วู่วาม : จัดการกับปัญหา | ปัญญายุทธ์
วู่วาม : จัดการกับปัญหา | ปัญญายุทธ์
มีชายหนุ่มคนหนึ่ง เขาเป็นคนที่มีนิสัยวู่วามบู่มบาม และขี้โมโห เขามีความรู้สึกว่าชีวิตของเขานั้น ช่างมีแต่อุปสรรคและปัญหามากกว่าคนอื่นๆ ประเดประดังมาไม่เว้นในแต่ละวัน
…
โปรดช่วยส่งต่อสายลมแห่งปัญญาสู่คนที่ท่านรัก เพื่อเผื่อแผ่ความร่มเย็นไปทั่วหล้า
----------------------------------------------
สนับสนุนให้กำลังใจทีมงานปัญญายุทธ์ สมัครสมาชิกศิษย์ปัญญายุทธ์
/ @panyayuth
* * เรื่อง ภาพ ดนตรี ขอสงวนลิขสิทธิ์ หากนำไปเล่าต่อ โปรดให้เครดิตอ.เฉินกุ้ยเซียงและปัญญายุทธ์ *
* ปัญญายุทธ์ คือเรื่องที่ประพันธ์โดยผู้สร้างปัญญายุทธ์ แต่ละตอนใช้ความทุ่มเทเป็นอย่างมาก หากพบการนำเนื้อหาไปดัดแปลง โปรดช่วยกันตักเตือนและแจ้งให้เราทราบ ขอคารวะ* *
ติดตามผลงานจากเรา
# YOUTUBE ปัญญายุทธ์
# FACEBOOK ปัญญายุทธ์
Content
5.032 -> กาลครั้งหนึ่งไม่นานนัก
7.953 -> มีชายหนุ่มคนหนึ่ง
10.452 -> เขาเป็นคนที่มีนิสัยวู่วามบู่มบาม และขี้โมโห
14.557 -> เขามีความรู้สึกว่าชีวิตของเขานั้น ช่างมีแต่อุปสรรคและปัญหามากกว่าคนอื่นๆ
20.843 -> ประเดประดังมาไม่เว้นในแต่ละวัน
29.564 -> เหตุใด คนอื่นๆจึงดูมีชีวิตราบรื่นดีแท้
33.404 -> ได้เดินเล่นนั่งเล่นเย็นๆใจ ชมนกชมไม้
36.753 -> มิเหมือนเรา วันๆมีแต่ปัญหาให้แก้ไข เดี๋ยวโน่นก็พัง เดี๋ยวนั่นก็หาย
48 -> วันหนึ่งขณะที่ชายหนุ่มกำลังเดินทางกลับบ้าน
52.71 -> ระหว่างทางเขาได้เห็นนักพรตเฉินกุ้ยเซียง กำลังให้คำชี้แนะชาวบ้านแถวนั้นอยู่
60 -> ขอบคุณอาจารย์เฉินที่ช่วยชี้แนะหนทางสว่าง
63.105 -> ทำให้บัดนี้ชีวิตของข้าอยู่ในร่องในรอยมิลำบากยากเข็ญเหมือนก่อน
68.744 -> เช่นนั้นก็ดีแล้ว
74.158 -> นักพรตเฉินกุ้ยเซียง ที่ผู้คนร่ำลือกันว่ามีปัญญายุทธ์สูงส่งอย่างนั้นหรือ
80 -> ชายหนุ่มจึงคิดเข้าไปขอคำชี้แนะบ้าง
83.793 -> คารวะท่านนักพรต ข้าก็มีเรื่องที่คับข้องใจเหมือนกัน
88.311 -> มีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจอันใดอย่างนั้นหรือ
92.389 -> ชายหนุ่มจึงได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้เฉินกุ้ยเซียงฟัง
97.679 -> มิรู้ว่าเป็นอะไร ดวงของข้ามันมีแต่ปัญหา
101.645 -> ปัญหา แล้วก็ปัญหา คนอื่นมิเห็นเป็นเลย ถึงเป็นก็น้อยกว่าข้าเยอะ
106.51 -> คนเราต่างก็มีปัญหากันทั้งนั้น มากน้อยก็สุดแท้แต่ช่วงจังหวะของชีวิต
113.06 -> แต่หากเราจะมีปัญหามากกว่าคนอื่นอยู่ร่ำไป บางทีอาจเกิดจากนิสัยของตัวเราเองที่ทำให้เกิดขึ้น
122.598 -> เมื่อชายหนุ่มได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกหัวเสียขึ้นมาทันที
127.127 -> มันจะเป็นแบบนั้นไปได้อย่างไร ใครมันจะไปบ้าสร้างปัญหาให้แก่ตัวเอง
146.994 -> -วู่วาม-
152.305 -> คืนหนึ่งเกิดมีพายุพัดผ่านมายังแถบที่บ้านของชายหนุ่มตั้งอยู่
159.042 -> ทำให้ฝนตกหนักและลมพัดบ้านเรือนจนสั่นโคลงเคลง
175.261 -> รุ่งเช้าพอพายุสงบ
178.776 -> ชายหนุ่มจึงออกไปสำรวจบ้านของตนเอง
184.95 -> ก็พบว่า
188.292 -> โอย เมื่อคืนลมแรงเหลือเกิน ฝาบ้านพังเสียหายหมดเลย
192.633 -> ว่าแล้วเชียว เวลาพายุเข้าทีไร บ้านต้องพังต้องเสียหายทุกที
197.044 -> ทีบ้านของคนอื่นทำไมมิเห็นเป็นไรเลย มีแต่บ้านของข้านี่แหละที่พังอยู่บ้านเดียว
202.312 -> แล้วข้าจะอยู่อย่างไรล่ะทีนี้ คงต้องไปหาตัดไม้มาซ่อมแซมให้พออยู่ได้ไปก่อน
207.858 -> เมื่อคิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มจึงหยิบขวานและลากรถเข้าไปในป่า
212.461 -> เพื่อจะไปหาตัดไม้มาใช้ซ่อมแซมบ้าน
232.045 -> ชายหนุ่มเดินไปจนพบต้นไม้ที่ได้ขนาดตามต้องการ
236.277 -> ก็หยิบขวานขึ้นมาเพื่อที่จะทำการฟันต้นไม้
239.97 -> อืมเอาต้นนี้แหล่ะ
242.336 -> บังเอิญเขาเหลือบไปเห็นนักพรตผู้หนึ่งกำลังนั่งก่อไฟต้มน้ำอยู่
247.574 -> นักพรตผู้นั้นคือเฉินกุ้ยเซียงนั่นเอง
250.627 -> เขาจึงได้ตะโกนไปทางเฉินกุ้ยเซียงว่า
253.815 -> นี่ไงล่ะอาจารย์เฉิน ข้าบอกแล้วว่าดวงข้าซวยกว่าคนอื่น
258.417 -> เมื่อคืนนี้มีพายุเข้า พัดบ้านข้าเสียหายอยู่หลังเดียว
261.591 -> ข้ามิเห็นได้ก่อปัญหาอะไรเลย มีแต่ปัญหาที่มาหาข้าเอง
265.486 -> เมื่อเฉินกุ้ยเซียงได้ฟัง ก็ได้เอ่ยตอบอย่างใจเย็นว่า
269.783 -> มิเห็นจะต้องหัวเสียเลย พายุฝนเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้
274.357 -> เพียงหมั่นตรวจตราซ่อมแซมบ้านให้แข็งแรงอยู่เสมอ ก็มักมิค่อยเป็นอะไรแล้ว
280.214 -> ข้าก็ว่าจะทำอยู่แล้วแหล่ะ แต่พายุดันเข้ามาเสียก่อน
283.694 -> ว่าแล้วชายหนุ่ม ก็หันไปเพื่อจะฟันต้นไม้ต่ออย่างหัวเสีย
291.463 -> ทำไมขวานมันมิค่อยเข้าเลยนะ ขวานเนี้ยวันไหนจะใช้งานมันต้องมาทื่อวันนั้นทุกทีสิน่า
297.935 -> ชายหนุ่มฟันต้นไม้ไปได้ไม่กี่ครั้ง ใบขวานก็เกิดหลุดออกจากด้ามกระเด็นหายไปไปอย่างไม่ทันตั้งตัว
304.971 -> เมื่อเป็นเช่นนั้นชายหนุ่มก็ฉุนเฉียวขึ้นมาทันที
310.263 -> โอยปัญหามาอีกแล้วจะทำอะไรให้ราบลื่นหน่อยมิได้เลยหรือไงนะ
314.996 -> แล้วใบขวานกระเด็นไปไหนแล้วล่ะเนี้ยะ
316.928 -> ชายหนุ่มพยายามมองหาใบขวานตามพื้นหญ้าอย่างกระวนกระวายใจ
322.241 -> แต่หาอย่างไรก็ไม่พบ เขาจึงตีโพยตีพายขึ้นมาว่า
327.521 -> เห็นมั้ยล่ะอาจารย์เฉิน อยู่ดีๆเครื่องไม้เครื่องมือก็เสียหาย
332.496 -> เครื่องไม้เครื่องมือหากมิหมั่นบำรุงรักษาให้ดี ก็ย่อมมีโอกาสชำรุดเป็นธรรมดา
339.461 -> ใบขวานหลุดยังมิพอ แต่นี่ยังกระเด็นหายไปไหนก็มิรู้ หาอย่างไรก็มิเจอ
345.087 -> ท่านพักให้จิตใจเย็นลงก่อนเถิด จึงค่อยหาดูอีกที
349.642 -> จิตใจร้อนรุ่มมักทำให้ขาดความถี่ถ้วน ยากที่จะหาของเจอ
352.916 -> หาของมันเกี่ยวอะไรกับใจเย็น ข้าหาจนมิรู้จะหาอย่างไรแล้ว
357.257 -> แทบจะแหวกหญ้าดูทุกกอแล้วเนี้ยะ
359.117 -> มิหงมิหามันแล้ว หนอยเจ้าขวานบ้าจะหายก็มิหายไปให้หมดเลย
363.37 -> ยังอุตส่าห์เหลือด้ามเอาไว้ให้ทิ่มแทงใจข้าเสียอีก
365.891 -> ด้วยความโมโห ชายหนุ่มจึงโยนด้ามขวานที่เหลืออยู่ทิ้งไปทางแม่น้ำที่อยู่ใกล้ๆนั้นอย่างเต็มแรง
373.087 -> นี่แน่ะ ไปให้พ้นซะ จะได้หมดเรื่องหมดราว
376.341 -> เมื่อเขาโยนด้ามขวานทิ้งไปแล้ว ก็ได้หันไปเอ่ยกับเฉินกุ้ยเซียงว่า
381.208 -> ข้าไปก่อนล่ะน่ะอาจารย์เฉิน วันนี้หมดอารมณ์ทำงานต่อแล้ว
384.96 -> แต่ขณะที่เขากำลังจะเดินจากไปนั้น
387.858 -> บังเอิญเขาก็เหลือบไปเห็นว่าใบขวานของเขานั้นปักอยู่ที่ต้นไม้อีกต้นใกล้ๆนั่นเอง
394.507 -> อ้าวเฮ้ย! นั่นมันใบขวานของข้านี่นา ที่แท้ก็อยู่ใกล้ๆนี่เอง
398.629 -> เฮ้อโชคดีชมัด เอาไปประกอบกับด้ามคืนดีกว่า จะได้ทำงานต่อ
403.165 -> แต่แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ว่า
405.616 -> อ้าวเฮ้ย ข้าดันโยนด้ามขวานทิ้งน้ำไปแล้วนี่นา น่าเสียดายชะมัดเลย
410.984 -> ชายหนุ่มจึงรีบวิ่งไปดูที่แม่น้ำ ทางที่เขาโยนด้ามขวานทิ้งไป
415.951 -> เผื่อว่าด้ามขวานของเขาอาจจะยังไม่ได้ลอยไปไหนไกล
419.983 -> แต่ก็มองไม่เห็นด้ามขวานของเขาเลย
423.49 -> เห็นมั้ยล่ะอาจารย์เฉิน ดูโชคชะตาของข้าสิ
426.342 -> ทั้งๆที่กำลังจะดีอยู่แล้วเชียว ก็ดันมีเหตุให้พลาดพลั้งอีกจนได้
430.965 -> เมื่อเฉินกุ้ยเซียงได้ฟัง ก็ได้เอ่ยตอบอย่างใจเย็นว่า
435.157 -> ผิดพลั้งแล้วก็ให้เป็นบทเรียน คราวนี้ก็หาให้ถ้วนถี่
441.004 -> โอย มันจะไปหาเจอได้อย่างไร ด้ามขวานของข้าคงโดนน้ำพัดไปถึงไหนแล้วก็มิรู้
446.422 -> เจ้าใบขวานบ้านี่จะโผล่มาเร็วกว่านี่ก็มิได้
449.405 -> ดันมาโผล่ตอนข้าโยนด้ามทิ้งไปแล้ว อย่างนั้นก็ไปอยู่ด้วยกันเลยไป
453.908 -> ว่าแล้วชายหนุ่มก็โยนใบขวานทิ้งไปทางแม่น้ำอย่างสุดแรงเกิด ด้วยความโมโหอีกตามเคย
461.664 -> เอาหล่ะคราวนี้ข้าไปจริงๆแล้วล่ะนะอาจารย์เฉิน
465.418 -> แต่พอเขากำลังตั้งท่าจะหันหลังเดินจากไปนั้น
469.197 -> พลันเขาก็เหลือบไปเห็นว่าด้ามขวานที่เขาคิดว่าถูกโยนลงแม่น้ำไปแล้วนั้น
474.414 -> ค้างอยู่บนกิ่งไม้ต้นใกล้ๆที่เขายืนอยู่นั้นเอง
478.46 -> อ้าวเฮ้ย นั่นมันด้ามขวานของข้านี่นา
481.275 -> ดีเลย ต้องรีบเอามาประกอบกลับคืนเหมือนเดิมจะได้ทำงานต่อ บ๊ะวันนี้โชคดีเสียจริงๆ
487.39 -> ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบปีนขึ้นไปคว้าเอาด้ามขวานลงมา แต่แล้วเขาก็นึกขึ้นได้
493.935 -> เฮ้ย ลืมไปว่าข้าโยนใบขวานทิ้งลงน้ำไปแล้วนี่นา
498.009 -> ชายหนุ่มจึงรีบวิ่งไปดูที่ริมแม่น้ำอีกครั้งด้วยความหมดหวัง
504.811 -> ไร้ร่องรอย นี่ไงล่ะอาจารย์เฉิน
507.642 -> ดูโชคชะตาของข้าสิ จะดีก็ดีมิสุด ลูกเล่นเยอะเหลือเกิน
511.625 -> ชอบแกล้งให้ข้ามีน้ำโห คราวนี้คงมิมีทางหาเจออีกแน่นอน
516.136 -> าแล้วชายหนุ่มก็ตั้งท่าจะโยนด้ามขวานทิ้งลงแม่น้ำไปอีกครั้ง
521.587 -> เมื่อเฉินกุ้ยเซียงเห็นดังนั้นจึงได้เอ่ยขึ้นมาว่า
525.137 -> หากท่านจะโยนด้ามขวานนั่นทิ้ง ข้าขอเอาไว้เป็นฟืนเถิด
529.941 -> อย่างน้อยยังพอได้เป็นประโยชน์บ้าง ดีกว่าทิ้งให้เสียของเปล่าๆ
536.731 -> หากท่านอยากได้ก็เอาไปเลย มิมีประโยชน์อันใดกับข้าอยู่แล้ว
541.107 -> ว่าแล้วชายหนุ่มก็โยนด้ามขวานทิ้งลงไปในกองไฟที่กำลังลุกโชน แล้วก็หันหลังเดินจากไป
546.243 -> แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เดินไปไหน ก็ได้ยินเสียงคนแจวเรือที่เพิ่งแล่นเรือผ่านไป ตะโกนโวยวายขึ้นมาว่า
556.067 -> เฮ้ย นี่มันใบขวานจากไหนมาปักขอบเรือของข้าเนี้ยะ
559.724 -> เมื่อชายหนุ่มได้ยินดังนั้น เขาก็ดีใจมาก เขารีบวิ่งไปหาคนแจวเรือผู้นั้นทันที
567.596 -> ใบขวานของข้าเอง พอดีข้าเผลอทำหลุดด้ามไป ข้าขอของข้าคืนเถิดนะ
572.795 -> คราวหน้าคราวหลังระวังหน่อยสิ ดีนะมิโดนหัวข้า
576.905 -> ชายหนุ่มรับใบขวานกลับมาจากคนแจวเรือด้วยความดีใจ แล้วก็เดินกลับมา
586.455 -> โชคดีเสียจริง ต้องรีบเอาไป…เอ๊ย
589.345 -> ยังไม่ทันได้พูดจบคำ เขาก็นึกขึ้นได้ว่าได้โยนด้ามขวานทิ้งลงกองไฟไปแล้ว
595.53 -> นี่เราโยนด้ามขวานทิ้งลงกองไฟไปแล้วนี่น่า
598.419 -> เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงรีบวิ่งไปดูยังกองไฟที่กำลังลุกโชนอยู่
603.45 -> ก็พบว่าด้ามขวานของเขาถูกเผามอดไหม้จนไม่เหลือซากให้เห็นแล้ว
608.984 -> โถ ข้ามิน่าเลย จบกัน คราวนี้คงมิมีโอกาสได้กลับคืนมาอีกครั้งแล้ว
614.735 -> เมื่อเฉินกุ้ยเซียงเห็นดังนั้น ก็ได้เอ่ยถามชายหนุ่มว่า
619.07 -> ท่านหาใบขวานเจออีกครั้งแล้วอย่างนั้นหรือ
622.922 -> ใช่แล้ว แต่ก็หมดหวังแล้วแหล่ะ เพราะด้ามขวานของข้ามอดไหม้ในกองไฟไปหมดแล้ว
628.412 -> ยังมิหมดหวังหรอก
630.278 -> จะหวังอะไรอีก คราวนี้มันมิใช่แค่หาย
633.224 -> แต่มอดไหม้ไปหมดแล้ว มันจะกลับคืนมาอีกได้อย่างไร
636.514 -> ด้ามขวานของท่านยังอยู่นี่
638.952 -> เพราะข้าดึงออกมาเก็บไว้ก่อนที่จะเสียหาย
642.765 -> เมื่อชายหนุ่มได้ทราบดังนั้น เขาก็ดีใจเป็นอย่างมาก
646.607 -> อย่างนี้นี่เอง ท่านรู้ล่วงหน้าว่าอะไรจะเกิดขึ้นอย่างนั้นหรือ
650.818 -> ถึงได้ดึงด้ามขวานออกมาเก็บไว้ก่อน
653.203 -> เปล่าหรอก ข้าเพียงแค่ตระเตรียมการณ์เผื่อไว้แค่นั้นเอง
658.658 -> ชายหนุ่มรับเอาด้ามขวานมาประกอบเข้ากับใบขวานเหมือนเดิม
662.93 -> แล้วก็เอ่ยกับเฉินกุ้ยเซียงว่า
665.459 -> ข้าต้องขอบคุณท่านมากอาจารย์เฉิน
667.709 -> หากมิได้ท่านช่วยไว้ในวันนี้ข้าคงลำบากและยุ่งยากอย่างมากเลย
672.084 -> ข้ามิได้ทำอะไรมากมายเลย
674.84 -> ข้าเพียงแต่ทำในสิ่งที่ท่าน ควรจะทำตั้งแต่ทีแรกแค่นั้นเอง
682.425 -> ดุจดั่งสายลมแห่งปัญญาได้พัดผ่านเข้ามา
692.786 -> หากข้าใจเย็น ค่อยๆหาใบขวานให้ละเอียดถี่ถ้วนเสียแต่ทีแรก
696.892 -> ปัญหาก็คงคลี่คลายไปตั้งนานแล้ว
700.321 -> และแล้วชายหนุ่มก็ค่อยๆคิดได้
703.256 -> บัดนี้ข้าเข้าใจสิ่งที่ท่านนักพรตเคยกล่าวไว้แล้ว
707.338 -> ที่ชีวิตของข้ามีแต่ปัญหามาประเดประดัง
710.74 -> แท้จริงก็มาจากนิสัยของตัวข้าเอง ที่วู่วาม บุ่มบ่าม
715.354 -> ขาดความรอบคอบถ้วนถี่ และมิรู้จักตระเตรียมการณ์ต่างๆล่วงหน้า
719.755 -> ปัญหาที่ป้องกันได้ก็มิป้องกัน ปัญหาที่สั้นกลับต่อให้ยาว
724.581 -> ปัญหาที่เล็กก็กลับขยายให้ลุกลามใหญ่โตจนยากเกินที่จะแก้ไข
729.616 -> แต่นี้ต่อไปข้าคงจะต้องปรับปรุงตนเองใหม่เสียแล้ว
734.047 -> เมื่อท่านคิดได้เช่นนั้นก็ดีแล้ว
737.504 -> ตั้งแต่นั้นมา ชายหนุ่มก็ปรับปรุงตนเองใหม่ เป็นคนที่รู้จักตระเตรียมการณ์
744.18 -> หมั่นสำรวจตรวจตราความเรียบร้อยของสิ่งรอบตัวอยู่เสมอ
748.582 -> เมื่อเวลาที่มีปัญหาก็ค่อยๆคิดอ่านหาทางแก้ไขอย่างรอบคอบและมีสติ
755.121 -> แล้วเขาก็พบว่าปัญหาในชีวิตได้ค่อยๆเบาบางลง
759.819 -> แม้ชีวิตจะยังคงมีปัญหาอยู่ดี แต่ก็มีความยุ่งเหยิงน้อยลงและง่ายต่อการแก้ไขกว่าแต่ก่อนเยอะเลย
772.055 -> แปลกเสียจริง เวลาอารมณ์เสียอะไรก็มองเป็นปัญหาไปเสียหมด
776.3 -> แต่เวลาอารมณ์ดีๆแม้มีปัญหา บางทีก็กลับรู้สึกมิเห็นเป็นปัญหา
781.779 -> ปัญหานั้นมันเป็นปัญหาที่ตัวมัน หรือเป็นเพราะเรามองว่ามันเป็นปัญหากันแน่
787.836 -> ปัญญายุทธ์จากเรื่องนี้ โลกเรากับปัญหานั้นเป็นของคู่กัน
792.74 -> เพราะความผิดพลาด เหนือความคาดหมาย ความไม่ลงตัวเกิดขึ้นได้เสมอ
798.007 -> แม้เราไม่อาจรู้ได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่หากเรารู้จักบริหารจัดการให้ดี
803.971 -> รู้จักตระเตรียมการณ์ล่วงหน้า มีความรอบคอบ ระแวดระวัง และรู้จักควบคุมสติและอารมณ์
810.612 -> ก็จะสามารถช่วยให้หลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น
814.861 -> ไม่ให้ลุกลามบานปลาย หรือช่วยผ่อนหนักให้กลายเป็นเบาได้
821.679 -> อยากมีความคิดที่แกร่งกล้า
824.42 -> ต้องฝึกปรือปัญญายุทธ์
826.157 -> โปรดกดติดตาม
827.79 -> ํYoutube ปัญญายุทธ์ และ Facebook ปัญญายุทธ์
840.149 -> อยู่มาวันหนึ่ง
846.288 -> โอยเหตุใดชีวิตของข้าจึงมีแต่ปัญหาแท้
849.977 -> อุตส่าห์พบไม้งาม แต่ขวานดันบิ่น ฟันอย่างไรก็มิเข้า
857.24 -> เอ้าคนแจวเรือ โวยวายอะไรอยู่หรือ
860.352 -> ก็ขวานของข้ามันทื่อฟันต้นไม้มิเข้าน่ะสิ
864.332 -> โธ่ นึกว่าอะไร เรื่องแค่นี้เอง ข้ามีหินลับมีดติดตัวมาด้วย
868.917 -> เอาไปลับขวานของเจ้าซะสิ
870.939 -> โอโห จริงหรือ เจ้าช่างรู้จักตระเตรียมการณ์ดีแท้
876.397 -> ข้าคิดว่าจะต้องเสียเวลากลับไปกลับมาเสียแล้ว
879.732 -> แค่รู้จักตระเตรียมการณ์เผื่อไว้ ชีวิตก็ราบรื่นขึ้นเยอะ
890.472 -> เมื่อคนแจวเรือตัดไม้เสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็ขนไม้ไปขึ้นเรือ
896.553 -> เรียบร้อยแล้วข้าไปก่อนหล่ะนะ
902.323 -> แต่เมื่อจะออกเรือ คนแจวเรือก็โวยวายขึ้นมาว่า
906.467 -> โอย ซวยเสียจริงๆ กะว่าจะไปได้สวยแล้วแท้ๆ
910.36 -> อุตส่าห์ขนไม้ขึ้นเรืออย่างเรียบร้อยแล้ว
912.627 -> ไม้พายดันหาย สงสัยคงเผลอทำหล่นไปตั้งแต่ตอนลงจากเรือทีแรก
916.324 -> มิรู้ว่าลอยไปถึงไหนแล้ว ทำไมปัญหามันเยอะอย่างนี้นะ
920.193 -> แล้วข้าจะพายเรือกลับอย่างไรล่ะทีนี้
922.785 -> มิเห็นจะเป็นปัญหาเลย เรื่องแค่นี้
925.58 -> อย่าบอกนะว่าเจ้าเตรียมไม้พายมาเผื่อไว้ด้วย
928.554 -> เปล่า แค่จะบอกว่าเจ้าก็ไปตัดเอาไม้แถวนี้มาเหลาทำไม้พายแทนไปก่อนสิ
934.155 -> เออจริงสิ ทำไมข้าจึงคิดมิออกนะ
937.069 -> เวลามีปัญหาก็ต้องใจเย็นๆก่อน จึงจะคิดออก
941.245 -> เมื่อคนแจวเรือเหลาไม้ทำไม้พายเสร็จแล้ว
944.41 -> เขาก็เดินกลับไปขึ้นเรือเพื่อจะพายเรือกลับ แต่แล้วเขาก็โวยวายขึ้นมาอีก
950.393 -> อ้าวเฮ้ย นี่มันไม้พายอันเก่าของข้านี่นา
953.536 -> ที่แท้ลอยมาติดอยู่ริมฝั่งแม่น้ำตรงนี้นี่เอง
956.737 -> มิน่าไปเหลาไม้ให้เสียเวลาเลย น่าจะหาดูให้ดีเสียก่อน
960.593 -> ว่าแล้วคนแจวเรือก็โยนไม้ที่เขาเหลาไว้ทิ้งแม่น้ำไปด้วยความฉุนเฉียว
966.191 -> แล้วเขาก็หันไปก้มลงเพื่อจะหยิบไม้พายอันเก่าของเขาขึ้นมา
970.435 -> แต่แล้วคนแจวเรือก็โวยวายขึ้นมาอีกครั้ง
974.009 -> อ้าวเฮ้ย ไม้พายของข้ามันหักเสียแล้วนี่น่า เมื่อตะกี้ตอนเดินขนไม้ขึ้นเรือ
979.484 -> ก็นึกอยู่ว่าเหยียบอะไรดังกร๊อบ
996.138 -> ปัญญายุทธ์
998.59 -> ฉุดช่วยคน
1001.313 -> ให้ได้หลุดพ้น
1004.193 -> ความทุกข์เข็ญ
1006.639 -> ปลุกปลอบใจ
1009.431 -> ให้ร่มเย็น
1012.013 -> ให้ได้มองเห็น
1014.703 -> ความเป็นจริง
ที่มา https://www.youtube.com/watch?v=mMoJ2u0Lm_c