นิทานธรรม เอตทัคคะผู้ทรงพระวินัย นางปฏาจารา
นิทานธรรม เอตทัคคะผู้ทรงพระวินัย นางปฏาจารา
#นิทานธรรมะ #นิทานธรรม #นิทานธรรมสอนใจ #นิทาน #นิทานก่อนนอน #นิทานไทย #นิทานพื้นบ้าน
รับชมนิทานชาดก นิทานธรรมะ เรื่องเล่า และสุภาษิตต่างๆ ได้จากช่องทาง
ยูทูปช่อง คติธรรม channel
https://bit.ly/3yc8wQy
Content
0.128 -> นางปฏาจารา
เป็นธิดาของมหาเศรษฐี
4.268 -> ในเมืองสาวัตถี
เมื่ออายุได้ 16 ปี
7.988 -> บิดามารดาให้อยู่บนปราสาทชั้นที่7
เพื่อป้องกันการคบหากับชายหนุ่ม
13.648 -> แม้นกระนั้น
นางได้คบหาเป็นภรรยาคนรับใช้ในบ้านของตน
19.388 -> ต่อมาบิดามารดาของนาง
ได้ตกลงยกนางให้แก่ชายคนหนึ่ง
24.368 -> ที่มีชาติตระกูลและทรัพย์เสมอกัน
เมื่อใกล้กําหนดวันวิวาห์
29.428 -> นางได้พูดกับคน รับใช้ผู้สามีว่า
บิดามารดายกนางให้กับชายตระกูลโน้น
35.788 -> ถ้าหากรักนางจริง
ก็จงพานางหนีไปจากที่นี่
39.808 -> แล้วไปอยู่ร่วมกันในที่อื่น
เมื่อตกลงนัดหมายกันเป็นที่เรียบร้อย
45.688 -> ชายคนรับใช้ผู้เป็นสามี
ได้ยืนรออยู่ข้างนอก
49.888 -> แล้วนางก็หนีบิดามารดาออกจากบ้าน
ไปครองเรือนกันในหมู่บ้านตําบลหนึ่ง
55.608 -> ซึ่งไม่มีคนรู้จัก
ช่วยกันทําไร่ไถนา หาเลี้ยงกัน
60.568 -> ตามอัตภาพ นางต้องตักน้ํา
ตําข้าว หุงต้ม ด้วยมือของตนเอง
67.288 -> ได้รับความทุกข์ยาก
เพราะตนไม่เคยทํามาก่อน
73.068 -> เวลาผ่านไป
นางตั้งครรภ์บุตรคนแรก
76.928 -> เมื่อครรภ์แก่ขึ้น
นางจึงอ้อนวอนสามี
80.508 -> ให้พานางกลับไปยังบ้านของบิดามารดา
เพื่อคลอดบุตร
84.828 -> แต่สามีของนางไม่กล้าพากลับไป
เพราะเกรงว่าจะถูกลงโทษ
90.348 -> นางเห็นว่าสามีไม่พาไปแน่
วันหนึ่ง
94.728 -> เมื่อสามีออกไปทํางานนอกบ้าน
นางจึงสั่งเพื่อนบ้านให้บอกกับสามีนาง
101.028 -> ว่านางไปบ้านของบิดามารดา
แล้วนางก็ เดินทางไปตามลําพัง
107.528 -> เมื่อสามีกลับมา
ทราบความจากเพื่อนบ้าน
111.528 -> ด้วยความเป็นห่วงภรรยา
จึงรีบออกติดตาม
115.488 -> และพบนางในระหว่างทาง
จะอ้อนวอนอย่างไร
119.048 -> นางก็ไม่ยอมกลับ ทันใดนั้น
นางปวดท้องใกล้คลอด
124.188 -> จึงพากันเข้าไปใต้ร่มไม้ริมทาง
ในที่สุดก็คลอดบุตรออกมาด้วยความยากลําบาก
131.028 -> จากนั้นจึงปรึกษากันว่า
เรื่องที่จะต้องไปคลอดที่บ้านของบิดามารดานั้น
136.448 -> ก็สําเร็จ จะเดินทางต่อไป
ก็ไม่มีประโยชน์
141.008 -> จึงพากันกลับบ้านของตน
145.688 -> ต่อมาไม่นานนัก
นางก็ตั้งครรภ์อีก
149.528 -> เมื่อครรภ์แก่ขึ้นตามลําดับ
นางจึงอ้อนวอนสามีเหมือนครั้งก่อน
154.628 -> แต่สามียังคงไม่ยินยอมเช่นเดิม
นางจึงอุ้มลูกคนแรกออกจากบ้าน
160.628 -> แม้สามีจะตามมาทัน
ชักชวนให้กลับ ก็ไม่ยอมกลับ
165.068 -> จึงเดินทางร่วมกันไป
เมื่อเดินทางมาได้ไม่ไกล
169.808 -> เกิดลมพายุพัดอย่างแรง
และฝนตกลงมาอย่างหนัก ขณะนั้น
177.208 -> นางก็ปวดท้องใกล้จะคลอดขึ้นมาอีก
จึงพากันแวะลงข้างทาง
181.508 -> ฝ่ายสามีได้ไปหาตัดกิ่งไม้
เพื่อมาทําที่กําบังลมและฝน
187.268 -> แต่เคราะห์ร้ายถูกงูพิษกัดตาย
ฝ่ายนางปฏาจาราทั้งปวดท้องทั้งหนาวเย็น
194.288 -> ลมฝนยังตกลงมาอย่างหนัก
สามีก็หายไป ไม่กลับมา
199.268 -> นางต้องนําลูกทั้งสองมาอยู่ใต้ท้อง
โดยใช้มือและเท้ายืนบนพื้นดิน
204.848 -> อย่างน่าเวทนา
209.088 -> ครั้นรุ่งเช้าสามีก็ยังไม่กลับมา
จึงอุ้มลูกคนเล็ก
212.868 -> ซึ่งหนังยังแดงๆอยู่
จูงลูกคนโต ออกตามหาสามี
218.328 -> เห็นสามีนอนตายอยู่ข้างจอมปลวก
จึงร้องไห้รําพันว่า
224.088 -> สามีตายเพราะนางเป็นเหตุ
ครั้นจะกลับไปที่บ้านก็ไม่มีประโยชน์
229.788 -> จึงตัดสินใจไปหาบิดามารดาของตนที่เมืองสาวัตถี
โดยอุ้มลูกคนเล็ก และจูงลูกคนโต
237.368 -> เมื่อ
เดินทางมาถึงริมฝั่งแม่น้ําอิรวดี
241.928 -> มีน้ําเกือบเต็มฝั่ง
เนื่องจากฝนตกหนักเมื่อคืน
246.608 -> นางไม่สามารถนําลูกทั้งสองข้ามแม่น้ําไปพร้อมกันได้
เพราะนางก็ว่ายน้ําไม่เป็น
253.268 -> แต่อาศัยที่น้ําไม่ลึก
พอที่จะเดินลุยข้ามไปได้
257.948 -> จึงสั่งให้ลูกคนโตรออยู่ก่อน
แล้วอุ้มลูกคนเล็ก
262.148 -> ข้ามแม่น้ําไปยังอีกฝั่ง
เมื่อถึงฝั่งแล้ว
266.408 -> ได้นําใบไม้ปูรองพื้น
ให้ลูกคนเล็กนอน
271.048 -> ไปแล้วกลับไปรับลูกคนโต
275.488 -> ขณะมาถึงฝั่งแม่น้ํา
มีนกเหยี่ยวตัวหนึ่งบินไปมา
280.288 -> มันเห็นเด็กน้อยนอนอยู่
มีลักษณะเหมือนก้อนเนื้อ
284.808 -> จึงบินโฉบลงมา
แล้วเฉี่ยวเอาเด็กน้อยไป นางตกใจ
290.188 -> ไม่รู้จะทําอย่างไร
จึงได้ไปโบกมือร้องไล่ตามเหยี่ยวไป
295.068 -> แต่ก็ไม่เป็นผล
เหยี่ยวพาลูกน้อยของนางไปเป็นอาหาร
300.888 -> ส่วนลูกคนโตยืนรอแม่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง
เห็นแม่โบกมือทั้งสอง
306.708 -> ตะโกนร้องอยู่กลางแม่น้ํา
ก็เข้าใจว่าแม่เรียกให้ตามลงไป
312.408 -> จึงวิ่งลงไปในน้ํา
ถูกกระแสน้ําพัดจมหายไป
321.428 -> เมื่อสามีและลูกน้อยทั้งสองตายจากนางไปหมดแล้ว
เหลือแต่นางคนเดียว
325.508 -> นางจึงเดินทางไปหาบิดามารดา
ทั้งหิวทั้งเหนื่อย
329.708 -> ได้รับความบอบช้ํา
ทั้งทางร่างกายและจิตใจ
334.208 -> เศร้าโศกเสียใจ สุดที่จะพรรณาได้
341.448 -> มีชายคนหนึ่งมาจากเมืองสาวัตถี
นางจึงถามถึงบิดามารดาของตนที่อยู่ในเมืองนั้น
347.708 -> ชายคนนั้นตอบว่า
เมื่อคืนเกิดลมพายุและฝนตกอย่างหนัก
353.088 -> เศรษฐีสองภรรยาและลูกชายอีกคน
ถูกประสาทของตน
358.488 -> พังล้มทับตายพร้อมกันทั้งครอบครัว
เมื่อชายคนนั้นกล่าวจบ
364.128 -> นางก็ขาดสติสัมปชัญญะ
ไม่รู้สึกตัวว่าผ้านุ่งผ้าห่ม
368.748 -> ร่วงลงไป นางเดินไปบนไป
คนทั่วไปเห็น คิดว่านางเป็นบ้า
376.268 -> พากันขว้างปาด้วยก้อนหินบ้าง
โรยฝุ่นบนศีรษะนางบ้าง
382.088 -> นางเดินไปอย่างไร้จุดหมายปลายทาง
ขณะนั้น
388.188 -> พระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมอยู่ท่ามกลางพุทธบริษัท
พระพุทธองค์ทรงทอดพระเนตรเห็นนางในข่ายพระญาณ
396.708 -> นางปฏาจารา
มีอุปนิสัยแห่งพระอรหันต์
400.788 -> จึงบันดาลให้นางเดินทางมายังวัดพระเชตวัน
นางได้เดินทางมายืนเกาะอยู่ที่เสาศาลาโรงธรรม
409.148 -> อยู่ท้ายสุด พุทธบริษัททั้งหลาย
พากันขับไล่นางให้ออกไป
414.788 -> แด่พระบรมสดาตรัสห้ามไว้
แล้วตรัสว่า
419.788 -> น้องหญิงเธอจงกลับได้สติเถิด
ด้วยพุทธานุภาพ
425.728 -> นางจึงกลับได้สติขึ้นมาอีกครั้ง
และเกิดความละอายที่ตัวเองไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่
432.988 -> สาธุชนผู้ใจบุญท่านหนึ่ง
ได้โยนผ้าให้นางห่ม
438.268 -> เมื่อความโศกเศร้าค่อยๆหายไป
พระบรมศาสดา ตรัสเทศนา
444.268 -> ให้นางพิจารณาเห็นความเป็นจริงของชีวิต
นางค่อยๆ
449.928 -> ไ่ตร่ตรองตามกระแสพระธรรมเทศนา
เนื่องจากนางเป็นผู้มีบุญเก่าที่สั่งสมมา
456.188 -> พอจบพระธรรมเทศนา
ก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน
461.228 -> และได้ขอบวชเป็นภิกษุณี
ตั้งแต่วันนั้น นางได้ชื่อว่า
466.948 -> ปฏาจารา
หมายถึงผู้มีความประพฤติกลับคืนมาดั่งเดิม
473.428 -> เมื่อนางได้อุปสมบทแล้ว
ปรากฏว่า เป็นพระเถรี
479.728 -> ผู้มีความรอบรู้ ในเรื่องพระวินัย
เป็นอย่างดี ด้วยอาศัยเหตุนี้
485.928 -> พระบรมศาสดา จึงทรงยกย่องเธอไว้
ในตําแหน่งทั้งหลาย ในฝ่าย
492.828 -> ผู้ทรงพระวินัย ข้อคิด
ท่านใดที่ประสบทุกข์ด้วยเรื่องใดๆก็ตาม
501.668 -> เมื่อศึกษาเรื่องของนางปฏาจาราแล้ว
จะทราบว่า
506.288 -> ทุกข์ของเราอาจเป็นทุกข์เพียงเล็กน้อย
เมื่อเทียบกับนาง
511.388 -> หากยังไม่หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด
ใครๆก็ต้องประสบทุกข์กันทั้งนั้น
517.708 -> มากบ้าง น้อยบ้าง
ตามกรรมที่ตนทํามา ดังนั้น
523.928 -> เมื่อมีโอกาสได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว
จงละบาปและทําบุญให้มาก
ที่มา https://www.youtube.com/watch?v=rddKg-m-qm4