วิธีฝึกจิตให้เกิดกำลัง เสียงเทศน์ หลวงพ่อชา สุภัทโท (ไม่มีโฆษณาแทรก)

วิธีฝึกจิตให้เกิดกำลัง เสียงเทศน์ หลวงพ่อชา สุภัทโท (ไม่มีโฆษณาแทรก)

วิธีฝึกจิตให้เกิดกำลัง เสียงเทศน์ หลวงพ่อชา สุภัทโท (ไม่มีโฆษณาแทรก)

เรื่อง วิธีฝึกจิตให้เกิดกำลัง
เสียงเทศน์ …หลวงพ่อชา สุภัทโท (พระโพธิญาณเถร)
วัดหนองป่าพง จังหวัดอุบลราชธานี

หลวงพ่อชาได้กล่าวไว้ว่า วิธีฝึกจิตให้เกิดกำลัง การฝึกจิตเป็นของที่ฝึกยาก พระพุทธองค์ของเราท่านก็ฝึกจิต จิตนี้เป็นเรื่องที่สำคัญมาก เพราะการรับรู้จาก ตา หู จมูก ลิ้น กาย เหล่านี้ จะส่งไปให้จิตเป็นผู้บริหารต่อ ฉะนั้นการอบรมจิตนี้จึงเป็นของสำคัญ ถ้าใครอบรมจิตของตนให้สมบูรณ์แล้ว ปัญหาอะไรทุกอย่างมันก็หมดไป ที่มันมีปัญหาอยู่ก็เพราะจิตของเรานี้เองยังมีความสงสัย ไม่มีความรู้ตามความเป็นจริง จึงเป็นเหตุให้มีปัญหาอยู่ วิธีการที่จะฝึกจิตให้เกิดกำลัง ก็คือการทำจิตให้หยุดนิ่ง เพราะฉะนั้นการฝึกสมาธิ ก็คือการทำให้จิตเรามีกำลัง นั่นเอง

ติดตามรับชมคลิปย้อนหลัง :
[ Youtube : ธรรมะ ธรรมดา ]
   / ธรรมะธรรมดา  
[Facebook : ธรรมะ ธรรมดา]
https://web.facebook.com/FindTheRealT…
พบปะพูดคุยกันได้ในกลุ่มธรรมะธรรมดา
https://web.facebook.com/groups/32848…

อย่าลืมกด\


Content

2.568 -> สวัสดีครับ คุณผู้ชม คุณผู้ฟังทุกท่าน
6.428 -> ที่ติดตามชมช่องธรรมะธรรมดา ในคลิปนี้ เราจะมาฟังธรรมเทศนา
12.508 -> จากหลวงพ่อชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง
16.688 -> จังหวัดอุบลราชธานีด้วยกันนะครับ โดยจะเสนอเรื่อง
21.248 -> วิธีฝึกจิตให้เกิดกําลัง มาฟังกันดูครับว่า หลวงพ่อชา
26.048 -> ท่านมีวิธีอย่างไร ในการฝึกจิตให้มีกําลัง
29.788 -> ถ้าพร้อมแล้ว เรามาฟังด้วยกัน ับ
38.068 -> อดทน ต่อการฝึกฝน
43.608 -> ให้นักเรียนทั้งหลายเพิ่งทราบว่าวันนี้ จะทําธุระทางจิต
49.431 -> โดยมากชาวนักเรียนนักศึกษาหรือประชาชนโดยมากไม่ค่อยจะรู้จักว่าการทําสมาธินี่คือทําอย่างไร
58.694 -> และก็ทําให้มันเป็นประโยชน์อะไรต่อไปอย่างนี้
63.928 -> พุทธศาสนิกชนเราทั้งหลายโดยมากไม่ค่อยรู้จัก แต่รู้อย่างอื่นมากกว่านี้
69.988 -> แต่สิ่งนี้ไม่ค่อยจะรู้ เพราะว่ามันเป็นงานที่นั่งหลับตา
74.748 -> คล้ายคล้ายกับคนโง่ อย่างนี้ เราต้องตั้งใจฟัง ไป
80.308 -> การทําสมาธิวันนี้ สมาธินี้ เป็นหลักอันหนึ่งซึ่งพระพุทธเจ้าของเรา
89.508 -> ที่ได้บรรลุธรรมะ
95.188 -> อันเป็นธรรมที่มนุษย์และเทวดาทั้งหลายนั้น หาภพไม่ได้
101.868 -> ซึ่งเป็นอาการที่ต่อต้านกิเลสมาตลอดทุกวันนี้ ยังมีเชื้อสายมาอยู่
106.088 -> ติดตามมาอยู่นั้น
110.568 -> สมาธิ ปัญญา นี่เป็นแก่นของพุทธศาสนา
118.108 -> แต่ว่าวันนี้ จะไม่พูดถึงศีล ไม่พูดถึงสมาธิ ถ้าพูดกัน เอ่อ
124.868 -> ไม่พูดถึงปัญญา พูดแต่เพียงว่าสมาธิ
128.288 -> เพราะปัจจุบันนี้จะนํานักเรียนทําสมาธิ เรื่องศีลเรื่องปัญญานั้น
135.248 -> เพื่อจะอธิบายภายหลัง
138.968 -> ในปัจจุบันนี้ก็นึกว่าทําเลย อืม ทําเลยเข้าที่เลย
144.068 -> หนึ่งให้รู้จักว่ากายของเราอย่างหนึ่ง รู้ไหมกายนี่กาย
152.048 -> กายคือก้อนมานั่งอยู่เนี้ยส่วนหนึ่ง
156.335 -> ไอ้ความรู้ที่กายทรงไว้ในกายนี้ ส่วนหนึ่ง เท่านี้
161.228 -> ก็ปฏิบัติของเรา บัดนี้ สําหรับจิตของเรานี่ควรฝึก
168.228 -> เพราะอะไร เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันมีเรื่องของจิตทั้งนั้น
173.488 -> ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ สิ่งทั้งหลายมันรับรู้ว่ามันส่งมาถึงจิต
183.008 -> จิตเป็นผู้ทํางานใหญ่มหาศาล ตาเห็นรูปที่เขามาเหวี่ยงให้
187.748 -> หูฟังเสียงก็มาเหวี่ยงให้ จมูกกลมกลืนดิ้นรด
192.428 -> ก็มาเหวี่ยงให้จิตเป็นผู้ทํางาน ฉะนั้นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านเห็นว่าถ้าจิตไม่ฉลาดแล้วก็เสียทีเท่านั้น
200.668 -> อืม เพราะชุมนุมงานทั้งปวงมันอยู่ที่จิตเรา
206.528 -> จิตของเรานี้ทําไมถึงจะทําเป็นสมาธิ จิต เรานี่มันหลายอารมณ์มาก
214.148 -> จนเกือบจะเล่าว่าแม้มันหลายจิตหลายใจเหลือเกิน ไม่ใช่อย่างนั้น
219.348 -> จิตใจไม่หลายจิตหลายใจหรอก อารมณ์มันหลายอารมณ์ต่างหาก อืม
225.828 -> จิตมันก็อันเดียวเนี้ยคือผู้รู้อันเดียวเท่านี้แหละ เนี้ยบางทีคิดเป็นนู้นบางทีคิดอยากได้อันนี้บางทีคิดอย่างยิ่งอันนั้นก็นึกว่าร้ายจิตร้ายใจ
236.948 -> อันนั้นเราพูดผิดเราเข้าใจผิด จิตใจไม่หลายอย่างนั้น ไม่มาก
241.848 -> อันนั้นมันยิ่งไปตามอารมณ์มาหลอกมันไป ฉะนั้นเมื่อ อ่า
248.528 -> เราแบกของหนักหนักหลายอย่างมาทะลวงพลังมันลําบากมาก บัดนี้เรามาทิ้งมันซะ
256.328 -> เอาเหลือไว้ชิ้นเดียว เราก็แบกง่าย
259.928 -> วันนี้ก็ต้องการอย่างนั้น ต้องการให้ทิ้งอารมณ์ทั้งหลายที่มาพวกกันในจิตเราทุกอย่าง
267.848 -> วันนี้ถึงเอาแต่กายกับจิตที่มาฝึก ฝึกฝนจิต เรียกว่าทําสมาธิ
274.748 -> คือทําให้จิตที่เรามีอยู่นี้ให้ ทกําลัง
281.848 -> ในส่วนทําจิตให้เกิดกําลังนี้ ไม่ใช่ว่าคิดให้มันมาก
286.408 -> คือมาทําจิตให้มันหยุดนิ่ง เพราะว่าสภาพที่จิตหยุดนิ่งนั้น
291.468 -> พวกเรายังไม่เคยพบ มีแต่คิดไปตามอารมณ์เรื่อยเปื่อยไปทั้งนั้นแหละ
297.988 -> อย่างนั้นปัญญาถึงไม่ค่อยมี ถึงมีก็เป็นปัญญาหยาบ
303.108 -> เอาตัวอะไรไม่ได้ ถึงไม่มีความผิดเกิดขึ้นมาก็ชอบความผิดอันนั้น
309.208 -> จะไม่ทําความผิดนั้น ได้ เพราะกําลังจิตเรามันน้อย
312.928 -> ต้านทานไม่ไหว ฉะนั้นวันนี้จะให้ทิ้งอารมณ์ทั้งหมด
318.728 -> จะให้เหลืออารมณ์อันเดียว ถ้ามีอารมณ์อันเดียวเนี้ยมันก็สงบจากอารมณ์หลายหลายอย่างมันก็เป็นอันเดียว
326.128 -> เราจะเห็นจิตของเรา นี่ อ่า การนั่งให้ตรง
331.868 -> จะพับเพียบก็ตามนั่งให้สบาย อืม เอาทํานั่งเลย
337.308 -> เอามือขวาทับมือซ้าย ฟังไปเรื่อยเรื่อยไป เออ
341.408 -> นั่งกายให้ตรง อืม นั่งกายให้ตรงน่ะ
349.508 -> ให้นั่งให้เสมอพระประธานดูพระประธานข้างหน้าเรานั้น ท่านนั่งอย่างไร
353.648 -> ท่านก้มท่านเงยขึ้นแค่ไหนอะไรเป็นอย่างไร นั่นเอานั่นเป็นตัวอย่าง นะ
360.568 -> แล้วก็หลับตา อย่าไปเม้มตาให้มันแรงนะ
364.868 -> ดับพอสบาย อย่าให้มันรําคาญ วันนี้ให้ปล่อย
370.568 -> วันนี้ให้ปล่อยภาระทุกอย่าง ให้คิดว่าเรานั่งในศาลานี้เรียกว่าเรานั่งคนเดียว
377.248 -> ไม่มีหลาย น
381.67 -> นั่งคนเดียวคล้ายคล้ายว่าเรานั่งคนเดียวอยู่ในกลางป่ากลางดงอะไรทั้งหลายน่ะเนี้ย
385.663 -> ถ้าเราทําความสงบไม่ต้องรําคาญกับคนอื่นเขา
390.768 -> แล้วก็อ่าหลักการที่จะปฏิบัตินั้น ก็คือลม
398.628 -> เมื่อเรานั่งตรงนี้แล้วไม่ให้มันกระทบข้างหน้าข้างหลังตรง หลับตาลงสักนิดหน่อย แล้วก็ก้ม
410.228 -> พระประธานพอดี แล้วก็ลมหายใจ อ่ะหายใจดูสิว่ามันยังไงเห็นไหมลมหายใจ
419.668 -> คํานวณกับลมหายใจเป็นยังไงมีไหม เราหายใจให้มันสบาย
426.148 -> อย่าให้มันยาวเกินไปอย่าให้มันสั้นเกินไปมันสบายยังไงเอาอย่างนั้น เอาตรงที่มันสบาย
434.308 -> ใครมันชอบยาวหน่อยก็ยาวหน่อย ชอบสั้นหน่อยก็สั้นหน่อย
437.928 -> อย่าให้มันแรง
440.928 -> แล้วก็กําหนดลมหายใจหนึ่งลมหายใจหายใจเข้าไปต้นลมคือที่ปลายจมูกเรา
448.595 -> ริมฝีปากข้างบน
453.154 -> ลมส่วนไหนมันถูกต้องก็กําหนดตรงนั้นรู้นี่เบื้องต้นของลมที่จะเข้าไป
460.308 -> ตอนที่สองก็คือหัดพายหัวใจเรามันต้องผ่านมาหัวใจ
465.648 -> นี่ตอนที่สองนี่กลางลม ปลายลมอยู่ที่ไหน สะดือ ลมสะดือ
472.348 -> นี่ลมเข้ามา ปลายลมสะดือ ต้นลมอยู่ปลายจมูก
476.668 -> กลางลมอยู่หทัย ปลายลมอยู่สะดือ ให้กําหนดให้รู้ ไว้ ที่นี่
482.848 -> เมื่อเราจะหายใจออกไป เนี่ย ต้นลมอยู่สะดือ กลางลมอยู่หทัย
487.008 -> ปลายลมอยู่จมูก กําหนดสามการ หนึ่ง สอง สาม นี่ลมเข้าไป ลมออก
494.008 -> หนึ่ง สอง พอแต่ว่ากําหนดรู้ว่าที่นี่
497.868 -> ที่นี่ ที่นี่ ที่นี่ เท่านั้นแหละ
500.088 -> เอาความรู้สึกของเรานั่นแหละ กําหนดตามลมนี่ไป หนึ่ง สอง สาม
504.908 -> หนึ่ง สอง สาม ให้กําหนดรู้ว่าที่นี่ก็รู้
508.368 -> ที่นี่ก็รู้ ที่นี่ก็รู้ เรียกว่าเรากําหนดลมหายใจ
515.428 -> คําว่ากําหนดนั้นก็คือให้รู้ตามลมที่มันเข้าไปว่าต้นลมอยู่ตรงนี้ เมื่อมันเข้าไป
522.268 -> กลางลมอยู่ที่หทัย ปลายลมอยู่ที่สะดือนี้
526.048 -> เมื่อหายใจออกให้กําหนดเฉยเฉยว่าต้นลมอยู่ตรงนี้ กลางลมอยู่ตรงนี้
530.568 -> ปลายลมอยู่ตรงนี้ น่ะ ทีนี้ต่อไปนั้น
536.848 -> ถ้าหากว่าเราอยู่ที่นี่ก็รู้ นี่ก็รู้ นี่ก็รู้ นี่ก็รู้ นี่
543.428 -> รู้ชัดเจนในเรื่องความสงบน่ะ มีสติสัมปชัญญะมันติดต่อกันตรงนี้ก็รู้
549.468 -> มันรู้ทั้งสามการนี้ตามสบายแล้วน่ะ ต่อไปทําไง อันนี้ท่อนที่สอง
556.308 -> ต่อไปให้กําหนดที่เดียว กําหนดที่ปลายจมูกหรือริมฝีปากเนี้ย
560.648 -> ไม่ต้องตามมันไป ให้รู้ทีนี้ว่ามันออก ให้รู้จัก
564.428 -> มันเข้าให้รู้จัก ไม่ต้องวิ่งไปตามมัน น่ะ
568.848 -> นี่นี่ตอนที่สองที่มันสงบที่ว่า ไอตอนนี้เราก็รู้ นี่ก็รู้
573.228 -> นี่ก็รู้จนมันคล่องตัวแล้วนะ ทีนี้ก็ไม่ต้องตามมันไปอย่าง
577.728 -> งั้น ก็ได้ จับอยู่ เนี่ย ลงอยู่ที่ปลายจมูกหรือริมฝีปาก
581.748 -> เนี่ย มันออกไปก็ตามมัน ให้รู้อยู่ตรง เนี้ย
584.988 -> มันเข้าไปก็ช่างมันไม่ต้องตามมัน ทีนี้สบายกว่าเก่าทีนี้ มันงาน
589.488 -> งานนี้ละเอียดกว่าเก่าแล้ว จ้องอยู่ตรงนี้ พอแต่เรา
593.648 -> รู้สึกมีสติ สติคือความระลึกได้อยู่
597.948 -> ท่านปรัชญาความรู้ตัวอยู่ เดี๋ยวนี้เราทําอะไรอยู่เดี๋ยวนี้
601.148 -> ลมเข้า รู้ไหม โยมบอกแล้วรู้ไหม มีสติระลึกได้อยู่ในปัจจุบันนี้
607.308 -> มันวิตกเป็นอย่างอื่นอีกไปอีก ก็กําหนดมันตรงนี้
611.508 -> ไอ้ความคิดว่าทําอะไรอย่างนี้ ถ้ามันคิดขึ้นก็อย่ารับรู้มัน
616.908 -> ว่ามันจะรู้อะไรอย่างนี้ มันจะคิดอย่างนี้ อย่า
619.688 -> ไม่ใช่หน้าที่ของเรา มันจะเห็นอะไรไหม ทําอย่างนี้
623.948 -> เมื่อมันคิดขึ้นอย่างนี้ ไม่ต้องรับรู้
626.808 -> ไม่ใช่หน้าที่การงานของเราในเวลานี้ การงานในเวลานี้คือให้เรารู้เฉพาะพรมจะ
633.108 -> เข้าออกเท่านั้น แล้วก็ปล่อย ให้สบาย ตั้งธรรมได้แล้วต่อไปนี้
640.428 -> ทําเลย จะอธิบายอะไรสักหน่อยหนึ่ง
643.448 -> ฟังฟังไปด้วย แนะนําฟังไปด้วย ทําไปด้วย อะ ทําเลย อะ
649.388 -> นั่งให้สบายให้มันตรง อย่าให้มันกดอวัยวะ
652.328 -> ให้เงียบเงียบ เอากําหนดเดิน มี สาม ให้ชํารุดลงเฉยเฉยเสียก่อน
665.468 -> เพื่อเราจะรู้ว่า ขนาดไหนมันจะเหมาะ ยาวแค่ไหน
670.888 -> สั้นแค่ไหน มันจะเหมาะกับ จริตของเรา เหมือนกับเรา
676.988 -> ฝึกเหยียดจากใหม่ใหม่ ไม่ต้องเหยียบผ้า
680.408 -> เอาเท้าเราถีบจากเปล่าเปล่าเฉยเฉยก่อน มันคล่องตัวเสียก่อน
685.628 -> นี่เราก็หายใจเฉยเฉยเสียก่อน ให้มันคล่องตัวเสียก่อน ว่ามัน
691.308 -> แค่ไหนเอาขนาดไหนแล้วไปเอาสติมาวางลง ตามลม ปลายจมูกนี้อภัย สะดือ
697.448 -> สะดือ อภัย จมูก เรื่อยไปจนมันคล่องตัวแล้วก็ปล่อยไม่ต้องตามมัน
705.668 -> ให้รู้จักลมออก ลมเข้าเท่านั้น ลมหยาบลมละเอียดเท่านั้นก็พอแล้ว
711.488 -> ไม่ต้องคิดอย่างอื่น ตอนนี้ให้ทํางานอย่างเดียวตอนเนี้ย
716.328 -> ไม่ต้องคิดไปถึงบ้านถึงช่องไม่ต้องคิดไปถึงการงานทุกอย่างที่มันหมดแหละ ว่ามันจะเป็นอ
721.768 -> ยังไงมาก็ช่างมันเถอะ ให้เราเข้าใจว่า
724.148 -> บัดนี้เราจะต้องทําเท่านี้ วันนี้
726.668 -> เอาเปลี่ยนทํากันไปเรื่อยเรื่อย อย่าไปกั้นลมนะ
731.408 -> ปล่อยลมให้สะดวกนะ อือ ปล่อยลมให้สะดวก
735.488 -> ให้มันสะดวกถึงที่มัน ใครชอบยังไงก็เอาอย่างนั้น
740.188 -> ปล่อยให้สะดวกเดี๋ยวเงียบ กําหนด ความรู้ไว้ เฉพาะ ริมฝีปาก
748.388 -> ในเฉพาะรอบรอบ ด้านหน้าของ มีความรู้สึกไว้
755.068 -> เราก็ยังทําได้เต็มที่ น่ะ เออ นี่แหละให้เข้าใจว่า
760.668 -> ขั้นตอนครั้งแรก บางคนก็ ถามว่านั่งสมาธิแล้วเห็นอะไรไหม
766.528 -> ไม่เห็นอะไร คือ ไม่เห็นทุกข์ นี่แหละคนเราน่ะ เดินไปเดินมา
773.488 -> เราทุกวันนี้เราอมทุกข์ไว้ ไม่เห็นมัน
777.448 -> ถ้าหากว่านั่งอย่างนี้มันทุกข์แล้วก็พลิกคลังนี่เสีย ทุกข์ก็หายไปสุขเกิดขึ้นมาเราก็ประมาทกันแล้ว
783.288 -> นึกว่าเราไม่มีทุกข์ เมื่อนั่งไป พักหนึ่งอีก มันเกิดทุกข์ขึ้นมา
787.768 -> แล้วก็พลิกไปทางนี้ เสียทุกข์ก็หายไป
790.628 -> ก็นึกว่าเราไม่มีทุกข์ ทุกข์มันตามพวกเราอยู่อย่างเนี้ย
796.988 -> แต่เราก็ไม่ค่อยเห็นทุกข์กัน เนี่ย ยังย่อยย่อยมันอยู่อย่าง
800.768 -> เงี้ย ถ้านั่งพรุบลงไปน่ะ ทุกข์อิริยาบถนี้มันบังทุกข์
809.588 -> การนั่งการยืนการเดินการนอนเนี้ยมันบังทุกข์ไว้ เดินเกินไปไหนมันทุกข์ก็หยุด
816.548 -> นอนซะเกินไปซะมันทุกข์แล้วก็ลุกขึ้นมามันก็หายทุกข์ มันก็มีสุข
823.208 -> อย่ามานั่งอยู่ก็เป็นสุข นั่งนานนานก็ทุกข์อีก
825.908 -> ก็พลิกข้างนี้ไปอีก มันก็ทุกข์ก็หายไป
829.528 -> พลิกข้างโน้นข้างนี้ มันก็ทุกข์มันก็มีอยู่นั้นแหละ
832.828 -> แล้วก็รําคาญอีก ลุกเดินไปอีกก็สบายไป เดินให้มา
837.568 -> ก็ทุกข์อีก แล้วประยุทธ์อีก ก็สบายอีก อย่างนี้แหละ
848.108 -> อาการทั้งหลายเหล่านี้น่ะมันปิดทุกข์ไว้ที่พวกเราทั้งหลายมีความประมาทอยู่ไม่เห็นทุกข์ ขนาดทุกข์ขนาดนี้ก็ยังไม่เห็นแล้ว
854.968 -> อย่างอื่นนอกนี่ไปมันบังอยู่อย่างนี้
859.108 -> อิริยาบถมันบังทุกข์ไว้ ทุกข์เกิดขึ้นไม่ได้ เพราะเรา
863.668 -> พอเราบังคับเปลี่ยนมันเสีย มันก็มีแต่สุข เราก็เผลอไป
868.728 -> ไม่มีทุกข์อะไร นี่อันนี้มันบังไว้
873.568 -> เราไม่เห็นว่ามีอะไรบังเราอยู่ เราก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้
878.728 -> เมื่อนั่งมันทุกข์เราก็พลิกไปก็หายไปแล้ว สุขเกิดขึ้นมาก็เพลินไปอีก อืม
884.008 -> น่ะ เมื่อนั่งไปนานทุกข์เกิดขึ้นมาก็พลิกอีก
887.188 -> ทางนี้สุขเกิดขึ้นมาทุกข์หายไปก็เพลินเรื่อยไป นี่ เรียกว่า เราไม่เห็นเหตุ
892.788 -> ให้เกิดทุกข์ เครื่องปกปิดมันเป็นอยู่อย่างนี้เอง
897.268 -> เป็นเหตุให้คนลืมตัว เหมือนกันกับความหนุ่ม
902.888 -> มันผิดความแก่ไว้ในเวลานี้ น้อยน้อยหนุ่มหนุ่มเกิดขึ้นมาก็นึกไม่นึกว่าเราแก่
911.168 -> ไอความแก่มันซ้อนอยู่ในนี้ เมื่อเรามองไม่เห็น
914.528 -> ก็อยู่ไปนานนานทีมันจะโผล่ขึ้นมาให้เห็นแล้ว เนี้ยใจก็เผอิญไปตามรูปเสียงกลิ่นรถอย่างนี้
921.028 -> อ่า เรามาเห็นอันนี้พูดถึงสิ่งมันบัง
925.868 -> อันนี้จะพูดถึงการทําสมาธิอันนี้
932.948 -> มันก็คล้ายคล้ายไอจิตเราเนี้ยมันเหมือนกับปลามันอยู่ในน้ํา
937.328 -> เมื่อเราจับมันเหวี่ยงขึ้นบนบก มันก็ตะเกียกตะกายไปหาน้ํา
941.348 -> เพราะมันไปอยู่ในน้ํา
947.628 -> พอเราปล่อยร่างกายได้ตามสบายตามอิริยาบถมันก็ไม่เห็นทุกข์ มันก็สบายเมื่อเอามานั่งอย่างนี้
953.508 -> มันก็มันก็ทําเราเอาสิน่ะ เป็นโน้นเป็นนี่สารพัดอย่าง
959.208 -> นี่มันเป็นไปอย่างนี้แหละ การทําสมาธิมันก็ให้จิตเราเนี้ยมันเหมือนกับปลามันอยู่ในน้ํา
970.688 -> เมื่อเราจับมันเหวี่ยงขึ้นบนบกมันก็ตะเกียกตะกายไปหาน้ําเพราะมันไปอยู่ น้ํา
979.265 -> พอเราปล่อยร่างกายได้ตามสบายตามอิริยาบถมันก็ไม่เห็นทุกข์
984.078 -> มันก็สบายเมื่อเอามานั่งอย่างนี้
987.508 -> มันก็มันก็ทําเราเอาสิน่ะ เป็นโน้นเป็นนี่สารพัดอย่าง
993.148 -> นี่มันเป็นไปอย่างนี้แหละ การทําสมาธินี่แหละ
998.788 -> ท่านเรียกว่าทําจิตของเราให้มีกําลัง ที่ท่านทําฌาน
1003.828 -> ทําสมาบัติก็ทํารูปนี้เป็นเบื้องแรกมัน จนจิต
1010.748 -> ท่านมันหยุดดิ่งอยู่ในที่อันเดียวนั่นไม่กี่ชั่วโมงได้ มันจะเป็นยังไง
1015.808 -> เรานั่งขนาดนี้แล้วก็ยัง มันยังไม่ค่อย มันยังไม่ค่อยรู้
1020.208 -> ไม่ค่อยเห็นอย่าง เงี้ย ถ้าหากว่าเรานั่งไปนานนานจนจิตของเราสงบ
1025.348 -> ไม่มีอะไรเลย มันนิ่งตลอดนี่ เนี่ย
1028.528 -> มีความรู้อยู่ตั้งเป็นชั่วโมง สองชั่วโมง เนี่ย มันจะเป็นยังไง
1033.288 -> ขนาดเรานั่งประเหลียวประหลาด เนี่ย ทุกข์มันกวนเราเหลือเกิน
1038.368 -> ถ้าท่านนั่งไปได้ตั้งชั่วโมง สองชั่วโมง ทุกข์ไม่กวนท่าน
1041.848 -> จิตของท่านจะเป็นอย่างไร นี่เราคํานวณเอาล่ะ
1046.168 -> แต่เรานั่งประมาณเท่าไรเนี้ย ไม่ถึงสามสิบนาทีมั้งเนี้ย
1049.948 -> ก๊อกแก๊ก ก๊อกแก๊ก ก๊อกแก๊ก ก๊อกแก๊ก แล้วนี่มันเป็นยังไง
1054.808 -> ก็เท่านี้แหละ เราไม่มองเห็นตัวของเราเนี้ย
1058.628 -> ทุกข์มันเพิ่งจะโผล่ขึ้นมาเรื่อยเรื่อย จิตนี้ จิตนี้เราฝึกจิตนี้
1066.028 -> จิตคืออะไรน่ะ อืม จิตนี้มันคืออะไร
1070.708 -> จิตนี่คือผู้รู้สึก
1075.508 -> จะไปถามหาตัวหาตนมันจริงจริงมันก็ไม่มี มันคือผู้รู้สึก รู้สึกอารมณ์
1082.528 -> ผู้ที่รู้สึกอารมณ์นี่เรียกว่าจิต แต่จะถามไปจริงจริง
1088.188 -> จิตนี้มันคืออะไร จิตนี้มันก็ไม่คืออะไร
1092.808 -> เห็นมันคืออะไรไหม นั่งเมื่อกี้เห็นมันคืออะไรไหม
1097.948 -> แต่มันเป็นผู้รับรู้อารมณ์สารพัดอย่าง คือผู้รับรู้สิ่งทั้งปวง จิตน่ะ
1105.888 -> รัตนกิจเป็นนั้น ถ้าจะถามเขาไป จิตนี้มันคืออะไร
1111.648 -> จิตนี้มันคืออะไร มันเป็นอยู่อย่างงั้นแหละ
1115.428 -> ไม่มีใครเห็นมันหรอก แต่เป็นแต่ความรู้สึกขึ้นมาอย่างนั้นในผู้รู้สึกนั้น
1120.768 -> มันจะเป็นอย่างไร มีความรู้สึกขึ้นมาแล้ว
1126.148 -> ในผู้รู้สึกนั้นมันมีอะไรบ้าง มันไปเกาะเกี่ยวอะไรมั่ง นี่
1132.088 -> ตัวนี่แหละมันทําให้พวกเรามันเป็นประสาทไม่หยุด
1137.125 -> วิ่งไปวิ่งไปตามอารมณ์เนี้ยก็หลงบ้านเท่านั้นแหละ เนี้ยก็ทิ้งการเรียนเท่านั้นแหละ
1140.619 -> น่ะ ในอารมณ์ที่ชอบใจมันก็วิ่งไปตามอารมณ์โดยแต่เตลิดเปิดเพิงไปเลย
1148.359 -> ไหนไหนมันก็มาดูหนังสือกันมีแต่ตากับหนังสือจ่อกันอยู่เท่านั้นแหละ
1153.225 -> ไอตัวที่มันรู้มันวิ่งไปที่ไหนก็ไม่รู้
1155.968 -> น่ะ มันก็หาวนอนเท่านั้นแหละ อ่า มันจะได้เรื่องอะไร
1162.668 -> นี่จิตไม่อยู่กับเราเนี้ย มันสงสารตา
1167.728 -> เอามันไปจ่อหนังสือมันจะรู้อะไร มันก็เห็นเฉยเฉยมันจะมีปัญญาที่ตาเลย
1174.368 -> เอาหนังสือมาจ่อกับตานี่ จิตมันไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้
1177.548 -> มันเพลินอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ นานนานก็มาทีหนึ่ง
1181.568 -> มันจะไปสอบอะไรได้ที่หนึ่งที่สองกับเขาล่ะ ก็นึกว่าเรามันบุญไม่มีอะไร
1187.748 -> ไม่มีดวงไม่ดี ดวงมันจะดียังไงดวงไปเที่ยวอยู่ในป่านั่นน่ะดียังไงกันน่ะ
1194.348 -> ก็ต้องไปหาดวงตา หลวงดวงไปผูกดวงมันเป็นอย่างงั้นอย่างงี้
1197.908 -> ฉันดวงไม่ดี บ้าบ้าบอบอไปงั้น ก็เราตั้งสติไม่ดี ตั้งใจไม่ดี
1203.888 -> มันจะดีที่ตรงไหนแล้ว ดวง ไหนมันจะดีกว่าความดีไปได้
1208.068 -> ไม่มีไหม มันก็เพ้อฝันกันไปอย่างนั้นแหละ
1213.048 -> เมื่อหากว่าจิตนี้แหละมันเป็นสิ่งที่สําคัญมาก จิตนี้มันสามารถฆ่าตัวตายได้
1220.968 -> เอาตนพ้นจากอันตรายได้ เราจะดูอย่างสัตว์ป่าที่อย่างมันไม่เชื่องเราเช่นไก่ป่ามันกลัวมากที่สุดน่ะ
1229.308 -> ถ้าเราไปตะครุบจับมันมาได้ เอามาดูหน้าดูตาเท่านั้นแหละ
1232.788 -> ตายแล้ว ใครไปฆ่ามันเนี้ย นี่น่ะ ลักษณะจิต
1239 -> ร้ายเนี้ยมันฆ่ามันถ้ามันกลัวมันกลัวจนตายก็ได้เหมือนมนุษย์เราทั้งหลายเนี้ย
1243.239 -> อ่าเมื่อมันเสียใจร้องไห้ก็ได้น้ําตามันไหลออกเมื่อมันดีใจเกินไปน้ําตามันก็ไหลเอาอีก
1249.778 -> ใช่ไหมคือมันไปอยู่สภาพอันพอดีฉะนั้นทําอย่างนี้เนี้ยว่าทําจิตให้มีกําลัง
1257.141 -> จิตที่มีกําลังจิตต้องถูกหยุดจากอารมณ์เงียบสงบอยู่นี่จิตทํากําลังให้มีกําลังขึ้น
1265.323 -> ไม่ใช่ว่าปล่อยจิตคิดไปสารพัดอย่าง
1269.888 -> อันนั้นทําลายจิตเจ้าของไม่ให้มีกําลัง เมื่อเราคิดก็ให้มันคิด
1274.688 -> เมื่อเราหยุดก็ให้มันหยุด เมื่อทําการงานอันนี้ก็ทําการงานอันนี้
1279.668 -> เมื่อเลิกอันนี้ก็เลิกอันนี้ ทําอย่างนี้
1282.968 -> ถ้าจิตถ้าเราหยุดแล้ว เวลานี้เราทําอันนี้อยู่
1287.968 -> มันก็อยู่กับการงานอันนี้ เมื่อเราเลิกอันนี้เราก็เลิกอันนี้
1296.028 -> ไม่ใช่ว่าเราทําอย่างหนึ่งอยู่แต่ไปคิดถึงอย่างหนึ่ง อย่างนั้นมันจิตไม่ได้ฝึก
1300.968 -> ปัญญาไม่เกิดแล้ว นี่แหละทําจิตให้หยุดนิ่งในอารมณ์อันเดียว
1305.868 -> มันเกิดประโยชน์มากทีเดียวล่ะ จิตนี้ อืม
1310.008 -> ทุกอย่างท่านนี้กายทํากายให้มีกําลังน่ะ ไม่ต้องทําอย่างนี้
1315.648 -> ตอนเช้ามาต้องออกวิ่งหลายกิโล น่ะ ต้องยกของหนัก ยกขึ้นยกลง
1321.108 -> ให้มันเคลื่อนไหว นั่งทํากายให้มีกําลัง
1323.828 -> ต้องทําอย่าง
1328.488 -> ทําจิตให้มีกําลังอย่าไปนั่งคิดนอนคิดอะไรวุ่นวายเนี้ยน่ะ เนี้ยก็เสียคนเท่านั้นแหละ
1332.588 -> น่ะก็เสียคน คิดไปคิดมาคิดไปคิดมาคิดไปคิดมาก็วิ่งไปตามเท่านั้นแหละ
1339.948 -> เนี้ยทําจิตที่ไม่มีกําลัง กายหนึ่งเราอาศัยกายกับจิตเท่านี้
1345.668 -> อาศัยอยู่ทุกวันนี้ ทําจิตให้มีกําลัง
1349.128 -> ก็ทํากายให้มีกําลังเท่านั้น อืม การงานของจิตนี่มันมากก็มากเหลือเกินเลย
1355.368 -> มันทํางานในโลกนี่ทั้งหมดรอบตัวของมันเลย ตา หู จมูก วิ่งกา
1361.088 -> มีใจเป็นผู้ทํางานอย่างเดียวที่สุด รับรอง
1364.608 -> ฉะนั้นเมื่อจิตได้ไปจดจ่อในอารมณ์อื่น นอกจากอารมณ์นี้
1368.408 -> จิตนั้นไม่มีกําลัง ฉะนั้นอานาปานสตินี้
1373.248 -> เป็นกรรมฐานที่เป็นอารมณ์ เรียกว่าอารมณ์ของกรรมฐาน
1378.108 -> นี่อานาปานสติที่ทําจิตให้สงบนี่มีหลายอย่าง คือเป็นอุบายทําจิตให้สงบเท่านั้น
1385.028 -> เราจะยกอะไรก็ได้ ยกพุทโธ ธัมโม สังโฆ บริกรรมก็ได้
1389.408 -> แต่ว่าอานาปาน สตินี้มันสบายมาก
1393.568 -> เราอยู่ที่ไหนก็ต้องหายใจอยู่เรานั่งเรายืนเราเดินเรานอน
1398.301 -> นั่งเขียนหนังสืออยู่ก็ตามนั่งพักผ่อนอะไร
1401.537 -> ก็ตามเถอะลมมันมีอยู่เรากําหนดลมเท่านั้นนั่งในเก้าอี้ก็ได้กําหนดลมหายใจเข้าออก
1407.936 -> เฉยกําหนดวางข้างนอกหมดจิตมันมีกําลังมากอันนี้นี่ทําที่ไหนก็ได้นี่
1414.054 -> ทําที่โรงเรียนกําไรว่างว่างก็ได้นี่สมาธินี่ปัญญาปัญญาเกิดนั่นแหละเคย
1422.748 -> เราเขียนข้อความอะไรต่างต่างมันติดขัดไม่ได้ บางทีเราก็สะกดจิตสํานึก
1427.488 -> บางทีนั่งคุยกันได้หลายคนเนี้ยมันรําคาญ มันจะทําอันนั้นไม่ได้แล้วก็แงะหน้าออกไปสมมุติ
1433.928 -> นั่นแหละทําสมาธิเนี้ย เดี๋ยวก็คิดขึ้นมาได้แล้ว
1437.748 -> นั่นเขียนเนี้ย อย่างสมมุติอย่างเดียวกันนั่นแหละ
1442.428 -> ทีนี้ถ้าหากว่าเราเป็นนักเรียนน่ะ เราประกอบสมาธินี่เข้าไปเนี้ยยิ่งว่องไวเนี้ย
1447.168 -> ขนาดที่เราติดปัญหากันแล้วก็สมมุติวันนี้มันก็ยังมีผลน่ะ ดูธรรม
1453.368 -> นี่นี่เอากําหนดให้มันซึ้งขึ้นไปกว่านั้นอีก มองเห็นเข้าไปอีกอย่างงั้นน่ะ
1456.708 -> อันนั้นเรียกว่าเราคิดค้นน่ะให้มันฟูขึ้นมา อันนั้นดีกว่าเราทําเราทําความรู้อันหนึ่ง
1463.628 -> แต่เราไม่รู้หรอก เราทําความรู้อันหนึ่งให้เกิดขึ้นมาเหนือรู้ที่มันมีอยู่
1470.208 -> ปัญหาอันนี้เราจึงแก้ได้ น่ะ ถ้าหากว่าปัญหาอันนี้ถ้าความรู้ขนาดนี้มันแก้ปัญหานี้ไม่ได้
1477.528 -> อย่างเรานั่งอยู่เฉยเฉยดูมันคิดไม่ออก เรากําหนดลงไปอีกความรู้อันหนึ่งอีกเรียกว่าเราสร้างความรู้อันหนึ่งขึ้นมาอีก
1484.448 -> ในทางพุทธศา สร้างญาณใหม่ขึ้นมา สร้างความรู้ใหม่ขึ้นมา
1489.408 -> เพราะความรู้อันนี้มันแก้ปัญหาไม่ได้แล้ว มันได้มาอย่างนั้น
1493.968 -> แต่น้อยเท่านั้นเราก็มี ปรากฏการณ์อยู่ แต่เราไม่พิจารณา
1498.108 -> หรือเราออกไปในที่วุ่นวายแล้ว เป็นต้น มันก็คิดได้ง่าย
1501.248 -> เพราะคนไม่วุ่นวาย มันจะทําเลขทํา
1503.888 -> คิดเลขอะไรต่างต่าง มีคนทั้งห้าคนสิบคน
1506.408 -> พูดกันอะไรวุ่นวายอยู่ คิดได้ง่ายง่ายไหม
1509.208 -> ถ้าเราออกไปข้างนอกสักพักหนึ่งเงียบ ตั้งใจอยู่คนเดียวเนี้ย
1513.588 -> ปัญญามันเกิดเชียว เพราะนั้นศีลนี้ก็มี
1518.368 -> การณ์อย่างนั้นคือทํากายจิตของเราไม่ให้มีความผิด ไม่ให้เคลือบแกนสงสัย
1523.468 -> ทีนี้เมื่อสิ่งทั้งหลายเหล่านี้มันไม่มีความผิดในในกายวาจาเราเนี้ย จิตมันก็สงบ จิตไม่มีเรื่องอะไร
1531.208 -> จิตก็สบาย เพราะความผิดไม่มีเนี้ย
1534.948 -> สมาธิปัญญานี้ ถ้าเรากล่าวเป็นบทบาทมันก็คนละอย่าง
1539.248 -> เป็นศีลเป็นสมาธิเป็นปัญญา
1544.728 -> ถ้าหากว่าเรากล่าวให้มันรวมกันแล้วก็คือมีหลักสามหลักเท่าเนี้ย สามก็จริงแต่มัน
1548.028 -> แต่พอมันทํางานรวมกันอย่างนี้ ทํางานอันเดียวกันชิ้นเดียวกันนี้
1553.008 -> ให้ความสงบเกิดขึ้นมา ให้ปัญญาเกิดขึ้นมามันชิ้นเดียวนี้
1557.328 -> เหมือนที่มาให้เราสามไม้สามเส้าอย่างเดียว เอาอันเดียวมันก็ไม่ได้
1560.628 -> สองก็ไม่ได้ สามแต่ว่าเป็นสามก็จริง
1563.588 -> เป็นศีลก็จริง เป็นสมาธิก็จริง เป็นปัญญา ชื่อมัน
1568.008 -> แต่ว่าสามอย่างนี้มาทํางานรวมอันเดียวกันแล้ว เกิดผลขึ้นมา อ่า เรา
1576.468 -> ว่าอันนี้มันทํางานร่วมกันอันเดียวนี้เราจะเรียกว่าธรรมะอันเดียวก็ได้ ศีลก็ช่วยกําลังหนึ่ง
1582.048 -> สมาธิก็เป็นกําลังหนึ่ง ปัญญาก็เป็นกําลังหนึ่ง
1586.188 -> มาทํางานร่วมแรงเดียวกัน กลมเกลียวก็เป็นอันเดียวกัน
1589.608 -> เรียกว่ามรรคสามัคคี คือความสามัคคีเกิดขึ้นเมื่อไรเป็นต้น
1594.168 -> นั่นแหละ ไอ้การตรัสรู้ธรรมเมื่อไหร่มันก็เกิดขึ้นเมื่อนั้น
1598.908 -> เมื่อเมื่อความสามัคคีเกิดขึ้นมา เหมือนพวกเราท่าน
1605.228 -> หลายเหมือนกันเมื่อมีความสามัคคีกันเมื่อไหร่สบายเลย
1609.788 -> อย่างนักเรียนหรือครูโรงเรียนเรานั่นแหละ เมื่อครูสามัคคีกัน
1613.988 -> นักเรียนสามัคคีกันในโรงเรียนนั้นเกิดความสบายขึ้นเดี๋ยวนั้น เมื่อนักเรียนไม่สามัคคีกัน
1621.428 -> ครูไม่สามัคคีกัน ไปคนละทิศแต่ทางมันจะสามัคคีกันเนี้ยมันก็ไม่สงบเท่านั้นแหละ
1627.548 -> นี่แหละครูก็ดี นักเรียนก็ดีเป็นต้นให้กลมกลืนเป็นอันเดียวกัน
1632.268 -> ครูก็รู้จักหน้าที่ของครู นักเรียนก็รู้จักหน้าที่ของนักเรียน
1637.968 -> ต่างคนต่างทําหน้าที่ของตนให้สมบูรณ์เนี้ย ปัญหามันก็ไม่เกิดขึ้นเท่านั้นแหละ
1643.368 -> อันนี้ก็เหมือนกันฉันนั้น การทําสมาธินี่เหมือนกันเป็นต้น
1647.628 -> มีศีลมีสมาธิมีปัญญาแล้วน่ะ อ่าไอความดี
1652.728 -> ทั้งหลายมันก็เด่นเกิดขึ้นมาตรงนั้นแหละ ตรงที่มันช่วยกันสามัคคีนั้น
1657.388 -> ไม่พูดถึงอย่างอื่นย่อเข้ามาอีกทีหนึ่งย่นตัวเข้ามาเป็นตัวของเรานี้ เมื่อดินเมื่อน้ําเมื่อไฟเมื่ออารมณ์เมื่อธาตุทั้งสี่เนี้ยมันรวมสามัคคีกันเป็นอันเดียวกันแล้ว
1668.308 -> ร่างกายนี่ก็สดใสสบาย นี่เพราะความสามัคคีในร่างกาย
1673.348 -> ถ้าร่างกายนี่มันสามัคคีไปแล้วไฟมันแรงไป ลมมันน้อยไปซะ
1677.128 -> ดินมันมากไปซะอะไรไปไหม อย่างนั้นมันสาม
1681.148 -> ทําอะไรไม่สําเร็จขึ้น เหมือนกันกับมนุษย์เราทั้งหลาย
1684.808 -> คนจากสิบคนนี้ ช่วยยกก้อนหินสักก้อนหนึ่ง
1688.448 -> หรือท่อนไม้สักท่อนหนึ่งซะ สิบคน อืม น่ะ สิบคน
1693.368 -> ถ้ามันช่วยกันทุกคนมันก็ยกขึ้น เข้ากําลังแรงมีสิบคน ยกขึ้น
1700.068 -> ถ้าหากว่ามี มีคนห้าคน มีแต่ว่า อ้าว อ้าว แต่ห้าคนไม่ยก แต่ว่า
1707.988 -> อ้าว อ้าว หมดทั้งสิบคน ลงกําลังเพียงห้าคนนั่น
1712.248 -> จะยกขึ้นไหม มันก็ขึ้นไม่ได้ เพราะอะไร
1715.608 -> เพราะไม่สามัคคีกันอย่างนั้น ธรรมะนี่มันก็แฝงไปอย่างนี้ทุกก้าว
1721.008 -> เนี่ย กับชีวิตของมนุษย์เราทั้งหลาย
1724.908 -> อันนี้ธรรมะประจําชีวิตของคนเราทั้งหลาย อย่าประมาท จะ
1732.448 -> อะไรก็ทําให้มันจริงจริงมันถึงไม่เสียผลประโยชน์น่ะ จะเป็นนักเรียนก็เป็นนักเรียนจริงจริง
1737.788 -> เป็นคนว่าง่ายเป็นคนสอนง่าย ใครจะอะไรก็ช่างมันเถอะ
1742.468 -> เอาแต่ความรู้เราเท่านั้นแหละให้มันได้เถอะ แน่ะ
1746.008 -> ครูก็เหมือนกันไม่ต้องทําอะไรอื่น พยายามสอนนักเรียนให้เข้าใจในข้ออัดต่างต่างเป็นต้น
1752.448 -> ตั้งอกตั้งใจ ครูก็ตั้งใจสอน นักเรียนก็ตั้งใจฟังเท่านั้นแหละ
1760.008 -> เออ ถ้าไม่ดีเนี้ยไปทําดูเถอะ โรงเรียนนารีนี่ลองซิ
1765.488 -> มันก็ดีเท่านั้นแหละ อืม ไอความดีนี่น่ะมันดีทุกคน
1770.628 -> มันก็น่าเอาไปพิจารณาวันหนึ่ง ไอความดีทุกคนต้องการความดีทุกคน
1775.848 -> นักเรียนก็ต้องการความดีความรู้ ครูก็ต้องการความดีความรู้ น่ะ
1780.708 -> แต่ความดีนั้นมันเกิดจากความสามัคคี ถ้าสามัคคีไม่พร้อมกันเถอะ
1786.888 -> มันก็ดีเท่าใดมันก็ดีไม่ได้ เท่านั้นแหละ
1789.708 -> นี่คือธรรมะมันเป็นไง ิ อ่าอันนี้ในหน้าที่ของหน้าที่ของแต่ละหน้าที่น่ะ
1795.868 -> อันนี้เนี้ยนักเรียนก็ต้องพยายามทํา พยายามทําเคารพในการเรียน
1802.348 -> ครูก็ต้องเคารพในการระเบียบวินัยของเราทุกทุกคนแต่ว่าอีกอย่างหนึ่งน่ะ มีคุณพิเศษอย่างหนึ่งน่ะ
1814.248 -> บางทีพูดแรงไปบ้าง เราก็ให้อภัยแก่ครูบ้าง
1818.268 -> เพราะว่าท่านเป็นครูเรา น่ะ แต่ว่าครูก็อย่ารุนแรงเกินไป
1824.288 -> เห็นเราเป็นครูเขา อย่าให้รุนแรงเกินไป น่ะ
1829.188 -> ให้มันพอเหมาะผสมกัน นักเรียนก็อํานาจ
1833.088 -> เอาอํานาจเสมอกับครูก็ไม่ได้ เราเป็นเด็กน้อย อืม จะกตัญญูตา
1840.428 -> เคารพไปบ้าง อย่างคนแก่ พูดผิดผิดถูกถูกก็ให้ไปเถอะ
1845.368 -> คนแก่ อย่างนี้มันก็สบายไปแล้ว อ่า
1851.008 -> ทํางานหลงหน้าหลงหลังไปก็ให้ไปเหอะคนแก่ เรารู้จักอย่างนั้น
1857.008 -> กําลังของคนแก่เพียงใดแล้วก็รู้จักกําลังของคนแก่
1860.798 -> คนหนุ่มวิ่งได้แปดกิโลจะให้คนแก่วิ่งไปได้แปดกิโลเหมือนกัน
1865.068 -> มันก็สู้ไม่ไหวแล้ว น่ะ ให้รู้จักกําลังอย่างนี้
1869.848 -> หรือประการหนึ่งเช่นว่า ถ้าหากว่าดีที่สุดเป็นธรรมะ
1872.748 -> พ่อมัน ข้าวของเรานะ เป็นพ่อเรา สมมุติให้ฟังนะ เออ
1878.708 -> เลี้ยงเรามาจนใหญ่ จนเติบโต จนได้การศึกษาเล่าเรียนเต็มที่
1882.468 -> แต่แกเป็นคนกินเหล้า แกเป็นคนกินเหล้า อืม
1888.808 -> ไปทีนี้ก็รอเลยที่นั่น ห้ามก็ไม่ฟัง
1890.968 -> แกก็เอาของแกอยู่นั่นแหละ น่ะ เราจะเอาไง ถ้าเป็น
1894.268 -> ถ้าพ่อเราเป็นไง เอาไปฆ่าทิ้งเลย เราก็คิดว่า อือ
1900.268 -> นั่นก็เรื่องของแกน่ะ เรื่องแกกินเหล้าก็เรื่องของแก
1903.748 -> อืม ก็กรรมของแก เรื่องคุณของแกนั้น
1908.368 -> เลี้ยงเรามาน่ะ ทิ้งไม่ได้เหมือนกัน
1911.228 -> แล้วต้องยกไว้เป็นพ่อเราอย่างเก่า อันนี้เป็นทางดีที่สุด
1916.328 -> ทีนี้เมื่อครูผิดพลาดไปบางครั้งก็ให้อภัย อันนี้ก็เป็นครูเรา หวังดีต่อเรา
1923.008 -> อย่างนี้เป็นต้น เราเป็นนักเรียน กับครูก็ พ่อกับลูกนั่นเอง
1930.368 -> ให้อภัยกันได้ อย่างนี้มันก็เป็นธรรมะ
1934.028 -> อันนี้ก็เหมือนกัน ปัญญาที่จะเกิดเช่นนี้ก็เพราะการมีธรรมะ
1938.168 -> การฝึกธรรมะอย่างนี้ อือ ไอ้ผลงานที่จะเกิดขึ้นที่ดีนั้น
1942.768 -> อันนี้ก็เพื่อ รากเหง้าเข้ามูลมันก็คือศีล
1946.248 -> คือสมาธิมีปัญญา ถึงแม้จะเป็นธรรมะเป็นต้นนี่เรียกว่าศีลธรรม
1952.628 -> เรียกว่าศีลธรรม ไม่ได้พูดถึงว่าให้ละอะไรทั้งหมดน่ะ
1957.168 -> ละแต่สิ่งที่มันไม่ดี อืม ถ้าหากว่าผลที่สุดในทางพุทธศาสนาดีชั่วท่านให้ละหมด
1963.568 -> เราไม่ถึงขั้นนั้น เราถึงขั้นทําจิตใจของเราให้เยือกเย็นให้เป็นกุศลให้มีความเมตตาสงสาร
1971.128 -> ให้อภัยกันได้ เป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้น
1975.008 -> เรียกว่าศีลธรรมให้มันถูกต้อง และเป็นผู้ว่าง่าย
1977.348 -> เป็นผู้สอนง่าย ถ้าให้สํานึกในตัวบ่อยบ่อย
1982.448 -> ถ้าหากว่ามันไม่ค่อยสบายก็มานั่งสมาธิเสียกราบพระ เออ ไปนั่งสมาธิกําหนดลงไป
1988.348 -> ครูก็ตามนัก ก็ตาม แล้วจึงไปเรียน ไปสอนนักเรียน
1992.088 -> เนี่ย จะไปโรงเรียนทุกวัน ถ้ามากลับมากราบพระ
1996.728 -> ไปก็ให้กราบพระ อือ ตอนกลางคืนมาก็ให้เวลานั่งสมาธิสักพักหนึ่ง
2003.608 -> ให้มันพยายามติดต่อกัน เมื่อเราเดินไปเดินมาก็ให้มีสติสตางค์ไว้
2008.168 -> อะไรมันผิด พูดผิดไหม พูดอย่าง งี้ ถูกไหม ผิดไหม
2011.948 -> เป็นเรื่องคนอื่นรังเกียจไหม อะไรไหม
2014.768 -> ต้องมีสติสัมปชัญญะควบคุมตัวอยู่เสมอนั้น มัน
2021.648 -> จึงเป็นจิตที่มีผู้รู้ตามรู้ตามเห็นเป็นผู้ภาวนาอย่างนั้น มันถึงดีได้
2025.008 -> ต้องให้รู้สึกตัวอยู่ทุกอย่าง อย่าไปเข้าใจอย่างอื่นน่ะ
2029.928 -> ถ้าเรามีธรรมะจริงจริงแล้วมันไปไม่ได้หรอก มันทําชั่วไม่ได้
2035.388 -> สถานที่ทําชั่วไม่มีสถานที่ทําผิดไม่มีเรื่อง เรื่องธรรมะ น่ะ
2041.208 -> เราจะไปทําชั่วอยู่ที่ไหน อ่า คนทุกทุกคนมันชอบเห็นอย่างงี้น่ะ
2046.788 -> ไปหลบหลบธรรมซะ บางทีมันคิดสิ่งที่ไม่ดีขึ้นมา
2051.568 -> พ่อจะเห็น กลัวแม่จะเห็น กลัวครูจะเห็น
2054.168 -> กลัวนักเรียนจะเห็น อะไรอย่าง เงี้ย ไปแอบทําซะข้างข้าง
2057.868 -> ที่คนมาเห็น เนี่ย นะ แอบทําอยู่คนเดียว
2061.408 -> ไม่รู้ว่าทําอะไร ทําผิดผิด เนี่ย กลัวคนจะเห็น
2064.768 -> กลัวครูจะเห็น กลัวนักเรียนจะเห็น
2067.668 -> กลัวพ่อแม่จะเห็น กลัวคนอื่นจะเห็น
2071.548 -> หากว่าจะทําความชั่วอย่างไรอย่างหนึ่ง คิดอย่างนี้ ก็หนีไปหาสถานที่
2077.488 -> ไม่มีใครเห็นเราก็ทํา ทําแล้วก็ ว่าไม่มีใครเห็นเราก็ดีใจ แหนะ
2083.428 -> นี่คือคน คน คน คนโง่เป็นอย่าง งั้น ทําไมคนจะไม่เห็นเหรอ
2088.388 -> ใครเป็นคนทํา ที่ ที่ทําไม่ใช่คนอยู่
2093.508 -> เราไม่ใช่คนเหรอ นี่มันดูถูกตัวเราเกินไป
2099.988 -> ไปหาที่ไหนคนไม่เห็นถ้าเราทํา บทไปทําคนเดียวไม่ให้ครูเห็นได้ไหม
2106.128 -> ไม่ให้คนเห็นได้ไหม จะอยู่ในดินฟ้าอากาศที่ไหนก็ตามเถอะ
2111.648 -> ที่รับมันไม่มีแล้ว นี่ถ้าเราเป็นธรรมะ
2115.228 -> ฉะนั้นคนรู้จักธรรมะแล้วจึงไม่กล้าทําความชั่ว ในที่ลับในที่แจ้ง
2120.688 -> ต่อหน้าลับหลังไม่เคยทั้งนั้นแหละ ที่ไหนมันรู้ทั้งนั้นแหละนี้
2125.608 -> มันเป็นอย่างนี้ ธรรมะไม่เป็นนี้ คือทําความผิดไม่ได้ อันนี้ก็
2130.068 -> ฉันนั้น ทีนี้พวกเราทั้งหลายนั้น ทุกทุกคนนะซึ่งเป็นนักเรียนนะ
2135.828 -> ให้เข้าใจว่าในเวลานี้ เราเป็นลูกคน
2141.388 -> ถึงแม้ว่าเราจะมีความรู้สึกขนาดไหนก็ช่างเถอะ แต่ว่าความฉลาดยังไม่พอ ไม่พอ
2146.868 -> ความฉลาดไม่พอ วันนั้นก็ไปในวัง จะว่าชายอาตมาเฝ้า ท่านเรียนว่า
2154.128 -> เอ๊ะ ทํายังไงลูกชายมันใจร้อน คนอายุขนาดนั้นมีความรู้ว่าจริงแต่ความฉลาดไม่พอ
2161.448 -> อาตมาก็ตอบว่าจริง ความรู้มาก แต่ความฉลาดไม่พอ เพราะว่า อือ
2169.068 -> อายุ วัยเรายังไม่ครอบที่สูงแล้วมันก็เป็นอย่างนี้ทุกคน
2175.008 -> แต่ก็ให้ทําเพียรไป ให้นั่งสมาธิไป
2178.908 -> ให้อาศัยธรรมะเรื่อยเรื่อยไป อืม ถ้าหน้าร้อนลูกชายนี่ใจร้อนมาก
2184.008 -> จะทํายังไงดี อืม น่ะ แอบยิงธรรมะเรื่อยไป
2189.168 -> อย่าตามใจเจ้าของเกินไป ให้ระมัดระวังตัว
2194.508 -> แต่ว่าอายุมันครอบขึ้นมาสูงแล้วมันค่อยเป็นไป ความฉลาดมันเกิดมีมาเองมั่น
2199.328 -> อย่าง เราก็เหมือนกันนั่นแหละ เด็กเด็กนี่อายุรุ่นนี้รู้เท่าไรก็ช่างมันเถอะ
2205.428 -> แต่มันไม่ฉลาดที่จะต้องทํานั้น มันก็ยังมีอยู่นั้นเอง
2209.808 -> มันขาดอุปกรณ์หลายหลายอย่าง บัดนี้เราเป็นลูกคน
2215.568 -> เราก็ไม่ไม่รู้ว่า พ่อแม่เราเป็นยังไง
2219.528 -> พ่อคนแม่คนเป็นยังไง เดี๋ยวนี้เราเป็นเด็กว่า อ่า
2224.748 -> ผู้ใหญ่เป็นยังไงอย่างแท้จริงเราไม่รู้จัก บัดนี้เราเป็นนักเรียนน่ะ
2229.668 -> เราเป็นผู้เรียนหนังสือว่า หน้าที่ของครูอย่าง
2232.768 -> แท้จริงนั้นคืออะไร เรายังไม่รู้ นะ ทุกคนยังไม่รู้
2238.208 -> เพราะว่าเรายังไม่เคยเป็นครู เรามี ยังไม่เคยเป็นพ่อแม่คน
2245.028 -> พ่อแม่คนเราก็ไม่รู้จัก ตามเป็นจริง
2248.808 -> เพราะเราเป็นลูกคนอยู่ เรายังไม่เคยเป็นครู
2251.928 -> เรารู้จักครูแต่ไม่รู้ถึงครู มันเป็นซะอย่างนี้
2257.028 -> เหมือนกันแต่เราเห็นคนแก่ ไม่รู้จักคนแก่นะ
2261.288 -> เห็นคนแก่ไม่รู้จักคนแก่ เออ เห็นแต่คนอื่นเขาแก่
2266.088 -> เราจะแก่อะไรก็ไม่รู้เรื่อง
2270.108 -> เมื่อโน้นมาฟันน่ะมันโยกน่ะ เออ คนแก่เป็นอย่างนี้นะ
2274.828 -> เมื่อหลังเราหม่อมก็ อื้อ คนแก่เป็นอย่างนี้
2277.748 -> เมื่อเราเป็นหนุ่มอยู่ไม่รู้จักคนแก่ รู้แต่ว่าไม่รู้
2281.648 -> เห็นคนแก่ไม่รู้คนแก่ ถ้าเราเป็นคนแก่รู้ล่ะทีนี้
2286.028 -> ตาก็ไม่สว่างแล้ว โห ก็ไม่ได้ยินแล้ว
2289.588 -> หลังก็ง่อมไปแล้ว นะ รู้แล้ว อ๋อ คนแก่เป็นอย่างนี้
2294.568 -> ไอ้คนหนุ่มนั้นไม่รู้จัก แต่คนแก่วรรณยายถึงเรื่องคนหนุ่มนั่น
2299.828 -> รู้จักเพราะมันผ่านมาแล้ว อย่างนี้ทุกอย่าง
2303.268 -> ไอ้ความฉลาดที่มันมี ในใจของเราทุกวันนี้ไม่พอ ไม่พอ
2308.828 -> เพราะฉะนั้นบัดนี้เราเป็นเด็กนักเรียน ต่อไปเราจะได้เป็นผู้ใหญ่หรือเป็นครู
2315.028 -> เป็นคนสอนคน เราจะต้องพยายามสอนตัวเราเก็บทุกสิ่งทุกอย่าง
2320.128 -> แต่เราเป็นนักเรียนขึ้นไป เป็นจนตลอด เป็นครู ให้รู้จัก
2323.288 -> อืม นิสัยเราเป็นเด็กเป็นยังไง เป็นนักเรียน
2327.028 -> ความรู้ทั้งนั้นแหละ นี่ขึ้นไป นี่นะ นี่ วิธีการเรียน การสอนคน
2334.068 -> เราสอนคน ทําไมคนไม่เชื่อเรา พูดกับนักเรียน
2339.868 -> นักเรียนก็ไม่เคารพ ไม่ค่อยเชื่อเราว่า
2342.028 -> ยังมีเหตุอยู่ ว่ามันมีอะไรไหม มันจะต้องมีอะไรอยู่ อืม
2351.148 -> ไอครูไอนักเรียนไม่เคารพเรา พูดไม่ค่อยฟังเรานี่
2355.068 -> เรามันมีอะไรอยู่ มันมีอะไรอยู่ ในตัวของเรานั้น ที่ยังไม่พร้อม
2363.928 -> เราควรแก้อันนั้นเสีย นักเรียนการดีเรายังไม่ดี อยู่
2369.468 -> สอบไม่ค่อยได้ดี ความรู้ไม่ดีนี่มันเพราะอะไร
2374.128 -> ไม่ใช่ว่าบุญวาสนา บารมีของเราอะไรหรือ
2378.088 -> การกระทําเราเป็นยังไง การเรียนน่ะเป็นไง
2380.408 -> การขยันน่ะเป็นยังไง การเคารพในการศึกษาเล่าเรียนเราเราเป็นยังไง
2386.488 -> อย่างนี้ดีกว่าไม่ต้องไปหาผูกดวงอ่ะ เออ เนี้ย มันติดอะไรอยู่
2392.788 -> เนี้ยมันเป็น อย่างงี้ซะ มันเป็นอย่างงี้
2396.188 -> ถ้าเรามาฝึกฝนเช่นนี้แล้วน่ะ ไอความรู้อันนี้น่ะ
2399.188 -> มันจะกลมเกลียว อันนี้เป็นธรรมชาติที่ดีมาก
2403.768 -> ต่อไปเราจะไปเป็นคน เป็นคนปกครองคน เป็นผู้ใหญ่น่ะ
2407.128 -> เป็นเจ้าเป็นนายน่ะ รักษาผืนแผ่นในดินเมืองไทยเรานี้ไว้
2412.948 -> เพราะเรา เพราะรุ่นทํามาก่อนก่อนน่ะเดี๋ยวเขาก็ไปแล้วแก่แล้ว
2416.808 -> น่ะ ถ้าเราทําไม่ดีก็พาลูกหลานของเราวอดวายไปแล้ว
2421.548 -> ไม่เหลือแล้ว เราต้องเรียนทางธรรมะ อ่า
2427.608 -> ธรรมะนั้นน่ะเหมือนเกลือ ไอความรู้ของคนเราทั้งหลายนั้นเหมือนกับเนื้อหรือเปล่า
2437.188 -> มีปลาเนื้อมันอร่อยอยู่แต่เก็บไว้ไม่ได้ เพราะอะไรมันเน่า
2441.928 -> ที่ต้องมีเกลือใส่เข้าไปแต่เก็บไว้นานนานก็ได้ ความรู้เรามีอยู่ ธรรมะไม่มี
2449.148 -> ความรู้เรามีอยู่ ความดีไม่มี เรียนรู้ก็ดี ความรู้ก็ดี
2454.468 -> พูดก็ดี อธิบายก็ดี แต่ธรรมไม่ดี มีประโยชน์ไหม เออ
2461.268 -> นี่ให้เราคิดอย่างนี้ ถ้าเราคิดส่วนตัวของเราแล้วก็คิดถึงครอบครัว
2465.288 -> บ้านเมืองของเรา คิดถึงผืนแผ่น ของเรา
2469.028 -> คุณบุตรคุณอธิดาทางเราทั้งหลายนั้นน่ะ ในชาติศาสนาพระมหากษัตริย์นั้น
2475.268 -> อย่าไปว่าคนนั้นยังไม่ทํา คนนี้ยังไม่ทําคนนั้นยังไม่เอา
2478.508 -> คนนี้อย่าไปพูดอย่างนั้น พูดอย่างงั้นมันหมด มันหมดไป
2483.248 -> ไอความชั่วทั้งหลายเห็นง่าย ไอความดีมันเห็นได้ยาก
2486.668 -> ก็ต้องพยายามอดทนฝึกฝน อย่างเราเรียนวิชาความรู้นี่ก็เหมือนกันฉันนั้น
2494.168 -> แต่มารู้เถอะว่าให้มันดี รู้ไม่ดีแต่มันก็
2497.568 -> เกิดประโยชน์อะไร แต่เหมือนกับเรามีกําลัง นะ
2502.668 -> เอาไปรบลาฆ่าฟันกันอย่างอื่นมันก็ไม่ดี เอาไว้ทําการทํางานที่ถูกต้องนี่มันก็เกิดประโยชน์เท่านั้น
2510.168 -> ไอ้ความรู้นี่ก็เหมือนกันฉันนั้น ถ้าหากว่าไปตั้งอยู่ในคนอันธพาลแล้ว
2514.668 -> ก็เหมือนเอาไอ้ อ่า อาวุธ ใส่มือโจรเท่านั้นแหละ
2520.368 -> ไอ้ความรู้ไปตั้งในทนทานแล้ว ทําอะไรให้วอดวายหมด
2524.868 -> ความรู้ศิษย์ไปตั้งในนักปราชญ์เสียแล้ว เป็นต้น
2527.268 -> จะทําประเทศชาติบ้านเมืองให้เจริญขึ้น จะต้องมีเมตตา กรุณามุทิตา
2533.768 -> นี้เมื่อเราทําสมาธินี้ มีเหตุผลอย่างนี้
2538.928 -> ปัญญามันจะเกิดอย่างนี้ มันจะออกความคิดอย่างนี้ มันจะละ
2544.088 -> ความโลภ โกรธ หลง ลงไปทีละน้อยละน้อย
2546.728 -> ความเมตตาอารีย์เกิดขึ้นมา มีความสามัคคีพร้อมเพรียงกัน
2551.468 -> ถ้าอะไรมันสามัคคีพร้อมเพรียงกันขึ้นมาแล้ว นะ มันก็เกิดประโยชน์ ในหมู่นั้น
2557.888 -> ในขณะนั้น ในชาติที่เราเกิดมานี้ ก็มีประโยชน์
2563.008 -> ไอ้ความดีของคนนั้นน่ะ มันดีที่การกระทําดีนี้
2567.028 -> ไม่มีอะไรจะไปที่ไหนล่ะ หอบไปไม่ได้หรอก ลาภก็ดี ยศก็ดี
2570.508 -> สรรเสริญก็ดี เคหะสถานบ้านช่องก็ดีนะ
2574.488 -> ไอ้ความดีนี่ เนี่ย มันช่วยเรา เราทําความดีมาตั้งแต่เมื่อวานนี้ก็ดีเถอะ
2580.308 -> มาดีมาถึงวันนี้ วันนี้เราก็ทําความดีต่อไปถึงพรุ่งนี้
2585.808 -> ปีนี้เราทําความดีอยู่เป็นต้น มันไปเจียจูนให้ไปถึงพรุ่ง
2589.228 -> ปีหน้าต่อต่อไปเรื่อยเรื่อยไป ชาตินี้มี
2592.948 -> อยู่ก็ชาติหน้าก็ฉันนั้นเหมือนกัน ไม่มีอย่างอื่นนอกจากทําใจของเรานี่ให้สงบระงับ
2598.768 -> อดทน เมื่อถูกอารมณ์มาวุ่นวายมานิดนิดหน่อยหน่อยก็อดทนเอา
2603.748 -> นะ เออ ไอ้ความโกรธก็ดี มันไม่โกรธอยู่
2607.508 -> ก็ตั้งปีก็ตั้งชาติแล้ว มันโกรธปริยัติประหลาด หิวข้าว
2611.528 -> ไปกินข้าวมันก็หายหรอก อันนี้ก็เหมือนกันฉันนั้น
2615.428 -> อย่าทําตามอารมณ์ของเจ้าของ ให้มองดูข้างหน้าข้างหลัง
2620.368 -> จะเป็นครูก็ดี จะเป็นนักเรียนก็ดี
2623.248 -> โรงเรียนที่เราอยู่ ณ จะสามัคคีกันจะเจริญ
2626.308 -> ปัญญามันจะเกิดขึ้นมา นี่การรักษาศีลนี้
2630.768 -> มันมีดีอย่างนี้ เรียกว่าศีลธรรม การทําสมาธินี่มีจิตสงบ
2636.928 -> เมื่อจิตสงบแล้วมันก็เห็นชัด เมื่อเห็นชัดแล้วปัญญามันก็เกิด
2642.388 -> ปัญญาเกิดนั้นก็เห็นสิ่งที่ผิดที่ถูก เมื่อเห็นสิ่งที่ผิดที่ถูกแล้ว
2647.008 -> มันก็ละสิ่งที่มันผิดมันก็ประพฤติสิ่งที่มันถูกเท่านั้น เมื่อมันถูกแล้วมันก็ดี
2652.828 -> มันก็ชอบเท่านั้น ตรงนั้นคือผล เกิดขึ้นมา
2657.008 -> วันนี้พวกนักเรียนและครูทั้งหลายนั้น มาอบรม อ่า ศีล อบรมสมาธิ
2661.928 -> อบรมปัญญา แต่ว่าถ้าหากว่าใครจะเป็นครูหรือเป็นนักเรียนก็จริง
2668.288 -> ถ้าใครจะมีส่วนตัวมาเป็นเวลาพักร้อนหรือเวลาอะไรต่างต่างนั้น จะมาขออาศัยอยู่วัดหนองกระโปรงก็ได้
2675.928 -> มาทํา มาทํากรรมฐานกับเขาสักอาทิตย์หนึ่งสองอาทิตย์
2680.768 -> สามวันสี่วันก็ได้ ให้โอกาส ทีนี้
2688.028 -> ไอ้ความวุ่นวายของพวกเรามันมากขึ้นมาต้องมาสร้างกําลังจิต อาตมาไปยุโรปเขาก็มาฝึก
2693.688 -> มาฝึกกันอย่าง เงี้ย มันวุ่นวายมากบ้านนั้น เออ
2699.788 -> จนมันไม่อยากเอาบ้านเอาช่อง เอาเงินเอาทองซะแล้ว มันวุ่นวาย
2702.668 -> มันเหนื่อย พอไปตั้งกรรมฐาน มาก มันมานั่ง แต่ก็นั่ง
2709.388 -> ก็นั่งทนกว่าคนไทยเรานะ คนไทยเรานั่งไม่ถึงสามสิบนาที
2713.548 -> แล้ว เนี่ย จะทํายังไง
2717.908 -> ไปฝึกพระดั่งครั้งแรกสามสิบนาทีนะ ต่อไปอีกไม่ถึงอาทิตย์เลย
2721.868 -> เอาให้มันชั่วโมงหนึ่งนะ อือ ได้ชั่วโมงหนึ่งต่อไปอีก ขออีก
2726.848 -> ชั่วโมงสามสิบนาที มันนั่งกันดีนะ
2732.188 -> เขาไม่รู้จักอะไรนะ ไม่รู้จักอะไร
2734.528 -> รู้จักแต่ว่าจิตเขามันวุ่นวายทั้งนั้น ไม่รู้จักสิ่งที่ระงับ
2737.888 -> สงบมันแล้ว ไปถึงที่ เนี่ย โอ้โฮ พวกนี้มากเหลือเกิน พวกนี้มาก
2743.708 -> พวกนักเรียน พวกครู พวกนางพยาบาลนี่ อือ ื่อ
2748.508 -> เบื่อแล้วก็ไม่เบื่อแล้ว หาทําความสงบทางจิตใจแล้ว
2751.668 -> ไปตั้งเป็นกลุ่ม เมื่อไหร่เอามาตั้ง
2754.088 -> แต่เขาทําดีนะ เขามาทุกวัน เขาไม่รู้จักวันพระวันเจ้า
2759.248 -> แต่เขาดีกว่าเรา รู้จักวันพระ วันเจ้า คือเขามาทุกวันน่ะดี
2764.048 -> เราบ่นกันว่าเอ้ย **** ไอ้มึงนี่ไม่รู้จักวันพระ
2767.028 -> วันเจ้า มันเป็นเปรตเป็นผีซะแล้ว เราคืนนี้เรา เราดีเต็มที่แล้ว
2773.834 -> เมื่อไปถึงที่เขาไม่รู้จักวันพระวันเจ้าจริงจริง เนี่ย มันดีกว่าเราอีก มาทุกวัน
2779.328 -> มันไม่คอยวันพระนี่ เนี้ย นั่งกันเป็นแถวเลย ผู้หญิงผู้ชาย
2784.608 -> สงบระงับและเข้าใจ พูดเรื่อง เรื่องจิตใจเข้าใจ
2788.148 -> จิตสงบระงับมาก ไปคราวนี้ถึงสอง สองเดือนกว่า อ่า น่ะ
2794.188 -> ได้ประโยชน์มาก ได้ประโยชน์มากปีนี้
2799.408 -> ไปโปรยธรรมะได้ประโยชน์มาก ตั้งเป็นสาขาอยู่ในกรุงลอนดอนหนึ่งสาขาแล้ว
2804.748 -> กรุงปารีสหนึ่งสาขาแล้ว อืม ได้สองสาขาเลยเมืองนอกน่ะ
2811.028 -> จับฝรั่งกันหรือเขาอยู่นั่นแหละเดี๋ยวเนี้ย ดีมากสนใจมากกําลังสนใจ
2816.628 -> ไอคนที่จมอยู่ใน ในโคลนมันก็จมจริงจริงไม่รู้เรื่อง
2821.528 -> ไปเห็นพระไม่รู้จักหรอกเป็นผู้หญิงผู้ชายน่ะเห็นพระ มันมอง มันมองน่ะ เจ้าคุณท่านไป
2830.128 -> อ่า จะไปห้องสุขานิ อือ ไปห้องสุขา
2835.568 -> ไปห้องสุขาผู้ชายก็ให้ มันว่ายไปห้องสุขาผู้หญิง ใช่ไหม
2841.488 -> มันไม่รู้จักเลย น่ะ ไม่รู้จัก อืม
2845.548 -> อันนี้สถานคนที่ไม่รู้จักก็ไม่รู้จักจริงจริง ไม่รู้จักเลย ไม่รู้จัก
2851.508 -> ไม่รู้จักว่า นี่ตัวอะไรก็ไม่รู้เรื่อง อืม
2855.228 -> เพราะเราไปห่มผ้า เขาไม่เคยเห็นนิ
2857.848 -> ประเทศเขามันหนาวจุง ผมหนวดรุงรังมันหนาวไปโกนหนวดด้วยซ้ํา
2861.468 -> มันก็รักกันนิ มันก็ไปกันในทิศในทาง
2864.288 -> เขาก็ดูอันนี้ตัวอะไร คนมาจากไหน เป็นอะไร ท่านเป็นอะไรนี่
2869.808 -> ผู้หญิงผู้ชายไม่รู้ ถึงขนาดนั้น ไอ้ที่คนมันเบื่อมาแสดงให้ความสงบแล้วก็ดีมากที่สุดมันกลับกัน
2877.608 -> อืม อ่า ได้สนใจมากและง่ายด้วย ง่าย พูดง่ายด้วย
2884.228 -> มันถึงศีลมันก็ไปทํา สอนแล้วมันก็ไปทํามันเกิดความสงบเกิดสมาธิขึ้น
2889.848 -> มันก็เห็นความสงบในที่นั้น ไอ้พวกนั่นสอนสมาธิก่อน
2894.788 -> ศีลไม่ต้องสอน คือศีลเขาไม่ต้องอะไรนะ
2897.228 -> มันพอแล้ว ไปหาคุณค่า มันไม่มีหรอกทางนู้น ไม่มีอ่ะ
2904.528 -> เรื่องฆ่าสัตว์ตัดชีวิตนี่อย่าไป อย่าไปนั้นน่ะ
2906.868 -> มันเป็นที่ที่ของเขาเป็นบริษัทอยู่ นี่ถ้าหากินสัตว์เล็กสัตว์น้อยกระรอกกระแตนี่ไม่มีแล้ว
2914.548 -> กระต่ายนี่กินอยู่กลางวันเป็นฝูงฝูงนํานาเนี้ย อืม นี่
2919.708 -> บ้านเรามาคิดมาถึงบ้านเรา โอ้ย มันดันกันไปเถอะ ขี้ควายเนอะ
2924.588 -> มันก็ไม่ มันนึกถึงกันไม่ได้ ลําบาก นี่ เขาสอนความสงบ ย
2932.188 -> พวกเราทั้งหลายก็ตั้งใจเถอะ ตั้งใจสร้างเนื้อสร้างตัวขึ้นในพุทธศาสนานี้มีประโยชน์มาก
2939.628 -> โรงเรียนเราจะสบาย ครูจะสบายใจ นักเรียนสบายใจ
2943.988 -> คือว่ามันปล่อยมันวางให้กัน มันให้อภัยกัน
2947.408 -> มันมีเหตุผลในธรรมะ ไม่ใช่มีเหตุผลในทางโลก
2952.208 -> มีเหตุผลในทางโลกนี้มันไม่จบล่ะ มันไม่จบ
2956.528 -> เหตุผลในทางธรรมนี้มันจบ เช่นอาตมากล่าวให้ฟังว่า
2960.728 -> การทําความชั่วความดีนี่ ทําแล้วไม่เสียหาย
2963.268 -> ทําแล้วต้องเห็น ต้องเป็น ไปทําที่ไม่มีคนเห็นไม่มีถ้าเราทํา
2969.908 -> ทําดีตรงไหนก็จะดีตรงนั้นน่ะ คนไม่เห็นเราก็ดีอยู่
2974.528 -> คนไม่เห็นน่ะเราก็เห็นเราเราก็เป็นคน เราทําดีอยู่เราเห็นอยู่นี้
2979.288 -> อาศัยความดีอย่างนี้ เราทําความชั่วก็เหมือนกัน
2982.268 -> มีคนเห็นอยู่ อืม ถ้าคนอื่นมาเห็นเราก็เป็นคนเราก็เห็นเราอยู่
2986.828 -> เนี่ย เหตุผลอย่างนี้มันหนีไม่ได้แล้ว
2990.548 -> มันต้องทําดีทั้งนั้นแหละ อือ ถ้าเราเห็นตัวของเรา ่างนั้น
2995.708 -> เอาล่ะวันนี้ การอบรมศีล อบรมสมาธิ อบรมปัญญา
3002.708 -> ถ้าหากว่าจะทําสมาธิทุกครั้งอยู่ตามบ้านของเรานั้นก็ทําแบบนี้
3006.857 -> ถ้าหากว่าใครสนใจมาโดยส่วนตัวก็ได้
3010.228 -> มาศึกษาใหม่ ทําได้ แต่ว่าอย่าลืมน่ะ
3015.188 -> อย่าลืมว่าสมาธินี้คือความตั้งใจมั่น
3019.292 -> ใจมั่นอะไรไปที่ไหนเดินจงกรมหรือเดินไปโรงเรียนมาจากโรงเรียนทําการงาน
3024.968 -> อย่าลืมความตั้งใจมั่นน่ะ
3029.088 -> ใจมั่นจะไม่ทําความชั่ว จะไม่ทําความผิด
3033.168 -> จะไม่ทําความเหลวแหลกอันใด แก่ตนเองแก่บุคคลอื่นนี้
3037.128 -> เรียกว่าสมาธิ ยืนไปก็ให้พิจารณานั่งปฏิณาอยู่ที่ไหนก็ให้รู้จักตัวอยู่อย่างนั้น
3044.688 -> รู้จักความผิดชอบเราอยู่เสมอว่าบัดนี้เราคิดอะไรอยู่เราทําอะไรอยู่เราเป็นอะไรอยู่
3050 -> เราทําผิดหรือเราทําถูกเดี๋ยวนี้
3053.168 -> นี่อย่าลืมน่ะ อันนี้ให้ภาวนาไปด้วยพิจารณานี้เป็นสมาธิ
3058.628 -> นี่เดียวกัน พฤติัติธรรม อันนี้แหละโอกาสทั้งหลายนี้
3064.288 -> ที่กล่าวมานี้ขอฝาก ครูทั้งหลายและนักเรียนทั้งหลายที่มีศรัทธามาอบรมในวันนี้
3071.108 -> เวลานี้ก็เห็นจะพอสมควรกับการตัดเวลาแล้ว อ่า ผลที่สุดนี้
3078.128 -> ก็จึงมอบให้ครูกับนักเรียนทั้งหลายนี้ มาวันนี้มีศรัทธา นําตัวเองมา
3086.228 -> และก็นํานักเรียนมา เพื่ออบรมบ่ม นิสัยเพื่อฝึกฝน
3092.268 -> การฝึกฝนอบรมบ่มนิสัยนี้ ไม่ใช่แต่ว่าพระพุทธเจ้าของเรานะ
3098.288 -> ท่านทําให้เรานะ ไม่ว่าจะครูนะ หรืออาตมานะ
3102.828 -> อาตมาอบรมให้เพียงแค่นี้ การกระทําเป็นของพวกครูและนักเรียนทั้งหลายที่จะทําเอาเอง
3112.728 -> ถ้าหากอาตมาอบรมแล้ว อบรมตัว ของเราต่อต่อไป
3117.888 -> นักเรียนทุกคนก็จะนั่นเหมือนกัน ขอฝากธรรมะอันนี้
3121.788 -> ขอฝากการกระทําอันนี้ ขอฝากข้อประพฤติอันนี้
3124.668 -> ปฏิบัติอันนี้ เมื่อมาฟังธรรมแล้วจะต้องมีธรรมะจิตไป
3129.728 -> ให้มันเกิดประโยชน์ ท่านอบรมเราแล้ว เรารับรู้แล้ว
3135.348 -> เราก็มาอบรมเราต่อไป นี่เป็นนิสัยของพระพุทธเจ้ากับสาวก
3140.288 -> สาว ก พระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าก็สอนให้เท่านั้นน่ะ
3144.268 -> ท่านจงทําอย่างนี้ ท่านจงทําอย่างนี้ เท่านี้เอง
3148.308 -> รู้เอาเอง เห็นเอาเอง รู้จักเอาเอง เป็นอย่างนี้
3153.568 -> ถ้าหากว่าอาศัยแต่พระพุทธเจ้าบอกเท่านั้น ไม่ทําตาม
3156.388 -> มันก็ไม่ได้เท่านั้นแหละ วันนี้ก็เหมือนกันฉันนั้น อันนี้
3161.068 -> เอาไปเป็นอนุสรณ์ไว้ ในใจของเจ้าของ
3164.128 -> ยืนอยู่ที่ไหนว่าระลึกอย่างใดเดี๋ยวนี้ นั่งอยู่เราทําอะไร อย่างนี้
3168.768 -> ที่เราทําเหล่านี้ เราพูดอยู่เดี๋ยวนี้
3170.928 -> มันผิดหรือถูกไหม ชอบไหม หรือไม่ชอบไหม
3176.148 -> รู้จักเจ้าของต้องสอนเจ้าของอยู่อย่างนั้น นี้ท่านเรียกว่าเป็นคนมีเจ้าของ
3181.728 -> เป็นคนมีที่พึ่ง มีประพฤติเป็นที่พึ่ง
3184.428 -> มีพระธรรมเป็นที่พึ่ง มีประสงค์เป็นที่พึ่ง
3188.508 -> ถ้าคนไม่มีสติสัมปชัญญะตรวจตาดูอยู่อย่างนี้ คนไม่มีเจ้าของ คนหมดเจ้าของ
3196.128 -> เห็นไหมคนเป็นโรคประสาทอยู่ตามตลาดน่ะ เห็นไหม
3200.408 -> นั่นคือคนไม่มีเจ้าของน่ะ ไปพบกระป๋อง หอบเอา ไปพบผ้า
3205.508 -> ขาดมันก็หอบ เอา มันยิ้มไปตลอดเวลาของมัน
3209.328 -> มันเพลินอยู่ มันสนุกสนานกับคนอยู่ในเมืองอุบล
3213.728 -> นั่นคือคนไม่มีเจ้าของ ให้เป็นคนมีเจ้าของ
3219.048 -> ถ้าพูดคําหยาบเพราะว่าคนเป็นบ้า นี่ เสียสตินี้ การไม่มีสติ
3225.708 -> การไม่รู้จักเจ้าของมันเสียอย่างนั้น อย่าให้เป็นอย่างนั้น จงระลึกได้
3231.708 -> ว่าวันนี้เราไม่ได้ อบรมวัดหนองปะกงแล้ว
3235.388 -> ให้มีอะไรติดดิน มือไป จิตจิต จิตใจ ไปประพฤติปฏิบัติ
3240.108 -> อันนี้ในโอกาสเวลาก็พอสมควร ด้วยอํานาจของพระศรีรัตนตรัย
3246.288 -> คือประพฤติหนึ่งประทานหนึ่ง พระสงฆ์หนึ่ง
3250.008 -> จงปกปักรักษาของพวกท่านทั้งหลาย ผู้มาอบรมวันนี้
3253.908 -> นําธรรมะไปประพฤติปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ให้เกิดกําลังกาย
3259.928 -> กําลังวาจา กําลังปัญญา ให้เป็นผู้ถือความสงบ ระงับ
3265.488 -> ด้วยข้อวัด ปฏิบัติอันถูกต้อง ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
3270.308 -> ผลที่ นี้ขอพวกท่านทั้งหลาย ทั้งครูด้วย ทั้งนักเรียนด้วย
3274.928 -> ทั้งหมดนี้ จงเป็นผู้มีความสุข ความเจริญงอกงามในหน้าที่การงานของตนทุกทุกคนเทอญ
3290.188 -> ปิดท้ายก่อนที่จะจบคลิป เราจะมาคุยธรรมะจากในคลิปกันนะครับ
3296.188 -> หลวงพ่อชาได้กล่าวไว้ว่า วิธีฝึกจิตให้เกิดกําลัง
3300.808 -> การฝึกจิตเป็นของที่ฝึกยาก พระพุทธองค์ของเราท่านก็ฝึกจิต
3306.808 -> จิตนี้เป็นเรื่องที่สําคัญมาก เพราะการรับรู้จากตา หู จมูก
3311.068 -> ลิ้น กาย เหล่านี้จะส่งไปให้จิต เป็นผู้บริหารต่อ ฉะนั้น
3317.488 -> การอบรมจิตนี้จึงเป็นของสําคัญ ถ้าใครอบ
3321.448 -> มจิตของตนให้สมบูรณ์แล้ว ปัญหาอะไรทุกอย่างมันก็หมดไป
3326.608 -> ที่มันมีปัญหาอยู่ ก็เพราะจิตของเรานี่เอง
3329.408 -> ยังมีความสงสัย ไม่มีความรู้ตามความเป็นจริง
3333.908 -> จึงเป็นเหตุให้มีปัญหาอยู่ วิธีการที่จะฝึกจิตให้เกิดกําลัง
3338.708 -> ก็คือการทําจิตให้หยุดนิ่ง เพราะฉะนั้น การฝึกสมาธิ
3344.348 -> ก็คือการทําจิตของเราให้มีกําลังนั่นเอง สําหรับคลิปนี้ ก็ขอขอบคุณทุก
3351.128 -> ท่านที่ร่วมรับฟังกันจนจบ อย่าลืมกดไลก์ กดแชร์ กดติดตาม
3355.908 -> เพื่อเป็นกําลังใจให้กับช่องธรรมะธรรมดาด้วยนะครับ กลับมาฟังธรรมเทศนาดีดีแบบนี้ได้ใหม่ในคลิปหน้า
3363.708 -> ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ร่วมรับฟัง สาธุครับ

ที่มา https://www.youtube.com/watch?v=Z8mKOc7oJdk