ขยะทองคำ : ไม่มีสิ่งใดที่ไร้ค่า | ปัญญายุทธ์

ขยะทองคำ : ไม่มีสิ่งใดที่ไร้ค่า | ปัญญายุทธ์

ขยะทองคำ : ไม่มีสิ่งใดที่ไร้ค่า | ปัญญายุทธ์

EP.66 พ่อบุญธรรมเก็บทารกไปเลี้ยง เขาสอนให้เด็กทั้งสองเป็นลูกมือ คอยเป็นนกต่อบ้าง ดูต้นทางบ้าง สารพัดลูกไม้ตามวิถีทางของมิจฉาชีพ เด็กทั้งสองจึงเติบโตมาในสิ่งแวดล้อมที่คนทั่วไปเรียกว่า “ขยะสังคม”…

หากเห็นเป็นประโยชน์โปรดช่วยแชร์ เพื่อนำพาสายลมแห่งปัญญาไปทั่วหล้า

----------------------------------------------

สนับสนุนให้กำลังใจทีมงานปัญญายุทธ์ สมัครสมาชิกศิษย์ปัญญายุทธ์
   / @panyayuth  

* * เรื่อง ภาพ ดนตรี ขอสงวนลิขสิทธิ์ หากนำไปเล่าต่อ โปรดให้เครดิตเฉินกุ้ยเซียงและปัญญายุทธ์ *

* ปัญญายุทธ์ คือเรื่องที่ประพันธ์โดยผู้สร้างปัญญายุทธ์ แต่ละตอนใช้ความทุ่มเทเป็นอย่างมาก หากพบการนำเนื้อหาไปดัดแปลง โปรดช่วยกันตักเตือนและแจ้งให้เราทราบ ขอคารวะ* *

ติดตามผลงานจากเรา
# YOUTUBE ปัญญายุทธ์
# FACEBOOK ปัญญายุทธ์


Content

2.28 -> กาลครั้งหนึ่ง ไม่นานนัก กลางดึกคืนหนึ่ง
5.9 -> ณ กองขยะแห่งหนึ่ง
10.94 -> พ่อบุญธรรม
11.98 -> ทำไม แถวนี้ ถึงมีเสียงเด็กร้องได้ ?
14.44 -> รู้สึกเสียง จะมาจาก กองขยะโน่นแน่ะ
17.06 -> ก็คงมีคน เอาเด็กมาทิ้ง
18.7 -> เพราะเลี้ยงไม่ไหว นั่นแหละ อย่าไปสนใจเลย
21.06 -> แต่ถ้าเรา ปล่อยไว้เช่นนี้ เด็กคนนี้จะไม่ตายหรอกหรือ ?
24.86 -> จะสนทำไม เรื่องของคนอื่น ลำพังตัวเราเอง ก็แทบเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว
29.38 -> ทำไมท่านไม่เก็บไปเลี้ยง เหมือนกับที่ท่าน เก็บข้ามาเลี้ยงล่ะครับ ?
33.08 -> ท่านจะได้มีคนคอยช่วย งานเพิ่มขึ้นอย่างไรล่ะ
36.38 -> โอ้ย ! จะเอามาเลี้ยงทำไม ให้เปลืองข้าว
38.44 -> ต่อให้ทำงานได้ ก็ไม่รู้ว่าจะคุ้มหรือเปล่า
40.86 -> เดี๋ยวนี้ ยิ่งข้าวยากหมากแพงอยู่ด้วย
43.06 -> อย่างนั้น ข้าจะกินข้าวน้อยลงหน่อยก็ได้
45.78 -> ท่านเก็บเด็กคนนี้ ไปเลี้ยงเถอะนะ ข้าจะช่วยท่านเลี้ยง ด้วยอีกแรงเอง
49.94 -> เออ ๆ ก็ได้ เจ้ารับปากแล้วนะ
52.1 -> หากทำไม่ได้ อย่างที่พูดล่ะก็
53.74 -> ข้าจะกลับเอามาทิ้งไว้เหมือนเดิม เข้าใจมั้ย !
56.12 -> เข้าใจครับ
73.14 -> พ่อบุญธรรม ที่เก็บทารกไปเลี้ยงนั้น
75.58 -> ทำอาชีพเป็น พวกลักเล็ก ขโมยน้อย
78.02 -> ฉกชิง วิ่งราว และล้วงกระเป๋า
80.26 -> เขาจึงสอนให้เด็กทั้งสอง เป็นลูกมือ
82.8 -> คอยเป็นนกต่อบ้าง ดูต้นทางบ้าง
85.5 -> สารพัดลูกไม้ ตามวิถีทางของมิจฉาชีพ
88.68 -> เด็กทั้งสอง จึงเติบโตมา ในสิ่งแวดล้อม ที่คนทั่วไปเรียกว่า
93.2 -> ขยะสังคม
96.46 -> พ่อบุญธรรม
97.56 -> วันนี้ข้ากับพี่ใหญ่
98.98 -> ไปวิ่งราวกระเป๋า ได้เงินมาเยอะเลยครับ
101.88 -> ดีมาก พวกเจ้าจำไว้
103.44 -> เราเป็นพวกที่ไม่มีใครต้องการ
105.52 -> ดังนั้น ก็ไม่เป็นจำเป็นต้องเห็นใจใคร
107.84 -> คนที่เป็นเหยื่อของเรา คือพวกที่โง่ ไม่ทันคนเอง เข้าใจมั้ย ?
111.92 -> เข้าใจครับ
113.3 -> เมื่อพ่อบุญธรรมของพวกเขา ตายจากไป
116.2 -> ทั้งสอง ก็ได้ดำเนินชีวิต ในแนวทางมิจฉาชีพ นั้นต่อ
119.74 -> หลายต่อหลายครั้ง ที่ถูกจับได้
122.02 -> จนต้องติดคุกติดตาราง
123.96 -> แต่พอพ้นโทษ ก็กลับมาทำผิดเหมือนเดิมอีก
127.1 -> ใช้ชีวิตเข้าออกคุก วนเวียนอยู่อย่างนี้ โดยไม่ได้รู้สึกรู้สา
131.58 -> เพราะนี่คือวิถึทาง ที่พวกเขาทำมาตลอด อย่างชาชิน
135.86 -> จนไม่ได้สำนึกว่า เป็นสิ่งที่ถูกหรือผิดไปเสียแล้ว
141.06 -> วันนี้ข้าโชคไม่ดี โดนจับได้อีกแล้ว
143.32 -> เดี๋ยวพ้นโทษ ค่อยเจอกันอีกนะ พี่ใหญ่
145.44 -> เออ ถือซะว่าเปลี่ยนบรรยากาศไปกินข้าวฟรี
148.32 -> ฮะ ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
152.92 -> ล้วงกระเป๋าอีกแล้วหรือ ?
154.28 -> จำคุก 6 เดือน ปิดศาล !
158.02 -> 6 เดือนผ่านไป
160.58 -> เอาล่ะ เจ้าพ้นโทษแล้ว
162.12 -> ต่อไปอย่าทำผิดซ้ำอีกล่ะ ครั้งต่อไป ถ้าข้าจับเจ้าได้ล่ะก็
165.88 -> ข้าว่าจะตัดมือเจ้าเสียก่อน ถึงจะเอาเข้าคุก
168.84 -> โอ้ย ! ชอบขู่เสียจริง
170.36 -> ถ้าทำอย่างนั้น ท่านก็จะมีความผิดด้วย คิดว่าข้าไม่รู้กฎหมายหรืออย่างไร
174.66 -> พวกขยะสังคม ยังไงก็เป็นขยะ อยู่วันยังค่ำ
177.94 -> เมื่อชายหนุ่มออกจากคุก
179.84 -> เขาก็ได้เดินไปยังที่นั่งพักริมทาง
182.28 -> เพื่อรอให้พี่ใหญ่ของเขา มารับตามที่ได้นัดแนะกันไว้
186.26 -> ซึ่งที่นั่น ก็ได้มีนักพรตผู้หนึ่ง นั่งอยู่ก่อนแล้ว เพื่อรอขึ้นรถม้า
191.5 -> นักพรตผู้นั้นคือ เฉินกุ้ยเซียง นั่นเอง
194.54 -> เมื่อชายหนุ่ม เห็นเฉินกุ้งเซียง ก็ได้เอ่ยถามว่า
197.94 -> ท่านนักพรต ท่านนั่งอยู่ที่นี่ ท่านเห็นพี่ใหญ่ของข้า
200.44 -> ที่เป็นชาย ท่าทางกำยำล่ำสัน มารอข้าบ้างหรือไม่ ?
204.32 -> อืม ตั้งแต่ข้ามาที่นี่
206.64 -> ก็ยังมิเห็นผู้ใดเลย
208.8 -> อื้ม ถ้าอย่างนั้น แสดงว่าคราวนี้ ข้าได้ปล่อยตัว เร็วกว่าทุกครั้งสินะ
213.14 -> เจ้าพูดเช่นนี้
214.56 -> แสดงว่า เข้าออกคุกอยู่บ่อย ๆ อย่างนั้นรึ ?
217.68 -> ถูกต้องแล้ว คุกก็คือบ้านหลังที่ 2 ของข้า ฮะ ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า
221.76 -> คุกเป็นสถานที่จองจำ ให้คนได้สำนึกผิด
225.2 -> เหตุใด เจ้าจึงถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาเช่นนั้นเล่า ?
229.48 -> สำนึกไป จะได้ประโยชน์อะไร
231.26 -> คนอย่างพวกข้า มีแต่คนเรียก ขยะสังคม
234.04 -> ขยะก็คือขยะ
235.28 -> จะให้กลับไปเป็นสิ่งที่มีค่า ไปได้อย่างไร
238 -> ขณะนั้น ก็ได้มีรถม้า ผ่านมาพอดี
241.22 -> เฉินกุ้ยเซียง จึงได้เดินไปขึ้นรถ
243.82 -> ก่อนที่รถม้าจะออกไป
245.56 -> เฉินกุ้ยเซียง ก็ได้เอ่ยทิ้งท้ายขึ้นมาว่า
248.58 -> เจ้าเข้าใจผิดแล้ว
250.3 -> หากขยะเป็นสิ่งไร้ค่า
252.3 -> นก กา หมา แมว ก็คงไม่ชอบไปคุ้ยเขี่ยหรอก
256.06 -> ขยะมิใช่สิ่งไร้ค่า มีแต่คนที่ ไม่ยอมมองเห็นคุณค่า ของมันเอง
261.82 -> เมื่อ เฉินกุ้ยเซียง จากไปแล้ว
264.14 -> พี่ใหญ่ ของชายหนุ่มก็มารับพอดี
266.7 -> อ้าว ! คราวนี้ได้ปล่อยตัวเร็วหรือ ?
268.96 -> ใช่ครับพี่ใหญ่
270.1 -> เจ้าถูกปล่อยตัวก็ดีแล้ว
271.84 -> พอดีข้ามีงานใหม่ให้ช่วย งานสบายกว่าเดิมเยอะ
274.68 -> งานอะไรหรือพี่ใหญ่ ?
276.16 -> รับจ้างทวงหนี้ น่ะสิ เจ้าพร้อมทำงานเลยมั้ยล่ะ ?
279.2 -> พร้อมสิ ข้าพักในคุกมาเยอะแล้ว
281.72 -> และแล้ว พวกเขาก็ได้ เริ่มงานทวงหนี้ ที่ว่าไว้ทันที
285.94 -> ว่าไง เถ้าแก่
287.04 -> หนี้ที่ค้างไว้ ถึงกำหนดจ่ายแล้วนะ
289.28 -> วันนี้ข้ายังไม่มีเลย ขอผัดผ่อนเป็นงวดหน้าเถิด
292.94 -> ไม่ได้ ! ไม่ได้ !
293.74 -> ถ้าไม่มีจ่าย ก็ต้องพังร้าน
295.62 -> นี่คือกฎ
296.48 -> น้องเล็ก จัดการ !
297.94 -> เดี๋ยว ๆ ๆ ๆ ข้ามีเงินแล้ว อย่าพังร้านข้าเลย
301.44 -> เออ รู้จักให้ง่าย ๆ ตั้งแต่แรก ก็หมดเรื่อง
305.76 -> ไป ! เราไปร้านอื่นต่อ
307.68 -> และแล้ว ทั้งสองก็ได้เดินต่อไปยัง ร้านขายน้ำเต้าหู้
311.44 -> ของหญิงสาวคนหนึ่ง เพื่อไปทวงเงิน เช่นเดิม
314.74 -> ว่าอย่างไรน้องสาว หนี้ที่ค้างไว้ เตรียมเงินไว้จ่ายแล้วหรือยัง ?
318.82 -> ข้าเพิ่งเปิดร้านใหม่
320.44 -> คนยังไม่ค่อยรู้จัก ยังขายของไม่ค่อยดีเลย
323.58 -> ขอผัดผ่อนไปอีกสักหน่อย ได้หรือไม่ ?
326.28 -> อีกแล้ว ถ้าไม่มีจ่ายก็ต้องพังร้าน ตามกฎ !
329.32 -> โปรดเห็นใจข้าด้วยเถิด ข้าไม่มีเงินเลยจริงๆ
333.18 -> พวกที่ติดหนี้เป็นแบบนี้ทุกคน ชอบปั้นเรื่องขอความเห็นใจ
336.98 -> น้องเล็ก จัดการ !
337.94 -> ได้โปรดเถิด พวกท่าน
339.52 -> เดี๋ยว ก่อนที่จะพัง ข้าขอกินสักถ้วยก่อน เสียดายของ
345.1 -> กินเสร็จแล้ว พังได้
348.24 -> เอาล่ะ ข้าให้เวลาเจ้าอีก 3 วัน เตรียมเงินไว้ให้พร้อม
350.92 -> มิเช่นนั้น จะเจอหนักกว่านี้ !
353.6 -> แล้วพวกเขาก็เดินจากไป อย่างไม่สนใจไยดี
357.86 -> หลังจากเสร็จงาน
359.38 -> พวกเขาก็พาไปดื่มกินกัน อย่างสำราญใจ
363.26 -> กินให้เต็มอิ่ม เลยนะน้องรัก
364.96 -> ถือว่าวันนี้ เลี้ยงฉลองออกจากคุก ฮะ ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
370.74 -> หลังจากกินเสร็จแล้ว
373.88 -> วันนี้มีงานแข่งชกมวยในเมือง ไปดูกันมั้ยล่ะ ?
376.64 -> ไม่ล่ะพี่ใหญ่ วันนี้ข้าเพลีย
378.58 -> พึ่งออกจากคุกมา ยังปรับตัวไม่ค่อยได้
380.52 -> ข้าขอกลับบ้าน ไปนอนก่อนก็แล้วกัน
382.52 -> ตามใจ
383.82 -> ชายหนุ่มจึงเดินทางกลับบ้าน
386.06 -> แต่ในระหว่างทาง
387.58 -> เขาก็ได้เดินทางผ่านตลาด
389.44 -> เขาได้เห็นหญิงสาว คนเมื่อเช้า ยังคงคุกเข่าอยู่ที่เดิม
393.14 -> เธอพยายามที่จะซ่อมแซมโต๊ะ ที่เขาได้ทำพังไปเมื่อเช้า
396.7 -> อย่างทุลักทุเล
398.42 -> ชายหนุ่มนั้น
399.46 -> แม้เขาจะเคยสร้างความเดือดร้อน ให้กับผู้คน มามากมาย
403.16 -> แต่ก็ไม่เคยได้เห็นเลยว่า
405.08 -> ผลจากการกระทำของเขานั้น
407.1 -> ทำให้คนอื่น เป็นทุกข์ร้อนมากเพียงใด
409.54 -> เขาจึงได้เดินเข้าไปถาม ด้วยความแปลกใจว่า
413.14 -> แม่นางจะค่ำอยู่แล้ว ทำไมเจ้าไม่กลับบ้านกลับช่องเสียล่ะ
416.34 -> ของเสียก็เสียไปซี้
418.02 -> พรุ่งนี้ข้าต้องเปิดร้านขายของให้ได้
420.72 -> มิเช่นนั้น ข้าคงไม่มีเงินไปใช้หนี้อย่างแน่นอน
424.3 -> อ้าว รู้ว่าไม่มีปัญญาจ่าย แล้วไปกู้เงินเขามาทำไมล่ะ ?
427.52 -> ข้าจำเป็นต้องกู้มา เพื่อเปิดร้านแห่งนี้นี่แหละ
430.76 -> คิดว่าขายของได้ ก็จะมีเงินจ่ายคืน
433.96 -> แต่ก็กลับขายไม่ดี อย่างที่ตั้งใจไว้ เลยต้องเป็นเช่นนี้
438.54 -> เฮ้อ ! นี่แหละที่เขาเรียกว่า คิดอะไรไม่รอบคอบ
441.58 -> เอาล่ะ เอาล่ะ ส่งค้อนมา ข้าจะช่วยซ่อมโต๊ะให้เอง
444.58 -> มือไม้อ่อนอย่างเจ้า ทำถึงเช้าก็คงไม่เสร็จหรอก
447.62 -> ชายหนุ่มจึงอาสาซ่อมโต๊ะ ที่เขาทำพัง ให้แก่หญิงสาว
452.44 -> เอาล่ะ เสร็จแล้ว
453.4 -> อีก 3 วัน อย่าให้ข้าต้องกลับมาพังมันอีกนะ
455.76 -> ว่าแต่คิดลู่ทาง หาเงินได้หรือยังล่ะ ?
457.98 -> ข้ายังคิดหนทางอื่น ไม่ออกเลย
460.5 -> เหตุใด จึงไม่ค่อยมีคนซื้อก็ไม่รู้
463.28 -> อืม น้ำเต้าหู้ของเจ้า ข้าได้ลองกินดู เมื่อเช้า
466.2 -> ข้าว่า รสชาติก็อร่อยดีนี่นา
468.14 -> แสดงว่ามีบางอย่างที่คนต้องการ แต่เจ้ากลับไม่มีเป็นแน่
471.54 -> อย่างไรก็คิดออกให้ทันเวลาล่ะ
473.14 -> ถ้าอีก 3 วัน เจ้าไม่มีเงินจ่าย ข้าคงต้องพังร้านเจ้าอีกตามกฎ
477.08 -> ว่าแล้ว ชายหนุ่มก็ได้เดินจากไป
479.42 -> แต่ก่อนที่ ชายหนุ่มจะออกไปไกลนั้น
482 -> หญิงสาว ก็ได้เอ่ยตามหลังมาว่า
484.48 -> ขอบคุณท่านมาก
485.68 -> ที่มีน้ำใจช่วยเหลือข้า
487.56 -> ข้านึกว่าคนที่อาชีพอย่างท่าน จะเป็นคนไร้น้ำใจเสียอีก
491.66 -> ข้าจะพยายามหาเงินมาใช้หนี้ ให้พวกท่านให้ได้นะ
495.7 -> ชายหนุ่มเดินไป ก็พลางคิดอยู่ในใจ ตลอดทางว่า
499.7 -> นี่ข้าเป็นคนมีน้ำใจอย่างนั้นหรือ ?
501.84 -> ตั้งแต่เกิดมาพึ่งมีคนพูดกับข้า เช่นนี้เป็นครั้งแรก
505.88 -> ชายหนุ่มได้เดินต่อไป แต่ระหว่างทางนั้น
508.9 -> ก็บังเอิญได้พบกับ นักพรตคนเดิม กำลังนั่งอยู่บนรถม้า เพื่อรอให้รถม้าออกอยู่พอดี
515.16 -> ด้วยความสงสัย ในการสนทนาเมื่อเช้า
517.86 -> เขาจึงได้เข้าไปหานักพรตผู้นั้น แล้วเอ่ยถามว่า
521.58 -> ท่านนักพรต เมื่อเช้าที่ท่านบอกว่า
523.54 -> ขยะก็สามารถมีคุณค่าได้ แสดงว่าขยะสังคมอย่างข้า
526.78 -> ก็ยังมีโอกาส ที่จะมีคุณค่า เหมือนเช่นคนอื่น ได้อย่างนั้นหรือ ?
530.32 -> ถูกต้องแล้ว
531.8 -> ไม่เห็นจะเป็นอย่างนั้นเลย
533.14 -> วันนี้มีผู้หญิงคนหนึ่ง นางทำน้ำเต้าหู้ได้อร่อย แต่ กลับไม่มีคนซื้อ
536.94 -> แม้ว่าข้าจะอยากช่วยเหลือนาง แต่ก็ทำไม่ได้
539.6 -> เพราะข้ามันเป็นเพียงแค่ขยะสังคม คงทำได้แค่ ดูเฉย ๆ แค่นั้น
543.5 -> ขณะนั้น รถม้าที่เฉินกุ้ยเซียงนั่งอยู่ ก็ได้ออกตัวไปพอดี
547.96 -> เฉินกุ้ยเซียง ก็ได้เอ่ยทิ้งท้าย
549.86 -> ด้วยประโยคปริศนาเช่นเดิมว่า
552.44 -> ขยะมิใช่สิ่งไร้ค่า มีแต่คนที่ ไม่ยอมมองเห็นคุณค่า ของมันเอง
558.52 -> ชายหนุ่มได้ฟัง สิ่งที่ เฉินกุ้ยเซียง กล่าว
561.14 -> ก็ยิ่งสงสัยขึ้นไปอีก
562.9 -> เขาจึงคิด ขึ้นในใจว่า
564.96 -> นักพรตนั่น พูดอะไรไม่รู้เรื่อง
566.9 -> เอ๊ะ หรือนักพรตนั่น กำลังบอกใบ้อะไรบางอย่าง
569.76 -> หรือว่ากองขยะ จะมีสิ่งมีค่าซ่อนอยู่
572.14 -> เมื่อคิดได้ดังนั้น
573.64 -> ชายหนุ่ม จึงรีบเดินไปยังกองขยะ ที่ท้ายตลาดทันที
577.16 -> เมื่อไปถึง เขาก็ได้คุ้ยเขี่ย กองขยะ ออกมาดู
580.42 -> เพื่อหาว่า มีของมีค่า อะไรซ่อนอยู่
583.06 -> ดังที่นักพรตได้บอกไว้หรือไม่
585.38 -> แต่ก็ไม่พบสิ่งมีค่าใด ๆ เลย
587.9 -> ไหนล่ะสิ่งมีค่า
589.12 -> สงสัยจะโดน นักพรตนั่นหลอก ให้เหนื่อยเปล่าเสียแล้ว
591.92 -> แต่ทันใดนั้น เขาก็ได้สังเกตเห็นว่า
595.04 -> ในกองขยะนั้น มีขวดและไห อยู่มากมาย
598.56 -> เอ๊ะ ! ทำไมเดี๋ยวนี้ ขยะจึงมี พวกขวด ไห เยอะแยะขนาดนี้นะ แต่ก่อนก็ไม่ค่อยเห็นมีนี่นา
604.18 -> อ๋อ ข้านึกออกแล้ว
605.46 -> เดี๋ยวนี้ คุณนิยมซื้อของกลับไปกินบ้าน หรือไปกินที่อื่น นั่นเอง
609.08 -> ร้านของแม่นางนั่น มีแต่ให้นั่งกินที่ร้าน
611.5 -> จึงไม่สามารถตอบสนอง ความต้องการของคนซื้อได้ เพียงพอนั่นเอง
615.08 -> พรุ่งนี้ข้าต้องรีบไปบอกนางเสียแล้ว
617.58 -> รุ่งเช้า ชายหนุ่มก็ได้เดินกลับไปหาหญิงสาว ที่ร้านขายน้ำเต้าหู้อีกครั้ง
622.98 -> ชายหนุ่ม ได้ตัดเอากระบอกไม้ไผ่ติดตัวไปด้วย เพื่อให้หญิงสาว เอาไปใส่น้ำเต้าหู้ขาย
628.96 -> แม่นาง ข้าคิดออก แล้วล่ะว่า
630.88 -> เจ้าต้องเพิ่มช่องทางการขาย แบบให้ลูกค้าซื้อกลับไปกินที่บ้านได้ด้วย
635.54 -> แล้วก็เป็นอย่างที่คิดไว้จริง ๆ
638.3 -> เดี๋ยวนี้ห่อกลับบ้านได้ด้วยหรือ ?
640.26 -> ดีเลย ข้ากำลังรีบอยู่พอดี
642.64 -> งั้นเอาให้ข้า กระบอกนึงก็แล้วกัน
645.42 -> วันนั้น ลูกค้าต่างให้การตอบรับเป็นอย่างดี
648.76 -> แม้จะไม่มากมายนัก แต่ก็ดีขึ้นกว่าเดิม
651.62 -> และเมื่อกำหนด จ่ายหนี้มาถึง
653.98 -> ว่าอย่างไรน้องสาว
655.24 -> วันนี้มีเงินจ่ายหนี้หรืิอยัง ?
656.86 -> คงไม่ต้องให้พังร้านอีกนะ
658.72 -> ข้าเตรียมเงินไว้ให้แล้ว
660.54 -> แต่วันนี้ข้าขอแค่ จ่ายขัดดอกเบี้ยไปก่อน จะได้หรือไม่ ?
664.34 -> อื้ม ก็ยังดี
665.54 -> อย่างนั้น เดือนหน้า ข้าจะมาเก็บใหม่ อย่าลืมเตรียมเงินไว้ล่ะ
671.76 -> เอาล่ะ พวกเรากลับ
673.32 -> แล้วชายทั้งสอง ก็เดินจากไป
675.92 -> วันต่อมา
677.36 -> ชายหนุ่มก็ได้แวะมาดู หญิงสาว ขายน้ำเต้าหู้อีกเช่นเคย
681.38 -> น้ำเต้าหู้ของเจ้าก็ขายดีอยู่หรอก
683.4 -> แต่ขายได้เท่านี้ คงพอได้แค่ จ่ายดอกเบี้ยไปเรื่อยๆ เท่านั้น
686.86 -> ข้าว่าเจ้า น่าจะหาอย่างอื่น มาขายเพิ่มอีก ดีกว่านะ จะได้มีรายได้เพิ่มขึ้น
690.82 -> นอกจากน้ำเต้าหู้แล้ว เจ้ายังทำอย่างอื่น เป็นอีกหรือไม่ ?
693.88 -> จริง ๆ ข้าก็ทำปาท่องโก๋ เป็นอยู่นะ
696.72 -> แต่ข้าคนเดียว ให้ทำ ทั้งน้ำเต้าหู้ ทั้งปาท่องโก๋ คงทำไม่ไหว
701.4 -> ข้าจึงตัดสินใจ ขายแค่น้ำเต้าหู้ เพียงอย่างเดียว
704.82 -> เอาอย่างนี้มั้ยล่ะ เจ้าสอนให้ข้าทำสิ ข้าจะช่วยเจ้าทำขายไปก่อน
708.52 -> เดี๋ยวถ้าขายดีแล้ว เจ้าค่อยไปจ้างคนอื่น มาทำแทนข้าก็แล้วกัน
712.02 -> อย่างนั้น ก็ขอบคุณท่านมาก
714.26 -> เมื่อคิดได้ดังนั้น พวกเขาก็ได้ดำเนินการ ตามที่คิดไว้ทันที
718.78 -> หญิงสาวทำน้ำเต้าหู้ ส่วนชายหนุ่ม ก็ช่วยทำปาท่องโก๋ ให้หญิงสาวขาย
724.14 -> และพวกเขา ก็ไม่ลืมที่จะพับถุงกระดาษ มาใส่ปาท่องโก๋ ให้ลูกค้า ซื้อกลับไปด้วย
729.88 -> ซึ่งลูกค้า ก็ให้การตอบรับเป็นอย่างดี
732.78 -> แต่อย่างไรก็ตาม ยอดขายก็ยังไม่มากพออยู่ดี
737.06 -> นี่ก็ขายมาหลายวันแล้ว ขายได้ก็ขายได้อยู่หรอก
739.92 -> แต่ยอดขายเท่านี้ คงไม่พอใช้หนี้ได้อย่างแน่นอน
742.9 -> เราพึ่งเปิดตัวสินค้าใหม่ คนยังไม่ค่อยรู้จัก
746.3 -> ข้าว่า ขายได้เท่านี้ก็ดีมากแล้ว
748.78 -> มันก็จริง ทำอย่างไร คนจึงจะสนใจสินค้าของเรา ได้โดยเร็วนะ ?
753.6 -> เฮ้อ ข้าว่า ข้าลองไปถามนักพรตคนเดิมดูดีกว่า
756.54 -> บางที ท่านอาจจะมีอะไรชี้แนะ อีกก็ได้
758.96 -> เมื่อคิดได้ เย็นวันนั้น
760.86 -> ชายหนุ่มจึงไป ดักรอ พบกับนักพรต ที่ ๆ พักริมทาง
764.42 -> ในเวลาเดิม และก็ได้พบกับนักพรต อย่างที่ตั้งใจไว้
768.4 -> ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปถามว่า
771.18 -> ท่านนักพรต สิ่งท่านชี้แนะข้าในวันนั้น ช่างล้ำลึกยิ่งนัก
774.66 -> ท่านพอที่จะให้คำชี้แนะ ข้าน้อย อีกอย่างได้หรือไม่
777.8 -> มีเรื่อง...เดือดเนื้อ...ร้อนใจ... อันใดอย่างนั้นรึ ?
781.72 -> และแล้ว ชายหนุ่ม ก็ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมด ที่เกิดขึ้น ให้ เฉินกุ้ยเซียง ฟัง
786.98 -> ข้าน้อยก็อุตสาห์ ทำถุงกระดาษ เพื่อให้ลูกค้าห่อกลับบ้านได้
790.4 -> แต่ก็มิได้ช่วยให้ขายได้มาก อย่างที่คิดเลย
792.66 -> พอจะมีหนทาง ให้คนสนใจสินค้า ของข้าน้อย โดยเร็วได้หรือไม่ ?
797.2 -> ถ้าไม่รู้จะทำอย่างไร
799.12 -> ก็จงเอาถุงกระดาษเหล่านั้น ไปทิ้ง...ถังขยะ
802.86 -> แล้วรถม้า ที่เฉินกุ้ยเซียง นั่งอยู่ ก็เคลื่อนตัวออกไปพอดี
806.94 -> ทิ้งให้ชายหนุ่ม ฉงน งง งวย เป็นอย่างมาก
809.88 -> นักพรต แนะนำอะไรแปลก ๆ อีกแล้ว
811.68 -> ข้าว่าครั้งที่แล้ว คงแค่บังเอิญแค่นั้นล่ะมั้ง แต่เราก็ไม่รู้ว่า จะทำอย่างไรแล้ว
816.26 -> ลองเชื่อ ๆ ดูอีกหนก็แล้วกัน
818.22 -> และแล้ว ชายหนุ่มก็นำเอาถุงกระดาษ ที่พับไว้จำนวนหนึ่ง
821.9 -> ไปทิ้งที่ถังขยะ ดังที่ เฉินกุ้ยเซียง ได้ชี้แนะ อย่างกังขา
826.4 -> เอาแต่ถุงที่พับเสีย พับไม่ได้รูป มาทิ้งก็แล้วกัน
829.2 -> เผื่อไม่ได้เรื่อง จะได้ไม่เสียของ
832.02 -> และแล้ว เช้าวันต่อมา
834.18 -> ชายหนุ่ม ก็มาช่วยหญิงสาว ขายปาท่องโก๋ อีกเช่นเคย
837.98 -> ดูแล้ว ไม่มีวี่แวว ว่าจะขายดีอะไรขึ้นเลย
840.7 -> ข้านึกไว้แล้วเชียว ว่าต้องโดนหลอก
842.88 -> แต่แล้วกลับปรากฏว่า
844.9 -> นั่นไง ! ร้านปาท่องโก๋ที่พวกเราตาม หาาาา
849.22 -> วันนี้ มีคนมาซื้อมากเป็นพิเศษ
851.84 -> ด้วยความแปลกใจ ชายหนุ่มจึงได้ถามลูกค้า คนหนึ่งว่า
856.34 -> พี่ชาย เหตุใดวันนี้ จู่ๆ พวกท่าน จึงอยากกินปาท่องโก๋ ที่ร้านนี้ขึ้นมาได้ล่ะ ?
861.24 -> ก็เมื่อวานตอนเย็น ขณะที่พวกข้ากำลังเอาขยะไปทิ้ง น่ะสิ
864.76 -> ข้าก็เหลือบเห็น ถุงขยะของร้านนี้ อยู่เต็มถังขยะเลย
868.6 -> นี่ถุงกระดาษอะไรเนี่ย ? เยอะแยะเต็มถังขยะเลย
872.12 -> อ๋อ นี่มันถุงกระดาษ ใส่ปาท่องโก๋ ของร้านท้ายตลาดน่ะสิ
875.36 -> รู้สึกพึ่งจะทำขายนะ ข้าก็ยังไม่เคยลองชิมเลย
878.54 -> ฮืม ! ถุงกระดาษเต็มถังขยะขนาดนี้
881.34 -> ท่าทางจะขายดีนะ
882.72 -> พรุ่งนี้ เราลอง ไปชิมกันหน่อยดีมั้ยยยยย ?
885.32 -> ฮึ้ม ดี ๆ ข้าก็อยากลองชิม ดูเหมือนกัน
888.52 -> เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละ
889.88 -> และก็ไม่ผิดหวังจริง ๆ ด้วยยยย
892.4 -> เมื่อลูกค้า ได้ลองชิม ปาท่องโก๋ของพวกเขาแล้ว
895.6 -> ก็ติดใจและ แวะเวียน มาอุดหนุนอยู่ไม่ขาด
898.96 -> และแล้ว ก็ถึงกำหนด ที่จะต้องจ่ายหนี้อีกครั้ง
902.96 -> เอาล่ะ วันนี้ว่าไง ?
904.24 -> มีเงินมาจ่ายหนี้หรือยัง ?
905.78 -> ข้าเตรียมไว้แล้ว ทั้งหมดเลย ทั้งต้นทั้งดอก
909 -> โอ้โห จ่ายหมดเลยหรือ
910.8 -> หาเงินเก่งจังเลยนะน้องสาว
912.46 -> ถ้าอย่างนั้น น้องเล็ก เจ้ากลับไปเอาสัญญา มาสิ
915.14 -> ข้าเตรียมมาเรียบร้อยแล้วครับ พี่ใหญ่
917.12 -> อ้าว ทำไมรู้งานจัง ?
920.84 -> และแล้ววันต่อมา ชายหนุ่มก็กลับมาหาหญิงสาวอีกครั้ง
925.14 -> เอาล่ะ เมื่อเจ้าใช้หนี้จนหมดแล้ว ต่อไป ข้าคงต้องเลิกช่วยเจ้าแล้วล่ะนะ
929.14 -> ทำไมท่านไม่ทำต่อไปเลยล่ะ ?
931.24 -> ข้ายกกิจการขายปาท่องโก๋ ให้กับท่านเลยก็ได้นะ
934.62 -> ข้าขายแต่น้ำเต้าหู้ ก็พอแล้ว
936.94 -> ไม่ล่ะ คนอย่างข้า ไม่เหมาะที่จะทำงานแบบนี้หรอก
939.84 -> เพราะคนอย่างข้า มันพวก ขยะสังคม
942.14 -> ขยะจะกลายเป็นของดี ไปไม่ได้หรอก
944.3 -> เหตุใดท่านจึงกล่าวเช่นนั้น
946.46 -> ที่ข้าผ่านพ้นวิกฤตมาได้ ก็เพราะท่าน คอยช่วยเหลือทั้งสิ้น
950.32 -> หากท่านจะเป็นคนดี ก็ย่อมทำได้อย่างแน่นอน
954.08 -> ที่ผ่านมา ก็แค่ความบังเอิญเท่านั้นเอง
956.3 -> บังเอิญว่า ข้าเห็นว่า ในถังขยะมีแต่ เศษขวด เศษไห
959.38 -> จึงรู้ว่าเดี๋ยวนี้คนชอบซื้อของ กลับไปกินบ้าน
962.08 -> และบังเอิญ คนเห็นถุงพับที่ข้า ไปทิ้งขยะ
964.52 -> จึงเกิดความสนใจอยากมาลองชิมที่ร้าน ก็แค่นั้นเอง
968.88 -> แต่นั่น ก็แสดงให้เห็นแล้วว่า
970.56 -> แม้แต่ขยะ ก็กลับสามารถ กลับมีประโยชน์ได้......มิใช่หรือ
976.88 -> ดุจดั่งสายลมแห่งปัญญา ได้พัดผ่านเข้ามา
983.54 -> พี่ใหญ่ นี่ท่านรู้เรื่องแล้ว อย่างนั้นหรือ ?
986.04 -> น้องเล็ก ข้าว่า หากเจ้ามี ลู่ทางชีวิตที่ดีกว่า ที่พวกเราทำอยู่นี่
990.42 -> ก็ไปทำทางเถิด งานที่เราทำอยู่นี่ มีแต่คนเกลียดชัง
993.94 -> หาความเจริญไม่ได้ ไม่รู้ว่าวันไหน จะโดนจับอีก
996.7 -> หากมีทางเลือกอื่นที่ดีกว่า ก็ควรไปซะ
999.64 -> แล้วท่านล่ะ ? ท่านจะทำอย่างไรต่อไป ?
1001.9 -> ข้าก็อยากจะถอนตัว ออกจากวงการนี้ อยู่เหมือนกัน
1004.68 -> แต่ข้าอยู่ในวงการนี้มานานกว่าเจ้า
1006.58 -> ศัตรูก็เยอะ คนเกลียดก็แยะ คงต้องอีกสักระยะ ถึงจะเป็นไปได้
1010.78 -> ท่านใดนั้น ก็ได้มีเสียงชายคนหนึ่ง ตะโกนมาแต่ไกลว่า
1014.94 -> นั่นไง ! เจ้าคนที่วางยา นักมวย ของสำนักเรา ให้ชกแพ้ ไปจัดการมันเลย !
1019.8 -> อุ๊ยนั่นไง ! โจกย์มาแล้ว
1021.76 -> ข้าว่าข้าจะหลบไปอยู่ป่าสักพัก หากมีโอกาส คงได้กลับมาเจอกันอีกนะ
1034.66 -> แม่นาง
1035.62 -> เจ้ายังอยากให้ น้ำเต้าหู้ มาอยู่คู่กับ ปาท่องโก๋ อยู่อีกหรือไม่ ?
1039.5 -> อยากสิท่าน
1041.06 -> และแล้ว ชายหนุ่ม ผู้ซึ่งไม่เคยคิดว่า ตนเองมีคุณค่า
1044.74 -> ก็กลับตัว กลับใจ หันมาเป็นคนดี
1047.98 -> หันมาสร้างเนื้อสร้างตัว ในหนทางที่สุจริต นับแต่นั้นมา
1054.62 -> ปัญญายุทธ์จากเรื่องนี้
1056.44 -> ไม่มีสิ่งใดที่ไร้คุณค่า
1058.66 -> ทุกสิ่งล้วนมีคุณค่า
1060.36 -> หากเรารู้วิธีการใช้ประโยชน์
1062.52 -> สุดยอดฝีมือ แม้กิ่งไม้ ก็ใช้เป็นอาวุธได้
1066.34 -> คนเรานั้น ไม่ว่าจะมีพื้นฐานชีวิตอย่างไร
1069.86 -> เพียงรู้จักค้นหา คุณค่าในตนเอง
1072.48 -> มองในสิ่งที่มี
1073.92 -> อย่ามองแต่สิ่งที่ขาด
1075.46 -> และหมั่นฝึกฝนพัฒนาตนเอง
1077.8 -> ให้ดียิ่ง ๆ ขึ้น ก็ย่อมสามารถสร้างประโยชน์
1080.8 -> และกลายเป็นคน ที่มีคุณค่าได้ เช่นกัน
1086.16 -> อยากมีความคิดที่แกร่งกล้า
1088.4 -> ต้องฝึกปรือปัญญายุทธ์
1090.26 -> โปรดกดติดตาม
1091.58 -> YOUTUBE : ปัญญายุทธ์
1093.76 -> และ FACEBOOK : ปัญญายุทธ์
1104.78 -> ปัญญายุทธ์
1107.44 -> ฉุดช่วยคน
1110.22 -> ให้ได้หลุดพ้น
1113 -> ความทุกข์เข็น
1115.54 -> ปลุกปลอบใจ
1118.28 -> ให้ร่มเย็น
1120.9 -> ให้ได้มองเห็น
1123.6 -> ความเป็นจริง

ที่มา https://www.youtube.com/watch?v=FO7j8nJ9u_E