ดับทุกข์ที่ตัวเหตุ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 4 กันยายน 2565

ดับทุกข์ที่ตัวเหตุ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 4 กันยายน 2565

ดับทุกข์ที่ตัวเหตุ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 4 กันยายน 2565

ดับทุกข์ที่ตัวเหตุ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 4 กันยายน 2565

ชาวพุทธเราเอาชนะความอยากด้วยปัญญา
พระพุทธเจ้าท่านมองลงไปต่อ
ว่าความอยากมันมาจากอะไร
หลักของเราชาวพุทธ เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้น
จะมองไปว่า ต้นตอ ต้นเหตุของปัญหาคืออะไร
แล้วเราก็ไปแก้ที่ต้นเหตุ นี่เป็นวิธีการของชาวพุทธ
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ปรากฏขึ้นมาเป็นผล มันก็ต้องมีเหตุ

ชาวพุทธเราเวลามีปัญหา
เราจะมองไปที่ต้นเหตุของปัญหา
อะไรเป็นเหตุ แล้วไปแก้ที่เหตุ
สิ่งทั้งหลายเกิดจากเหตุ ถ้าเหตุดับ สิ่งนั้นก็ดับ
นี่เป็นธรรมะสำคัญ พื้นฐานเลยของเราชาวพุทธ
การที่จะดับผล เราดับที่ตัวผลไม่ได้
พระพุทธเจ้าก็สอนอะไรเป็นเหตุของมัน
แล้วก็สอนความดับ คือดับเหตุของมันนั่นล่ะ
ถ้าเราดับเหตุของทุกข์ได้ ความทุกข์มันก็ดับ
ฉะนั้นเราต้องดับที่ตัวเหตุ นี่คำสอนของพระพุทธเจ้า


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
4 กันยายน 2565


Content

3.61 -> ฝนตกใหญ่ตั้งแต่เมื่อวาน
8.414 -> เมื่อวานพายุเข้ามาที่วัด
12.104 -> ต้นไม้ล้มไปเยอะแยะเลย
16.456 -> เมื่อเช้าก็ตกแรงมาก
19.776 -> น้ำไหล ไหลในท่อไม่ทัน
26.369 -> ไหล ถนน ทำทางเดิน น้ำท่วม
32.938 -> แต่วัดอยู่บนเนิน
37.068 -> ฝนมา น้ำมา แป๊บเดียวก็ไปหมดแล้ว
44.241 -> ไม่เหมือนอย่างกรุงเทพฯ กรุงเทพฯ มันเตี้ย ต่ำ
52.608 -> กรุงเทพฯ ทำอย่างไรก็ต้องน้ำท่วมอยู่ดี
56.088 -> เก่งอย่างไรก็น้ำท่วม
58.638 -> พื้นที่มันเป็นอย่างนั้น
61.868 -> แค่ลดระดับได้เร็วก็โอเคแล้ว
66.379 -> จะหวังว่าน้ำไม่ท่วม เป็นไปไม่ได้
74.434 -> อย่างแค่ฝนตก เราเห็นว่าฝนมันเยอะเกิน
79.862 -> เราไม่อยากให้ตก เราก็ทุกข์แล้ว กลุ้มใจ
83.952 -> บางทีมันแล้งๆ เราก็อยากให้มันตก
88.539 -> จุดธูป ขอให้ฝนตกอะไรอย่างนี้
95.833 -> บ้านหนึ่งอยากให้ฝนตก
97.693 -> บ้านใกล้ๆ จะจัดงาน
100.293 -> อยากให้ฝนไม่ตก
101.913 -> ผลประโยชน์ขัดแย้ง
106.405 -> โบราณเขาเชื่อเอาตะไคร้ไปปักดิน
109.831 -> เอาหัวลง เอาโคนขึ้น
115.289 -> แล้วฝนจะได้ไม่ตก
119.878 -> เป็นความเชื่อในยุคที่
124.007 -> วิทยาศาสตร์ยังไม่เจริญ
126.297 -> เชื่ออย่างนั้น
131.204 -> เวลาฝนแล้ง เราก็อยากให้ฝนตก
133.304 -> เวลาฝนตกก็อยากให้ฝนหยุด
136.844 -> มีแต่ความอยากก็เลยทุกข์ไปเรื่อยๆ
142.025 -> มาสร้างบ้านอยู่ในที่ลุ่ม
143.735 -> น้ำต้องท่วม อยากให้มันไม่ท่วม
147.465 -> ก็ทุกข์ล่ะ
150.525 -> อยู่บนที่ดอนที่สูง อยากได้น้ำเยอะๆ
154.78 -> จะไปปลูกต้นไม้ ทำไร่ทำนา
159.785 -> ไม่ค่อยจะมี กลุ้มอีก ทุกข์อีก
166.634 -> ดูลงไป รอบๆ ตัวเรา ทุกสิ่งทุกอย่าง
171.935 -> ตัวที่ทำให้เราทุกข์คือตัวที่เรา
175.175 -> ไม่ยินดี ไม่พอใจ
177.36 -> ในสิ่งที่กำลังมี กำลังเป็นอยู่
179.69 -> ก็เกิดความอยาก
182.56 -> มีอย่างนี้ก็อยากให้มีอย่างนั้น
187.183 -> เป็นอย่างนี้ก็อยากให้เป็นอย่างนั้น
190.413 -> หรืออยากให้มันไม่มี อยากให้มันไม่เป็น
194.819 -> อยากขึ้นมาทีไร
196.074 -> ความทุกข์ก็เกิดขึ้นทุกทีล่ะ
200.326 -> มันเป็นกฎของธรรมชาติ
204.596 -> มีความอยากขึ้นมาก็มีความทุกข์
208.366 -> แล้วถ้ามีความอยากแล้วสมอยาก
212.354 -> ก็ดีใจ
213.954 -> ดีใจประเดี๋ยวประด๋าว เดี๋ยวก็อยากอื่นๆ อีกล่ะ
217.058 -> ก็ทุกข์อีก
219.538 -> ถ้ามีความอยากแล้วไม่สมอยาก
221.308 -> ยิ่งทุกข์ใหญ่
225.853 -> ทำอย่างไรเราจะสามารถพิชิตความอยากได้
233.946 -> คนตั้งแต่โบร่ำโบราณเขาก็คิด
238.942 -> ทำอย่างไร จิตใจจะพ้นความอยาก
242.832 -> เกิดลัทธิ เกิดอะไรขึ้นมากมาย
248.372 -> อย่างบางศาสนาเขาก็มอบทุกอย่างให้พระเจ้า
253.848 -> ไม่เอาความอยากของเราเป็นใหญ่
257.178 -> เอาความต้องการของพระเจ้าเป็นใหญ่
261.038 -> อะไรเกิดขึ้นในชีวิตเราก็ยอมรับๆ
265.479 -> ถือว่าเป็นความประสงค์ของพระเจ้า
269.458 -> นี่ก็เป็นวิธีแก้ทุกข์ของคนกลุ่มหนึ่ง
274.08 -> ศาสนาหลายศาสนาที่เชื่อเรื่องนี้ พระเจ้า
279.757 -> คือมอบความไว้วางใจไว้ที่พระเจ้า
284.42 -> อะไรเกิดขึ้นในชีวิตก็ยอมรับ
288.12 -> ถือว่าเป็นความต้องการของพระเจ้า
291.08 -> นี่ก็เป็นภูมิปัญญา
293.781 -> ที่จะช่วยให้เราไม่ทุกข์มาก
300.403 -> คนไทยก็ชอบเชื่อเรื่องพรหมลิขิตสมัยก่อน
306.892 -> ก็คือมอบทุกอย่างให้พระเจ้าไว้
310.382 -> ให้พระพรหม
312.552 -> ฉะนั้นอะไรจะเกิดขึ้นในชีวิตเรา
314.161 -> เรายอมรับได้
315.897 -> มันเป็นพรหมลิขิต
319.037 -> นี่เป็นวิธี
320.827 -> ไม่เอาความอยากของตัวเองเป็นใหญ่
324.129 -> มันเป็นวิธีอย่างหนึ่ง
326.609 -> ศาสนาต่างๆ จำนวนมากก็เป็นแบบนั้น
332.656 -> บางศาสนาเขาก็เห็น
335.376 -> ความอยากมันทำให้เกิดทุกข์จริงๆ
339.537 -> เขาก็แก้ความอยากด้วยวิธีที่รุนแรง
345.018 -> อย่างด้วยการทรมานร่างกาย
349.498 -> มันอยากสุข อยากสบาย
351.855 -> อยากหนุ่มอยากสาว อยากโน้นอยากนี้
355.205 -> อยากให้ร่างกายมันดีๆ ทรมาน
358.815 -> ทรมานไปเรื่อยๆ
361.475 -> อดข้าวบ้าง นั่งตากแดด ตากฝน ตากลม
367.661 -> แล้วแต่จะทำกัน
370.551 -> ก็คิดว่าทรมานไปเรื่อยๆ
372.824 -> มันจะได้หมดความรักในร่างกาย
377.237 -> พอหมดความรักในร่างกาย
378.537 -> มันก็ไม่ต้องอยากอะไรเกี่ยวกับร่างกายอีก
381.904 -> มันไม่รักแล้ว
384.304 -> มันก็ไม่ต้องมาหวังว่า
386.049 -> มันจะต้องเป็นอย่างนั้น จะต้องมีอย่างนี้
389.982 -> นี่ก็เป็นภูมิปัญญาของคนอีกกลุ่มหนึ่ง
394.072 -> เราไม่ว่าเขาหรอกว่าอันไหนดี อันไหนไม่ดี
399.463 -> แต่ชาวพุทธเราเอาชนะความอยากด้วยปัญญา
406.066 -> พระพุทธเจ้าท่านมองลงไปต่อ
408.581 -> ว่าความอยากมันมาจากอะไร
411.904 -> หลักของเราชาวพุทธ
414.554 -> เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้น
416.874 -> จะมองไปว่า
418.699 -> ต้นตอ ต้นเหตุของปัญหาคืออะไร
421.749 -> แล้วเราก็ไปแก้ที่ต้นเหตุ
425.849 -> นี่เป็นวิธีการของชาวพุทธ
431.086 -> ทุกสิ่งทุกอย่างที่ปรากฏขึ้นมาเป็นผล
435.176 -> มันก็ต้องมีเหตุ ทำไมมันเป็นอย่างนี้
438.444 -> อย่างทำไมดิน ฟ้า อากาศ มันแปรปรวนมาก
441.334 -> มนุษย์ทำลายสิ่งแวดล้อมมากเกินไป
445.014 -> ธรรมชาติก็ต้องพยายามปรับสมดุล
449.014 -> ทิศทางของกระแสน้ำร้อน กระแสน้ำอุ่น
452.76 -> กระแสน้ำเย็นอะไรไม่รู้ เปลี่ยน
455.936 -> อากาศขั้วโลกมันเปลี่ยนอะไรอย่างนี้
459.836 -> ธรรมชาติก็พยายามปรับตัว
463.236 -> เป็นไปตามเหตุที่พวกเราช่วยกันทำลาย
471.553 -> ชาวพุทธเราเวลามีปัญหา
476.382 -> เราจะมองไปที่ต้นเหตุของปัญหา
479.842 -> อะไรเป็นเหตุ แล้วไปแก้ที่เหตุ
486.37 -> สิ่งทั้งหลายเกิดจากเหตุ
489.47 -> ถ้าเหตุดับ สิ่งนั้นก็ดับ
493.53 -> นี่เป็นธรรมะสำคัญ
496.36 -> พื้นฐานเลยของเราชาวพุทธ
500.42 -> เหมือนที่พระอัสสชิสอนอุปติสสะ
506.26 -> อุปติสสะเห็นพระอัสสชิไปบิณฑบาต
511.252 -> ดูผ่องใสดูงดงาม
515.838 -> ท่านก็คงมีทิพยจักษุมีอะไรอย่างนี้
518.578 -> เพราะพวกอภิญญา 5
521.498 -> นอกศาสนาพุทธเขาก็มีกัน
523.548 -> นักบวชรุ่นโบราณเขาก็เก่งอยู่แล้ว
528.949 -> พระโมคคัลลานะ พระสารีบุตรอะไร
530.759 -> เขาก็มีฤทธิ์มาก่อนที่จะเจอพระพุทธเจ้า
534.459 -> มีฤทธิ์มาหลายภพหลายชาติ
539.88 -> อุปติสสะตอนนั้นเป็นนักบวชชนิดหนึ่ง
544.746 -> พวกปริพาชก
548.486 -> เห็นพระอัสสชิบิณฑบาต
551.946 -> เห็นแล้วตื่นตาตื่นใจ งดงามเหลือเกิน
557.092 -> ผ่องใส
559.032 -> รู้เลยว่าคนอย่างนี้ไม่ธรรมดา
564.592 -> อันนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก
566.582 -> อย่างพวกเราสังเกตดู ครูบาอาจารย์ที่ท่านภาวนา
571.581 -> ท่านจะผ่องใส
574.351 -> ถึงท่านจะรูปชั่วตัวดำอย่างไร
577.261 -> แต่ท่านภาวนาเป็นแล้ว
579.231 -> ท่านผ่องใส สว่างไสวออกมาจากภายใน
584.012 -> ดูร่มเย็น ดูงดงาม ดูสงบ
588.657 -> อุปติสสะเห็นพระอัสสชิผ่องใส
593.312 -> ก็อยากรู้
595.557 -> ว่าพระอัสสชิเข้าใจธรรมะอะไรหนอ
600.122 -> จึงผ่องใสได้ถึงปานนี้
603.512 -> สงสัยว่าท่านเข้าใจธรรมะอะไร
608.204 -> ก็เลยเดินตาม
611.044 -> มีมารยาท พระอัสสชิกำลังบิณฑบาต
614.714 -> ท่านก็ไม่ทะเล่อทะล่าเข้าไปบอก
617.4 -> อย่าเพิ่งไปบิณฑบาตเลย
618.51 -> ขอถามก่อนอะไรอย่างนี้
619.96 -> ไม่มีมารยาท ไม่มีกาลเทศะ
624.241 -> ท่านให้พระอัสสชิบิณฑบาต
628.051 -> ฉันข้าวฉันอะไรเสร็จ
630.161 -> ท่านก็เข้าไปถาม
632.711 -> ถามว่าท่านเป็นลูกศิษย์ใคร
638.188 -> ทำไมดูผ่องใสเหลือเกิน
639.868 -> ท่านเข้าใจธรรมะอะไร
645.424 -> พระอัสสชิท่านบอก
647.884 -> ท่านเพิ่งบวชไม่นาน
651.004 -> ความรู้ความเข้าใจของท่านไม่มาก
655.233 -> นี่ความรู้ความเข้าใจไม่มาก
657.003 -> แต่ท่านเป็นพระอรหันต์
659.123 -> ท่านยังบอกว่าท่านความรู้ไม่มากเลย
661.123 -> พวกเราความรู้นิดเดียว บอกความรู้เยอะๆ
664.883 -> พูดธรรมะได้เป็นฉากๆ
668.103 -> แต่สู้กิเลสไม่ได้สักตัวหนึ่ง
671.663 -> พระอัสสชิท่านล้างกิเลสหมดแล้ว
675.523 -> อุปติสสะมาถามท่านบอกท่านเพิ่งบวช
679.231 -> เข้าใจธรรมะไม่มากหรอก
681.861 -> อุปติสสะก็บอกว่า
684.381 -> ท่านเข้าใจแค่ไหนก็บอกมาเถอะ
687.671 -> ให้ท่านพูดเถอะ
689.771 -> แล้วการทำความเข้าใจเป็นเรื่องของผม
693.561 -> จะทำความเข้าใจเอาเอง
697.323 -> ท่านก็สอนบอก
699.683 -> ธรรมใดเกิดจากเหตุ
702.403 -> พระตถาคตเจ้าแสดงเหตุแห่งธรรมนั้น
705.513 -> และแสดงความดับไปแห่งธรรมนั้น
708.673 -> พระตถาคตเจ้ามีปกติกล่าวอย่างนี้
714.396 -> นี่คือเรื่องเหตุกับผล
718.954 -> ลัทธิ นิกาย ศาสนาต่างๆ
721.414 -> ก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องความเชื่อ
725.686 -> อุปติสสะได้ยินหลักธรรมเรื่องเหตุกับผล
731.671 -> ใจก็ตื่นตัวขึ้นมาได้เป็นพระโสดาบัน
735.831 -> ของเราฟังอีกร้อยรอบก็ไม่เป็น
738.635 -> เพราะอินทรีย์เราอ่อน
743.114 -> เพราะฉะนั้นธรรมะที่ทำให้พระสารีบุตร
747.941 -> เกิดพระสารีบุตรขึ้นมา
750.831 -> คือธรรมะบทนี้ล่ะ
754.251 -> สิ่งทั้งหลายที่มันเกิดจากเหตุ
759.006 -> พระพุทธเจ้าสอนเหตุของมัน
761.326 -> แล้วก็สอนความดับไปของมัน
764.836 -> นี่พระพุทธเจ้าสอนเรื่องเหล่านี้
769.309 -> อะไรที่เป็นธรรมะที่เกิดจากเหตุ
773.982 -> เขาเรียกว่าสังขตธรรม
776.432 -> ธรรมที่เป็นความปรุงแต่ง
779.192 -> คือรูปธรรมนามธรรมทั้งหลายแหล่นี้ล่ะ
783.282 -> เป็นธรรมที่เกิดจากเหตุ
784.793 -> รูปมันก็เกิดจากเหตุ
787.343 -> อย่างพวกเราเหตุก็พ่อแม่ผสมพันธุ์กัน
791.343 -> เราได้อาหาร ได้น้ำ ได้อากาศหล่อเลี้ยง
796.902 -> อยู่ในอุณหภูมิที่พอเหมาะ
800.022 -> ไม่ร้อนไป ไม่เย็นไป
801.622 -> มีอาหาร มีที่อยู่อาศัย
807.197 -> ก็ค่อยๆ โตขึ้นมา
810.777 -> ชาวพุทธเราจะมองสิ่งทั้งหลายที่มันมีอยู่
814.067 -> รูปธรรมทั้งหลายก็เกิดจากเหตุ
817.627 -> นามธรรมทั้งหลายก็เกิดจากเหตุ
820.387 -> ความสุขก็ต้องมีเหตุ
823.437 -> อย่างถ้าเรากระทบอารมณ์ที่ยินดีพอใจ
827.017 -> มันก็มีความสุข
829.041 -> กระทบอารมณ์ที่ไม่พอใจ เราก็มีความทุกข์
833.337 -> น้ำจะท่วมแล้ว ไม่พอใจ เราก็ทุกข์
837.097 -> ถ้าฝนแล้ง แล้วเกิดฝนตก
840.057 -> เราได้อารมณ์ที่พอใจ เราก็มีความสุข
843.347 -> ฉะนั้นตัวความสุข ความทุกข์
845.222 -> ไม่ได้เกิดลอยๆ โดยไม่มีเหตุ
849.449 -> มันมีเหตุคือการที่เราได้กระทบอารมณ์
854.349 -> ที่ดี ที่พอใจ เราก็มีความสุข
858.339 -> กระทบอารมณ์ที่ไม่พอใจก็ทุกข์
861.404 -> กระทบอารมณ์ที่ไม่แรง
863.584 -> ไม่รุนแรงอะไรอย่างนี้ ก็เฉยๆ
867.454 -> หรือโลภ โกรธ หลงอะไรอย่างนี้
869.824 -> กุศลทั้งหลายก็เป็นนามธรรมอีกแบบหนึ่ง
874.559 -> เรียกว่าสังขารขันธ์
878.189 -> พวกนี้ก็มีเหตุทั้งสิ้น
880.809 -> ราคะก็มีเหตุ
882.239 -> โทสะมันก็มีเหตุ
884.599 -> โมหะมันก็มีเหตุ
889.95 -> ถ้าโดยภาพรวมระหว่างกุศลกับอกุศล
895.477 -> รากเหง้าของกุศลคือโยนิโสมนสิการ
900.502 -> การมองทุกอย่างอย่างฉลาด
902.392 -> อย่างแยบคาย อย่างมีเหตุมีผล
906.702 -> ส่วนอกุศลทั้งหลาย
908.376 -> รากเหง้าของมันคืออโยนิโสมนสิการ
912.598 -> การมองสิ่งทั้งหลายแบบไม่ได้พิจารณา
915.898 -> ไม่ได้ไตร่ตรอง ไม่มีเหตุมีผล
920.086 -> ลึกๆ ลงไปคือสิ่งเหล่านี้
923.036 -> เสร็จแล้วพอเราสะสม
925.501 -> กิเลสมันก็ค่อยๆ สะสม
928.287 -> ซ่อนตัวอยู่ในจิตใต้สำนึกของเรา
932.187 -> พอมีการกระทบอารมณ์
934.083 -> กิเลสมันก็ทำงานขึ้นมา
936.963 -> อย่างพอตาเราเห็นรูปที่เรายินดีพอใจ
941.889 -> เกิดสุขเวทนา เกิดโสมนัสเวทนา
945.989 -> มีความสุขในใจขึ้นมา
949.002 -> ราคะจะแทรกตัวตามเข้ามา
952.522 -> ฉะนั้นเวลาเรามีความสุข ระวังให้ดีเถอะ
956.775 -> ราคะชอบแทรก
959.435 -> เวลาเรามีความทุกข์
962.17 -> โทสะชอบแทรกตัวเข้ามา
966.008 -> ทุกสิ่งทุกอย่าง มันล้วนแต่มีเหตุมีผล
968.528 -> ไม่ได้เกิดลอยๆ หรอก
972.62 -> การที่จะดับผล
975.31 -> เราดับที่ตัวผลไม่ได้
978.42 -> พระพุทธเจ้าก็สอนอะไรเป็นเหตุของมัน
981.52 -> แล้วก็สอนความดับ
984.47 -> คือดับเหตุของมันนั่นล่ะ
987.86 -> ถ้าเราดับเหตุของทุกข์ได้
990.345 -> ความทุกข์มันก็ดับ
993.847 -> ฉะนั้นเราต้องดับที่ตัวเหตุ
998.358 -> นี่คำสอนของพระพุทธเจ้า
1000.378 -> ไม่ได้แก้ทุกข์แก้ความอยาก
1005.205 -> ด้วยการมอบกายถวาย ชีวิตให้พระเป็นเจ้าทั้งหลาย
1009.415 -> แล้วแต่จะลิขิต แล้วแต่จะบัญชา
1011.561 -> ยอมหมดอย่างนี้
1013.071 -> พอยอมใจมันก็ไม่ดิ้น ใจไม่ดิ้นก็สงบสุข
1019.016 -> หรือหักล้างกับมันรุนแรง
1021.286 -> มันอยากขึ้นมาก็ฝืนมันเลย
1023.156 -> ทรมานมันไปเรื่อยๆ
1026.376 -> ทรมานเก่งๆ ก็
1028.966 -> อะไรมากระทบก็ไม่ค่อยเดือดร้อนอะไรเท่าไร
1032.556 -> เคยทุกข์แสนสาหัสมาแล้ว
1034.936 -> ต่อไปมีความทุกข์มาอีก ก็รู้สึกไม่เท่าไร
1040.21 -> เหมือนคนเคยอกหัก
1042.92 -> อกหักครั้งแรกจะเป็นจะตาย
1045.66 -> อกหักครั้งที่ยี่สิบ เฉยๆ มันชิน
1051.994 -> บางคนก็พยายามจะให้ชินกับความทุกข์
1054.704 -> แล้วจะได้ไม่ทุกข์
1056.684 -> พระพุทธเจ้าสอนให้เรา ละที่เหตุของความทุกข์
1060.094 -> คือตัวตัณหา ตัวความอยาก
1064.433 -> ความอยาก เราสั่งมันได้ไหมว่าอย่าเกิด
1069.065 -> สั่งไม่ได้
1071.514 -> ความอยากเองก็เป็นอนัตตา
1074.114 -> สั่งมันไม่ได้
1076.404 -> ท่านก็สาวลึกลงไปอีก
1078.934 -> อะไรเป็นเหตุของความอยาก
1083.581 -> สาวลงไปเรื่อยๆ
1084.851 -> ในที่สุดท่านก็พบว่าอวิชชา
1088.141 -> การที่เราไม่รู้ความจริงของ รูปธรรมของนามธรรม
1092.805 -> มันทำให้เกิดความอยาก
1096.124 -> อย่างเราไม่รู้ความจริงของร่างกาย
1098.614 -> ไม่ยอมรับความจริงของร่างกาย
1101.814 -> ว่าเกิดแล้วต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย
1105.554 -> เราก็เลยมีความอยากให้ร่างกายนี้
1108.204 -> ไม่แก่ ไม่เจ็บ ไม่ตาย
1110.914 -> ให้มันเป็นหนุ่มให้มันเป็นสาวตลอดกาล
1114.354 -> เพราะเราไม่ยอมรับความจริง
1117.229 -> ไม่ยอมรับความจริง
1119.019 -> ไม่เห็นๆ ว่าจริงๆ
1122.549 -> ร่างกายนี้มันเกิดขึ้นมา
1124.509 -> ก็ต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย
1126.924 -> ร่างกายนี้มีความจริงอีกอันหนึ่งก็คือ
1129.124 -> ถูกความทุกข์บีบคั้นอยู่ตลอดเวลา
1132.704 -> หายใจเข้าก็ทุกข์ หายใจออกก็ทุกข์
1136.047 -> ไม่หายใจก็ทุกข์
1138.467 -> ลองหายใจเข้าไปเรื่อยๆ สิ
1140.417 -> ก็ทุกข์ ก็ต้องหายใจออกแก้ทุกข์
1143.297 -> หายใจออกไปเรื่อยๆ ก็ทุกข์
1145.157 -> ก็ต้องหายใจเข้าแก้ทุกข์
1148.477 -> นั่งนานๆ ก็ทุกข์
1149.812 -> ก็ต้องขยับตัว
1152.102 -> หรือต้องเปลี่ยนอิริยาบถ
1154.432 -> เดินนานๆ ก็ทุกข์ ก็ต้องหาที่นั่ง
1158.73 -> นั่งนานไปอีก เมื่อย อยากนอน
1161.82 -> ก็เปลี่ยนอิริยาบถ
1164.98 -> ทำไมเราต้องหายใจเข้าบ้าง หายใจออกบ้าง
1167.3 -> ก็เพื่อหนีทุกข์
1169.31 -> ทำไมเราต้องเปลี่ยนอิริยาบถเรื่อยๆ
1171.49 -> ก็เพื่อหนีทุกข์
1173.63 -> ถ้าไม่เปลี่ยนอิริยาบถ
1175.58 -> ความทุกข์บีบคั้นจนร่างกายแตกสลายเลย
1179.771 -> เหมือนอย่างคนเป็นโรคติดเตียง
1182.121 -> แล้วไม่มีลูกหลานดูแล
1183.721 -> นอนติดเตียงอยู่อย่างนั้น
1187.401 -> ไม่นานร่างกายก็เน่า
1190.686 -> เน่าเปื่อย ผุพังอยู่ไม่ได้
1193.596 -> มันถูกความทุกข์บีบคั้นอยู่ แตกสลาย
1196.936 -> น้ำเลือด น้ำหนองไหลเลย
1198.793 -> นอนจมน้ำเลือด น้ำหนองอยู่อย่างนั้น
1202.863 -> ความจริงของร่างกาย มันไม่เที่ยง
1206.021 -> มันถูกความทุกข์บีบคั้นอยู่ตลอดเวลา
1209.811 -> มันเป็นที่พึ่งที่อาศัย ชั่วครั้งชั่วคราวหรอก
1214.265 -> เป็นสมบัติของโลก
1215.615 -> วันหนึ่งเราก็ต้องคืนกลับไปสู่โลก
1218.525 -> เราเอาไปไหนด้วยไม่ได้
1221.175 -> ความจริงของร่างกายอย่างนี้
1223.325 -> ถ้าเราไม่เห็น
1225.255 -> เราก็อยากไม่แก่ อยากไม่เจ็บ อยากไม่ตาย
1227.745 -> อยากไม่หนาว อยากไม่ร้อน
1230.985 -> อยากไม่กระหาย อยากไม่หิว
1234.725 -> ถ้าหิวมากก็อยากให้มัน ไม่อึดอัด ไม่อิ่มขนาดนี้
1239.836 -> เดี๋ยวก็ปวดอึ เดี๋ยวก็ปวดฉี่อะไรนี่
1243.476 -> ร่างกายเป็นภาระ
1245.546 -> อันมหาศาลที่เราต้องปรนนิบัติ
1248.685 -> ต้องดูแลมากมายในแต่ละวัน
1253.145 -> ตอนหลวงพ่อเป็นโยม หลวงพ่อก็ภาวนา
1256.587 -> เราเห็น โอ๊ย ร่างกายนี้เป็นภาระจริงๆ
1260.817 -> เหน็ดเหนื่อยแสนสาหัสเลย
1262.481 -> ในการปรนนิบัติดูแลร่างกาย
1266.922 -> ตื่นนอนมาก็ต้องพามันไปอาบน้ำ
1270.862 -> อย่างเราเลี้ยงหมา
1271.822 -> เราก็หลายวันก็อาบน้ำทีหนึ่ง
1276.692 -> แต่ตัวนี้มันเหม็นกว่าหมาอีก
1279.802 -> เช้าก็อาบ เย็นก็อาบ
1281.482 -> บางทีร้อนๆ กลางวันยังอาบเลย
1284.912 -> ภาระเยอะ
1286.751 -> สระผม มีผมก็ต้องสระ
1290.351 -> สระแล้วก็ต้องเป่าให้แห้ง
1293.091 -> ต้องเช็ดให้แห้ง
1295.721 -> ต้องลงน้ำมันลงครีมสารพัด
1300.627 -> ผมงอกขึ้นมาก็ต้องไปตัด
1303.757 -> ผมหงอกขึ้นมาก็ต้องไปย้อมอะไรอย่างนี้
1306.907 -> แค่ผมอันเดียว ภาระก็ตั้งเยอะแยะแล้ว
1311.53 -> มีเล็บ
1313.21 -> ใครเคยรู้สึกเบื่อบ้างต้องตัดเล็บ
1317.153 -> เราจะรู้สึกเบื่อ ต้องตัดอีกแล้ว
1320.243 -> ทำไมมันไวนัก ต้องตัดอีกแล้ว
1324.502 -> ระหว่างเล็บมือกับเล็บเท้า
1327.522 -> อันไหนน่าเบื่อกว่ากันตอนตัด
1331.716 -> เคยวัดใจออกไหม
1333.916 -> ระหว่างเล็บมือกับเล็บเท้า
1336.476 -> เบื่อแต่ว่าก็เบื่อไม่เท่ากันอีก
1341.224 -> ส่วนใหญ่ก็เบื่อตัดเล็บเท้า น่าเบื่อ
1345.244 -> ไม่ค่อยอยากยุ่งกับมัน
1347.726 -> ก็เลยมีบริการ
1350.006 -> ตัดเล็บเท้า ล้างเท้า
1353.656 -> ขัดเล็บ ขัดโน้นขัดนี้
1356.828 -> ก็เสียสตางค์อีกแล้ว
1359.358 -> ผมก็มีปัญหาเยอะ
1361.568 -> ขน เล็บ ฟัน หนัง
1363.202 -> โอ๊ย ปัญหาทั้งนั้นเลย
1365.717 -> ฉะนั้นดูในร่างกาย มีแต่ภาระ
1370.047 -> พระพุทธเจ้าถึงบอกขันธ์ 5 เป็นภาระ
1372.361 -> รูปอันเดียวก็ภาระสาหัสแล้ว
1376.906 -> เวทนาล่ะ ความสุข ทุกข์เป็นภาระอย่างไร
1380.776 -> เราอยากได้ความสุขไหม
1383.235 -> เราก็อยากได้ความสุข
1385.635 -> เราก็ต้องดิ้นรนมากมาย เพื่อจะให้ได้ความสุขมา
1390.068 -> เมื่อได้ความสุขมาแล้ว ก็ต้องดิ้นรนอีกมากมาย
1392.703 -> เพื่อจะรักษาความสุขเอาไว้
1395.358 -> แต่สุดท้ายความสุขมันก็ไป
1399.078 -> ดูแลมันเท่าไร
1400.188 -> สุดท้ายมันก็หักหลังเรา มันก็ไป
1404.356 -> เวลามีความทุกข์เกิดขึ้น
1407.396 -> ความทุกข์ในร่างกายเกิดขึ้น
1409.476 -> วุ่นวายต้องไปหาหมอ
1412.326 -> ต้องกายภาพ
1413.256 -> ต้องอย่างโน้นต้องอย่างนี้มากมาย
1415.656 -> มันมีทุกข์ในร่างกาย ก็เป็นทุกข์
1420.978 -> เรามีสติมีปัญญาสอดส่องลงมาในร่างกาย
1424.828 -> จะเห็นมันเป็นภาระ
1426.968 -> ตัวเวทนา ก็เป็นทุกข์ เป็นภาระ
1433.084 -> ความสุขก็สร้างความทุกข์ให้เรา
1436.054 -> ในการแสวงหา ในการรักษา
1439.354 -> ความทุกข์ก็เป็นภาระให้ เราในการต่อสู้เอาชนะมัน
1443.315 -> แก้ไขมัน ดัดแปลงมัน
1446.265 -> ตัวเวทนาก็เป็นภาระ
1449.805 -> ตัวสังขาร
1451.905 -> ความปรุงดีบ้าง ความปรุงชั่วบ้าง
1453.94 -> ก็เป็นภาระ
1456.327 -> ตรงนี้ถ้าภาวนาละเอียดเข้าไป
1458.687 -> เราจะเห็นสังขารมันทำงาน
1461.277 -> มันจะไหวตัวอยู่กลางอกเรานี่ล่ะ
1463.777 -> หมุนๆๆ อยู่
1466.022 -> บางทีบางคนไม่เห็นหมุน
1467.507 -> เห็นไหวยิบยับๆ ขึ้นมา
1470.557 -> ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจกระทบอารมณ์
1472.782 -> ตัวนี้สะเทือน
1476.126 -> มันคือจิตหรือเปล่า ไม่ใช่
1478.446 -> จิตคือคนที่รู้มัน
1481.006 -> อันนี้ตัวสังขารมันหมุนๆๆ ไป
1486.281 -> กระทบทีไรกระเทือนทุกที
1489.611 -> ค่อยๆ ดูไป
1492.291 -> สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์ทั้งสิ้น
1497.082 -> สังขารอย่างละเอียด ที่เรารู้สึกว่ามีความสุข
1500.782 -> นำความสุขมาให้ นำความดีมาให้
1503.712 -> ก็เป็นทุกข์
1505.742 -> ถามว่าคนดีทุกข์ไหม คนดีก็ทุกข์
1510.357 -> โดยเฉพาะคนดีที่ไม่ฉลาดมาก
1513.847 -> แค่เห็นคนอื่นชั่วเราเป็นคนดี เห็นเขาชั่ว
1517.527 -> โมโหขึ้นแล้ว โกรธแล้ว
1520.233 -> นี่ความทุกข์ของคนดี
1524.504 -> หรือเห็นกิเลสของตัวเองแล้วโมโห
1528.024 -> พวกเราเคยไหม
1529.196 -> เห็นกิเลสเกิดแล้วโมโห โมโหตัวเอง
1531.436 -> ไม่ได้โกรธคนอื่นหรอก
1534.476 -> นี่มันเป็นภาระทางใจ
1537.626 -> สังขารไม่ว่าจะหยาบจะละเอียด
1539.706 -> พอปรุงขึ้นมาแล้ว
1540.956 -> เป็นภาระทางใจทั้งสิ้นเลย
1544.426 -> จิตก็เป็นภาระๆ
1548.924 -> ทำงานหนักทั้งวันทั้งคืน
1552.414 -> อย่างร่างกาย เราไปทำมาหากิน
1555.064 -> วันหนึ่ง 8 ชั่วโมง 10 ชั่วโมง 12 ชั่วโมง
1557.894 -> เหนื่อยหนักหนาแล้ว
1560.424 -> แต่จิตทำงานตลอดเวลาเลย
1562.734 -> ทั้งวันทั้งคืน ทั้งตื่นทั้งหลับ
1565.844 -> หลับแล้วยังฝันได้อีก
1568.294 -> หาความสุข หาความสงบไม่ได้เลย
1571.674 -> มีแต่เรื่องกวนใจ มีแต่ภาระใช่ไหม
1574.694 -> เผลอนิดเดียว
1575.594 -> ไปสร้างเรื่องราวอะไรมากมายแล้ว
1578.664 -> ไปคิดชั่ว
1580.056 -> ก็ผลักดันให้พูดชั่ว ผลักดันให้ทำชั่ว
1584.136 -> การจะดูแลรักษาจิตก็ยากแสนยาก
1588.346 -> จะต้องมีสติ จะต้องมีสัมมาสมาธิ
1592.839 -> แล้วถ้าดีเลิศเลยก็มี ปัญญาเข้าใจมันไปเรื่อยๆ
1598.021 -> เพราะฉะนั้นตัวขันธ์ 5
1599.156 -> เป็นภาระที่แสนสาหัส
1602.321 -> เป็นภาระหนักมากเลย
1604.468 -> ตัวสัญญาก็ร้าย ตัวสัญญา
1608.672 -> แต่ว่ามันเข้าใจยาก
1610.752 -> หลวงพ่อเลยเว้นๆ ไว้ก่อน
1614.712 -> พระพุทธเจ้าท่านก็สอนใช่ไหม
1616.176 -> กาย เวทนา จิต
1618.896 -> ท่านก็เว้นไว้ตัว
1620.726 -> จิตคือตัวสังขาร จิตตสังขาร
1623.906 -> ท่านเว้นตัวสัญญาไว้
1625.356 -> ไปเรียนในธัมมานุปัสสนา
1627.706 -> ละเอียดขึ้นไปก่อน
1630.736 -> สัญญาเป็นความจำได้
1633.366 -> บางทีก็จำได้ บางทีก็จำไม่ได้
1637.488 -> ตอนเราเป็นนักเรียน ที่เราพยายามจำ
1641.758 -> ท่องหนังสือเป็นเล่มๆ ใหญ่ๆ ตั้งหลายเล่ม
1644.539 -> พยายามจำ เป็นภาระไหม
1648.952 -> พยายามจำก็เป็นภาระ
1652.572 -> ที่ยากกว่าพยายามจำก็คือพยายามลืม
1658.431 -> เคยรู้สึกไหมบางที
1660.961 -> คนนี้หักอกเรา เราอยากลืม
1664.641 -> ทำอย่างไรมันก็ไม่ลืม
1667.301 -> มันเป็นภาระรบกวนใจเรามากเลย
1669.851 -> เดี๋ยวก็คิดถึงๆ
1672.521 -> ใจเราก็เดือดร้อนวุ่นวายไปเรื่อยเลย
1676.161 -> ฉะนั้นตัวสัญญาก็สร้างภาระมหาศาล
1680.827 -> ตัวความจำได้ของเรานี้
1683.657 -> สร้างความทุกข์ให้เราได้มากมายเหลือเกิน
1687.327 -> อยากจำมันก็เสือกลืม
1688.762 -> อยากลืมมันก็เสือกจำอะไรอย่างนี้
1692.152 -> ต้องมีคำว่าเสือกเพราะอะไร
1694.582 -> แสดงความโมโหมัน
1697.342 -> อะไรวะ ท่องหนังสือ
1700.202 -> ท่องจะไปสอบ
1703.715 -> พอเจอข้อสอบ ตรงนี้ลืม
1707.675 -> ทำไมไม่ออกข้อสอบตรงที่เราจำได้
1710.811 -> อาจารย์นี่ชั่วจริงๆ
1713.591 -> มองคนอื่นชั่ว เราไม่ชั่ว
1716.901 -> แค่สัญญา
1718.161 -> การที่พยายามจำก็เป็นภาระ
1720.051 -> พยายามลืมก็เป็นภาระ
1723.891 -> ฉะนั้นขันธ์ 5 เป็นตัวภาระจริงๆ
1728.435 -> ท่านสอนให้เราดูลงมาในตัวขันธ์ 5 นี้
1732.784 -> ถ้าเราเข้าใจความจริง
1734.222 -> รูปธรรมนี้ก็เป็นภาระ เป็นทุกข์
1736.692 -> นามธรรมนี้ก็เป็นภาระ เป็นทุกข์
1739.992 -> พอเราเข้าใจความเป็นจริง
1741.632 -> จิตมันจะปล่อยวางความยึด มั่นถือมั่นในรูปธรรมนามธรรม
1747.159 -> หมดความยึดมั่นถือมั่นในกาย
1749.209 -> หมดความยึดมั่นถือมั่นในจิต
1753.889 -> กายเรา ก็ดูแลมันไปตามหน้าที่
1757.569 -> แต่ใจมันไม่เดือดร้อน
1759.538 -> ความทุกข์ ความลำบากเข้ามาถึงกาย
1763.188 -> แต่เข้ามาไม่ถึงใจอีกแล้ว
1765.138 -> เพราะยอมรับความจริงแล้ว
1766.198 -> กายมันต้องเป็นอย่างนี้ล่ะ
1768.198 -> พอยอมรับได้แล้วมันจะไม่ทุกข์
1770.748 -> ยอมรับความจริงได้แล้วมันจะไม่ทุกข์
1774.318 -> ที่มันทุกข์เพราะมันยอมรับความจริงไม่ได้
1777.788 -> อย่างถ้าเราดูกายของเราเนืองๆ
1781.388 -> เราก็จะเห็นเลยร่างกายที่หายใจออกก็ทุกข์
1783.978 -> ร่างกายที่หายใจเข้าก็ทุกข์
1786.618 -> ร่างกายที่ยืน
1788.148 -> ที่เดิน ที่นั่ง ที่นอนก็ทุกข์
1789.878 -> ร่างกายมันมีแต่ทุกข์ทั้งนั้นเลย
1792.458 -> หิวก็ทุกข์ อิ่มก็ทุกข์
1794.228 -> หนาวก็ทุกข์ ร้อนก็ทุกข์
1796.628 -> ปวดอึ ปวดฉี่ก็ทุกข์
1799.058 -> อึไม่เลิก ถ่ายแล้วถ่ายอีกก็ทุกข์อีก
1803.754 -> หรือฉี่หรือกลั้นไม่อยู่ ฉี่ทั้งวันเลย
1806.404 -> ก็ทุกข์อีกแล้ว
1808.234 -> ถ้าเข้าใจความจริงในกาย
1811.784 -> ยอมรับความจริงได้
1813.044 -> กายคือก้อนทุกข์
1815.464 -> ใจเราจะไม่ทุกข์
1817.794 -> ใจเราไม่ทุกข์เพราะอะไร
1819.974 -> เพราะเราไม่มีความอยาก
1821.734 -> ที่จะให้ร่างกายมันดี มันวิเศษตลอดกาล
1826.473 -> มันรู้แล้ว กายนี้อย่างไรก็ทุกข์
1828.433 -> กายนี้อย่างไรก็เจ็บ
1830.023 -> อย่างไรก็แก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย
1833.263 -> พอมันยอมรับความจริงได้
1834.713 -> มันก็ไม่เกิดความอยาก
1836.903 -> ที่จะไม่แก่ ไม่เจ็บ ไม่ตาย ไม่ทุกข์
1841.442 -> พอมันยอมรับได้ ใจไม่มีความอยาก
1844.172 -> เมื่อใจไม่มีความอยาก
1846.072 -> ใจก็ไม่มีความดิ้นรน
1848.692 -> เมื่อใจไม่มีความดิ้นรน ใจก็ไม่ทุกข์
1852.782 -> ความอยากก็คือตัวตัณหา
1855.413 -> ความดิ้นรนของจิตใจก็คือตัวภพ
1859.458 -> ความทุกข์มันก็จะเกิดขึ้น
1862.228 -> ตัณหาเป็นผู้สร้างภพ
1864.348 -> ตัณหานี่ล่ะผลักดันให้ เกิดความดิ้นรนของจิต
1868.827 -> เราก็ทุกข์ไป
1870.597 -> ตัณหาอยากดี ก็สร้างความปรุงแต่ง
1874.878 -> คนดีต้องมีมาตรฐานอย่างนี้ๆๆ
1879.048 -> แล้วบังคับตัวเองมากมาย
1880.764 -> เครียด
1882.104 -> กระทั่งนักภาวนา
1884.039 -> ก็ตั้งเงื่อนไขกับตัวเองมาก
1885.914 -> ต้องอย่างนั้นต้องอย่างนี้ตลอดเวลาเลย
1888.638 -> ทุกคราวที่ต้องๆๆ ขึ้นมา เครียดทุกที
1893.304 -> คือมันเป็นความดิ้นรน
1894.724 -> เป็นความปรุงของจิต
1896.344 -> นำความทุกข์มาให้
1898.994 -> ฉะนั้นพอเราเห็นความจริงของร่างกาย
1901.184 -> เราก็ไม่มีความอยาก
1903.554 -> ไม่มีความอยากเกิดขึ้น
1905.504 -> ก็ไม่มีความดิ้นรนของจิต
1907.674 -> ก็ไม่มีความทุกข์
1910.254 -> ถ้าเราเห็นความจริงของเวทนา
1912.224 -> ความรู้สึกสุขทุกข์ ในกายในใจอะไรอย่างนี้
1916.184 -> เวทนามันก็ของชั่วคราว
1918.224 -> มาได้มันก็ไปได้
1920.424 -> ไม่อยู่ในอำนาจบังคับอะไรอย่างนี้
1923.064 -> ยอมรับความจริงได้
1924.624 -> เห็นความจริงเรื่อยๆ
1925.594 -> จนกระทั่งยอมรับความจริงได้
1928.794 -> ยอมรับความจริงได้ก็ไม่เกิดความอยาก
1932.404 -> ไม่ดิ้นรนอยากมีความสุข
1934.216 -> ไม่ดิ้นรนที่จะหนีความทุกข์
1937.416 -> ความสุขมาก็แค่รู้ ความทุกข์มาก็แค่รู้
1942.243 -> เมื่อใจไม่มีความอยาก ใจจะไม่ดิ้นรน
1944.953 -> เมื่อใจไม่ดิ้นรน ใจจะไม่ทุกข์
1948.653 -> สัญญา สังขารอะไรก็เหมือนกัน
1950.845 -> อย่างบางคนมาตรฐานสูง
1952.915 -> เป็นนักปฏิบัติจะต้องไม่โกรธ
1955.735 -> วันไหนเผลอโกรธ
1957.285 -> เสียใจมากเลย
1958.405 -> นอนไม่หลับเลย
1959.975 -> หรือโมโหตัวเอง เขกกระบาลตัวเอง
1962.765 -> ทำไมมันโกรธเก่งนัก
1965.175 -> นี่เป็นคนดี
1967.665 -> แล้วก็ไม่เข้าใจความจริง ว่าสังขารเป็นอนัตตา
1972.443 -> มันจะปรุงดี หรือมันจะปรุงชั่ว
1974.003 -> เราสั่งมันไม่ได้หรอก
1976.393 -> เราก็คิดว่าเราจะสั่งได้
1978.603 -> ใครจะไปสั่งว่าต่อไปนี้จงมีแต่ความปรุงดี
1982.603 -> ต่อไปนี้ห้ามปรุงชั่ว
1985.426 -> อันนี้ไม่เห็นความจริง
1986.453 -> ถ้าเราคอยดูจิตดูใจเรื่อยๆ เราจะรู้เลย
1989.663 -> มันจะดีหรือมันจะชั่ว
1991.513 -> เราควบคุมบังคับมันไม่ได้หรอก
1993.743 -> แต่เรารู้มัน
1996.003 -> รู้มันจนกระทั่งเป็นกลางกับมัน
1998.913 -> ก็หมดความอยากนั่นล่ะ มันเป็นกลาง
2002.043 -> เป็นกลางได้ มันก็ไม่อยากต่อไปแล้ว
2004.603 -> ที่มันอยากก็เพราะว่ามันไม่เป็นกลาง
2006.453 -> มันชอบอันนี้ มันเกลียดอันนี้
2008.983 -> ชอบสุข เกลียดทุกข์ อย่างนี้ไม่เป็นกลาง
2011.133 -> ชอบดี เกลียดชั่ว อย่างนี้ไม่เป็นกลาง
2014.243 -> ก็จึงมีความอยากขึ้นมา
2016.323 -> ก็ความดิ้นรนของจิตใจก็เกิดขึ้น
2019.143 -> อย่างเราเห็นกิเลสเกิด อยากให้มันดับ
2022.483 -> จิตใจก็ดิ้นเลย จิตใจก็ทุกข์
2026.393 -> เราจะภาวนา หายใจเข้าพุท หายใจออกโธ
2029.603 -> เมื่อไรมันจะสงบเสียที
2031.813 -> จิตมันฟุ้งซ่าน โมโหมัน
2035.653 -> อยากให้มันสงบ
2038.159 -> จิตมันปรุงแต่ความฟุ้งซ่าน
2039.689 -> ทำไมไม่ปรุงความสงบ
2042.129 -> มีความอยากเกิดขึ้น
2044.049 -> ดิ้นใหญ่เลย หาทางทำให้สงบ
2047.249 -> ยิ่งดิ้นยิ่งหาทางก็ ยิ่งทุกข์หนักเข้าไปอีก
2050.759 -> แต่ถ้ารู้อย่างที่มันเป็น
2053.458 -> เข้าใจมันๆ ตัณหามันจะไม่เกิด
2058.534 -> พอตัณหามันไม่เกิด
2059.964 -> ความดิ้นรนของจิตก็ไม่เกิด
2063.014 -> คือสังขารทั้งหลาย
2064.319 -> ความปรุงแต่งทั้งหลาย
2065.764 -> มันไม่ปรุงขึ้นมา
2068.024 -> หรือปรุงขึ้นมาก็ย้อมจิตไม่ได้
2071.814 -> อย่างพระอรหันต์มีสังขารขันธ์ไหม มี
2076.433 -> แต่สังขารขันธ์นั้นย้อมจิตไม่ได้
2079.953 -> เข้ามาย้อมจิตไม่ได้
2081.123 -> ของพวกเราถูกมันย้อมได้
2084.503 -> เราพยายามมารู้ความจริง
2087.983 -> วิถีของชาวพุทธเรา
2090.143 -> ดูเข้าไปที่ต้นเหตุ
2093.033 -> ต้นเหตุของความทุกข์
2095.003 -> รากเหง้าของมันจริงๆ ก็คือ
2097.163 -> เพราะเราไม่รู้ความจริง
2101.321 -> การที่ไม่รู้ความจริง
2102.586 -> คือไม่รู้อริยสัจนั่นเอง
2105.031 -> เป็นต้นตอของความทุกข์
2106.831 -> การไม่รู้อริยสัจนั่นล่ะ เรียกว่าอวิชชา
2111.123 -> เพราะฉะนั้นการที่เราคอยมีสติรู้กายรู้ใจ
2113.513 -> ตามความเป็นจริงด้วย จิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง
2116.923 -> ดูเนืองๆ ไป
2119.033 -> ต่อไปมันก็เข้าใจความเป็นจริงของร่างกาย
2121.693 -> โอ ร่างกายมันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
2125.733 -> จิตก็วางกาย
2128.429 -> ไม่มีความอยาก
2130.749 -> มีความต้องการทางร่างกาย
2133.079 -> อย่างพระอรหันต์ก็หิวข้าวเป็น
2135.699 -> กระหายน้ำเป็น ร้อนเป็น หนาวเป็น
2138.299 -> ไม่ใช่พระอรหันต์กลายเป็นก้อนหิน
2140.549 -> บางคนงี่เง่ามาก
2142.399 -> คิดว่าพระอรหันต์ไม่รู้ร้อนรู้หนาว
2145.379 -> ซื่อบื้ออยู่ทั้งวัน
2147.689 -> ยิ้มก็ไม่ได้ ยิ้มก็บอกมีโลภะ
2150.459 -> หน้าบึ้งก็ไม่ได้ บอกมีโทสะ
2152.119 -> พระอรหันต์ของเธอนี่ยากมากเลย
2155.169 -> เพราะใส่หน้ากากไว้เลย
2157.949 -> ไม่รู้เรื่องเลย
2160.159 -> ที่จริงในทางร่างกาย
2162.249 -> ก็เหมือนคนธรรมดานั่นล่ะ
2164.975 -> แต่พวกเราเวลาร่างกาย เราเดือดร้อน แปรปรวน
2168.865 -> เราอยากให้มันเป็นอย่างอื่น เราทุกข์
2171.935 -> อย่างพระอรหันต์
2173.075 -> ร่างกายเดือดร้อนแปรปรวน
2175.025 -> ก็เห็นธรรมดา ธรรมดามันเป็นอย่างนี้ล่ะ
2179.288 -> จิตใจก็ไม่มีความอยาก
2180.638 -> ไม่มีความดิ้นรน ก็ไม่มีความทุกข์
2184.866 -> ดูลงไปในกาย ดูลงไปในใจ
2187.856 -> เข้าใจความจริง
2190.016 -> พอเข้าใจต้นเหตุแล้ว มันละ ละเหตุ
2194.768 -> เหตุของความทุกข์ก็คือตัวอวิชชา
2198.858 -> การไม่รู้ความจริงของรูป นาม กาย ใจนี้
2202.419 -> คือเป็นต้นตอ
2204.219 -> ฉะนั้นการที่เรามีสติรู้กายรู้ใจตาม ความเป็นจริงด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง
2209.485 -> ก็คือการมุ่งเข้าไป
2211.605 -> ทำความเข้าใจความเป็นจริง
2214.56 -> พอเราเข้าใจความจริง เรียกว่าเรามีวิชชาแล้ว
2218.04 -> ล้างอวิชชาได้
2220.14 -> ความอยากก็จะไม่เกิด
2222.59 -> ตัณหาจะเกิดไม่ได้
2224.83 -> พอตัณหาไม่เกิด ภพมันก็ไม่เกิด
2227.19 -> ความดิ้นรนปรุงแต่งของจิตไม่มี
2230.18 -> เมื่อภพไม่มี จิตใจมันก็เป็นอิสระ
2233.89 -> ก็พ้นจากทุกข์สิ้นเชิง
2236.36 -> วิถีของชาวพุทธเรา
2238.95 -> เข้าไปแก้ที่ต้นเหตุ
2241.091 -> แก้อย่างชาญฉลาด
2242.621 -> ไปรู้มันอย่างที่มันเป็นนั่นล่ะ
2244.791 -> จนกระทั่งจิตเข้าใจความจริง
2246.921 -> จิตยอมรับความจริง
2248.071 -> จิตไม่เกิดความอยาก
2250.702 -> เราไม่มีตัณหา จิตก็ไม่ดิ้นรน
2252.882 -> เมื่อจิตไม่ดิ้นรน จิตก็พ้นจากทุกข์
2257.64 -> เราก็ไม่ว่าคนอื่นเขาก็ แก้ทุกข์ด้วยวิธีของเขา
2261.13 -> อย่างเขาฝากทุกอย่างไว้กับพระเจ้า
2264.09 -> กับพระพรหมอะไรอย่างนี้
2266.44 -> ก็ยอมรับ
2267.2 -> ก็คือการพยายามที่จะ ยอมรับสิ่งที่กำลังมีกำลังเป็น
2271.466 -> โดยมอบทุกอย่างให้เทวดา
2275.246 -> หรือมันมีความต้องการขึ้น มาก็ทำในทางตรงข้ามเลย
2279.899 -> ทรมานมันไปเรื่อย
2282.069 -> จนกระทั่งรู้สึกว่าอะไรก็ได้
2285.469 -> อย่างพวกบางศาสนาเขาก็ทรมานตัวเอง
2290.112 -> จนกระทั่งเขารู้สึกเลย
2291.482 -> ร่างกายนี้อย่างไรก็ได้แล้วต่อไปนี้
2293.772 -> ไม่ทุกข์แล้ว
2294.852 -> เพราะมันเคยทุกข์ถึงขีดสุดมาแล้ว
2298.042 -> นี่วิธีของเขา
2299.672 -> แต่ชาวพุทธเราดูที่ต้นเหตุ
2303.132 -> แล้วก็ละที่ต้นเหตุ
2305.562 -> ต้นเหตุที่ลึกลงไปสูงสุดเลยคือตัวอวิชชา
2309.73 -> ความไม่รู้แจ้งในอริยสัจ 4
2312.035 -> ไม่รู้ทุกข์นี่ตัวแรกเลย
2314.34 -> ไม่รู้ความจริงของรูป นาม กาย ใจ
2317.382 -> ถ้ารู้ความจริงของรูป นาม กาย ใจ
2319.162 -> ก็เป็นอันละสมุทัยอัตโนมัติ
2321.912 -> คือหมดความอยาก
2324.252 -> พอหมดความอยากก็แจ้งนิโรธ
2327.072 -> จิตใจก็เข้าถึงสันติสุขได้
2330.132 -> สงบ แล้วก็มีความสุข
2333.652 -> นั่นล่ะคืออริยมรรค
2335.884 -> เส้นทางที่เราจะต้องเดินกัน
2340.034 -> วันนี้เทศน์เท่านี้ก็แล้วกัน
2341.74 -> เอาเล็กๆ น้อยๆ ไปทำเอา
2344.78 -> ชาตินี้ยังไม่ได้ก็ชาติหน้าเอา
2347.76 -> ชาติหน้ายังไม่ได้ ชาติต่อๆ ไปก็ทำเอา
2351.04 -> ทำไม่เลิก ทำไป
2353.75 -> ต่อไปสมมติว่าชาตินี้เราบุญวาสนาพอแล้ว
2357.42 -> อินทรีย์แก่กล้า เราก็ได้มรรคได้ผลไป
2361.419 -> หรือถึงที่สุดแห่งทุกข์ไป
2364.669 -> รองลงมาก็จะได้
2367.099 -> พระอนาคามี โสดาบัน สกิทาคามี
2370.059 -> โสดาบัน สกิทาคามี เราก็ปลอดภัยแล้ว
2373.179 -> ไม่ไปอบายแล้ว
2375.199 -> ชาติต่อไปมาเกิดเป็นคนอีก
2377.299 -> เป็นพระโสดาบัน พระสกิทาคามีมา
2379.979 -> มาเกิดเป็นคน ใจมันคุ้นอยู่กับธรรมะๆ
2384.746 -> อย่างเด็ก 5 ขวบนั้นไม่ธรรมดา
2388.276 -> อยากพ้นทุกข์
2390.526 -> โลกนี้ไม่มีอะไร โลกนี้มีแต่ทุกข์
2392.606 -> พูดออกมาได้อย่างไร
2395.446 -> อันนั้นพวกที่อินทรีย์ มันแก่กล้าๆ มันถึงพูดได้
2403.178 -> หลวงพ่อเห็นคลิป หลวงพ่อดูอยู่
2406.148 -> ว่าเด็กนี้มันท่องมาหรือเปล่า
2408.013 -> ไม่ได้ท่องมา
2410.394 -> เด็กนี้มันพูดออกมาจากใจจริงๆ
2412.284 -> ใจมันไม่เหมือนเด็ก
2415.024 -> ใจมีวุฒิภาวะสูงมากเลย
2419.114 -> ถ้าเราภาวนา แล้วเราไม่จบ เราได้อะไรมา
2423.737 -> ชาติต่อไปเราภาวนาง่าย
2426.467 -> จะง่ายนิดเดียวเลย
2427.757 -> สะกิดนิดหนึ่งก็ผ่านได้แล้ว
2430.977 -> แต่ถ้าเราไม่เคยทำ มันยาก
2433.867 -> ไม่ว่าอะไรทั้งสิ้นถ้าไม่เคยทำก่อน
2436.757 -> มาเริ่มทำครั้งแรกยากทั้งนั้นล่ะ
2439.827 -> อย่างพวกเราจะเห็นบางคนก็ภาวนาง่าย
2442.167 -> บางคนก็ภาวนายาก
2445.067 -> พวกภาวนาง่าย เขาเคยทำมาแล้ว
2447.377 -> อินทรีย์เขาแก่กล้า
2448.537 -> พวกภาวนายาก
2449.562 -> เพราะอินทรีย์มันยังอ่อน
2452.527 -> บางคนเขาภาวนาสบายๆ
2454.547 -> บางคน โหย ลำบากยากเย็น
2457.237 -> ต้องอดนอนผ่อนอาหาร
2458.897 -> เดินจงกรม หามรุ่งหามค่ำ สู้กิเลส
2463.045 -> บางคนนั่งๆ นอนๆ
2465.565 -> อันนี้ห้ามเอาตัวอย่าง
2467.485 -> เพราะพวกเราไม่ได้เก่งขนาดนั้น
2470.285 -> ถ้าพวกกิเลสเบาบาง
2471.965 -> ภาวนาสบายๆ นี่ล่ะ
2474.675 -> รู้สึกตัวๆ ไป
2476.255 -> จิตมันตัดกิเลสไปเฉยเลย
2479.535 -> อันนี้เขาเรียกว่าพวกสุขาปฏิปทา
2484.389 -> ถ้าพวกเรากิเลสแรง
2487.069 -> จะสู้เอาชนะกิเลส ต้องภาวนากันหนักเลย
2489.779 -> อันนี้พวกทุกขาปฏิปทา
2492.769 -> ส่วนจะรู้เร็ว รู้ช้า
2494.369 -> รู้เร็วเรียกขิปปาภิญญา
2496.179 -> รู้ช้าเรียกทันธาภิญญา
2498.439 -> อยู่ที่อินทรีย์ของเราแก่หรืออ่อน
2501.359 -> ถ้าอินทรีย์เราอ่อนก็ต้องนานหน่อย
2504.349 -> รู้ช้า
2505.669 -> อินทรีย์เราแก่กล้าก็รู้เร็ว
2507.799 -> สะกิดนิดเดียวก็รู้แล้ว
2510.259 -> ได้ฟังธรรมะคำ 2 คำก็รู้แล้ว
2513.139 -> อย่างอุปติสสะฟังไม่กี่ประโยค
2516.489 -> เย ธัมมา เหตุปัปพวา เตสัง เหตุง ตถาคโต
2519.529 -> เตสัญจะโย นิโรโธ จะ เอวัง วาทีมหาสมโณติ
2524.652 -> ธรรมใดเกิดจากเหตุ
2525.732 -> พระตถาคตเจ้าแสดงเหตุแห่งธรรมนั้น
2528.426 -> และแสดงความดับไปแห่งธรรมนั้น
2531.396 -> พระตถาคตเจ้ามีปกติกล่าวอย่างนี้
2534.336 -> ฟังแค่นี้ได้โสดาบันแล้ว
2537.686 -> หรือบางท่านอินทรีย์แก่กล้าสุกงอมเต็มที่
2541.166 -> อย่างพาหิยะ
2543.216 -> ฟังพระพุทธเจ้าพูดไม่กี่ประโยค
2546.546 -> อยู่ในกลุ่มที่ตรัสรู้เร็วที่สุด
2551.139 -> ในศาสนาพระโคดม
2553.589 -> พระพาหิยะ
2556.149 -> สอนง่ายๆ ดูก่อนพาหิยะ
2558.739 -> ในการใดแล เมื่อท่านเห็นจักเป็นสักว่าเห็น
2562.529 -> เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง
2564.358 -> เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบ
2566.318 -> ในกาลนั้นท่านย่อมไม่มี
2569.078 -> ถ้าท่านไม่มีในปัจจุบัน
2570.588 -> ไม่มีในอดีต ไม่มีในอนาคต
2572.748 -> ท่านก็ไม่ทุกข์แล้ว
2574.728 -> ฟังแค่นี้บรรลุพระอรหันต์แล้ว
2577.278 -> เราฟังอีกร้อยรอบก็ไม่บรรลุ
2580.308 -> เพราะอะไร
2581.418 -> อินทรีย์เราไม่ได้แก่กล้าอย่างนั้น
2584.378 -> พระพาหิยะสร้างบารมีมาเพื่อจะมาสู่จุดนี้
2589.651 -> แสนมหากัป
2592.331 -> ใช้เวลามาก ถึงเป็นเอตทัคคะ
2598.376 -> คือพวกเราอินทรีย์ไม่แก่กล้า
2600.426 -> เราก็อดทนเอา อดทน
2604.156 -> ชาตินี้ยังไม่แก่กล้า ต้องทำ
2606.436 -> ชาติหน้ามันก็แก่กล้า
2609.126 -> ให้มันดีขึ้นๆ
2611.376 -> ให้มันดีปุบปับตามใจชอบไม่ได้
2614.236 -> บอกแล้วว่าไม่ได้ตามใจกิเลสได้หรอก
2618.296 -> ยิ่งเราอยากบรรลุเร็ว
2620.066 -> มีความอยากเกิดดิ้นรน
2621.706 -> ทำอย่างไรจะบรรลุๆ
2623.771 -> ยิ่งช้าหนักเข้าไปใหญ่
2626.026 -> ทุกข์เปล่าๆ
2628.486 -> วันนี้เทศน์ให้ฟังเท่านี้ก็แล้วกัน
2633.811 -> เบอร์ 1
2635.801 -> ปัญหาคือตอนเดินจงกรม นั่งสมาธิ
2639.611 -> หรือฟังเทศน์ มักจะเพ่ง
2642.274 -> แน่นอึดอัดที่กลางอกและลำคอ
2645.604 -> มันเป็นไปเองโดยอัติโนมัติ
2647.754 -> ควบคุมไม่ได้
2649.344 -> รู้ว่าใจไม่ชอบ
2650.994 -> แต่ไม่เห็นตัวความอยากดีที่บงการอยู่
2654.204 -> บางทีความแน่นคลายไปบ้าง
2656.384 -> แล้วกลับมาใหม่อย่างรวดเร็ว
2658.514 -> หนูเดินผิดทางอยู่หรือเปล่าคะ
2686.763 -> ไม่ผิดหรอก เป็นปกติ
2690.953 -> นักปฏิบัติทุกคนเป็นอย่างนั้นล่ะ
2692.823 -> เบื้องต้นก็ตึงไว้ก่อน
2696.553 -> ภาวนาไปเรื่อยๆ แล้วก็ค่อยๆ ค่อยผ่อนลง
2702.359 -> หลวงพ่อหัดทีแรกก็เป็น
2706.89 -> ทีแรกเรียนสมาธิกับท่านพ่อลี
2711.403 -> เรียนด้วยความเป็นเด็ก
2713.453 -> หายใจเข้าพุทออกโธอะไรอย่างนี้
2714.933 -> ไม่ได้คาดหวัง
2717.103 -> หายใจไม่เท่าไรจิตก็รวมแล้ว
2721.791 -> พอจิตรวมคราวนี้ก็อยากให้จิตรวมอีก
2725.721 -> เวลานั่งก็ตั้งจ้องเลย
2729.771 -> มันก็ไม่รวมสักที
2732.162 -> ก็ตึงอย่างที่เบอร์ 1 เป็น
2736.304 -> ก็ค่อยๆ ภาวนาไปเรื่อยๆ
2738.784 -> ก็ค่อยปรับสมดุล
2741.114 -> ในที่สุดก็รู้แบบเป็นธรรมชาติได้
2744.064 -> แรกๆ ตึงก่อนทุกคน
2746.834 -> แรกๆ จะเอาให้พอดีมันจะหย่อนไป
2752.136 -> หรือตอนมาเจอหลวงปู่ดูลย์
2753.956 -> ท่านให้ดูจิต
2757.256 -> หลวงพ่อก็มาดูจิต
2758.586 -> หัดดูจิตทีแรก ดูเสียปวดตาเลย
2761.666 -> ปวดตา ปวดขมับ ไม่ใช่ขมับ ปวดหัวคิ้ว
2768.395 -> เพราะอะไร
2769.665 -> เอาตาไปดู
2771.995 -> ดูจิต ดู ดูไม่เป็น
2776.466 -> ดูแบบเอาเป็นเอาตาย ก็ปวด
2781.942 -> พอฝึกไปเรื่อยๆ ชำนาญขึ้น
2784.282 -> ก็แค่รู้แค่เห็นก็พอดี
2788.871 -> ฉะนั้นทีแรกก็ตึงก่อนทุกคนล่ะ ธรรมดา
2795.086 -> แต่ก่อนนี้โง่น่าดู ไม่ใช่เรา
2797.716 -> หมายถึงหลวงพ่อเอง
2800.428 -> ภาวนาตัวแข็งเลย ตัวหนัก
2803.348 -> ตัวหนักๆๆ ดูไปเรื่อย ตัวก็โตขึ้นเรื่อยๆ
2807.12 -> ใหญ่ๆๆๆ เกินบ้านไปอีก
2809.95 -> หนักเป็นภูเขาเลย เพ่ง
2812.97 -> ไม่ยอมเลิก สู้ตาย
2815.8 -> เพ่งเสียหนักอึดเลย
2817.89 -> เหมือนแบกภูเขาอยู่อย่างนั้น
2820.92 -> กว่าจะหายโง่ ก็ต้องโง่ไปก่อนล่ะ
2825.91 -> ก็เป็นอย่างนั้นทุกคนล่ะ
2829.17 -> เบอร์ 2
2833.561 -> ในรูปแบบ สวดมนต์ นั่งสมาธิ
2836.761 -> โดยภาวนาคาถาเงินล้านทุกวัน
2839.731 -> บางวันฟุ้งมาก ปรุงมาก ก็รำคาญจิต
2843.781 -> พยายามเป็นกลางก็รู้ ว่าแทรกแซงจิตอีกแล้ว
2847.541 -> เห็นจิตตัวเองไม่เป็นธรรมชาติ
2850.068 -> มักปรุงดี
2851.478 -> เห็นตัวเองโลภเยอะ โกรธเยอะ มานะเยอะ
2855.188 -> แต่ความหลงนั้นจะเห็นได้ช้ากว่า
2858.241 -> ขอหลวงพ่อเมตตาแนะนำการปฏิบัติค่ะ
2861.051 -> นี่ก็ถูกแล้ว
2863.321 -> ความโกรธดูง่ายที่สุด
2864.941 -> ความโลภก็ยากขึ้นมาหน่อย
2868.491 -> ความหลงดูยากที่สุด
2871.268 -> เป็นกิเลสที่ประณีต
2873.418 -> หัดดูไปอย่างนั้นล่ะ
2875.318 -> จะสวดคาถาเงินแสน เงินล้าน
2877.608 -> เงินสิบล้านอะไรก็ท่องไป ไม่เป็นไรหรอก
2880.808 -> ให้ใจมันมีเครื่องอยู่ไว้
2884.228 -> ท่องแล้วได้ล้านหนึ่งหรือยัง
2895.208 -> มันเสียหายไหมที่จะท่อง ไม่เสียหรอก
2897.43 -> แต่อย่าโง่
2899.96 -> ท่องไปเรื่อยๆ
2902.01 -> ถ้าใจเราชอบบทนี้เราก็ท่องบทนี้
2905.26 -> ชอบบทอื่นเราก็ท่องบทอื่น
2908.51 -> การที่จิตเราเคล้าเคลีย อยู่กับอารมณ์ที่พอใจ
2912.15 -> จิตจะเกิดสมาธิ
2915.25 -> ฉะนั้นเราท่องคาถาเงินล้าน
2916.66 -> จิตรวมดีกว่าถูกหวยล้านหนึ่งอีก
2923.121 -> อะไรจะดีเท่า
2926.126 -> จิตใจเราเข้าถึงความสงบสุขได้
2928.798 -> เป็นลำดับๆ ไป
2931.432 -> ฉะนั้นจะสวดเงินล้าน เงินสิบล้านอะไรก็สวดไป
2936.82 -> แต่ไม่สวดแล้วหวังว่าจะรวย
2939.67 -> สวดเฉยๆ ไม่รวยหรอก
2943.26 -> อยากสวดแล้วรวย ก็สวดๆๆ
2944.97 -> แล้วเรือบินตกลงมาทับบ้านเราพัง
2948.22 -> ได้เงินเยอะชดเชย
2951.19 -> แบนแต๊ดแต๋เลย
2955.02 -> สวดไปบทไหนก็ได้ที่ใจชอบ
2958.777 -> พอใจมีความสุข สมาธิจะเกิด
2962.347 -> เมื่อสมาธิเกิด จิตใจสงบสุขแล้ว
2966.237 -> อย่ายินดีพอใจอยู่แค่นั้น
2968.342 -> ความดียังมีมากกว่านั้น
2971.514 -> คือการเรียนรู้กายเรียนรู้ใจของตนเอง
2975.284 -> ตัวนั้นล่ะตัวสำคัญ
2977.704 -> เรียนรู้จนเห็นไตรลักษณ์
2980.754 -> มีสติรู้กายรู้ใจ
2982.944 -> มีปัญญาเห็นไตรลักษณ์
2987.689 -> มันมีธรรมะอยู่เซ็ทหนึ่ง
2989.739 -> มีจักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ
2993.679 -> ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ
2996.627 -> อาโลโก อุทะปาทิ
2999.447 -> ลำดับ น่าฟัง
3002.627 -> แต่เล่าแล้วก็ยาว ไม่เล่า
3004.597 -> เบอร์ 3
3010.757 -> จิตติดว่างอยู่ข้างใน
3012.777 -> ไม่ค่อยเดินปัญญา
3014.677 -> ชอบหลับเวลาเดินจงกรมและนั่งสมาธิ
3018.097 -> ในหัวดังวิ้งๆๆ
3019.947 -> เหมือนอยู่กลางป่าตลอดเวลา
3022.267 -> ขอหลวงพ่อเมตตาชี้แนะค่ะ
3024.827 -> หายใจให้แรงขึ้นๆ นิดหนึ่ง
3031.674 -> แล้วก็เห็นร่างกายมันหายใจไป
3036.292 -> จิตมันไปติดสมาธิอยู่ข้างใน
3038.912 -> เราก็กลับมาที่กายของเรา
3041.772 -> เห็นร่างกายหายใจไปเรื่อยๆ
3044.232 -> เวลาเดินก็เห็นร่างกายมันเดินไป
3048.242 -> เคลื่อนไหวแล้วรู้สึกไป
3050.796 -> จิตมันจะออกมา
3054.893 -> เวลาจิตมันไปหลบอยู่ข้างในก็สบายดีหรอก
3058.253 -> เหมือนไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร
3061.043 -> แต่มันไปไหนไม่ได้
3064.713 -> ฉะนั้นหายใจแล้วรู้สึกลงมาที่กาย
3067.919 -> ดูลงไปเรื่อยๆ
3068.959 -> อย่างที่หลวงพ่อสอน เมื่อเช้านี้ เมื่อกี้นี้
3072.739 -> กายนี้มันมีแต่ทุกข์ มีแต่ภาระ
3076.187 -> ดูอย่างนี้เรื่อยๆ ไป
3079.407 -> จิตมันก็จะหลุดออกจาก ที่มันติดนิ่งๆ อยู่ข้างใน
3084.14 -> แล้วมาเดินปัญญา
3090.014 -> เออ อย่างนั้นล่ะ
3091.164 -> ค่อยพิจารณาไป
3092.624 -> แต่ไม่ใช่พิจารณากายตะพึดตะพือไป
3095.764 -> ถึงเวลาเราก็กลับมาทำความสงบ
3098.794 -> พอมันสงบพอสมควรแล้ว
3101.224 -> สบายใจแล้ว
3102.904 -> ออกไปพิจารณากายใหม่
3105.394 -> ไปดูเลย กายนี้มีแต่ภาระ
3109.721 -> ตั้งแต่เส้นผมถึงนิ้วเท้า
3112.081 -> เล็บเท้าอะไรอย่างนี้
3113.241 -> ภาระทั้งนั้น
3117.344 -> เบอร์ 4
3123.592 -> สวดมนต์เช้า - เย็น
3125.892 -> เดินจงกรม นั่งสมาธิ
3128.172 -> ดูกายหายใจวันละ 30 - 60 นาที
3132.122 -> ระหว่างวันดูกายเคลื่อนไหว
3134.468 -> จิตหลงไปคิดพอรู้ได้บ้างเป็นบางครั้ง
3137.908 -> ที่ปฏิบัติอยู่ถูกไหมคะ
3139.758 -> ถูก ทำอีก
3143.078 -> แต่ระมัดระวังอันหนึ่ง เวลาที่เราทำสมาธิ
3146.868 -> อย่าน้อมจิตให้ซึมลงไป
3152.054 -> ของเบอร์ 4 ยังมีเวลานั่ง
3153.894 -> มันจะน้อมลงไปอย่างนี้
3157.274 -> ให้ซึมๆ
3160.024 -> ตื่นขึ้นมา
3162.514 -> หายใจแรงขึ้นนิดหนึ่งๆ
3166.554 -> เฮ้อ
3170.004 -> เหมือนเรางัวเงียขี้เซาอยู่
3172.828 -> เฮ้อ อย่างนี้เราจะได้ตื่น
3179.499 -> ให้จิตมันมีกำลังอยู่
3183.339 -> อย่าทำสมาธิแล้วซึมลงข้างใน
3189.088 -> เออ อย่างนั้นจะได้ไม่ซึม
3192.328 -> อย่าน้อมจิตให้ซึม
3194.518 -> ส่วนใหญ่ของคนทำสมาธิ
3196.578 -> เกือบร้อยละร้อย
3198.508 -> พอนั่งสมาธิก็น้อมจิตให้ซึม
3201.295 -> ไม่ดีหรอก น้อมอย่างนี้
3209.27 -> อย่างเมื่อกี้ถ้าปล่อยต่อจาก ตรงเมื่อกี้ก็จะเริ่มซึมแล้ว
3218.287 -> เห็นร่างกายหายใจไว้
3221.117 -> เพิ่มกำลังของสติไว้
3224.347 -> ตรงที่มันซึมลงไปเพราะสมาธิมันล้ำหน้า
3227.327 -> สติมันอ่อน
3230.607 -> ถ้าสติแรงไปก็เครียด ตึงเกินไป
3241.331 -> อย่าน้อมแบบนี้
3243.821 -> ตรงนี้มันจะเริ่มน้อมไป หาความซึมที่เคยชิน
3249.587 -> พอจับได้ไหมเบอร์ 4
3253.527 -> ถ้าเข้าใจแล้ว จะไปต่อได้
3256.127 -> มิฉะนั้นเราจะไปซึมอยู่ข้างใน
3258.167 -> ก็สบายๆ ไป เรื่อยๆ
3260.254 -> แล้วถ้าออกมากิเลสจะแรง
3264.474 -> ถ้าเราติดสมาธิอยู่ข้างใน
3266.123 -> พอออกข้างนอกร้ายยิ่งกว่าเก่าอีก
3270.033 -> เพราะฉะนั้นเราต้องเพิ่มสติขึ้น
3273.078 -> แต่ไม่เพิ่มจนเครียด
3275.968 -> ไม่ให้สมาธิล้ำหน้าจนจิตเซื่องซึมไป
3281.058 -> เบอร์ 5
3284.578 -> ปฏิบัติในรูปแบบทุกวัน วันละ 65 นาที
3288.793 -> ตั้งใจรักษาศีล
3290.813 -> คิดมาก ฟุ้งในธรรม หลงรูป โกรธแรง
3295.794 -> รู้สึกว่าจิตถูกขัง
3298.064 -> ทุกข์มาก เห็นว่าโลกวุ่นวายไม่มีอะไร
3302.004 -> อยู่กับตัวเองมากขึ้น
3303.894 -> พบปะผู้คนเข้ากลุ่มเท่าที่จำเป็น
3307.344 -> ระยะหลังมานี้การปฏิบัติถดถอยไม่ก้าวหน้า
3311.314 -> ปฏิบัติเหมือนไม่ได้ปฏิบัติ
3313.634 -> ขอคำแนะนำเพื่อพัฒนาตนเองค่ะ
3335.105 -> การที่เราไม่คลุกคลีกับโลกดีแล้ว
3342.446 -> แต่ไม่ใช่การหนีโลก
3345.716 -> อย่างเราจำเป็นต้องไปยุ่งกับคน
3349.426 -> เราสามารถยุ่งได้โดยไม่คลุกคลี
3354.331 -> เรามีสติรักษาใจของเรา
3357.131 -> อยู่กับโลกนี้
3359.591 -> แต่เราไม่ปนเปื้อนอยู่กับโลก
3361.591 -> มีสติคอยรู้ใจของเราไป
3366.63 -> การหลีกเร้นหนีออกมาเรื่อยๆ บางทีก็ไม่ดี
3371.519 -> กลายเป็นถดถอย
3373.609 -> จิตใจนานๆ ถอยนานๆ มันจะเซื่องซึมไป
3377.733 -> จะเฉื่อย
3380.443 -> เพราะฉะนั้นอย่าหนีโลก
3383.143 -> อย่ากลัวโลก
3385.993 -> โลกนี้มันวุ่นวายสำหรับคนไม่มีสติ
3390.544 -> โลกนี้ก็คือผัสสะ
3393.074 -> ถ้าเรามีสติอยู่ เรากระทบอยู่กับโลก
3396.764 -> ปัญญามันจะเกิด
3399.654 -> อย่างเราอยู่กับโลก
3402.144 -> เราเห็นหน้าคนนี้ ใจเราไม่ชอบแล้ว
3404.414 -> เรารู้ว่าไม่ชอบ
3406.714 -> เห็นคนนี้เราชอบ เรารู้ว่าชอบ
3410.364 -> เราคุยได้ยินเขาคุยกัน
3412.155 -> เราเบื่อ เรารู้ว่าเบื่อ
3414.496 -> เราไปคุยกับเขาด้วย
3415.748 -> คุยไปคุยมาเราสนุกแล้ว เรามันส์แล้ว
3418.328 -> เรารู้ว่าเราสนุก
3420.688 -> เราภาวนาอยู่กับโลก
3423.478 -> เราจะไม่ถดถอย เราจะไม่ถอยหนี
3427.038 -> เพราะฉะนั้นเราจะอยู่ตรงไหน
3428.468 -> เราก็ภาวนาได้ทั้งหมด
3431.588 -> เหมือนอย่างพระภาวนา
3434.248 -> ถ้าคอยคิดแต่ว่าจะต้องไป เดินป่าธุดงค์ถึงจะภาวนาได้
3439.119 -> อันนี้โดนหลอกแล้ว
3441.329 -> ในความเป็นจริงก็คือ อยู่ที่ไหนก็ต้องภาวนาให้ได้
3445.839 -> ไม่ปฏิเสธสิ่งแวดล้อม
3450.217 -> นักปฏิบัติไม่ปฏิเสธสิ่งแวดล้อม
3453.527 -> แต่ไม่หลงตามสิ่งแวดล้อม
3456.667 -> แล้วก็อยู่กับโลก ไม่หลงโลก
3459.767 -> เรียนรู้จิตใจของตัวเองไป
3463.717 -> อย่างนั้นถึงจะดี
3466.162 -> หนีไปเรื่อยๆ ไม่ดีหรอก
3470.255 -> เบอร์ 6
3474.215 -> ทำในรูปแบบด้วยการนั่งสมาธิ
3477.465 -> เห็นความเกิดดับ ก็ไม่เที่ยง
3479.735 -> ไหลไปก็รู้
3481.445 -> กายทุกข์ ใจก็หาแต่เรื่องทุกข์
3484.425 -> เห็นสิ่งหนึ่งที่แยกออกมารู้การเกิดดับ
3487.795 -> สิ่งนั้นเหมือนฟองน้ำ ไม่มีความหมาย
3490.958 -> แต่สัมผัสได้ถึงความนิ่ง เย็นสบาย
3494.408 -> เห็นแบบนี้มาประมาณเกือบปีแล้ว
3496.808 -> ขอการบ้านด้วยค่ะ
3498.708 -> ตัวที่เราเห็นมันก็เป็นสภาวะอันหนึ่ง
3503.728 -> เราก็ไม่ได้ไปยินดี ไม่ได้ไปยินร้ายกับมัน
3507.578 -> ถ้าเราไปเจอฟองน้ำเย็นๆ ตัวนี้นิ่มๆ เย็นๆ แล้วเราชอบ
3513.056 -> เราก็ไปไหนต่อไม่ได้
3514.326 -> เราก็จะติดอยู่ตรงนั้น
3517.116 -> เราภาวนาถูก ภาวนาดี
3520.456 -> เรามีจิตที่เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานเ
3524.116 -> หมือนฟองน้ำนุ่มๆ เย็นๆ นั่นล่ะ
3527.516 -> สบาย สบายแล้วมันพอใจ รู้ว่าพอใจ
3532.999 -> มีอยู่ แต่เราไม่ติดมัน
3535.499 -> เราก็เห็นว่าฟองน้ำเดี๋ยวก็แข็ง
3538.219 -> เดี๋ยวก็ร้อน เดี๋ยวก็เย็นได้เหมือนกัน
3541.179 -> ไม่เที่ยงเหมือนกัน
3543.164 -> ไม่เอาเป็นที่พึ่งที่อาศัย
3547.157 -> สังขารทั้งหลาย
3548.497 -> ทั้งรูปธรรมทั้งนามธรรมทั้งหลาย
3551.157 -> ก็ล้วนแต่แปรปรวนทั้งนั้น
3554.437 -> ของเบอร์ 6 ก็ดี
3555.987 -> สามารถเห็นจนจิตใจมัน สลดสังเวชได้เป็นช่วงๆ แล้ว
3561.465 -> โลกไม่มีอะไร โลกมีแต่ทุกข์
3563.455 -> ดี ที่ภาวนาอยู่ดีแล้วล่ะ
3566.555 -> อย่าไปติดฟองน้ำอยู่ก็แล้วกัน
3570.385 -> เบอร์ 7 ปฏิบัติโดยการเดินจงกรม
3578.415 -> เบอร์ 6 สังเกตไหม
3579.675 -> ตรงที่เรากำลังทำอยู่ตรงนี้
3582.121 -> เราเริ่มบังคับจิตให้นิ่งแล้ว รู้สึกไหม
3586.992 -> ตรงนี้ไม่เอา
3589.352 -> เราจะไม่บังคับ
3592.162 -> ถ้าหลวงพ่อทำหน้าให้ดู ลืมตาๆ ดูจอ
3597.494 -> ไม่บังคับอย่างนี้
3601.764 -> รู้ไปสบายๆ
3604.023 -> มิฉะนั้นเดี๋ยวจะติดสมาธิไป
3608.058 -> รู้สึก เพิ่มความรู้สึกตัวขึ้นนิดหนึ่ง
3617.786 -> อย่าเพิ่มเยอะ เดี๋ยวตึงไป
3621.386 -> แต่ไม่อ่อนจนกระทั่ง มันจะเคลิ้มเข้าไปข้างใน
3626.629 -> ตรงนี้ถูกเป๊ะเลย
3628.359 -> จิตตัวนี้ที่เป็น ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานล่ะ
3632.81 -> อยู่ตรงนี้ล่ะ
3634.56 -> แต่อย่าหามัน มันเกิดเอง
3638.04 -> เกิดแล้วก็ไม่รักษามัน
3640.93 -> ก็เห็นมันเกิดดับได้เช่น เดียวกับสภาวะอันอื่นนั่นล่ะ
3646.179 -> ตรงนี้เริ่มไปประคองจิตให้นิ่งแล้ว
3650.299 -> อย่าไปประคองมันให้นิ่ง
3652.634 -> เห็นมันทำงานไป เราเป็นแค่คนเห็น
3655.114 -> ไม่เข้าไปแทรกแซง ไม่คอยประคับประคองมัน
3659.743 -> เบอร์ 6 หลวงพ่อต้องสอนเยอะหน่อย
3661.443 -> เพราะว่าภาวนาได้ดีอยู่ ตั้งอกตั้งใจดี
3666.34 -> เบอร์ 7
3669.11 -> ปฏิบัติโดยการเดินจงกรม สลับนั่งสมาธิ
3673.313 -> ฟังยูทูปหลวงพ่อทุกวัน
3675.893 -> ดูการเคลื่อนไหว
3677.113 -> เจริญสติในชีวิตประจำวัน
3679.943 -> เมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้วเดินทางไปหาหลวงพ่อ
3683.333 -> จิตกล้ามาก
3684.983 -> สามารถเห็นการแยกขันธ์ในสมาธิได้
3688.223 -> หลังจากนั้นก็โดนมารแกล้ง
3690.453 -> เห็นแต่โมหะและความขี้เกียจ
3693.113 -> ขอการบ้านค่ะ
3695.183 -> โมหะและความขี้เกียจ
3696.813 -> กับความสงบ สว่างไสว มันเท่าเทียมกัน
3702.129 -> ก็คือสภาวะอันหนึ่งเท่านั้นเอง
3705.129 -> เพียงแต่เราให้ค่ากับสภาวะที่ดี
3709.607 -> เราให้ค่าบวก
3711.527 -> เราให้ค่าลบกับสภาวะที่ไม่ดี
3714.687 -> ต่อไปนี้ลองอย่างนี้สิเวลาจิตมันมืดมัว
3717.657 -> ไม่ต้องตกใจ รู้ด้วยความเป็นกลาง
3721.587 -> ถ้ารู้ด้วยความเป็นกลาง ที่มืดที่มัว
3724.215 -> ไม่ว่าจะมาจากภายในของเราเอง
3727.245 -> หรือมาจากภายนอกแทรกเข้ามา
3729.805 -> จะกระเด็นหายทันทีเลย
3731.925 -> ถ้าเราเป็นกลาง
3734.385 -> ฉะนั้นมารทั้งหลาย
3736.865 -> ทั้งมารภายใน มารภายนอก
3739.327 -> มันแพ้ไตรลักษณ์
3742.117 -> ถ้าเราเห็นก็แค่สภาวะ อันหนึ่งผ่านมาผ่านไป
3746.578 -> เป็นกลางกับมัน
3747.988 -> มันจะหนีหมดเลย
3750.778 -> ดูอย่างนี้แล้วใจมันเบิกบานขึ้นได้เอง
3755.71 -> ไม่ใช่เอาอันหนึ่ง เกลียดอันหนึ่ง
3758.25 -> อย่างนั้นใจเครียด
3760.47 -> เบอร์ 8
3764.27 -> เคยมีปัญหาชีวิต คิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง
3768.659 -> ทุกวันนี้ปฏิบัติภาวนา
3771.157 -> ทำในรูปแบบด้วยการนั่งสมาธิ
3774.177 -> แต่จิตยังไหลออกนอกตลอด
3776.757 -> เป็นโมหะหรือว่าวิบากกรรม
3779.257 -> ขอหลวงพ่อเมตตาชี้แนะ วิธีปฏิบัติให้หลุดพ้นด้วยค่ะ
3792.665 -> วิบากมันก็มี
3795.955 -> ฉะนั้นอย่าไปปฏิเสธมัน
3799.345 -> ทุกสิ่งที่เรามี
3800.295 -> ทุกสิ่งที่เราเป็น
3801.515 -> ทุกสิ่งที่เราพบ
3804.385 -> มันเป็นตัวผลแล้ว
3808.075 -> แต่ว่าวิบากทำให้เราเจอผลอันนี้
3811.135 -> แต่เราไม่ได้ยอมจำนน
3814.025 -> เราต่อยอดจากจุดนี้ได้
3817.015 -> เราสังเกตลงไปที่จิตของเราเรื่อยๆ เลย
3821.51 -> สภาวะอย่างนี้เกิดขึ้น จิตเราชอบ รู้ทัน
3826.065 -> สภาวะอย่างนี้เกิดขึ้น จิตไม่ชอบ รู้ทัน
3830.767 -> รู้อย่างนี้เรื่อยๆ เลย
3832.987 -> ทั้งสิ่งที่ดีและสิ่งที่ไม่ดี ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา
3837.178 -> มันจะเสมอภาคกันหมดเลย
3839.558 -> คือมันมาแล้วมันก็ไปๆ
3842.628 -> เรารู้ไปเรื่อยๆ รู้ไป
3845.538 -> แล้วถ้าเราเห็นสภาวะอย่างนี้
3847.418 -> ยินดี เรารู้ทัน
3848.498 -> เห็นสภาวะอย่างนี้
3849.558 -> ยินร้าย เรารู้ทัน
3851.848 -> คอยรู้ทันใจที่ยินดี คอยรู้ทันใจที่ยินร้าย
3857.247 -> รู้บ่อยๆ เล่นมันจุดเดียวนี่ล่ะ พอแล้ว
3861.147 -> ภาวนาไม่ต้องยุ่งยากอะไร
3864.347 -> เวลากระทบอารมณ์แล้วจิตยินดีก็รู้
3866.627 -> กระทบแล้วจิตยินร้ายก็รู้
3869.857 -> รู้อย่างนี้เรื่อยๆ
3873.367 -> วิบากมันมีทุกคนล่ะ
3875.747 -> ห้ามมันไม่ได้ วิบาก
3878.647 -> ต้นเหตุเราทำไปแล้ว ผลมาเป็นอย่างนี้
3882.087 -> เราทำกรรมใหม่ คือการเจริญสติ
3886.697 -> ถึงวิบากเก่าจะไม่ดี ไม่เป็นไร
3889.65 -> แต่การเจริญสติ
3891.07 -> เป็นการทำกรรมใหม่ที่เลิศที่สุดเลย
3894.76 -> ประเสริฐที่สุดเลย
3896.4 -> เป็นกุศลที่แรง
3898.69 -> แล้วก็ดูให้เห็น รู้เท่าทัน
3902.39 -> ความยินดียินร้ายที่เกิด ขึ้นในจิตใจของเราไปเรื่อยๆ
3908.111 -> ตรงนั้นเราได้บุญใหญ่
3909.621 -> มันจะล้างอิทธิพล กรรมเก่าที่ไม่ดีทั้งหลาย
3913.623 -> จะหมดโอกาสให้ผลเรา
3916.623 -> ฉะนั้นเราไม่ต้องไปกังวลกับอดีต
3919.653 -> อดีตส่วนอดีต
3921.053 -> อดีตทำให้เรามีปัจจุบันนี้
3923.823 -> เมื่อเรามีปัจจุบันนี้
3924.973 -> เราใช้ปัจจุบันนี้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด
3928.533 -> รู้ทันมันไปเลย
3929.623 -> กระทบอารมณ์แล้วยินดี รู้ทัน
3931.273 -> กระทบอารมณ์แล้วยินร้าย รู้ทันไป
3934.073 -> เท่านี้ก็พอแล้วล่ะ ไปทำต่อ
3939.994 -> วันนี้ตรวจการบ้านเท่านี้
3943.444 -> วันนี้รู้สึกทำไมเทศน์ดุเดือดจัง
3953.544 -> จิตหลงส่วนใหญ่ ส่วนใหญ่ในห้อง
3959.12 -> จิตมันหลงไป
3962.402 -> ไม่มีอะไรทำก็นั่งหายใจไป
3965.142 -> อย่าหายใจทิ้งเปล่าๆ
3968.162 -> เราหายใจอยู่แล้วก็เพิ่มสติลงไป
3971.992 -> หายใจเข้า รู้สึก หายใจออก รู้สึกไป
3975.622 -> เห็นร่างกายหายใจเข้า
3977.047 -> เห็นร่างกายหายใจออก
3979.442 -> แค่นี้เราก็ได้กำไรแล้ว
3982.224 -> เราได้ทำประโยชน์จาก ลมหายใจของเราแล้ว
3986.397 -> ถ้าหายใจแล้วไม่มีสติก็ขาดทุน
3988.777 -> เพราะอะไรขาดทุนอย่างไร
3990.907 -> เราใกล้ความตายไป ทุกลมหายใจเข้าออกแล้ว
3994.743 -> หายใจเข้า รู้สึก หายใจออก รู้สึก
3998.063 -> เราได้ประโยชน์
3999.163 -> เราใกล้พระนิพพานเข้าไปเป็นลำดับ
4005.002 -> ฉะนั้นอย่าทิ้ง
4006.327 -> อย่าหายใจทิ้งเปล่าๆ หายใจไว้
4010.456 -> หายใจแล้วก็ใจลอย
4013.261 -> จิตปรุงโน้นปรุงนี้ไป
4015.504 -> ขาดทุน
4017.614 -> เพราะทุกลมหายใจชีวิตเราหมดไปสิ้นไป
4022.236 -> หายใจด้วยความมีสติ
4024.666 -> ทุกลมหายใจเราใกล้ พระนิพพานเป็นลำดับๆ ไป
4030.301 -> ฉะนั้นรู้จักทำประโยชน์จากสิ่งที่เรามี
4032.761 -> เรามีต้นทุนอันดี
4035.511 -> เรามีร่างกายนี้ เรามีจิตใจ ที่เป็นมนุษย์สมประกอบนี้
4041.039 -> เรามีบุญ เรามีโอกาสได้ฟังธรรม
4045.119 -> คนในโลกตั้งหลายพันล้าน
4047.032 -> คนได้ฟังธรรมมีไม่มาก
4050.002 -> อย่างชาวพุทธเราเห็นไหม
4051.492 -> ลองดูแต่ละที่ๆ ส่วนใหญ่ก็เรื่องทำบุญ
4056.804 -> ส่วนใหญ่ไปจบอยู่ตรงนั้นทั้งนั้น
4058.774 -> ทำบุญ ทำทาน
4061.354 -> ถามว่าดีไหม ดี
4063.564 -> แต่มันยังไม่ดีเลิศหรอก
4068.034 -> ถ้าเจริญสติเป็น บุญทานเราก็ทำ
4071.394 -> มีโอกาสเราก็ทำ ไม่ใช่ไม่ทำ
4075.044 -> ทำไม่ใช่เพื่อหวังผลอะไร
4077.23 -> ทำเพื่อประโยชน์ของคนอื่น ของสัตว์อื่น
4081.491 -> ประโยชน์ของพระศาสนาอะไรนี่
4084.521 -> ไม่ได้ทำหวังว่าทำบุญทำทานแล้ว
4086.881 -> เราจะสวย รวย เก่งอะไรอย่างนี้
4090.001 -> สวยมันจะสวยนานแค่ไหน
4092.311 -> รวยมันจะยั่งยืนสักแค่ไหน
4094.441 -> เก่งมันจะเก่งตลอดกาลเลยหรือ
4096.131 -> มันจะไม่แพ้เลยหรือ มันเป็นไปไม่ได้
4101.874 -> ฉะนั้นความดีอะไรก็ทำไปเถอะ
4104.594 -> แต่เรามีโอกาสฟังธรรมภาคปฏิบัติแล้ว
4109.263 -> อย่าหายใจทิ้งเปล่าๆ อย่าตายเปล่าๆ
4113.153 -> วันนี้เท่านี้ก็แล้วกัน เชิญกลับบ้าน
4117.675 -> ฝนหยุดพอดี รีบๆ ไป เดี๋ยวฝนตกอีก

ที่มา https://www.youtube.com/watch?v=73vl6EKaprM