราะมนุษย์ที่ตายแล้วนั้นมีโอกาสที่จะเกิดมาเป็นมนุษย์อีก
3618.228 -> หรือไปเกิดในภพภูมิที่ดีที่สูงกว่าความเป็นมนุษย์นั้น มีจํานวนน้อย เพราะมนุษย์
3627.228 -> เมื่อตายจากโลกนี้แล้ว ส่วนใหญ่ก็จะไปเกิดในภพภูมิที่ต่ํากว่า
3631.488 -> ความเป็นมนุษย์
3635.448 -> จะได้รับความทุกข์มากกว่าความสุข เพราะมนุษย์ส่วนใหญ่ตอนมีชีวิตอยู่
3641.688 -> ไม่ตั้งมั่นอยู่ในศีลอยู่ในธรรมเท่าที่ควร ทั้งศีลห้าก็ไม่ตั้งมั่นรักษาให้ดี
3649.428 -> บุญกุศลบางครั้งก็นานนานจึงจะได้ทําเสียครั้งหนึ่ง เมื่อตายแล้วจึงต้องไปรับผลของกรรมที่ตนเองได้สร้างเอาไว้
3659.808 -> คนไปเกิดเป็นสัตว์นรก ไปเกิดเป็นสัตว์เด รัชฉาน
3666.568 -> ไปเกิดเป็นเปรต ไปเกิดในอสุรกาย ได้รับความทุกข์
3673.768 -> ความลําบากจากเวรกรรมของตนเอง ที่เคยสร้างและสะสมมา แต่
3682.828 -> ก็มีบางคนที่ตั้งใจรักษาศีลได้ดี มีศีลห้าเป็นอย่างน้อย
3690.088 -> เป็นคนดีมีศีลธรรม บุญกุศลที่หมั่นสร้าง
3695.608 -> และสะสมให้แก่ตนเองเนืองเนือง เมื่อเขาตายจากโลกนี้ไปแล้ว
3701.388 -> เขาก็ไปรับผลของบุญกุศล และคุณงามความดีที่เขาได้สร้าง
3706.968 -> และสะสมเอาไว้ บุคคลใดทําใน ใดใดไว้
3712.568 -> ไม่ว่าจะเป็นบุญหรือเป็นบาป เขานั้นเองที่จะต้องเป็นผู้ได้รับผลของกรรมนั้น
3719.828 -> ตราบใดที่ยังไม่สิ้นกรรม ตราบนั้นผลของกรรมย่อมรอโอกาสอันเหมาะสม
3726.148 -> ที่จะเล่นงาน ต่อผู้ที่เคยสร้างกรรมนั้นไว้
3732.548 -> เราเกิดมาเป็นมนุษย์นี้ เราเกิดมาได้เพราะบุญกุศลในการรักษาศีลห้าของเรา
3739.888 -> คว เป็นมนุษย์ของเรานี้ จัดว่าเป็นต้นทุนของชีวิต
3746.348 -> การกระทําทางกาย การกระทําทางวาจา
3751.328 -> การกระทําทางจิตใจ ก็จัดว่าเป็นการค้าขาย
3756.308 -> หรือเป็นการดําเนินชีวิตนี้เพื่อชีวิตหน้า จะกําไรหรือขาดทุน
3763.028 -> ก็ขึ้นอยู่กับการกระทําของแต่ละบุคคล ผลกําไรในชีวิต ก็หมายถึงมา
3770.888 -> ยังมีชีวิตอยู่นี้ เรานั้นมีความสุขมากกว่าความทุกข์
3776.328 -> ทั้งมีความเห็นอันชอบธรรม ในการที่ได้สะสมบุญกุศลและคุณงามความดีให้แก่ตนเอง
3785.788 -> และมีเมตตาที่ช่วยเหลือผู้อื่น ไม่เห็นแก่ตัวรู้จักขัดเกลากิเลสในจิตใจของตนเองอยู่เสมอเสมอ
3795.228 -> เมื่อเราละจากโลกนี้ไปแล้ว ภพภูมิที่ไปถือกําเนิด
3800.548 -> ก็เป็นภพภูมิที่สูงกว่าความเป็นมนุษย์ หรือถ้ามาเกิดเป็นมนุษย์อีก
3807.628 -> ก็เกิดในชาติตระกูลที่ดีที่สูง บิดามารดาก็เป็นคนมีสัมมาทิฏฐิ
3817.588 -> ความเป็นอยู่และสิ่งแวดล้อมก็ดี รูปร่างหน้าตาและการศึกษาก็ดี
3824.548 -> ทั้งสติปัญญาก็ดี นั้นล้วนมาจากกรรมที่ดีในอดีต
3830.188 -> และกรรมในปัจจุบันที่ดีนั้น มีโอกาสที่จะสนับสนุนให้ดียิ่งยิ่งขึ้น
3837.768 -> จะมีคนสักกี่เปอร์เซ็นต์ในโลก ที่คิดว่าบุญกุศลและคุณงามความดีต่างต่างนั้น
3844.288 -> เป็นกําไรของชีวิต เป็นสิ่งที่ ทั้งหลายควรสร้าง
3849.548 -> และสะสมกับตนเอง เพราะสมบัติวัตถุต่าง ๆ นั้น
3855.428 -> มันเป็นสมบัติของโลก เขาให้เราใช้ได้ เพียงชั่วคราว
3862.868 -> สมบัติวัตถุเหล่านั้น มันไม่สามารถจะเป็นที่พึ่งแก่เราได้ในชาติหน้า
3870.248 -> บุญกุศลและคุณงามความดีเท่านั้น ที่จะเป็นที่พึ่งของเราได้ ท่าน
3877.068 -> ทั้งหลาย เมื่อมีโอกาสอันเหมาะสมแล้ว
3881.628 -> ควรรีบทํากําไรชีวิตด้วยคุณงามความดีแห่งทาน ศีล ภาวนา
3888.888 -> เพื่อให้เป็นกําไรชีวิต จงอย่าประมาท
3894.708 -> จงอย่าละเลยโอกาสอันดี เมื่อมีโอกาสอันดีแล้ว
3900.708 -> ควรรีบสะสมซึ่งบุญกุศลโดยเร็วเถิด ถ้าโอกาสปิด
3907.488 -> ถึงคิดจะทําก็คงสายเกินไปเสียแล้ว เราคงเห็นคนมีฐานะหลายหลายคน
3914.228 -> เมื่อมีชีวิตอยู่ ก็ใช้ชีวิตด้วยความประมาท
3919.788 -> มัวหลงในเรื่องของการทํามาหากิน หลงใน ูกหลาน ในทรัพย์สมบัติ
3927.668 -> หลงติดในเรื่องกินกามเกียจ วุ่นวายอยู่แต่กับเรื่องโลกโลก
3933.728 -> สนใจในทางบุญทางกุศลน้อยมาก คิดว่าให้รวยอีกหน่อยเสียก่อนจึงจะพอ
3940.868 -> จึงจะเข้าวัดจึงจะปฏิบัติธรรม แต่เวลาแห่งความพอยังมาไม่ถึงเสียที
3948.788 -> แต่เวลาแห่งความเจ็บความตายกลับมาถึงเอาเสียก่อน ถ้าเป็นเช่นนั้นมา
3954.688 -> ็คงสายเกินไปเสียแล้ว ท่านคงไม่เป็นหนึ่งในจํานวนนั้นกะมัง
3960.548 -> กําไรชีวิตของท่านอริโญภิกขุ ในชีวิตประจําวันของคนส่วนใหญ่นั้น
3967.928 -> จะใช้ชีวิตด้วยการขาดทุนเสียมากกว่า ที่จะได้กําไรชีวิตในแต่ละวัน
3975.188 -> ยิ่งเป็นชีวิตของฆราวาสด้วยแล้ว ยิ่งมีโอกาสขาดทุนชีวิตได้มาก
3981.128 -> เพราะในแต่ละวันนั้น จิตที่ลง ตามอารมณ์ ที่ได้รับสัมผัสทางตา
3986.648 -> หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ในแต่ละขณะ ในแต่ละนาที ในแต่ละชั่วโมง
3996.068 -> เป็นวัน เป็นเดือน เป็นปี ยิ่งมากมาย
4001.488 -> ในการสะสมความหลงนั้นนั้น เช่นเรื่องบางเรื่อง
4006.208 -> ที่คนบางคนเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย
4011.648 -> สําหรับคนบางคนอาจเห็นเป็นเรื่องใหญ่ ที่สามารถฆ่าตัวตายก็ได้
4019.748 -> ในชีวิตแห่งความเป็นฆราวาสของอาตมานั้น ก็เป็นเหมือนคนส่วนใหญ่ทั่วทั่วไป
4025.808 -> ที่ใช้ชีวิตด้วยความขาดทุนในความดี เสียมากกว่าที่จะได้กําไรชีวิต
4033.388 -> ด้วยความดี โดยยอมเหนื่อย ยอมลําบากด้วยหน้าที่การงานต่างต่าง
4041.048 -> เพื่อเป็นทาสของกิเลสตัณหา ถูกกิเลสตัณหามันหลอกใช้ไปวันวัน
4047.068 -> ให้ทําสิ่งนั้น ให้ทําสิ่งนี้ ให้แสวงหาสิ่งต่างต่างมา
4053.908 -> เพื่อบําเรอกิเลสที่อยู่ในใจของเรา บางครั้ง สมหวังก็ยึดติด
4060.988 -> หรือบางครั้งผิดหวังก็เป็นทุกข์ใจ เมื่อ กาลเวลาผ่านไป
4068.248 -> จิตของเราได้อบรมธรรมามากขึ้น จิตย่อมมีวุฒิธรรมมากขึ้น
4076.548 -> เราก็จะรู้ได้ว่าในชีวิตที่ผ่านมา ผ่านมานั้น
4080.448 -> เราใช้ชีวิตด้วยความหลงมาอย่างมากมาย จิตที่ขาดสติปัญญาทางธรรม
4088.008 -> จิตจะไม่รู้เท่าทันภายในกายใจของตนเอง
4093.708 -> จิตจะไม่ให้จิตหลงในอารมณ์ต่างต่างนั้น ทําได้ยาก
4097.728 -> จิตจะถูกครอบงําด้วยความหลงอยู่เสมอเสมอ
4105.188 -> โอกาสที่จะโผล่ให้พ้นจากคุกจากตารางแห่งความหลงนั้น ในชีวิตฆราวาสที่ผ่านผ่านมาของอาตมานั้น
4112.328 -> แทบมองไม่เห็นเอาเสียเลย เพราะเมื่อหลงในสิ่งนี้แล้วไปหลงในสิ่งอื่นอื่นต่อไป
4121.448 -> จิตจะไม่พบกับความเป็นอิสระของจิตได้เลย
4128.828 -> เป็นด้วยเหตุปัจจัยอันเหมาะสมของบุญกุศลที่ได้เคยสร้าง และสะสมเอาไว้
4133.688 -> จึงส่งผลให้ได้มาสู่เส้นทางสายธรรม จนได้พบครูบาอาจารย์และได้บวชอยู่ในพระพุทธศาสนา
4142.688 -> บวชตอนนั้นอายุได้ประมาณสามสิบสองปี ในช่วงปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยสามสิบห้า
4151.448 -> พอดีตอนนั้นโรคไวรัสตับอักเสบกําเริบขึ้น จน
4158.528 -> ็ต้องส่งตัวมานอนรักษาที่โรงพยาบาลมเหศักดิ์ในกรุงเทพ ในช่วงอาทิตย์แรกนั้น
4164.948 -> อาการคลื่นไส้อาเชียนเบื่ออาหารและอ่อนเพลียมาก อาการยังไม่ทุเลาจนอยู่มาคืนหนึ่ง
4174.368 -> มีโยมพี่ชายและลูกน้อง ได้มานอนเฝ้าอยู่ในช่วงเวลาประมาณเที่ยงคืนกว่ากว่า
4182.228 -> ได้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมารู้สึกอ่อนเพลียมาก ก็กระหายน้ํามาก
4190.688 -> เอื้อมมือจะเอาน้ํามาดื่ม ก็เอื้อมไม่ถึง
4194.528 -> จึงพยายามเอามือปัดสิ่งของที่อยู่บนโต๊ะ เพื่อให้ตกลงมาจะได้มีเสียงดัง
4202.448 -> แต่ปัดเท่าใดก็ปัดไม่ถูก ด้วยความอ่อนเพลีย จึงคิดว่า
4208.948 -> ไปดีกว่า ตอนนั้นรู้สึกเหมือนตัวเราลอยไปในอากาศ
4214.748 -> ขึ้นสูงไปเรื่อยเรื่อย ได้พบ เห็นเหมือนพวกชุมชนชาวจีน
4222.228 -> แต่งตัวเหมือนพวกงิ้ว ที่แสดงอยู่ตามโรงงิ้ว
4227.848 -> แต่พวกที่เห็นอยู่นี้ อยู่ตามบ้านที่ลอยอยู่ในอากาศ
4232.948 -> มีอยู่หลายหลังเหมือนกัน ตอนนั้นมีความรู้สึกว่าได้เหาะลอยชมดูบ้านเมืองของคนจีนสมัยโบราณ
4242.008 -> แต่บ้านเหล่านั้นลอยอยู่ในอากาศ ได้ชมดูอยู่สักระยะหนึ่งก็รู้สึกเบื่อ
4249.948 -> คิดว่าไปเที่ยวตามป่า ตามเขาดีกว่า
4253.648 -> เมื่อคิดได้ดังนั้นก็เหมือนตัวลอยไปดูป่าดูเขาได้สักระยะหนึ่ง จึงเกิดความรู้สึกหิวขึ้นมา
4263.248 -> และได้ลอยมาหยุดอยู่ที่ต้นโพธิ์ใหญ่ต้นหนึ่ง ได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาว่า
4270.568 -> ถ้าหิวก็กินรากโพธิ์นั้นเสีย จึงได้เอามือหยิบรากโพธิ์ขึ้นมา
4275.748 -> ได้ส่วนหนึ่ง แล้วก็กินราก นั้น และได้ยินเสียงดังมาอีกว่า
4283.588 -> ไปเกิดได้แล้ว ก็พอดีตื่นขึ้นมา และพยาบาลก็นํารถเข็นมารับในตอนเช้านั้น
4293.568 -> เพื่อ จะนําไปเอ็กซเรย์ดูกระเพาะ หมอจึงรู้ว่าเป็นโรคกระเพาะด้วย
4302.688 -> และหมอบอกว่ากระเพาะทะลุ หมอจึงรู้อาการและจึงรักษาได้ถูกจุด
4309.948 -> อาการก็เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ อีกประมาณหนึ่งอาทิตย์
4313.908 -> จึงออกจากโรงพยาบาลได้ เมื่อออกจากโรงพยาบาลแล้ว
4319.428 -> ได้ไปพักฟื้นอยู่ที่บ้านโยมพี่สาวอยู่สักระยะนึง ได้ไปกราบหลวงปู่ชอบ ฐานะสโม
4326.708 -> ที่วัดป่าโคกมน อําเภอวังสะพุง จังหวัดเลย
4332.708 -> ไปอยู่กับหลวงปู่ได้ระยะหนึ่ง หลวงปู่ก็บอกว่าให้รีบบวชเหมือนกับครั้งหนึ่งที่เคยได้ไปกราบหลวงปู่บุตรดาถาวโร
4342.188 -> ที่วัดกลางชูศรี จังหวัดสิงห์บุรี
4345.848 -> หลวงปู่ก็บอกให้รีบบวช เมื่ออยู่กับหลวงปู่ชอบ ฐานะสโม
4351.628 -> ได้ระยะหนึ่งแล้ว ไป กราบพระธาตุพนมที่จังหวัดนครพนม
4358.348 -> อธิษฐานขอให้ได้บวช แล้วก็เดินทางต่อไปจังหวัดแพร่
4363.888 -> และจังหวัดเชียงราย ได้กราบหลวงปู่เพ็ง พุทธธัมโม
4370.348 -> ที่วัดเทิงเสาหิน อําเภอเทิง จังหวัดเชียงราย
4376.008 -> ได้พบกับหลวงปู่เพ็ง ท่านก็ได้ถามว่า
4381.328 -> พรุ่งนี้เขาจะมีการบวชกันหลายคน เราจะบวชกับเขา ั้น
4386.728 -> ก็ตอบท่านไปว่า ถ้าหลวงปู่ให้บวชก็บวช
4390.908 -> จึงได้บวชศึกษาปฏิบัติธรรมอยู่กับหลวงปู่ที่วัดเทิงเสาหิน ตําบลเวียง อําเภอเทิง
4397.508 -> จังหวัดเชียงราย เมื่อปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยสามสิบห้า
4404.948 -> หลังจากนั้นก็ไปปฏิบัติธรรมที่สํานักสงฆ์ถ้ําผาเสือ อําเภอสูงเม่น จังหวัดแพร่
4412.328 -> ซึ่งเป็นสํานักสงฆ์ร้าง ที่อยู่บนเขาอยู่รูปเดียว
4417.328 -> แล้วก็ไป ปฏิบัติธรรมที่วัดบางน้ําใส
4420.628 -> อําเภอตะกั่วป่า จังหวัดพังงา แล้วก็ไปอยู่ปฏิบัติธรรมที่สวนปฏิบัติธรรมที่กะเปอร์
4429.148 -> จังหวัดระนอง สามพรรษา
4434.628 -> แล้วก็ไปอยู่ปฏิบัติธรรมที่บนเขาขาด ตําบลศิลาทิศ อําเภอชัยบาดาล
4440.288 -> จังหวัดลพบุรี อยู่ปฏิบัติองค์เดียวอีกสามพรรษา
4446.628 -> ในช่วงออกพรรษาก็ได้เดินธุดงค์ไปในสถานที่ต่างต่าง ตามป่าบ้าง ตามภูเขาบ้าง
4453.908 -> ตามถ้ําบ้าง ตามป่าช้าบ้าง และ ในปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยสี่สิบสี่
4463.208 -> ได้ ธุดงค์ที่จังหวัดแพร่ มีความรู้สึกคิดถึงโยมพี่สาวที่บวชเป็นแม่ชี
4471.288 -> ที่อยู่จังหวัดสงขลา ว่า คงจะมีอะไรสักอย่าง
4476.348 -> จึงโทรไปถามโยมน้องสาวที่กรุงเทพ แล้วจึงรู้ว่าโยมแม่ชี
4481.748 -> เขาต้องการเอาที่ดินของโยมแม่ที่ซื้อไว้ เมื่อประมาณสามสี่สิบปีที่แล้ว
4488.828 -> คิดจะนํามาสร้างเป็นวัด แม่ชีเขาต้องการให้ไปช่วย
4495.328 -> อาตมาจึงคิดว่า ที่ของโยมแม่ในตอนนี้
4500.588 -> เขาให้เช่าทํานาอยู่ประมาณสิบไร่ ได้ค่าเช่า ละสามพันบาท
4507.288 -> ถ้าเรานํามาสร้างเป็นวัด หรือเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม
4512.148 -> คงจะได้ประโยชน์มากกว่า ที่ดินบนโลกนี้
4517.188 -> มันเป็นของโลกนั่นเอง คนเราไปสําคัญมั่นหมายว่าเป็นของของเรา
4523.808 -> แต่จริงจริงแล้ว เราเองก็มาอยู่เพียงชั่วคราวเท่านั้นเอง
4529.368 -> ในอดีตเมื่อร้อยปี พันปีที่แล้ว ก็ไม่ใช่ของเรา อีกร้อยปี
4535.568 -> ปีข้างหน้า ก็จะเป็นของสมมติว่า ของคนนั้น เป็นของคนนี้
4544.948 -> มันก็จะเปลี่ยนไปเรื่อยเรื่อย เป็นเพียงสมบัติผลัดกันชมเท่านั้น
4550.768 -> แต่ถ้าเรานํามาสร้างเป็นวัด และยกที่ดินให้เป็นที่ธรณีสงฆ์
4556.968 -> เพื่อ ประโยชน์ในพระพุทธศาสนาได้ ก็จะมีคนมาปฏิบัติธรรม
4564.528 -> มีคนมาสวดมนต์ มีคนมานั่งสมาธิ มีคนมาเดินจม กรม
4571.328 -> ได้มีกิจกรรมในการทําคุณงามความดี ทั้งได้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลนี้ให้แก่
4577.888 -> บิดามารดา ผู้ล่วงลับไปแล้ว ประโยชน์ทั้งในชาตินี้และประโยชน์ในชาติหน้า
4589.988 -> คงจะมีแก่ผู้ที่มาร่วมกันในการสร้างสมบุญกุศลในที่ดินแห่งนี้
4594.348 -> ในช่วงที่ใช้ชีวิตก่อนบวชอยู่นั้น อาตมาก็ไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย
4600.888 -> มีทั้งกินทั้งเที่ยว มีสนุกสนานไปกับเพื่อนฝูง
4606.188 -> ทําในสิ่งต่าง ๆ ตามอํานาจกิเลสแห่งความหลง
4610.328 -> ทําสิ่งต่าง ๆ เพื่อประโยชน์ตนเองเป็นใหญ่
4614.388 -> หลงไปตามกระแสโลกและกระแสวัตถุนิยม จิตนั้นจะประกอบไปด้วยความโลภ
4621.048 -> ความโกรธ ความหลงอยู่เป็นประจํา บาง รั้ง ถึงจะรู้ว่าอะไรถูก
4627.108 -> อะไรผิด อะไรควรทํา หรืออะไรไม่ควรทํา
4631.728 -> แต่การยับยั้งชั่งใจที่จะเอาชนะกิเลสที่อยู่ในใจนั้น มันเอาชนะได้ยาก
4639.228 -> เพราะไม่เคยฝึกอบรมจิตให้ชนะกิเลสอยู่บ้างเลย ส่วนใหญ่จึงทําตามกิเลสด้วยความหลงเสียมากกว่า
4648.288 -> แต่เมื่อได้บวชเป็นพระแล้ว ได้ศึกษาหลักธรรม
4652.308 -> ตามคําสั่งสอนของพระพุทธเจ้า และพระ สาวกทั้งหลาย
4657.708 -> ทั้งในอดีตบ้าง ในปัจจุบันบ้าง และได้ออกธุดงค์ไปปฏิบัติธรรม
4664.048 -> หาประสบการณ์ในที่ต่างต่าง เช่น ไปพักอยู่ที่ป่าช้าทางภาคเหนือบ้าง
4670.948 -> ไปพักปฏิบัติธรรมในป่า ในถ้ํา ที่จังหวัดชัยภูมิบ้าง
4676.668 -> ไปพักในป่า ในเขาที่ห่างไกลจากความเจริญบ้าง
4682.168 -> อยู่ปฏิบัติธรรมบนเขาโดยจําพรรษาอยู่องค์เดียว ที่เขาขาด ็นเวลาสามพรรษา
4690.388 -> บางครั้งก็ไปศึกษาข้อวัดปฏิบัติ และฟังธรรมจากพ่อแม่ครูบาอาจารย์ในหลายๆ
4696.628 -> จังหวัด เช่น ฟังธรรมจากหลวงปู่เทพเทศรังษี
4701.668 -> ที่วัดถ้ําขาม จังหวัดสกลนคร ฟังธรรมจากหลวงพ่อพุทธ ฐานนิโญ
4708.168 -> วัดป่าสละวัน จังหวัดนครราชสีมา ฟังธรรมจากหลวงปู่แว่น ธนปาโล
4716.488 -> วัดถ้ําพระสะบั จังหวัดลําปาง ฟังธรรมจากหลวงปู่หลวง กตปุณโญ
4723.628 -> วัดป่าสําราญนิวาส จังหวัดลําปาง ฟังธรรมจากหลวงพ่อดาบถ สุมโน
4731.548 -> สํานักปฏิบัติธรรมไผ่มรกต จังหวัดเชียงราย ฟังธรรมจาก
4738.208 -> หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด จังหวัดอุดรธานี
4744.628 -> ศึกษาฟังธรรมจากแม่ชี ที่จังหวัด ระนอง โดยเฉพาะหลวงปู่เพ็ญ
4752.048 -> พุทธธัมโม ท่านมีบุญคุณต่ออาตมามาก
4756.828 -> เพราะท่านเป็นผู้จัดการให้ได้บวช และได้อยู่ใกล้ชิดท่าน
4761.808 -> ในช่วงที่ท่านอยู่ที่วัดเทิงเสาหิน จังหวัดเชียงราย
4766.308 -> หลังจากบวชอยู่กับท่านสักระยะหนึ่งแล้ว ท่านจึงเล่าให้ฟังว่า
4772.668 -> ก่อนที่อาตมาจะมากราบท่านนั้น ท่านได้นิมิตว่า เทวดามาบอกว่า
4778.808 -> จะมีคน มาบวชอยู่ด้วยในปีนี้ ในปีนั้นก็มีคนมาบวชอยู่กับท่านหลายคน
4785.848 -> เหมือนกัน แต่ลาสิกขาบทออกไปกันเสียหมดแล้ว
4792.368 -> ผู้ที่บวชในปีนั้น คงเหลือแต่อาตมาเพียงรูปเดียว
4797.228 -> ส่วนครูบาอาจารย์องค์อื่นอื่น ท่านก็มีเมตตา และมีบุญมาก
4803.348 -> แต่รายละเอียดมีมาก ไม่สะดวกจะเขียนลงมากนัก
4808.208 -> เรื่องของครูบาอาจารย์องค์อื่นนั้น มีโอกาส อาจได้เขียนใหม่
4814.048 -> แต่ในเล่มนี้คงเอาไว้แค่นี้ก่อน ในชีวิตการเป็นพระภิกษุนั้น
4820.348 -> อาตมามีหน้าที่หลักก็คือ การปฏิบัติธรรมตามคําสั่งสอนในพระพุทธศาสนา
4829.168 -> มีการรักษาศีล มีการเจริญสมาธิ มีการเจริญปัญญา
4836.068 -> การดูจิตการสังเกตจิตของตนเอง เพื่อให้รู้จักเท่าทันอารมณ์ของตนเอง
4842.688 -> ให้ รู้ตามความเป็นจริง ในสิ่งที่เกิดขึ้น คงอยู่
4849.308 -> แล้วดับไป นําหลักธรรม คําสั่งสอนของพระพุทธเจ้า
4855.048 -> มาใช้ในชีวิตประจําวัน ให้รู้จักการขัดเกลากิเลส
4860.808 -> และขัดเกลาตัวตน ให้กิเลสเบาบางลง
4865.848 -> ให้รู้ถึงความไม่เที่ยง ความเป็นทุกข์
4869.028 -> ความไม่ใช่ตัวตนของเรา บางครั้งก็พิจารณาถึงความตายบ่อยบ่อย
4874.628 -> จะ ไม่ประมาทมัวเมาในโลก จนหลงโลกเหมือนตอนเป็นฆราวาส
4883.568 -> จิตที่อบรมตนเองมาพอสมควรแล้ว จิตจะเห็นการเกิดดับของจิต
4890.648 -> จิตจะรู้จักการปล่อยวางได้ง่ายขึ้น จิตจะไม่หลงอารมณ์
4896.348 -> และหลงความคิดเหมือนแต่ก่อน จิตจะสงบได้ง่าย
4901.748 -> จิตจะมีที่อยู่คือปัจจุบันนักธรรม เห็นทั้ง ังขาล และเห็นวิสังขาร
4909.488 -> เมื่อจิตมีธรรมเป็นเครื่องอาศัยแล้ว ความเดือดร้อนเกิดขึ้นที่จิตนั้นก็ยาก
4916.268 -> เมื่อมีโอกาสอันเหมาะสม ก็จะพาญาติโยมปฏิบัติธรรม
4921.428 -> มีการนั่งสมาธิ มีการสวดมนต์ไหว้พระ
4925.868 -> มีการเดินจงกรม มีการแสดงธรรมเป็นบางโอกาส
4931.568 -> สิ่งที่จําเป็นของเราก็คือ งานสงเคราะห์ตนเองด้วยหลักธรรมคําสั่งสอนของพระพุทธเจ้า
4941.788 -> พระธรรมเป็นสิ่งที่ประเสริฐที่เราทั้งหลายควรปฏิบัติให้เกิดขึ้น มีในใจของตนเอง
4947.248 -> มีธรรมนําแสงสว่างแห่งสติปัญญามาให้ เพื่อขจัดความมืดความหลงแห่งชีวิต
4953.428 -> สีดํา ให้เป็นชีวิตสีขาวสีบริสุทธิ์
4959.068 -> จึงเดินเส้นทางธรรมตามที่พระพุทธเจ้าทรงชี้ทางเอาไว้ เป็นทางแห่งมรรคผล นิพพาน
4967.828 -> เป็นไปเพื่อความพ ทุกข์ งานสงเคราะห์ตนเองด้วยหลักธรรมนั้น
4972.448 -> เป็นงานหลัก ที่อาตมาดําเนินตามเส้นทางสายนี้อยู่
4978.188 -> แต่เมื่อมีโอกาสที่จะสงเคราะห์ผู้อื่นได้ และเห็นว่าพอสมควรที่จะทําได้
4985.868 -> เราก็ควรมีเมตตาธรรมที่จะสงเคราะห์ผู้อื่น ให้ได้รับความพ้นทุกข์บ้าง
4992.768 -> ไม่ว่าจะเป็นทางกาย หรือทางใจก็ตาม ในช่วงประมาณ
4998.568 -> สี่ปีนี้ อาตมามีโครงการบางอย่างเห็นว่ามีประโยชน์พอที่จะช่วยเหลือ
5004.988 -> สังคมได้บ้างไม่มากก็น้อย คือในประมาณอาทิตย์ที่สามของเดือนมีนาคม
5011.828 -> จะจัดงานบุญในสํานัก คือทําบุญให้บิดามารดาและญาติทั้งหลาย
5018.068 -> และสรรพสัตว์ทั้งหลายที่ล่วงลับไปแล้ว มีการสวดมนต์อิติปิโสร้อยแปดจบ
5025.628 -> เพื่อความเป็นสิริมงคลในการระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มีการแสดงธรรม
5033.828 -> มีการนั่งสมาธิ เดินจงกรม และมีโยมมารักษาศีลแปดอยู่ปฏิบัติธรรมด้วย
5042.708 -> และมีการแจกข้าวสารอาหารแห้ง ให้แก่คนพิการผู้สูงอายุที่ยากจน
5049.188 -> เด็กนักเรียนที่ยากจน และให้นักเรียนชั้นอนุบาลที่ยังอ่านหนังสือไม่ออก
5055.668 -> แต่ให้ครูฝึกหัดจนสามารถสวดมนต์อิติปิโสได้ มี
5062.588 -> ตั้งโรงทานเลี้ยงอาหารฟรีสําหรับผู้มาร่วมงาน ในปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสอง
5069.168 -> ได้แจกข้าวสารไปประมาณเจ็ดร้อยถุง ปัจจัยที่ได้มานั้น
5074.568 -> ก็ได้มาจากญาติโยมผู้มีจิตศรัทธา ที่ต้องการร่วมกองทุนกับอาตมา
5081.348 -> มีการจัดผ้าป่ามาช่วยสนับสนุนหลายหลายที่ ในช่วงต้นหน้าหนาว
5087.768 -> ก็จะอยู่ช่วงประมาณปลายเดือนตุลาคม ถึงต้นเดือนพฤศจิกายน
5092.948 -> ได้รวบรวมปั ซื้อเสื้อกันหนาวไปแจกให้เด็กนักเรียนชาวเขาที่ยากจน
5098.928 -> ในปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยเอ็ด และปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยสอง
5106.188 -> ได้ไปแจกเสื้อกันหนาวให้กับเด็กนักเรียนชาวเขาที่ยากจน ในเขตอําเภอพบพระ
5112.908 -> และอําเภออุ้มผาง จังหวัดตาก และในปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสามนี้
5121.128 -> ก็นําเสื้อกันหนาวไปให้นักเรียนชาวเขาที่เขตอําเภอเทิง อํา แม่จันทร์ จังหวัดเชียงราย
5129.868 -> เสื้อกันหนาวในปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสามนี้ จะแจกประมาณเจ็ดร้อยสิบตัว
5137.368 -> และจะแจกผ้าห่มกันหนาวอีกประมาณร้อยผืน โครงการธรรมทานอาหารใจ
5144.268 -> โครงการนี้จัดตั้งขึ้นเพื่อบันทึกคําสั่งสอนดีดีของพระพุทธเจ้า และคําสั่งสอนของครูบาอาจารย์ทั้งหลาย
5153.508 -> เราบันทึกลงแผ่นเอ็มพีสามเพื่อเอาไว้แจกจ่ายให้กับบุคคลทั่วไป แจกมาแล้ว พันแผ่น
5161.008 -> ในวันที่แปดพฤศจิกายน เป็นวันคล้ายวันเกิดอาตมานั้น
5166.108 -> ในปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบเอ็ด และปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสอง
5173.848 -> ก็นําเอาอาหารหวานคาวไปเลี้ยงคนที่ติดคุกที่เรือนจําจังหวัดสิงห์บุรี ที่มีอยู่ประมาณพันกว่าคน
5182.368 -> ในบางช่วงที่เหมาะสม ก็ให้โยมทําอาหารคาวหวานไปเลี้ยงเด็กนักเรียนที่อยู่ในเขตอําเภออินทร์บุรี
5188.488 -> จังหวัดสิงห์บุรี
5194.968 -> โครงการเสียงธรรมจากพระไตรปิฎกคือเมื่อปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยสี่สิบเอ็ด อาตมาได้ไปจําพรรษาอยู่บนเขาขาด
5201.388 -> ตําบลศิลาทิพย์ อําเภอชัยบาดาล จังหวัดลพบุรี
5205.708 -> อยู่จําพรรษาองค์เดียว ปกติในตอนเช้าจะเดินลงมาจากเขา
5211.048 -> เพื่อบิณฑบาตในหมู่บ้าน ในวันหนึ่งก็มีโยมเขาเล่าให้ฟังว่า
5217.228 -> คนในหมู่บ้านนี้ได้รวบรวมปัจจัยคนละเล็กคนละน้อย เพื่อนํา
5224.268 -> ซื้อหนังสือพระไตรปิฎกพร้อมตู้มาจากกรุงเทพ และได้นําไปถวายที่สํานักสงฆ์แห่งหนึ่ง
5230.668 -> ซึ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านนี้ไปประมาณสามกิโลเมตร และเจ้าอาวาสที่นั้นก็มาบิณฑบาตที่หมู่บ้านนี้
5238.968 -> และท่านก็ เดินบิณฑบาตสวนทางกับอาตมาเป็นประจําทุกเช้า
5245.548 -> เมื่อมีโอกาสอาตมาจึงขอยืมหนังสือพระไตรปิฎก ครั้งละประมาณสองสามเล่ม
5252.288 -> ในตอนเช้าท่าน นํามาให้ เมื่ออ่านเสร็จแล้วในช่วงบิณฑบาต
5257.528 -> อาตมาก็ส่งคืนท่าน ก็ได้อ่านไปเป็นบางเล่ม
5262.928 -> ส่วนใหญ่จะอ่านพระสูตร เมื่ออ่านไปบ้างแล้ว
5266.368 -> ก็เกิดความคิดว่า จริงจริงแล้วเนื้อหาสาระที่ดี
5271.388 -> และมีประโยชน์ในหนังสือพระไตรปิฎกนั้น มีอยู่มาก
5276.008 -> แต่คนส่วนใหญ่มักจะมองข้ามไป เพราะเห็นว่าเป็นหนังสือโบราณ
5281.608 -> และมีจํานวนมาก และแต่ละเล่ม หนาทั้งนั้น
5285.468 -> เป็นภาษาที่ใช้ในหนังสือพระไตรปิฎกนั้น ก็ค่อนข้างจะอ่านยาก
5291.348 -> ยิ่งถ้าไปหยิบเอาเล่มแรกแรก ก็คือพระวินัยปิฎก
5296.328 -> ก็จะเห็นว่าเป็นเรื่องของวินัยของพระ ที่ญาติโยมก็ไม่รู้ว่าจะเสียเวลาอ่านไปทําไม
5303.288 -> ทั้งภาษาก็ทําความเข้าใจลําบาก อาตมาจึงคิดไปเล่นเล่นว่า
5309.348 -> ถ้ามีคนเขานําพระไตรปิฎกมาอ่านบันทึกเสียงลงตลับเทป ก็คงจะดี ถ้าคนเดียวอ่านลําบาก
5317.348 -> ก็หลายหลายคนช่วยกันอ่านก็คงจะดี เพื่อเอาไว้ให้คนทั่วไปได้ฟัง
5323.728 -> เพราะส่วนใหญ่ หลายหลายคน คงมีโอกาสที่จะได้อ่านหนังสือพระไตรปิฎกนั้นมีน้อย
5331.028 -> เพื่อว่าคนที่ได้ฟังนั้น จะได้รู้ว่า
5334.328 -> พระพุทธเจ้าท่านสอนอะไรไว้ ธรรมที่แท้
5338.588 -> เพื่อนําไปปฏิบัติตามหลักคําสั่งสอนนั้น เป็นอย่างไร จะได้ไม่เดินหลง ทาง
5345.308 -> จริงอยู่ จะเอาแต่อ่านหนังสือพระไตรปิฎก
5349.488 -> แต่ไม่ปฏิบัติธรรมนั้น ก็จะบรรลุธรรมถึงมรรคผลนิพพานนั้นก็คงเป็นไปไม่ได้
5356.868 -> แต่ถ้าเรารู้แนวทางไว้บ้าง แล้วเราก็นํา ธรรมของพระพุทธเจ้า
5364.128 -> และของครูบาอาจารย์มาปฏิบัติ เพื่อความรู้แจ้ง
5368.628 -> จะได้เกิดขึ้นในจิตใจของเราทั้งหลาย ในช่วงปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยสี่สิบเอ็ด
5376.328 -> ระบบการบรร เสียงด้วยระบบเอ็มพีสาม
5379.628 -> และดีวีดี ยังไม่มีให้เห็น จะมีก็แต่ระบบซีดีธรรมดา
5387.348 -> และระบบเทปคัทเสร็จ ถ้าอ่านบันทึกลงตลับนั้น
5392.268 -> ก็ต้องบันทึกเป็นจํานวนเป็นพัน ๆ ตลับ ซึ่งเป็นจํานวนมาก
5397.308 -> คงทําให้ลําบาก อาตมาจึงวางความคิดนั้นไป
5402.048 -> แต่หลังจากนั้นอีกประมาณแปดปี คือประมาณปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยสี่สิบสี่
5408.848 -> ร การบันทึกเสียงมีความเจริญก้าวหน้าขึ้นมาก
5413.788 -> คือมีระบบของแผ่นเอ็มพีสาม และดีวีดีเกิดขึ้น
5419.788 -> อาตมาจึงเห็นว่าเป็นโอกาสอันเหมาะสม จึงได้ติดต่อ เรื่องคนอ่าน
5427.048 -> พอดีในช่วงนั้นก็ได้พบโยมเพ็ญศรี อินทรทัศน์
5431.068 -> ซึ่งโยมเขาเป็นนักอ่านหนังสือธรรมะอยู่แล้ว โยมเขาก็รับปากว่าจะช่วย
5438.268 -> แต่อ่านคนเดียวคง ไหว จึงได้หาคนมาช่วยอ่านอีกสามท่าน
5442.868 -> ก็คือ หนึ่ง พระครูปรัชญ์ปราโมทย์ สิริเตโช
5448.168 -> วัดไผ่ดํา จังหวัดสิงห์บุรี สอง พระปลัดสุทิน อุปคิโต วัดมหาธาตุ
5456.968 -> กรุงเทพ สาม ครูประชุม ทองเศวต ช่วยกันอ่าน
5464.108 -> ใช้เวลาอยู่ประมาณสามปีจึงแล้วเสร็จ ได้บันทึกเสียงลงแผ่นเอ็มพีสามได้
5470.308 -> หนึ่งร้อยสิบแผ่น จัดถา ใส่ไว้ในตู้ไม้สักลายทองเป็นอย่างดี
5476.988 -> และมีอยู่สองตู้ ที่ทําเป็นพิเศษติดตราสัญลักษณ์
5480.568 -> ภปร หนึ่งตู้ และติดตรา สท อีกหนึ่งตู้
5486.508 -> ทําขึ้นทูลเกล้าถวายสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี
5492.508 -> ในช่วงที่พระองค์ทรงเสด็จพระราชดําเนินมาถวายผ้าพระกฐินที่วัดไผ่ดํา ตําบลทองเอน อําเภออินทร์บุรี
5500.668 -> จังหวัดสิงห์บุรี ในปีพุทธ ศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสอง
5507.168 -> แล้วทําไว้ให้ญาติธรรมผู้มีจิตศรัทธาได้บริจาค และนําไปฟังเอง
5513.468 -> หรือนําไปถวายไว้ที่วัดต่างต่าง หรือตามสถานีวิทยุทั่วทั่วไปอีกประมาณร้อยตู้
5521.028 -> งานนี้กว่าจะทําได้สําเร็จนั้น ใช้เวลาประมาณสามปี
5526.548 -> และก็มีปัญหามากมายหลายอย่าง กว่าจะสําเร็จออกมาได้
5531.708 -> เงินทุนในการจัดทําก็สูง แต่ก็ได้อ
5535.928 -> การช่วยเหลือจากญาติโยมหลายหลายคน ก็สําเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี
5540.888 -> งานนี้ทําไปเพื่อประกาศให้คนทั่วไปได้รู้ถึงคําสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ให้มากขึ้น
5549.288 -> คิดว่าคงจะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อย ช่วงเวลาระหว่างเข้าพรรษา
5556.028 -> รองศาสตราจารย์ ด็อกเตอร์ กมลชัย ตรงวานิชนาม
5560.208 -> ซึ่งเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ จรร
5565.848 -> หนังสือที่อาตมาเขียนไว้ไปจัดพิมพ์ เพื่อแจกในช่วงปลายปี
5571.288 -> และช่วงต้นปีใหม่ของแต่ละปี ในเล่มนี้ก็จะเป็นเล่มที่เจ็ดแล้ว
5577.948 -> เรื่องของการให้ทานนั้น พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญการให้ธรรมทาน
5584.368 -> ว่าเป็นทานอันเลิศ ดังพุทธภาษิตว่า สัพพะทานัง
5589.968 -> ธัมมทานัง ชินาติ แปลว่าการให้ เป็นทานนั้น ชนะการให้ทั้งปวง
5598.508 -> อาตมาได้จัดตั้งกองทุนเมตตาธรรม โดยปัจจัยก้อนแรก
5604.148 -> คือเงินหนึ่งหมื่นบาท ที่โยมกาญจนา โอได
5609.688 -> ที่อยู่ประเทศญี่ปุ่น ฝากพระครูปลัดปราโมทย์
5613.448 -> มาถวายเพื่อให้อาตมาได้ไว้ใช้ในการรักษาตัว เวลาไม่สบาย
5619.328 -> เงินในกองทุนเมตตาธรรมนี้ จะใช้ได้ในวงกว้างคือ พระสงฆ์
5626.788 -> และสามเณรอาพาธก็นําไปใช้ได้ และกิจกรรมพิเศษ พิเศษ
5632.048 -> ที่เป็นการช่วยเหลือคนที่ตกทุกข์ได้ยาก ก็สามารถนําไปช่วยได้ตามความเหมาะสม
5639.788 -> แต่กิจกรรมที่จะพยายามทําให้ได้ทุกเดือน คือการซื้อข้าวสาร อาหารแห้ง
5646.508 -> เพื่อไปแจกให้กับคนพิการ และผู้สูงอายุที่ยากจน
5651.788 -> ในแต่ละตําบลหรือ อบต ในช่วงแรก ๆ ก็ ให้ในเขตจังหวัดสิงห์บุรี
5659.628 -> และจังหวัดนครปฐมไปก่อน แล้วเมื่อมีโอกาสอันเหมาะสม
5664.908 -> ก็จะแจกในเขตจังหวัดอื่นอื่นต่อไป จะมีการแจกเป็นประจํา
5670.848 -> ในประมาณทุกอาทิตย์ของสิ้นเดือน ก็คิดว่าจะพยายามทําไปเรื่อยเรื่อย
5677.588 -> ให้ได้ทุกเดือน แต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับปัจจัยที่ได้รับการบริจาคมาจากญาติโยมผู้มีจิตศรัทธา
5685.328 -> ที่ ร่วมบุญกุศลกับอาตมา เพื่อช่วยเหลือผู้อื่นที่เขามีความทุกข์ยากลําบากมากกว่าเรา
5694.548 -> จะได้รู้จักการเสียสละเพื่อผู้อื่น จะได้กําจัดกิเลสความโลภ
5700.488 -> ความตระหนี่ถี่เหนียวที่มีอยู่ในจิตใจของเรา ในเดือนพฤษภาคม
5705.468 -> พุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสาม แจกที่ท่างามอินทร์บุรี
5711.228 -> ได้นําข้าวสารอาหารแห้งและเงินอีกคนละห้าร้อยบาท ไปแจกให้แก่ผู้ การห้าสิบคน
5718.488 -> และผู้สูงอายุสี่สิบเอ็ดคน ในเดือนมิถุนายน
5723.048 -> พุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสาม ไม่ได้แจก
5727.608 -> เพราะญาติโยมไปร่วมงานผ้าป่าที่สถานธรรม แม่ชีสุขขี ที่อําเภอหาดใหญ่
5733.968 -> จังหวัดสงขลา ในเดือนกรกฎาคม พุทธศักราช
5738.588 -> สองพันห้าร้อยห้าสิบสาม แจกที่ตําบลลําพญา จังหวัดนครปฐม
5744.908 -> ได้นําข้าวสาร อาหารแห้งไปแจกให้คนพิการยี่สิบห้าคน
5750.028 -> ในเดือนสิงหาคม พุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสาม
5754.648 -> แจกที่ตําบลทับยา อําเภออินทร์บุรี
5757.468 -> จังหวัดสิงห์บุรี ได้นําข้าวสารอาหารแห้ง
5762.208 -> ให้แก่ผู้พิการห้าสิบคน และผู้สูงอายุอีกสิบแปดคน
5767.728 -> ในเดือนกันยายน พุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสาม
5771.648 -> แจกที่ อบต หนองปากโปรง อําเภอเมือง จังหวัดนครปฐม
5778.048 -> ได้นําข้าวสารอาหารแห้ง แจกให้ผู้พิการสามสิบสามคน
5783.348 -> ในเดือนตุลาคม พุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสาม
5787.768 -> ยกไปเดือนพฤศจิกายน พุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสาม
5793.408 -> เพราะในต้นเดือนพฤศจิกายนมีหลายงาน และเป็นช่วงต้นเดือน จึงเห็นว่า
5799.528 -> จะใกล้กับเดือนตุลาคมเกินไป ในเดือนพฤศจิกายน
5804.508 -> พุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสาม แจกที่วัดเสือ ข้าม อบต
5809.848 -> ประสบอินทร์บุรี จังหวัดสิงห์บุรี
5812.948 -> แจกข้าวสารอาหารแห้งกับคนพิการเก้าสิบเก้าคน และไปแจกให้เด็กชาวเขา
5819.088 -> และคนยากจน ชาวเขาที่เชียงราย โดยแจกเสื้อกันหนาวให้เด็กหกร้อยยี่สิบตัว
5826.448 -> และแจกผ้าห่มกันหนาวอีกร้อยผืน ในช่วงนี้ก็ได้รับการสนับสนุน
5832.788 -> ที่เป็นหลัก ได้แก่ญาติโยมของสํานักสงฆ์สวนป่าธรรมรักษา
5838.528 -> และคณะแสงเทียนเสียงธรรม ซึ่งนําโดยคุณเพ็ญศรี อินทรทัต
5844.468 -> ครอบครัวคุณณรงค์ศักดิ์ เตชะไกรศรี ครอบครัวคุณสุรชัย
5848.848 -> เชื้อเล็ก นายประกิต มหาแถลง อาจารย์ธีรนุช รัตติวัฒน์
5854.188 -> ศูนย์คุมอง จังหวัดนครปฐม คุณชฎา หินทอง และท่านผู้ที่มี
5860.008 -> ศลจิตอีกหลายท่าน ได้บริจาคร่วมกันทํากิจกรรมมาตลอด
5865.708 -> ถ้าท่านผู้ใดคิดว่า การบริจาคปัจจัยและสิ่งของบางอย่างเพื่อให้เกิดประโยชน์แก่ผู้ยากจน
5874.028 -> และผู้ที่มีความลําบากมากกว่าเรา ก็สามารถร่วมกิจกรรมกองบุญกองกุศลนี้ได้
5881.168 -> กับโครงการกองทุนเมตตาธรรม จะมากบ้างหรือน้อยบ้าง
5886.268 -> ทางโครงการยินดีที่จะเป็นสื่อกลาง และร่วมกับ
5891.288 -> ทั้งหลายในการประกอบคุณงามความดี เพื่อบุญเพื่อกุศลเพื่อสังคม
5896.428 -> เพื่อแทนคุณแผ่นดินร่วมกัน ทรัพย์สักนิดก็นําติดตัวไปไม่ได้
5902.788 -> บุญกุศลและคุณงามความดีเท่านั้น จึงเป็นที่พึ่งของเราในชาตินี้
5908.748 -> และชาติหน้า ผู้ที่ต้องการร่วมทําบุญกุศลร่วมกับโครงการกองทุนเมตตาธรรม
5917.548 -> ก็จะสามารถติดต่อขอบริจาคได้ที่ พ่ออริโญภิกขุโทรศัพท์ ศูนย์ แปด
5924.808 -> เก้า หก เจ็ด สาม สี่ เก้า เจ็ด ศูนย์ ที่สํานักสงฆ์
5930.588 -> ที่คุณเพ็ญศรี อินทรทัต ศูนย์ แปด หนึ่ง เก้า หนึ่ง เก้า เจ็ด
5934.888 -> สอง หก แปด ที่กรุงเทพ รองศาสตราจารย์ดอกเตอร์กมลชัย
5940.408 -> ตรงวานิชนาม ศูนย์ แปด หนึ่ง หก สาม เจ็ด เก้า สอง หนึ่ง สอง
5945.628 -> กรุงเทพ คุณทองดี มีประเสริฐ ศูนย์สา หก ห้า แปด หนึ่ง สี่
5952.868 -> สาม สอง อําเภออินทร์บุรี จังหวัดสิงห์บุรี คุณสมพงษ์
5957.628 -> ร้านคิมฮวด ศูนย์ สาม หก ห้า แปด หนึ่ง สาม สี่ เจ็ด
5963.268 -> ที่อินทร์บุรี จังหวัดสิงห์บุรี หรือโอนเงินเข้าบัญชีโครงการกองทุนเมตตาธรรม
5970.928 -> ธนาคารกสิกรไทย สาขาอินทร์บุรี เลขที่บัญชี สอง สาม หก สอง
5976.748 -> หนึ่ง หนึ่ง หก สอง ห้า สอง หลวงปู่แหวน สุจินโณ
5981.308 -> แห่งวัดดอยแม่ปั๋ง อําเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่ ท่านเคยกล่าว
5986.568 -> ว่า เกิดมาทั้งทีเอาดีให้ได้ เกิดมาทั้งทีเอาดีฝากไว้
5993.768 -> ในชีวิตของคนเราแต่ละคนนั้น ย่อมผ่านชีวิต
5998.328 -> และประสบการณ์มาหลายแบบหลายอย่าง มีทั้งดีมีทั้งชั่ว มีทั้งถูก
6005.368 -> มีทั้งผิด มีทั้งสมหวัง และมีทั้งผิดหวัง
6011.168 -> คนในยุคนี้อายุเฉลี่ยก็อยู่ที่ประมาณเจ็ดสิบห้าปี หรืออย่างมากไม่ ร้อยปี
6018.188 -> หรือที่มากกว่าร้อยปีก็มีน้อยนัก หรือพวกที่ตายก่อนอายุเจ็ดสิบห้าปี
6023.968 -> ก็มีมาก แต่โลกของเรานี้ ตั้งแต่เริ่มมีมนุษย์อาศัยอยู่
6031.088 -> พระพุทธเจ้าตรัสว่า มันนานมาก จนหาเบื้องต้นไม่พบ จะว่าไปแล้ว
6037.388 -> ก็ไม่รู้ว่ากี่ร้อยล้านปี จะว่าไปแล้ว
6041.348 -> ก็ไม่รู้ว่ากี่ร้อยล้าน พันล้านปี เพราะมัน นานมาก
6047.748 -> และโลกนี้ก็จะยังอยู่ไปอีกนานไกล กว่าจะสิ้นโลก
6052.608 -> เราทุกคนที่เกิดมานี้ ก็เป็นช่วงเวลาสั้นแสนสั้น
6057.588 -> เมื่อเปรียบกับความยาวนานของโลกใบนี้ เราควรที่จะกระทําสิ่งใด
6063.828 -> ให้เป็นประโยชน์มากที่สุด ในการที่เราจะมาเกิดเป็นมนุษย์นี้
6070.668 -> ชีวิตนี้เหลือน้อยนัก คนที่อายุน้อยกว่าเราก็ตายไปแล้ว
6075.308 -> ก็มีไม่น้อย เพื่อน และญาติพี่น้องพ่อแม่ปู่ย่าตายาย
6081.648 -> หรือคนที่รู้จัก ที่ตายไปแล้วก็มากหลาย
6085.488 -> สักวันหนึ่ง บนเชิงตะกอน เตาเผาศพนั้น
6090.688 -> คงเป็นร่างของเราที่ต้องตายตามท่านเหล่านั้นไป แต่ก่อนอาตมาก็เคยถามตนเองอยู่เหมือนกันว่า
6099.088 -> ก่อนที่เราจะต้องตายเหมือนพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย
6104.428 -> ที่ทยอยทยอยกันตายไปนั้น เราควรทําอ
6109.888 -> ให้เป็นประโยชน์แก่ตนเองอย่างแท้จริง จะเอาเพียงมีครอบครัวแล้วก็วุ่นวายกับการทํามาหากิน
6117.088 -> แล้วก็วุ่นวายอยู่กับ หลาน จนตายตามตามกันไปเท่านั้นเองหรือ
6123.128 -> จะมีอะไรที่ดีกว่านี้ ทุกวันนี้อาตมาก็ได้คําตอบสําหรับตนเองแล้ว
6129.088 -> คือหนึ่ง ให้เรามีสติรักษากายวาจาใจ
6134.948 -> มีศีลอันเหมาะสม ภรรยา ไม่ให้ทําบาป ทําอกุศลเพิ่มขึ้น
6141.788 -> เพราะบาปอกุศลนั้น ย่อมฉุดเราลงที่ต่ํา
6146.348 -> ทําให้เกิดความทุกข์ได้ ทั้งในชาตินี้และชาติหน้า
6151.328 -> ถ้าไม่อยากพบความทุกข์มากนัก ก็จงงดเว้นบาปกรรมต่าง ๆ
6155.588 -> นั้นเสีย มีสติรักษาจิตรักษาธรรม ในชีวิตประจําวัน
6162.728 -> การดูจิตการรักษาจิตนั้น เป็นการรู้เท่าทันจิตของตนเอง
6169.928 -> มิให้จิตของเราเศร้าหมอง และมิให้จิตหลงไหลไปตามอํานาจของกิเลส
6177.008 -> ด้วยบาปอกุศลที่จรมา รักษาสภาวะธรรมในจิตใจของเรา
6183.788 -> จนสภาวะธรรมนั้นมารักษาจิตเอง ให้เกิดความสงบเย็นด้านจิตใจ
6190.388 -> ได้ช่วยปฎิบัติธรรม จิตที่อบรมดีแล้ว
6195.008 -> ย่อมนําสุขมาสู่จิตตนเอง สาม เมื่อมีโอกาสที่จะช่วยสงเคราะห์ผู้อื่นที่เขาตกทุกข์ได้ยาก
6204.228 -> และเดือดร้อน ทั้งมีความลําบากมากกว่าเรา
6209.308 -> ถ้าพอที่จะช่วยเขาได้ ก็ควรจะต้องช่วย
6213.868 -> เราก็ช่วยตามสมควร เท่าที่เราจะพอมีกําลังช่วยได้
6219.468 -> แม้เล็กเล็กน้อยน้อย ก็ถือว่าเป็นคุณงามความดีที่ควรกระทํา
6224.628 -> มีอยู่หลายหลายท่าน ที่ท่านมีบุญมีบารมีมาก
6230.448 -> จึงสามารถช่วยผู้อื่นได้ ในวงกว้าง เช่น หลวงตามหาบัว
6236.368 -> แห่งวัดป่าบ้านตาด จังหวัดอุดรธานี
6239.728 -> ท่านสามารถสงเคราะห์โลก และช่วยเหลือประเทศชาติได้อย่างดี
6244.648 -> เป็นแบบอย่างอันดีแก่อนุชนรุ่นหลัง คือท่านสงเคราะห์ตนเองด้วยการปฏิบัติดี
6250.968 -> ปฏิบัติชอบแล้ว จึงสงเคราะห์ผู้อื่นทั้งทางโลกและทางธรรม
6257.128 -> ถ้าเราเองสามารถทําดีได้เพียงเศษเศษของท่าน ก็ถือว่าเป็น ําไรชีวิตที่ดีงาม
6264.228 -> ที่ควรกระทําให้แก่ตนเอง ถึงเราจะตายในวันนี้
6269.588 -> หรือตายเดี๋ยวนี้ เราก็พร้อมที่จะตาย
6273.648 -> เพราะการเกิดมาในชาตินี้ของเรานั้น ถึงจะเคยทําความไม่ดี
6279.708 -> ความถูกต้องมาบ้างก็ตาม นั่นเป็นเพราะความหลงผิด
6284.868 -> ในตอนช่วงต้นต้นของชีวิต แต่เมื่อได้มาบวชเป็นพระแล้ว
6290.708 -> เราก็กลับ กลับใจเสียใหม่ ตั้งตนดํารงชีวิตให้อยู่ในสิ่งที่ถูกต้อง
6296.468 -> ดีงาม ตามหลักคําสอนในพระพุทธศาสนา
6301.788 -> ให้มีกําไรแห่งชีวิตเพื่อความพ้นทุกข์ได้อย่างแท้จริง ทําปรารภท้ายเล่ม
6308.688 -> มนุษย์ที่เกิดมาในโลกใบนี้ ส่วนใหญ่จะพยายามแสวงหา
6314.508 -> และสะสมสิ่งที่มีอยู่ในโลก ทั้งยศถาบรรดาศักดิ์
6318.948 -> ทรัพย์สมบัติข้าวของเงินทอง รถ และที่ดิน ให้กับตนเอง
6325.688 -> และลูกหลานโดยคิดว่าสิ่งที่ได้สะสมไว้ เป็นกําไรของชีวิต
6330.608 -> แต่โดยกฎธรรมชาติแล้ว ทุกคนที่เกิดมาไม่มีใครที่จะอยู่ค้ําฟ้า
6337.148 -> ส่วนใหญ่มีอายุเฉลี่ยเจ็ดสิบห้าปี ก็ต้องละสังขารลาจากโลกนี้ไป
6343.628 -> โดยที่ไม่สามารถนําสิ่งสมมุติว่าเป็นกําไรของชีวิตเหล่านี้ ติดตัวไปใช้ในภพภูมิใหม่ได้
6352.268 -> จําเป็นจะต้องทิ้งไว้ในโลก แต่การ เกิดในภพภูมิใหม่
6357.668 -> ต้องเป็นไปตามกรรมวิบากที่ได้กระทํามา ทั้งที่เป็นบุญกุศลและบาปอกุศล
6365.408 -> ถ้าสร้างและสะสมบุญกุศลไว้ ก็ถือว่าได้กําไรชีวิตที่แท้จริง
6372.068 -> นอกจากจะช่วยให้พบความสุขสงบในชาตินี้แล้ว ยังสามารถนําติดตัวไปเป็นเสบียงเพื่อใช้ในภพภูมิหน้าได้ด้วย
6382.268 -> ขออนุโมทนาบุญแด่พระอริยภิกขุที่กรุณาเรียบเรียงหนังสือเล่มนี้
6391.328 -> เผยแพร่ให้พุทธศาสนิกชนได้รับทราบถึงการสร้างกําไรชีวิต ที่จะนําให้ข้ามภพข้ามชาติได้
6397.388 -> ท่านผู้มีจิตศรัทธาร่วมบริจาคทรัพย์ในการจัดพิมพ์ อาจารย์ประชุม ทองเศวต
6404.108 -> ที่กรุณาตรวจและแก้ไขต้นฉบับ คุณไพโรจน์ กลิ่นจันทร์
6409.448 -> ที่ช่วยจัดรูปเล่ม คุณสสินา เพ็ญพิพัฒน์ ที่ช่วยออกแบบปก
6416.768 -> และคุณกฤษณ์ พลอย โสภณ พร้อมทั้งคุณวรนุช ขําสวัสดิ์
6422.088 -> และเจ้าหน้าที่ ที่โรงพิมพ์สํานักส่งเสริมและ
6426.228 -> ฝึกอบรมที่ช่วยจัดพิมพ์ในราคาธรรมทาน ขออุทิศส่วนกุศลในการจัดพิมพ์ครั้งนี้
6433.068 -> แด่เจ้ากรรมนายเวร บุพการี และญาติที่ล่วงลับไปแล้ว
6439.548 -> ขอผู้ที่มีส่วนร่วมในการจัดพิมพ์ และสรรพสัตว์ทั้งหลายที่เสียชีวิตทั้งโดยเจตนาและไม่เจตนา
6446.888 -> จากการกระทํา ของผู้มีส่วนร่วมในการจัดพิมพ์
6451.328 -> รองศาสตราจารย์ ด็อกเตอร์ กมลชัย นางพรรณเพ็ญ ตรงวานิชนาม

ที่มา https://www.youtube.com/watch?v=6NkJp19GFaY