ฟังธรรมะก่อนนอน คนเกิดมาแตกต่างกัน | ธรรมะก่อนนอน Ep: 7

ฟังธรรมะก่อนนอน คนเกิดมาแตกต่างกัน | ธรรมะก่อนนอน Ep: 7

ฟังธรรมะก่อนนอน คนเกิดมาแตกต่างกัน | ธรรมะก่อนนอน Ep: 7

ฟังธรรมะก่อนนอน “คนเกิดมาแตกต่างกัน” | ธรรมะก่อนนอน Ep: 7
การฟังธรรมะก่อนนอน แม้จะสั้นๆ ก็ตาม นอกจากจะได้บุญมากแล้ว ยังทำให้จิตใจของผู้ฟังสงบ คลายความเคียดเมื่อจะหลับก็หลับได้ดี ไม่ฝันร้าย หากจะนั่งสมาธิต่อก็จะเกิดสมาธิเร็ว และได้คติธรรมเตือนใจ มีความสุขใจ เกิดมีกำลังใจอยากทำความดี อายชั่วกลัวบาปกรรม ย่อมเป็นผู้มีความสุขทั้งในโลกนี้และโลกหน้า.

ทำไมคนเราจึงเกิดมาแตกต่างกัน ถ้าเราเป็นชาวพุทธ นับถือเคารพองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ต้องเชื่อในคำสอนของพระองค์ ยิ่งในคำสอนเรื่องของกรรม ที่พระองค์ทรงสอนเอาไว้อย่างนี้ว่า
กมฺมํ สตฺเต วิภชฺชติ ยทิทํ หีนปฺปณีตตาย
กรรมย่อมจำแนกสัตว์โลกให้แตกต่างกัน
คือเลวทรามและประณีต

------------------------------------------
ฟังธรรมะก่อนนอน:    • ฟังธรรมะก่อนนอน “…  
กด “แชร์คลิป” เพื่อเป็นธรรมทานแก่บุคคลที่คุณรัก
ส่ง “บุญ” ให้กับบุคคลที่เราหวังดี และเพื่อนร่วมโลก

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามารับชมครับ
คืนนี้ขอให้ท่านหลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์.

#ธรรมะก่อนนอน #ฟังธรรมะก่อนนอน #คนเกิดมาแตกต่างกัน
#คติธรรมสอนใจ #ธรรมะเตือนใจ #ข้อคิดดีดี #กฏแห่งกรรม


Content

0 ->
6.128 -> สวัสดีครับท่านผู้ฟัง ธรรมะก่อนนอนวันนี้
10.508 -> ข้าพเจ้าขอน้อมนําธรรมะ ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
15.748 -> มาบอกกล่าว เพื่อเสริมสร้างศรัทธา
18.928 -> คือความเชื่อ ปะสาทะ ความเลื่อมใส
22.808 -> พร้อมทั้งวิริยะความพากเพียรในการทําความดี
26.888 -> เพื่อสั่งสมบุญบารมี ให้เกิดขึ้นมีขึ้น
30.548 -> ในดวงจิตดวงใจของท่านผู้ฟัง ก่อนที่จะหลับนอนในค่ำคืนนี้ครับ
36.765 -> ท่านผู้ฟัง
38.636 -> ถ้าจะถามว่า ทําไมคนเราจึงเกิดมาแตกต่างกัน
43.368 -> ถ้าเราเป็นชาวพุทธ นับถือเคารพองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
49.168 -> ก็ต้องเชื่อในคําสอนของพระองค์ ยิ่งในคําสอนเรื่องของกรรม
54.846 -> ที่พระองค์ทรงสอนเอาไว้มาก เรื่องของกรรม
59.008 -> เป็นกฎธรรมชาติที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบ
61.6 -> เป็นสิ่งที่มีอยู่จริง
63.688 -> ไม่ใช่พระพุทธเจ้าสร้างขึ้น
66.313 -> แต่เป็นกฎที่มีอยู่แล้ว
69.405 -> อันชีวิตของเราทุกคนนั้น
72.108 -> ถูกครอบคลุมไว้ด้วยกฎแห่งกรรม
74.708 -> ไม่มีใครมาควบคุมชีวิตของเรา
77.901 -> เมื่อว่าโดยตามหลักพระพุทธศาสนาแล้ว
81.328 -> ชีวิตของเราทุกคน
83.952 -> ไม่ว่าจะเสื่อม จะเจริญ จะสุข จะทุกข์
89.368 -> จะก้าวหน้า จะถอยหลัง จะอายุสั้น จะอายุยืน ขึ้นอยู่กับกรรม
98.096 -> คือการกระทำของเราเองทั้งสิ้น
100.662 -> ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับอํานาจวาสนา
103.628 -> ไม่ใช่อํานาจพระเจ้า
106.09 -> ไม่มีอํานาจสิ่งภายนอกอื่นใดที่จะมาดลบันดาลชีวิตของเรา
110.206 -> ให้เป็นอย่างโน้นอย่างนี้ นอกจากกฎแห่งกรรม
114.588 -> แม้การที่เราเกิดมาเป็นมนุษย์ ก็เพราะกฎแห่งกรรม
118.908 -> และการที่เราได้ปฏิบัติธรรม เช่นได้ฝึกอบรมกรรมฐาน
123.708 -> ก็เพราะกรรมดลบันดาลให้เราฝึกอบรม หรือการที่เราฝึกจิตได้ดีมีผล
129.696 -> มีจิตใจสงบตามสมควรนั้น
132.584 -> ก็คือกรรมที่เราสั่งสมไว้
134.868 -> ดลบันดาลให้เราประสบสิ่งเหล่านั้น
137.859 -> หาใช่เกิดขึ้นโดยบังเอิญไม่
141.108 -> เราต้องทําความเข้าใจในหลักพระพุทธศาสนาว่า
145.127 -> พุทธศาสนานี้เป็นศาสนาแห่งกรรม
148.968 -> คือเชื่อในกฎแห่งกรรม
151.551 -> คําว่ากรรมนั้นเป็นคํากลางกลาง
154.308 -> ใช้ได้ทั้งทางดีและทางไม่ดี
157.822 -> ถ้าเป็นกรรมดี ท่านเรียกว่ากุศกรรม
161.407 -> ถ้าเป็นกรรมไม่ดี ท่านเรียกว่าอกุศลกรรม
165.768 -> บางคนประสบเหตุร้าย ก็มีบางคนพูดว่า
169.748 -> นั่นคือกรรมของเขา มันก็ถูก แต่เป็นกรรมไม่ดี
175.544 -> แต่ถ้าเป็นกรรมดี นั่นก็คือกรรมของเขาเหมือนกัน
179.673 -> เช่น เราฝึกอบรมได้ผลก็กรรมของเรา
183.965 -> คือกรรมดีของเราที่ทําให้เรานั้นได้ผล
188.066 -> กฎแห่งกรรมนั้น ท่านกล่าวไว้ย่อๆ ว่า
191.789 -> ผู้ที่ทําดีย่อมได้รับผลดี
194.45 -> ผู้ที่ทําชั่วย่อมได้รับผลชั่ว
197.491 -> ไม่เร็วก็ช้า
199.132 -> ส่วนคําว่าไม่เร็วก็ช้า ต้องใส่เข้ามาด้วย
203.015 -> เพราะกรรมบางอย่างให้ผลเร็ว บางอย่างให้ผลช้า
207.134 -> การเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ผลของกรรม
210.068 -> อันโชคดีหรือโชคร้าย ที่เราได้ประสบอยู่ในปัจจุบัน
213.848 -> ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับอํานาจภายนอก หรืออํานาจดวงดาวใดใดเลย
218.668 -> แท้ที่จริงนั้น ขึ้นอยู่กับผลกรรม
221.988 -> ที่เราได้สั่งสมไว้ในอดีต ติดตามมาให้ผลในปัจจุบันนั่นเอง
227.088 -> และการที่เราจะได้รับความสุข หรือความทุกข์อยู่ในปัจจุบัน
231.648 -> ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับกรรมที่เราได้สร้างไว้ในปัจจุบันอย่างเดียว
235.565 -> แต่ขึ้นอยู่กับกรรมในอดีตด้วย
237.948 -> เราต้องยอมรับอดีตชาติ ต้องยอมรับการกระทําของเราในวัน
242.696 -> ในเดือน ในปี และในชาติที่ผ่านมา
247.476 -> ว่าสิ่งที่เราทําไว้เอง
249.74 -> และสิ่งที่เราทำในปัจจุบัน เราก็ต้องยอมรับด้วยว่า
253.328 -> นั่นคือสิ่งที่ดลบันดาลชีวิตของเรา ให้เป็นไปในอนาคตตามกฎแห่งกรรมนั้น
259.506 -> ตามกฎแห่งกรรมนั้น คนเรา ไม่อาจจะหวังผลดีของสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
264.608 -> คือสิ่งไหนที่ยังมาไม่ถึง เราจะไปเอาผลก่อนไม่ได้
269.168 -> หรือเราทําชั่วไว้แล้ว
271.081 -> เราจะวิ่งหนีจากผลกรรมชั่วที่เราทําไว้ก็ไม่ได้
274.606 -> เพราะมันต้องถึงกาลของมัน คือต้องเป็นไปตามกฎธรรมชาติของมัน
278.718 -> ฉะนั้น เฉพาะในตอนนี้ ข้าพเจ้าขอย้ำในข้อที่ว่า
283.108 -> ทําไมคนเราจึงเกิดมาแตกต่างกัน คําตอบนี้องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
289.648 -> พระองค์ทรงตรัสไว้ในจุฬกัมมะวิภังคะสูตร
292.753 -> ซึ่งปรากฏอยู่ในคัมภีร์
294.486 -> มัชฌิมนิกายว่า เพราะกรรมจําแนก จึงทําให้สัตว์แตกต่างกัน
299.068 -> โดยพระองค์ทรงตรัสว่า กัมมัง สัตเต วิภัชชะติ
303.3 -> ยะทิทัง หีนัปปะณีตตะตายะ
306.156 -> ซึ่งแปลว่ากรรมย่อมจําแนกสัตว์โลกให้แตกต่างกัน
309.888 -> กรรมจําแนกสัตว์ให้ทรามและประณีต
312.783 -> ในข้อนี้มีเรื่องปรากฏอยู่ในคัมภีร์อรรถกถา
316.474 -> ของคัมภีร์พระสูตรนี้ว่า
318.581 -> ซึ่งในที่นี้ ข้าพเจ้าจะขอนํามากล่าวแต่โดยย่อ
321.928 -> ว่าทําไมคนเราจึงเกิดมาแตกต่างกัน
325 -> ในสมัยที่พระพุทธเจ้าของเรายังทรงพระชนม์อยู่นั้น
328.934 -> ณ เมืองสาวัตถี อันเป็นเมืองหลวงของแค้นโกศล
333.268 -> มีพราหมณ์คนหนึ่งซึ่งเป็นปุโรหิต ของพระเจ้าปัสเสนทิโกศลร่ำรวยมาก
338.548 -> เป็นถึงขั้นเศรษฐีเลยทีเดียว
341.462 -> พราหมณ์คน คือ โตเทยยพราหมณ์
344.888 -> เขามีบุตรชายคนเดียวชื่อสุภมานพ พราหมณ์คนนี้มีทรัพย์มหาศาล
349.868 -> คือมีถึง ๘๗ โกฏิ ก็นับว่าร่ำรวยมาก
353.16 -> เป็นพราหมณ์มหาศาล
355.208 -> แต่พราหมณ์นี้เป็นคนขี้เหนียวจัด ไม่เคยให้อะไรกับใครเลย
359.828 -> บ้านอยู่ไม่ไกลจากวัดพระเชตวัน เขาไม่เคยใส่บาตรเลยแม้แต่ทัพพีเดียว
364.928 -> ไม่เคยยกมือไหว้พระสงฆ์เลย
367.368 -> แม้แต่พระพุทธเจ้าเอง เขาก็ไม่นับถือ
370.294 -> ดอกไม้สักกํามือหนึ่งก็ไม่เคยถวายพระ
372.688 -> เขาเป็นคนประหยัด เป็นที่น่าสังเกตว่า
375.808 -> คนประหยัดมักจะร่ำรวย คือคนขี้เหนียวนั้น
379.406 -> รายจ่ายไม่ค่อยออก เอารายรับอย่างเดียว
383.505 -> บางคนจึงพูดว่า รายได้ไม่สําคัญ สําคัญที่รายเหลือ
388.068 -> คือแม้ได้มากแล้ว แต่ถ้าไม่เหลือก็ไม่สําคัญ
391.646 -> โตทัยยะพราหมณ์นั้น
393.216 -> ได้สอนลูกถึงวิธีที่จะทําให้ร่ำรวยสิ้นกาลนาน
396.78 -> โดยกล่าวว่า
398.034 -> อัญชะนานัง ขะยัง ทิสะวา
400.586 -> อุปะจิกานัญจะ อาจยัง
403.587 -> มะธูนัญจะ สะมาหารัง ปัณฑิโต
407.218 -> ฆะระมาวะเส
408.468 -> ซึ่งแปลว่า คนฉลาด เห็นความสิ้นไปของยาหยอดตา
412.568 -> ความก่อขึ้นของตัวปลวกทั้งหลาย และการประมวลมาซึ่งน้ำผึ้งของตัวผึ้งทั้งหลายแล้ว
417.748 -> พึงอยู่ครองเรือน พราหมณ์นี้สอนลูกว่า ลูกเอ๋ย
421.988 -> เจ้าจงดูตัวอย่างยาหยอดตานะลูก ยาหยอดตานี้ มันลงทีละหยดทีละหยด
427.448 -> ในที่สุดมันก็หมด ทรัพย์ของเราก็เหมือนกัน
430.328 -> จ่ายไปทีละน้อยทีละน้อย ในที่สุดก็หมดเช่นเดียวกัน
434.068 -> ถ้ามันไม่เพิ่มเข้ามา แล้วก็สอนต่อไปว่า เจ้าจงดูตัว
438.568 -> ปลวกสิลูก ปลวกนั้นนําดินมาด้วยปากทีละนิดๆ
442.588 -> ในที่สุดก็มีมากได้ แล้วเจ้าจงดูตัวอย่างผึ้งสิลูก
446.568 -> ตัวผึ้งนั้นมันขยัน มันนําน้ําผึ้งมาจากเกสรดอกไม้ทีละนิดๆ
451.494 -> แล้วทําเป็นน้ําผึ้งในรังได้มาก
453.808 -> เจ้าจงเอาตัวอย่างผึ้ง การสอนแบบนี้เขาสอนดีมากท่านผู้ฟัง
457.888 -> แต่ว่าพราหมณ์นี้ไม่ทําบุญเลย เรื่องทําบุญไม่เอา เขาขี้เหนียว
462.047 -> แต่เขาอาจจะทําบุญในศาสนาพราหมณ์ของเขาบ้างก็ได้
465.463 -> วันหนึ่งพราหมณ์นั้นป่วยหนักแล้วก็ตายไป
467.907 -> แต่ ก่อนจะตายนั้นเขาห่วงทรัพย์มาก
470.408 -> เพราะมีทรัพย์สมบัติมาก เขาบอกลูกชายไม่ทัน
473.408 -> มีทรัพย์สมบัติบางส่วนที่ฝังไว้ แต่บอกลูกชายไม่ทัน
477.428 -> คนในสมัยโบราณโดยเฉพาะในอินเดียนั้น โดยมากก็ฝังทรัพย์ไว้
481.708 -> เรียกว่านิธิ หรือขุมทรัพย์ เพราะกลัวโจรปล้นหรือขโมยไป
486.088 -> เมื่อฝังไว้แล้ว โจรก็ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน
489.248 -> ปล้นในบ้านก็เอาไปไม่ได้ พราหมณ์นี้ก็ฝังเอาไว้
492.688 -> แต่ลืมบอกลูกชาย เมื่อใกล้ตายด้วยอํานาจความเป็นห่วงทรัพย์
496.348 -> เมื่อตายแล้วจึงไปเป็นลูกหมาอยู่ในบ้านนั่นเอง
499.608 -> ลูกหมาพอโตขึ้นตามลําดับ สุภาพมานพเห็นลูกหมาเกิดใหม่
503.508 -> เป็นลูกหมาน่ารัก ไม่รู้ว่าพ่อตัวเองเกิดมาเป็นลูกหมานั้น
507.708 -> ก็เอามาเลี้ยงไว้ด้วยความรัก คือคนที่เคยเป็นพ่อเป็นลูกกันในชาติก่อนนั้น
512.148 -> ย่อมเกิดความรักกันได้ง่าย เพราะลูกหมาเป็นสัตว์น่ารัก
515.628 -> เขาเลี้ยงลูกหมาตัวนี้อย่างดี เวลานอนก็ไม่ให้นอนบนที่นอนธรรมดา
520.248 -> ต้องยกไปนอนที่นอนอันเป็นสิริ ให้คนเลี้ยงดูอย่างดี
524.208 -> วันหนึ่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา
526.99 -> พระองค์ทรงตรวจดูสัตว์โลกเพื่อที่จะแสดงธรรม
530 -> เมื่อทรงตรวจดูไปในตอนใกล้รุ่ง
532.108 -> พระองค์ได้เห็นลูกสุนัขนั้น จึงทรงดําริว่า
535.588 -> ถ้าพระองค์มายังบ้านสุภมานพนี้จะเกิดอะไรขึ้น พระองค์ก็ทรงย้อนดูไปว่า
540.088 -> มีเรื่องนั้น ๆ จะเกิดขึ้น
542.508 -> แล้วสุภมานพนี้ก็จะได้นับถือพระพุทธศาสนา
546.388 -> ส่วนพราหมณ์ซึ่งไปเกิดเป็นหมานั้น เมื่อตายไปจักไปตกนรก
550.468 -> เพราะกรรมของตน ซึ่งโดยปกติองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
554.608 -> ของเราเมื่อเสด็จไปบิณฑบาต จะต้อง มีพระอานนท์ตามเสด็จไปด้วย
558.668 -> แต่ในวันนั้นไม่มีพระอานนท์ พระองค์เสด็จไปแต่ผู้เดียว
562.388 -> ไปประทับยืนอยู่หน้าบ้านของสุภาพมานพนั้น วันนั้นสุภาพมานพไม่อยู่บ้าน
567.428 -> ออกไปนอกบ้านด้วยธุระบางอย่าง เมื่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
571.628 -> มาประทับยืนอยู่หน้าบ้านของสุภาพมานพนั้น ก็ไม่มีใครใส่บาตรพระองค์
576.008 -> เพราะเขาไม่นับถือพระพุทธศาสนา แต่ความจริงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
580.808 -> เสด็จไปประทับยืนอยู่ที่หน้าบ้าน ทรงถือบัตร
583.628 -> แต่ก็ไม่ได้มุ่งหมายว่าจะบิณฑบาต แต่พระองค์ทรง
586.688 -> มุ่งหมายโปรดสุภาพมานพเท่านั้น ลูกหมานั้นเห็นพระพุทธเจ้ามาประทับยืนอยู่
591.228 -> ก็เห่าแสดงความไม่พอใจ ที่มีพระมายืนอยู่หน้าบ้าน
594.948 -> พระพุทธเจ้าเมื่อทอดพระเนตรเห็นลูกหมานั้นเข้ามา ก็ตรัสว่า
599.13 -> โตเทยยะพราหมณ์
600.588 -> เจ้าเมื่อชาติก่อนก็ดูหมิ่นเรา จึงมาเกิดเป็นลูกสุนัข
604.128 -> ชาตินี้เจ้ามาดูหมิ่นเราอีก เจ้าตายจากที่นี้แล้ว
607.968 -> จะไปเกิดในอเวจีนรก ลูกหมานั้น เมื่อฟังเสียงพระพุทธเจ้าแล้ว
612.548 -> ก็ทราบว่า สมณะโคดมจําเราได้ เกิดความร้อนใจขึ้น
617.366 -> จึงได้วิ่งคอตกเข้าไปในบ้าน
619.454 -> แต่แทนที่จะไปนอนอยู่บนที่นอนอันเป็นสิริสวยงามของตนที่สุภมานพผู้เป็นนายจัดให้
625.287 -> แต่กลับไปนอนบนกองขี้เถ้า
627.355 -> คนทั้งหลายพยายามจับดึงขึ้นไปนอนที่นอนพิเศษที่นายจัดไว้ก็ไม่ยอม
632.608 -> ส่วนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเมื่อตรัสแล้ว
635.788 -> ก็เสด็จกลับไปยังวัดพระเชตวันเช่นเดิม
638.827 -> ฝ่ายสุภมานพ เมื่อกลับมาจากธุระ
641.368 -> มาเห็นลูกหมาของตนไปนอนอยู่บนกองขี้เถ้าในเตาไฟ ก็ดูคนใช้ไม่พอใจ
646.928 -> ใครเอารูปหมาของฉันมานอนอยู่บนกองขี้เถ้า ในเตาไฟนี้ คนทั้งหลายบอกว่า
652.228 -> มันมานอนเอง พยายามยกขึ้นมันก็ไม่ไป
655.588 -> สุภมานพถามว่า เพราะเหตุใด คนใช้บอกว่า วันนี้
660.188 -> พระพุทธเจ้าเสด็จมาประทับยืนอยู่หน้าบ้าน ลูกหมานี้ไปเห่า
663.728 -> พระพุทธเจ้าตรัสอย่างนั้น ๆ แล้วลูกหมานี้พอฟังเข้า
667.448 -> ก็มานอนบนกองขี้เถ้านี้ ยกขึ้นไปเท่าไรก็ไม่กลับไปที่เดิม
671.308 -> สุภมานพ พอได้ฟังคนใช้รายงานอย่างนั้นก็
674.568 -> ทันที หากว่าพระพุทธเจ้าดูหมิ่นพ่อของตน
677.928 -> ว่าพ่อของตนมาเกิดเป็นหมา แท้ที่จริงพ่อของตนนั้น
681.768 -> ไปเกิดในพรหมโลกขณะนี้ ไม่ใช่เกิดเป็นหมา สุภมานพ
686.088 -> เมื่อโกรธแล้ว ก็เดินทางไปยังวัดพระเชตวัน
689.328 -> ไปต่อว่าพระพุทธเจ้า เมื่อไปถึงก็ยืน ไม่ทําความเคารพ
692.748 -> ไม่ว่าย ได้ทูลถามออกไปว่า พระองค์เสด็จไปที่บ้านของข้าพระองค์ใช่ไหมวันนี้
698.028 -> องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสบอกว่า ใช่ สุภมานพทูลถามว่า
702.908 -> พระองค์ทรงทราบได้อย่าง ว่า บิดาของข้าพระองค์ไปเกิดเป็นหมา
707.308 -> เป็นการดูถูกบิดาของข้าพระองค์ พวกพราหมณ์บอกว่า
710.488 -> บิดาของข้าพระองค์เกิดในพรหมโลก ไม่ใช่มาเกิดเป็นหมาอย่างนี้
714.468 -> พระพุทธเจ้าตรัสว่า สุภมานพถ้าเจ้าต้องการจะรู้
718.248 -> มีข้อพิสูจน์อยู่ มีทรัพย์สมบัติของบิดาอยู่บ้างไหม
721.908 -> ที่บิดาของเจ้าเมื่อใกล้ตายนั้นไม่ได้บอกไว้
725.268 -> สุภมานพทูลว่ามี พระพุทธเจ้าตรัสว่า
728.548 -> ถ้าเจ้าต้องการจะพิสูจน์เรื่องนี้ เมื่อกลับไปถึงบ้าน
731.668 -> ให้เอารูปสุนัขของเจ้ากินอาหาร ให้อิ่มด้วยข้าวมธุปายาส
735.248 -> เมื่ออิ่มแล้ว ให้มันนอนสักครู่หนึ่ง พอนอนแล้ว
739.508 -> เจ้าจงไปกระซิบที่ใกล้หู ถามว่านี่พ่อ
742.988 -> ทรัพย์สมบัติที่ฝังไว้นั้นฝังไว้ที่ไหน
745.628 -> แล้วสุนัขตัวนี้จะวิ่งไปที่ฝังทรัพย์ แล้วเอาเท้าหน้าตะกายที่ฝังทรัพย์
750.388 -> เจ้าก็ให้คนขุดลงไป เมื่อเป็นเช่นนี้
752.968 -> เจ้าจะได้พึงรู้ว่า สุนัขตัวนี้คือบิดาของเจ้า
757.108 -> ฝ่ายสุภาพมานพนั้น เมื่อได้ฟัง องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสบอกอย่างนั้น
761.888 -> ก็นึกกระหยิ่มอยู่ในใจด้วยเหตุสองประการว่า
764.948 -> ถ้าเกิดจริงขึ้นมาเราก็ได้ทรัพย์
767.928 -> ถ้าเราพิสูจน์แล้วไม่จริง เราจะโพนทะนาให้ทั่วเมืองเลยว่า
771.948 -> สมณะองค์นี้พูดไม่จริง ไม่ได้ขาดทุนตรงไหน สุภาพมานพ
776.028 -> เมื่อรีบกลับไปบ้าน ก็ไปทําตามที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสบอกไว้
781.248 -> คือให้เอารูปสุนัขของตนกินข้าวมธุปายาสมีน้ำน้อย พออิ่มแล้ว ก็ให้นอน พอนอนแล้ว
787.848 -> ก็ให้ไปกระซิบที่ข้างหูลูกสุนัขนั้น
791.148 -> พอถูกถามอย่างนั้นก็รู้ ที่ว่า โอ้ลูกของเรานี้
794.848 -> รู้แล้วว่าเราเกิดเป็นสุนัขแล้วก็หอนขึ้น
798.028 -> พอหอนเสร็จก็วิ่งไปที่ฝั่งทรัพย์ เอาเท้าหน้าทั้งสองตะกายขุดลงไปที่ฝังทรัพย์
804.208 -> ได้ให้สัญญาณบอกให้ทราบว่า ทรัพย์อยู่ตรงนี้
807.328 -> เพราะการที่ตัวเองมาเกิดเป็นหมานี้ ก็เพราะเป็นห่วงทรัพย์นั่นเอง
811.048 -> ท่านผู้ฟังเป็นที่น่าสังเกตว่า คนที่ตายแล้วเป็นห่วงทรัพย์
814.828 -> บางคนเกิดเป็นงู บางคนเกิดเป็นหมาอยู่ในบ้าน
818.308 -> บางคนไปเกิดเป็นคนใช้ หรือเกิดเป็นอะไรก็แล้วแต่บุญ
822.068 -> กรรม ไม่ได้ไปเกิดไกลเพราะเป็นห่วงทรัพย์
825.428 -> สุภาพมานพก็ให้คนขุดลงไปตรงนั้น พอขุดลงไปก็เกิดหน้าพิศวงแท้
830.708 -> เป็นของมีค่าทั้งสิ้น คือมีพวงมาลา พวงดอกไม้ทองคํา
835.208 -> มีค่าหนึ่งแสนกหาปนะ รองเท้าทองคํามีค่าหนึ่งแสนกหาปนะ
840.328 -> จานทองคํา มีค่าหนึ่งแสนกหาปนะ แล้วเงินเหรียญอีกหนึ่งแสนกหาปนะ
845.788 -> สุภาพมานพ พอเห็นเข้าอย่างนั้นก็อุทานในใจทันทีเลยว่า
850.228 -> สิ่งที่ภพชาติปิด พระพุทธเจ้าพระองค์นี้
853.508 -> ก็ยังทรงทราบได้ ฉะนั้นพระองค์ไม่ใช่พระธรรมดาแน่แล้ว
857.688 -> ต้องเป็นพระสัพพัญญูแน่นอน เพราะสิ่งที่ภพชาติปิดบังไว้
861.308 -> ก็ยังทรงทราบได้ จึงเกิดความเลื่อมใสในพระองค์
865.808 -> สุภมานพจึงไปเฝ้าพระพุทธเจ้าถึงที่ประทับ
869.408 -> ถวายบังคมแล้ว ก็ทูลถามว่า ทําไม คนเราจึงเกิดมาไม่เหมือนกัน
876.048 -> ปัญหาที่สุภาพมานพถามนั้นมีทั้งหมด ๑๔ ข้อ
879.848 -> แต่จัดเป็น ๗ คู่ ปัญหาทุกข้อล้วนเกี่ยวกับกฎแห่งกรรมทั้งสิ้น
885.408 -> คู่ที่ ๑ ถามว่า ทําไมบางคนอายุสั้น บางคนอายุยืน
892.488 -> คู่ที่๒ ถามว่าทําไมบางคนมีโรคภัยไข้เจ็บมาก
897.688 -> บางคนไม่มีโรคภัยไข้เจ็บเลย คู่ที่ ๓ ถามว่าทําไม
902.628 -> บางคนรูปไม่สวย ผิวพรรณทราม แต่บางคนเกิดมามีรูปสวย
907.728 -> คู่ที่ ๔ ถามว่า ทําไมบางคนมีศักดิ์ต่ำ
913.168 -> หรือไม่มียศถาบรรดาศักดิ์เลย แต่บางคนเกิดมามีศักดิ์สูง
917.828 -> คือมียศตําแหน่งสูง คู่ที่ ๕ ถามว่าทําไมบางคนยากจน
923.188 -> บางคนร่ำรวย คู่ที่ ๖ ถามว่าทําไมบางคนเกิดในสกุลต่ำ
929.708 -> บางคนเกิดในสกุลสูง และคู่ที่ ๗ ถามว่าทําไมบางคนเกิดมาโง่
936.308 -> บางคนเกิดมาฉลาด เป็นปัญหา ๗ คู่ รวม ๑๔ ข้อ
941.968 -> องค์สมเด็จ สัมมาสัมพุทธเจ้าก็ทรงตรัสตอบสุภาพมานพ
946.068 -> โดยพระองค์ทรงขยายความ กฎแห่งกรรมไว้ในจุฬกัมมวิภังคสูตร
950.148 -> ค่อนข้างยาว แต่ในที่นี้ข้าพเจ้าขอนํามากล่าวเพียงแต่โดยย่อ
954.908 -> คู่ที่ ๑ การที่คนเราเกิดมามีอายุสั้น
958.868 -> พระองค์ทรงตรัสว่า ก็เพราะเมื่อชาติปางก่อน
962.388 -> เป็นคนชอบฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ด้วยอํานาจผลกรรมของการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต
967.068 -> ทําให้เขาไปตกนรกหมกไหม้เสวยทุกข์อยู่
970.068 -> เมื่อหมดกรรมนั้นก็มาเกิดเป็นมนุษย์ เศษกรรมที่ยังเหลืออยู่
973.448 -> ทําให้เขาอายุสั้นเพราะเขาเคยฆ่าสัตว์
976.068 -> ส่วนคนที่เกิดมามีอายุยืน ก็เพราะเมื่อชาติก่อน โน้น
979.668 -> เขาเป็นคนมีศีลห้า มีศีลธรรม เมื่อเขาตายจากมนุษย์โลก
983.768 -> ก็ไปเกิดที่ดี มีความสุข เช่นไปเกิดในสวรรค์
987.348 -> เมื่อพ้นจากภูมินั้นแล้วมาเกิดเป็นมนุษย์ บุญของเขายังหนุนอยู่
991.028 -> ทําให้เขาอายุยืน คู่ที่ ๒ การที่บางคนเกิดมามีโรคภัยไข้เจ็บมาก
997.008 -> องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ทรงตรัสตอบว่า ก็เพราะเมื่อชาติก่อนนั้น
1001.568 -> เป็นคนชอบเบียดเบียนสัตว์ ทรมานสัตว์ กักขังสัตว์
1004.688 -> คือทําร้ายคนอื่น สัตว์อื่น ให้เดือดร้อน ให้ทรมาน ให้เจ็บ
1009.728 -> ให้ป่วย เมื่อเขาตายไปก็ไปตกนรก เมื่อพ้นจากนรกแล้วกลับมาเกิดเป็นมนุษย์
1014.828 -> เศษกรรมนั้นยังมีอยู่ทําให้เขาเจ็บไข้ได้ป่วย
1017.288 -> ไม่ค่อยมีความสุข ส่วนคนที่เกิดมาไม่ค่อยมีโรคภัยไข้เจ็บ
1020.768 -> หรือไม่มีเลย ก็เพราะชาติก่อนนั้น
1023.528 -> เขาเป็นคนมีเมตตาต่อสัตว์ไม่เบียดเบียนสัตว์
1026.008 -> เอ็นดูสัตว์ทั้งหลาย และมนุษย์ทั้งหลาย มีศีลธรรม
1029.488 -> มีเมตตากรุณา เมื่อเขาตายจากไป ก็ไปเกิดในที่ดีมีความสุข
1034.048 -> เช่นเกิดในสวรรค์ เมื่อกลับมาเกิดเป็นมนุษย์
1036.728 -> เขาจึงมีสุขภาพดี ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ
1040.068 -> คู่ที่ ๓ ถามว่า ทําไมบางคนเกิดมารูปไม่สวย
1044.748 -> พระองค์ทรงตรัสตอบว่า คนบางคนขี้โกรธ
1048.828 -> มีความโกรธเป็นเจ้าเรือน เมื่อตายไปแล้ว
1051.528 -> ก็ไปเกิดในสถานที่ลําบาก เมื่อกลับจากสถานที่นั้นมาเกิดเป็นมนุษย์
1055.488 -> ก็เป็นคนหน้าตาไม่สวยงาม เพราะชาติก่อนเป็นคนขี้โกรธ
1058.788 -> ส่วนคนที่เกิดมารูปสวย เพราะชาติก่อนเป็นคนที่มีเมตตากรุณา
1062.648 -> ไม่ขี้โกรธ เมื่อเขาไปเกิดในสวรรค์แล้ว
1065.508 -> กลับมาเกิดเป็นมนุษย์ เขาจึงมีหน้าตาสวยงาม รูปหล่อ
1069.568 -> รูปสวย เพราะมีเมตตา เป็นคนไม่ขี้โกรธ
1073.128 -> คู่ที่ ๔ ถามว่า ทําไมบางคนเกิดมามีวาสนาน้อย
1078.088 -> ไม่มียศมีตําแหน่งกับเขา เป็นคนต่ำต้อย
1081.448 -> พระองค์ก็ทรงตรัสตอบว่า เพราะเมื่อชาติก่อนนั้น
1084.388 -> เขาเป็นคนริษยาคนอื่น เมื่อใครเขาได้ดีทนอยู่ไม่ได้
1087.828 -> ริษยาเขา เมื่อเกิดมาในชาติปัจจุบันจึงเป็นคนที่มีศักดิ์ต่ำ
1091.968 -> ไม่ค่อยมียศ ไม่ค่อยมีตําแหน่ง ถ้ามียศตําแหน่งก็มักจะอยู่ในตําแหน่งต่ำเสมอ
1097.288 -> เพราะเป็นคนริษยาเขา ส่วนคนที่เกิดมาได้รับตําแหน่งสูง
1101.288 -> เพราะเมื่อชาติก่อนนั้นไม่ได้ริษยาคนอื่น ใครได้ดีก็คอยยินดีกับเขา
1105.728 -> จึงเกิดมาด้วยตําแหน่งสูง เพราะไม่ริษยาเขา
1108.808 -> คู่ที่ ๕ ถามว่า ทําไมบางคนเกิดมายากจน
1112.388 -> พระองค์ก็ทรงตรัสตอบว่า เพราะชาติก่อนนั้น
1115.148 -> เขาเป็นคนตระหนี่ถี่เหนียวไม่รู้จักบริจาคทาน
1118.348 -> จึงเกิดมายากจนส่วนคนที่เกิดมาร่ำรวย
1121.108 -> ได้พ่อแม่ร่ำรวย เกิดมาในสกุลที่ร่ำรวย
1124.468 -> ก็เพราะว่าชาติก่อนนั้น เขาเป็นคนที่บริจาคทาน
1127.228 -> ยินดีในการ ริจาคไม่ตระหนี่ถี่เหนียว
1130.568 -> คู่ที่ ๖ ถามว่า ทําไมบางคนเกิดมาในสกุลต่ำ
1134.328 -> เพราะองค์ก็ทรงตรัสตอบว่า เพราะชาติก่อนคนประเภทนี้
1137.928 -> เป็นคนไม่อ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่ เป็นคนแข็งกระด้าง
1141.708 -> เมื่อตายไปก็ไปเกิดในสถานที่ลําบาก เช่น นรกเป็นต้น
1145.428 -> เมื่อกลับมาเกิดเป็นมนุษย์แล้วจึงเกิดในสกุลต่ำ
1148.488 -> เช่นในสกุลจัณฑาล หรือเป็นพวกที่แร้นแค้น ลําบาก
1152.028 -> เดือดร้อน ส่วนคนที่เกิดในสกุลสูงนั้น
1154.608 -> ตรงกันข้าม เขาเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน ต่อผู้หลัก
1158.068 -> ผู้ใหญ่ ต่อสมณพราหมณ์ ต่อผู้ประพฤติดี
1161.548 -> เมื่อตายไปก็ไปเกิดในที่ดีมีสวรรค์เป็นต้น
1164.488 -> เมื่อกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ ก็เป็นคนที่เกิดในสกุลสูง เช่น
1168.588 -> สกุลกษัตริย์ สกุลเศรษฐีหรือสกุลเจ้านายเป็นต้น
1172.668 -> คู่ที่ ๗ ถามว่าทําไมบางคนจึงเกิดมาโง่
1176.368 -> เพราะองค์ทรงตรัสตอบว่า เพราะเมื่อชาติก่อนนั้น
1179.548 -> เป็นคนไม่เข้าไปไต่ถามหาความรู้ต่อสมณพราหมณ์ ต่อผู้ประพฤติดี
1183.888 -> ต่อผู้รู้คุณธรรม จึงเป็นคนโง่ ชาติปัจจุบันจึงเป็นอย่างนั้น
1188.228 -> ส่วนคนที่เกิดมามีปัญญามีความเฉลียวฉลาด
1191.228 -> เพราะเขาไปไต่ถามหาความรู้ต่อสมณพราหมณ์ผู้ประพฤติดีถามถึงบาปบุญคุณโทษเป็นต้น
1196.808 -> เพราะฉะนั้นเขาจึงเกิดมามีปัญญา ท่านผู้ฟัง
1200.828 -> นี่คือปัญหา ๑๔ ข้อ ๗ คู่ ที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสตอบสุภมานพ
1206.468 -> สุภมานพได้ฟังแล้วก็เลื่อมใส จึงได้ประกาศตัวนับถือพระรัตนตรัย
1210.928 -> เป็นที่พึ่ง ส่วนสุนัขนั้นเมื่อตายไปแล้ว
1214.868 -> ก็ไปเกิดในอเวจีมหานรก ท่านผู้ฟังจากเรื่องนี้
1219.308 -> จะชี้ให้เห็นว่า การที่คนเราแต่ละคนที่เกิดมาไม่เหมือนกัน
1223.308 -> ก็เพราะกรรมเป็นตัวบันดาล ไม่ใช่พระเจ้าบันดาล
1226.548 -> ไม่ใช่อํานาจบวงดาวบันดาล แต่บางคนบอกว่า ดวงไม่ดี
1230.048 -> กลับไปเชื่อดวง แท้ที่จริง กรรมที่เราทําไว้เองในอดีตชาติ
1234.108 -> ต่างหาก มันดลบันดาลมา แล้วเราจะแก้กรรมเหล่านี้
1237.768 -> โดยเฉพาะในด้านไม่ดีได้อย่างไร คําตอบก็คือ
1240.588 -> ให้ทําแต่กรรมดีไว้มากมาก เมื่อทํากรรมดีไว้มากมากแล้ว
1244.668 -> เราก็จะสามารถพบกับความสุขความเจริญในชีวิตได้
1248.008 -> ดั่งที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสบอก เพราะกรรมดีจะทําให้เราพบความสุขความเจริญในชีวิต
1254.428 -> ทั้งในปัจจุบัน ทั้งในอนาคตทั้งในโลกนี้แล้วก็โลกหน้า
1259.068 -> สําหรับค่ำคืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ ขอให้หลับฝันดีทุกคนทุกท่าน

ที่มา https://www.youtube.com/watch?v=hsiyyAHgl6g